Samenvatting
Samenvatting Basisboek ondersteuning aan mensen met een verstandelijke beperking
- Instelling
- Hogeschool Arnhem En Nijmegen (HAN)
Goede samenvatting! Uitgebreid en allesomvattend.
[Meer zien]Voorbeeld 3 van de 38 pagina's
Voorbeeld 3 van de 38 pagina's
In winkelwagengesponsord bericht van onze partner
Gekoppeld boek
Titel boek:
Auteur(s):
- Uitgave:
- ISBN:
- Druk:
2 beoordelingen
Door: dominiekje • 6 jaar geleden
Door: meikje • 10 jaar geleden
Ik heb het nog niet helemaal gelezen, maar tot nu toe ziet het er erg netjes uit. Ook komt het overeen met de stof uit de les.
Voorbeeld van de inhoud
Samenvatting Basisboek ondersteuning aan mensen met een verstandelijkebeperking
Hoofdstuk 1: Hulpverlening aan mensen meteen verstandelijke beperking
1.2 Hulpverlening
Welke vorm van hulpverlening iemand nodig heeft, is afhankelijk van zijn ondersteuningsvraag. De
cliënt vraagt om ondersteuning opdat hij een zo normaal mogelijk en kansrijk leven kan leiden.
1.2.1 een normaal leven
Mensen met een verstandelijke beperking zullen, zeker als ze geen extra hulp krijgen, een leven
moeten leiden dat sterk afwijkt van het normale leven. Hulpverlening is erop gericht mensen met
een verstandelijke beperking en hun familie een zo normaal en kansrijk leven als maar mogelijk is
te bieden. Deze is ook afhankelijk van de ernst van de beperking en de leeftijdsfase. De ernst van
de verstandelijke beperking kan de invulling van het leven sterk beïnvloeden.
De hulpverlening is ook sterk afhankelijk van het mensbeeld dat de hulpverlener en/of de
samenleving en/of de (professionele) hulpsector hanteert (hanteren). Dis is gedurende honderden
jaren ontwikkeld.
1.2.2 Standaardregels voor gelijke kansen
De invulling van een normaal leven kan sterk verschillen per persoon en cultuur, maar de VN hebben
in 1993 de ‘Standaardregels voor gelijke kansen’ opgesteld. Hiermee zijn de lijn voor een normaal
leven en de ondersteuning die hierbij nodig is voor mensen met een verstandelijke beperking in de
hele wereld vastgesteld. Zie boek blz. 21, 22, 23 en 24 voor deze regels.
1.2.3 Hulpverlening gericht op negen domeinen
Bij ondersteuning worden negen domeinen onderscheiden: ontwikkeling, opvoeding/onderwijs,
huishoudelijke activiteiten, leven in de lokale samenleving, werken, veiligheid/gezondheid, gedrag,
sociale activiteiten en belangenbehartiging. Hulpverlening aan mensen met een verstandelijke
beperking betekent dat op deze gebieden gewerkt wordt aan het voorwaarden scheppen, aan het
aanvullen als capaciteiten ontbreken en overnemen als men het zelf (nog) niet kan. Steeds weer
moet bekeken worden binnen welke domeinen extra ondersteuning nodig is.
1.3 Ontwikkelingen in de hulpverlening
Opvattingen over mensen met een verstandelijke beperking staan niet eenmalig vast, maar ze
hebben zich ontwikkeld tot aan het huidige moment. De zorg en de ondersteuning aan deze mensen
is dus ook veranderd: van zorgen voor naar de situatie waarin de persoon eigen rechten en
burgerschap heeft.
1.3.1 Handicap en beperking
Er is een verschil tussen een beperking en een handicap. In ‘handicap’ zit namelijk ook de omgeving
opgenomen. In een op kennis gerichte samenleving lijk je eerder verstandelijk gehandicapt. In een
warme sociale omgeving met een grote tolerantie voor mensen die anders zijn, word je minder snel
als gehandicapt betiteld. Een handicap kan dus het gevolg zijn van een beperking. Als je een
beperking hebt, kun je de maatschappelijke rollen die van je verwacht worden minder goed
1
,vervullen. Afhankelijk van de reactie van de omgeving c.q. de mate waarin de omgeving met haar
beperking weet om te gaan, zal de handicap groter of kleiner zijn.
In de wet op de Maatschappelijke Ondersteuning (WMO) is het zogenoemde compensatiebeginsel
vastgesteld, waar je recht hebt op hulp/compensatie als je gehandicapt bent zodat jouw beperking
ondervangen wordt.
1.3.2 Opvattingen over hulpverlening
Levensbeschouwing speelde altijd een grote rol in de wijze waarop naar mensen werd gekeken. Tot
anderhalve eeuw geleden werden mensen met een psychiatrische problematiek (geestesziek) en
mensen met een beperking in hun verstandelijke vermogens niet onderscheiden.
Er was tot ongeveer een eeuw geleden eigenlijk alleen opvang in de familiekring of in inrichting
waarin ‘afwijkenden’ werden opgeborgen. De slechte zorg in deze inrichtingen leidde tot de komst
van een zogenoemde Inspectie en een wet waarin de zorg voor geesteszieken werd geregeld
(krankzinnigenwet). Hierdoor werd het ook nodig om voor zwakzinnigen (nu verstandelijk
gehandicapten) aparte instituten op te richten.
Het toenemende inzicht in het functioneren van de hersenen leidde tot meer onderscheid tussen
geestesziekten en verstandelijke beperkingen. Tot aan de Tweede Wereldoorlog kende men voor
verstandelijk gehandicapten scholen, werkinrichtingen en inrichtingen voor 24-uurs opname.
1.3.3 Veranderingen
De opkomst van ouderverenigingen, toenemende welvaart en de stijgende kwaliteit van de
gezonheidszorg leidden vanaf 1960 tot een gespleten ontwikkeling: er ontstonden betere instituten,
maar er ontstond ook behoefte aan zorg dichter bij huis.
Dertig jaar geleden kwam er ook meer aandacht voor de achtergronden waarop de zorg aan mensen
met een handicap gebaseerd werd. De universele verklaring van de Rechten van de mens (1948)
werd in 1971 versterkt door een aparte verklaring over de rechten van mensen met een
verstandelijke handicap. Zie boek blz. 28 en 29 voor deze verklaring.
De aandacht was aanvankelijk nog sterk op de beperking gericht, maar later was het accepteren van
de handicap en dus de relatie meer in de aandacht, waarbij normalisatie, integratie en acceptatie
belangrijk werden.
Normalisatie = het leven van mensen met een handicap naar ritme en vorm gelijk doen zijn aan dat
van andere mensen.
Integratie = mensen met een handicap meer bij de gewone mensen te betrekken.
Acceptatie = de beperkingen accepteren.
1.4 De rol van de samenleving
De samenleving heeft invloed op de manier van hulpverlenen aan mensen met een verstandelijke
beperking.
1.4.1 De samenleving
De samenleving is de laatste jaren sterker gericht geraakt op individuele behoeften en wensen. Er
ontwikkelt zich een kennismaatschappij waarin mensen die deze kennis niet hebben, ondersteund
moeten worden. Door de individualiteit is er meer ruimte voor afwijkend gedrag, waardoor veiligheid
voor anderen afneemt.
2
, Het marktdenken is toegenomen: voorzien in een behoefte waar vraag naar bestaat. De rijksoverheid
streeft ernaar meer verantwoordelijkheden op lagere niveaus neer te leggen. Men spreekt van
decentralisatie, deregulering en flexibilisering. Om de overheidsverantwoordelijkheid toch vorm te
geven, stuurt men met (kader)wetten en raamovereenkomsten. De politiek legt ook meer
verantwoordelijkheid bij individuele personen.
Bovendien wordt er op een meer planmatige en methodische wijze gewerkt door de komst van
technische middelen.
Naast deze technische ontwikkeling is er een ontwikkeling van kennis die de zorgaanbieders in staat
stelt de zorgverlening anders te organiseren en deze op een kwalitatief hoger peil te tillen. Het
belang van deskundigheidsbevordering wordt hierbij steeds meer onderkend.
1.4.2 De manier van kijken
In de samenleving wordt de manier van kijken naar mensen met een handicap bepaald door de
ervaring die men met individuele personen heeft. Vooroordelen en voorbarige oordelen stimuleren
zelden tot een open en positieve benadering, vaker tot een vermijdende of negatieve houding.
1.4.3 De samenleving en mensen met een handicap
Tegenwoordig wordt er meer naar individuen gekeken en minder gegeneraliseerd. Ondanks het
negatieve doorslaan naar individualisme en afnemende solidariteit zijn voordelen gelegen in een
grotere acceptatie van onder anderen gehandicapte mensen. Naarmate meer mensen met een
handicap zichtbaarder in de samenleving aanwezig zijn, zullen meer mensen hen kennen en een
reëel beeld opbouwen.
1.4.4 Vermaatschappelijking
Als reactie op het onderbrengen van mensen met een handicap in aparte, afgezonderde instellingen,
is er een sterke beweging ontstaan om aan te sluiten bij datgene wat er voor alle burgers in de
samenleving beschikbaar is.
Vermaatschappelijking is een term die opgekomen is als reactie op de conclusie dat veel zorg en
begeleiding gegeven worden in speciale instellingen.
De internationale beweging van ouderorganisaties, tegenwoordig Inclusion International, is gaan
streven naar inclusie: ingesloten zijn, er volledig bijhoren.
Inclusief denken = je houdt met alle bevolkingsgroepen rekening, ook met de beperkingen van
burgers die niet zo getalenteerd zijn.
De dagelijks praktijk laat zien dat inclusie een moeilijk bereikbaar ideaal is. Inclusie is allereerst een
mentaliteitskwestie: mensen kansen geven betekent uitgaan van gelijkwaardigheid en niet uitgaan
van gelijkheid. Mensen met een beperking moeten gecompenseerd worden voor deze beperking.
In de wetgeving die de laatste jaren tot stand gekomen is, zitten hoopvolle elementen, zoals de Wet
op de Maatschappelijke Ondersteuning (WMO, 2006).
Veel bestaande instituten vinden een tussenstap nodig en brengen de ‘omgekeerde integratie’ tot
stand door te bouwen voor andere burgers op het instellingsterrein.
1.5 Waar staan we nu?
Support = de zorg wordt vooral veroorzaakt door de omgeving en is niet geprogrammeerd. Het tracht
door ondersteuning op de diverse levensterreinen te voorkomen dat de beperking een handicap
wordt.
3
Voordelen van het kopen van samenvattingen bij Stuvia op een rij:
Verzekerd van kwaliteit door reviews
Stuvia-klanten hebben meer dan 700.000 samenvattingen beoordeeld. Zo weet je zeker dat je de beste documenten koopt!
Snel en makkelijk kopen
Je betaalt supersnel en eenmalig met iDeal, creditcard of Stuvia-tegoed voor de samenvatting. Zonder lidmaatschap.
Focus op de essentie
Samenvattingen worden geschreven voor en door anderen. Daarom zijn de samenvattingen altijd betrouwbaar en actueel. Zo kom je snel tot de kern!
Veelgestelde vragen
Wat krijg ik als ik dit document koop?
Je krijgt een PDF, die direct beschikbaar is na je aankoop. Het gekochte document is altijd, overal en oneindig toegankelijk via je profiel.
Tevredenheidsgarantie: hoe werkt dat?
Onze tevredenheidsgarantie zorgt ervoor dat je altijd een studiedocument vindt dat goed bij je past. Je vult een formulier in en onze klantenservice regelt de rest.
Van wie koop ik deze samenvatting?
Stuvia is een marktplaats, je koop dit document dus niet van ons, maar van verkoper AnoukJalink. Stuvia faciliteert de betaling aan de verkoper.
Zit ik meteen vast aan een abonnement?
Nee, je koopt alleen deze samenvatting voor €3,49. Je zit daarna nergens aan vast.
Is Stuvia te vertrouwen?
4,6 sterren op Google & Trustpilot (+1000 reviews)
Afgelopen 30 dagen zijn er 56326 samenvattingen verkocht
Opgericht in 2010, al 14 jaar dé plek om samenvattingen te kopen