Erfrecht
1.2 Verschil tussen wettelijk erfrecht en testamentair erfrecht
- als iemand geen testament heeft gemaakt, heeft hij geen geldige aanwijzingen gegeven over wat er
na zijn dood met zijn vermogen moet gebeuren. In dat geval geeft de wet aan voor wie het vermogen
van de overledene is. De wet wijst erfgenamen aan. Dit is dus wettelijk erfrecht. Is er niets geregeld,
dan vallen we terug op de regels van het wettelijk erfrecht, ook wel genoemd versterferfrecht. (Art 4:
9/10 BW)
- een testament is een akte die door een notaris wordt opgemaakt. in deze akte legt de erflater vast
wat er na zijn overlijden moet gebeuren.
Is er geen testament dan geldt het wettelijk erfrecht. De wet wijst dan de erfgenamen van de
overledene aan. Heeft de overledene een testament, dan wijst hij daarin zijn erfgenamen aan.
1.3 onderbouwen voor een situatie of er recht is op een legitieme portie
KInderen hebben altijd recht op een bepaald deel van de nalatenschap van hu ouders. Het gedeelte
van de nalatenschap waar ze recht op hebben, wordt legitieme portie genoemd. (ZIE ART 4:63 / Art
4:65 BW) De legitieme portie bedraagt de helft van wat een kind zou hebben gekregen volgens het
wettelijk erfrecht.
Iemand die recht heeft op een legitieme portie, wordt een legitimaris genoemd. Alleen kinderen
hebben recht op een legitieme portie, ouders en echtgenoten zijn geen legitmaris. Kleinkinderen
hebben bij wijze van plaatsvervulling recht op de legitieme portie van hun al overleden ouder.
Een legitimaris heeft geen recht op bepaalde goederen uit de nalatenschap, maar aaleen op een
bedrag in geld.
1.4 onderbouwen voor een situatie of er sprake is van een legaat of een codicil.
Legaat
Legaat is een bepaald goed of een bedrag in geld uit de nalatenschap dat de erflater door middel van
een testament aan een persoon nalaat. De ontvanger, de notaris, krijgt door het legaat een
vorderingsrecht op de erfgenamen.
De ontvanger van het legaat. dus de legataris heeft niets te maken met de afwikkeling van een
nalatenschap of met de schulden van de erflater. De legataris kan het genoemde bedrag of goed
vorderen bij de erfgenamen door middel vorderingsrecht. (ART 4:117 / art 4:73 BW art 4:201BW)
Codicil
In een codicil kan een erflter meubels, sieraden en kleding legateren zoder dat hierbij een testment
voor nodig is. Een codicil is een handgeschreven, gededateerde en ondertekende verklaing van de
erflater.
Het legateren van ged is in een codicil niet mogelijk. Een codicil moet helemaal met de hand
geschreven worden. er mag geen getypte letter in staan. (ART 4;142 BW)
,1.5 is er sprake van een verklaring van erfrecht, een testamen of een boedelvolmacht
Verklaring voor erfrecht
Een verklaring voor erfrecht is een door een notaris opgestelde verklaring waarin staat wie de
erfgenamen zijn. De bank heft de blokkade pas op als duidelijk is wie de erfgenamen van de
overledene zijn. Daarvoor hebben de erfgenamen een verklaring van erfrecht nodig. (ART4:188 BW)
Testament
In een testament, legt de notaris de laaste wil van een erflater vast. Een testament is een notariele
akte met daarin de uiterste wilsbeschikking van de erflater. Degene die het testament laat maken.
noemt men de testateur.
Het minimumleeftijd voor het opmaken van een testament is 16 jaar.
Er is nog een andere mogelijkheid om een testament te maken. (ART 4:95 BW) De erflater stelt zelf
zijn testament op en geeft dit testament in bewring bij de notaris. De testateur verklaart bij de
notaris dat het aangeboden stuk zijn laatste wil bevat en dat hij het persoonlijk heeft ondertekend.
Van deze verklaring maakt de notris een akte van bewaring op. Het testament en de akte van
bewaring vormen samen een depottestament.
Boedelvolmacht
Vaak wordt in de verklaring van erfrecht meteen een boedelvolmacht opgenomen. Hiermee
machtigen de gezamenlijke erfgenamen een van de erfgenamen om namens hen op te treden. Zo
een boedelvolmacht is handig omdat anders voor iedere beslissing over de nalatenschap de
toestemming en handtekening van alle erfgenamen nodig is.
1.6 is er sprake van een boedelgevolmachtigde, een volmachtgever. een erflater. een executeut-
testamentair, executeur-afwikkelingsbewindvoerder.
Boedelgevolmachtigde
Een boedelvolmachtigde is de persoon die is aangewezen om beslissingen te nemen over de boedel.
Deze persoon kan delen van de nalatenschap verkopen. De erfgenamen geven deze persoon een
boedelvolmacht waarin de bevoegdheden en reikwijdte van de volmacht zijn opgenomen.
Volmachtgever
Degene die een ander de bevoegdheid verleent om in zijn naam rechtshandelingen te verrichten.
Erflater
Een erflater is de overledene die zijn vermogen nalaat.
Executeur-testamentair
(ART 4:142 BW) Een executeur is degene die het testament van een erflater ten uitvoer brengt, nadat
deze is overleden. De executeur kan een notaris zijn, maar ook een andere door de overledene
daartoe aangewezen persoon.
Executeur-afwikkelingsbewindvoerder
, Als de nalatenschap is vereffend (als de openstaande rekeningen zijn geint, de schulden betaalt, de
legaat is betaalt en de erfbelsting is betaalt) dat zit te taak van de executeur erop. Wil een erflater
dat de executeur de nalatenschap na de vereffening ook verdeelt onder de erfgenamen, dat moet hij
hem in zijn testament uitdrukkelijk benoemen als executeur-afwikkelingsbewindvoerder. In dat geval
mag de executeur ook de goederen uit de nalatenschap verkopen en de erfenis onder de
erfgenamen verdelen. (ART 4:202 BW) (ART4:144 lid 1 BW)
1.7 berekenen voor een situatie hoe groot de legitieme portie is.
De legitieme portie bedraagt de helft van wat een kind zou hebben gekregen volgens het wettelijk
erfrecht.
De legitieme bedraagt de helft van de waarde waarover de legitieme porties worden berekend,
gedeeld door het aantal in artikel 4:10 lid 1 onder a genoemde door de erflater achtergelaten
personen, aldus artikel 4:64 lid 1 van het Burgerlijk Wetboek
1.8 vaststellen of iemand een geldig testament kan opmaken( leeftijd, in het bezit van
verstandelijke vermogens)
Er geld een minimumleeftijd van 16 jaar voor het opmaken van een testament. Minderjarigen vanaf
16 jaar zijn dus handelingsbekwaam als het gaat om het maken van een testament.
Daarnaast geldt als voorwaarde dat de testateur voldoende in staat zijn wil te bepalen. Dit wil zeggen
dat de testateur de gevolgen van zijn daden moet kunnen overzien. Een testateur die vanwege een
geestelijke stoornis onder curatele staat, heeft voor het maken van een testament een machtiging
nodig van de kantonrechter. Voldoet de testateur niet aan de eisen die de wet aan een testateur
stelt, dan is het testament nietig.
1.9 vaststellen voor een situatie de gevolgen voor de erfgenaam van het verwerpen, aanvaarden
en beneficiar aanvaarden van een erfenis.
Een nalatenschap kan ook negatief uitpakken, daarom is een keuze bevoegdheid (art 4:190 BW)
Iedere erfgename heeft het recht om zelf te beslissen of hij de nalatenschap aanvaard of verwerpt.
(Art 4:192 BW) beschrijft hoe een nalatenschap wordt verworpen of aanvaard. (door het afleggen
van een daartoe strekkende verklaring bij de griffie van de rechtbank in de woonplaats van de
overledene) Deze verklaring wordt vervolgens ingeschreven in het boedelregister van de rechtbank.
Aanvaarden van nalatenschap
WIe eens nalatenschap aanvaard, hoeft geen verklaring af te leggen bij de rechtbank. Aanvaarden
kan namelijk ook blijken uit daden van aanvaarding (Art 4:191 BW). Op deze aanvaarding kan hij niet
meer terugkomen. (art 4:192 bw)
Verwerpen van nalatenschap
(art 4:191 BW) Voor het verwerpen van een nalatenschap is wel altijd een verklaring bij de griffie van
de rechtbank noodzakelijk. Deze verwerping werkt terug tot het moment van het openvallen van de
nalatenschap. Na het verwerpen wordt de erfgenaam geacht nooit erfgenaam te zijn geweest. Als
een erfgenaam een erfenis verwerpt, doet hij afstand van zijn totale erfdeel, an de bezittingen en van
de schulden.
Beneficiar aanvaarden van de nalatenschap
