Analyse van Zomervacht door Jaap Robben – Samenvatting per Hoofdstuk
**1**
Op het platteland rijdt Brian met zijn vader, die hij "Pa" noemt, in een pick-up
truck rond. In de laadbak liggen roestige verwarmingsbuizen en het omhulsel van
een oude wasmachine die ze de dag ervoor langs de weg hebben opgepikt. Ze
stoppen bij een tankstation waar Benoit werkt, een medewerker die hen toestaat
op krediet te tanken. De eigenaar van het tankstation heeft er namelijk moeite
mee dat klanten zoals Pa en Brian langskomen, omdat hij denkt dat ze hem alleen
maar geld kosten. Na het kopen van een groot chocolade-ei uit de kortingsbak
voor Lucien (Brian’s gehandicapte broer) en een blikje energiedrank voor Brian,
vertrekken ze zonder de volledige rekening te betalen; ze betalen 7,25 euro te
weinig. Pa belooft aan Benoit dat hij het volgende week komt afrekenen.
Pa wil graag dat het chocolade-ei netjes wordt ingepakt, maar het tankstation biedt die service niet
aan op aanbiedingen. Hij vraagt eerst om een blauw lint en vervolgens om een rood lint, maar
uiteindelijk accepteert hij het zoals het is. Pa en Brian wonen ongeveer dertig minuten van Lucien af.
Hoewel Brian niet onaangenaam verrast is om naar Lucien te gaan, vindt hij het wel ongebruikelijk.
Ze bezoeken hem meestal alleen rond zijn verjaardag of tijdens de feestdagen, en dit keer hopen ze
hun moeder niet tegen te komen.
Bij aankomst in het verzorgingstehuis zien Pa en Brian een jongen met grote ogen en een breed
voorhoofd die hen kwaad aankijkt. Brian vermoedt dat dit komt omdat ze al een tijdje niet op bezoek
zijn geweest, of dat er misschien iets met Lucien is gebeurd zonder dat zij dat wisten. Ze hebben wat
moeite om Luciens kamer te vinden en vragen uiteindelijk om hulp bij de receptie. Daar vertelt
Esmée hen dat Lucien verderop in de gang verblijft. In zijn kamer hangt een magneetbord met foto's,
waaronder eentje van hun moeder gehurkt naast Lucien in zijn rolstoel, een andere met Didier
(iemand die Lucien goed blijkt te kennen) en een groepsfoto waarop alleen Lucien niet in de camera
kijkt. Een foto met een cavia op zijn wang is de enige waar hij glimlacht. Brian merkt ook een foto van
zichzelf op toen hij nog heel jong was, met een kort staartje in zijn nek en strak gekamd haar.
Brian voelt zich ongemakkelijk als hij tegen Lucien praat, omdat Lucien niet reageert. Om de kamer
lichter te maken stelt Pa voor om de lamellen te openen, waarna Lucien zijn ogen dichtknijpt tegen
het zonlicht. Pa raakt Lucien aan door zijn voeten onder de deken vast te pakken, het enige
lichaamsdeel dat Pa durft aan te raken. Even later gaat Pa koffie halen. Brian deelt de chocolade in
stukken en geeft Lucien een paar stukjes, waarbij hij Lucien stimuleert zijn naam uit te spreken voor
nog een stukje. Terwijl hij naar buiten kijkt, ziet Brian een meisje aan het raam likken. Lucien verslikt
zich kort daarna van enthousiasme, en wanneer Brian terugkijkt, is het meisje verdwenen.
Later komt het meisje, die Selma blijkt te heten, de kamer binnen. Ze heeft een afwijking aan haar
been waardoor ze moeilijk loopt. Ze houdt Luciens hoofd vast en wrijft over zijn gesloten ogen, wat
hem doet glimlachen. Selma is een nieuwe bewoner van het tehuis. Wanneer Brian het zelf probeert,
lacht Lucien echter niet. Voordat Brian vertrekt, ziet hij Pa die de koffieautomaat laat overstromen. In
de koffieruimte ontmoet Brian een man met een kartonnen bordje waarop staat dat hij elk uur een
nieuwe sigaret mag, en in de gang ontmoet hij later Zoubida, Luciens favoriete begeleidster.
**2**
Santos, een nieuwe unitmanager met een fors postuur en meerdere onderkinnen, vraagt Pa en Brian
of zij Lucien in de zomerperiode thuis kunnen verzorgen. Door geplande renovaties in het
verzorgingstehuis moeten de bewoners tijdelijk elders worden ondergebracht. De meeste bewoners
kunnen bij andere instellingen terecht, maar Lucien niet door zijn specifieke behoeften. Pa geeft aan
dat hij verantwoordelijk is voor Brian, en dat Brians moeder normaal gesproken voor Lucien zorgt.
, Maar zij blijkt op huwelijksreis te zijn met Didier, iets wat Brian tot dan toe niet wist. De verzorgers
bieden een vergoeding van 280 euro per week aan om tegemoet te komen aan de inzet van
vakantiedagen door de ouders. Met dit in gedachten stemt Pa in met het plan, hoewel hij
aanvankelijk aangaf dat hun thuissituatie en zijn werk dit moeilijk zouden maken.
Op de terugweg naar huis komen Pa en Brian een dood konijn tegen. Pa vraagt Brian het mee te
nemen om later in te vriezen en als voer voor de honden te gebruiken.
**3**
Terug thuis eten Pa en Brian friet en eieren. Brian moet eerder uitstappen om alvast eieren te
bakken, terwijl Pa friet haalt. Bij hun terrein zien ze een onbekende auto staan. De man die uitstapt
zoekt naar Maurice; hij had een advertentie gezien over de verhuur van een camper. Brian merkt dat
sommige mensen op zoek zijn naar goedkope alternatieven in plaats van hotels of vakantieparken.
Brian past de onderhandeltechnieken van zijn vader toe door veel pauzes te laten vallen en “moeilijk,
moeilijk” te zeggen. Uiteindelijk stemt de man, die Emile heet, in met een verblijf van een maand
tegen een huurprijs van 100 euro per week. Emile heeft ook een klein aquarium meegenomen. De
camper werd ooit door Bruine Henri en Jean gekocht, die nog steeds een deel van de huurinkomsten
ontvangen als Maurice alles met huurders regelt.
**4**
In de plaatselijke snackbar, die oorspronkelijk Snack Palace heet, heeft de eigenaar, Armand, een
grote nagel die hij gebruikt om worsten open te snijden. Armand biedt slechts kleine hoeveelheden
saus aan, ondanks dat klanten de keuze hebben uit drie soorten. Brian vertelt hem over de nieuwe
huurder en houdt 20 euro per week achter, zodat hij zelf ook wat aan de verhuur verdient.
**5**
Na het repareren van de airco haalt Brian water voor de honden Rico en Rita, die in de camper van
Emile verblijven. Emile is bang voor de honden en roept dat ze uit zijn camper moeten wanneer ze
langs Brian naar binnen glippen. Later biedt Emile koffie aan aan Maurice en Brian, maar Maurice
blijft erbij dat Emile hem 20 euro voor de aircoreparatie moet betalen.
**6**
Maurice drukt Brian op het hart voorzichtig om te gaan met Emile, hun nieuwe huurder, en hen te
beschermen tegen Jean en Bruine Henri, die Emile mogelijk als hun “pinautomaat” zien. Ondanks
dat, geeft Maurice Brian een extra tientje, onwetend dat Brian de huur lager heeft ingeschat dan ze
eigenlijk hadden afgesproken. Samen lopen ze naar de loods van Jean en Bruine Henri om de huur af
te geven. Daar is Jean met een pot mayonaise in de weer, terwijl Bruine Henri vanuit het toilet roept
en hem spottend vraagt zijn gereedschap te tellen. Wanneer Jean en Henri vragen wat voor huurder
Emile is, antwoordt Maurice dat hij vermoedelijk door een scheiding hier terechtgekomen is. Brian,
afgeleid, wil ondertussen de fretten voeren met gedroogde kip. Henri waarschuwt hem voorzichtig te
zijn met het mes, gezien Henri zelf maar negen vingers heeft. Bij het betalen van de huur, blijkt
Maurice vierhonderdtwintig euro tekort te komen, wat tot irritatie leidt bij Jean, die opmerkt dat
huurders onder Maurice steeds later lijken te betalen. Om het onderwerp te veranderen, brengt
Brian ter sprake dat zijn broertje Lucien zou komen. De reactie van Jean en Henri is negatief; ze
vinden de loods geen plek voor kinderen. Maurice verdedigt het als een tijdelijke situatie, waarop
Henri droog opmerkt dat “tijdelijk” met Brian ook niet echt tijdelijk bleek te zijn. Dit raakt Brian, maar
Maurice houdt vol dat zonder zijn tijdelijke inschatting destijds, ze nu waarschijnlijk op een
parkeerplaats zouden wonen.
**7**
