Samenvatting
Uitgebreide samenvatting van ALLE colleges voor 'Entertainment Communicatie'
Alle colleges voor het vak 'Entertainment Communicatie uitgebreid uitgewerkt. Met enkel het leren van dit document heb ik een 8 gehaald!
[Meer zien]Voorbeeld 4 van de 72 pagina's
Voorbeeld 4 van de 72 pagina's
In winkelwagengesponsord bericht van onze partner
Voorbeeld van de inhoud
HoorcollegesEntertainment Communicatie
WEEK 1
Hoorcollege 1 introductie media entertainment
Om onze reis te beginnen, zullen we entertainment moeten definiëren, want een
duidelijke terminologie is een fundamenteel aspect van wetenschappelijke
communicatie. Daarom moeten we onszelf de vraag stellen: wat is entertainment?
Hoewel het duidelijk lijkt wat entertainment is, zijn de grenzen ervan niet zo gemakkelijk
te bepalen.
Het is veel gemakkelijker om entertainment te herkennen dan om een beknopte definitie
te geven. Marvel blockbusters zijn zeker entertainment. Entertainment betekent het
creëren van amusement, afleiding of plezier verschaffen. Het komt uit het Latijn, van de
woorden -inter- tussen, en -tenere- vasthouden of bewaren. Dus letterlijk betekent
entertainment dat wat je daar houdt, wat je in het moment houdt. Dus alles wat je
aandacht heeft en vasthoudt, kan als amusant en dus als entertainment worden
beschouwd.
En voor sommigen kan dat een video zijn van een volhardende landing op Mars. Terwijl
anderen opgewonden raken van een livestream van een zeldzame cactus die bloeit in de
tuinen van de Universiteit van Cambridge. Of deze uitleg over de verbeteringen aan de
retro-encabulator, Informatie kan amusant zijn, althans voor sommige mensen, en
sommige items op het nieuws zijn misschien meer entertaining dan andere.
Een achtervolging met hoge snelheid die live op camera wordt vastgelegd is vermakelijk,
maar is een nieuwsbericht over de humanitaire crisis in Darfur ook vermakelijk? En wat als
George Clooney erbij betrokken raakt? Wordt het dan entertainment?
En het is niet alleen de journalistiek die entertainment mechanismen toepast om de
aandacht van haar kijkers te trekken en vast te houden. De grens tussen politiek en
amusement is al vaag sinds Ronald Reagan in 1980 tot president werd verkozen, of toen
Donald van 's werelds belangrijkste openbare functie een reality-tv-show over zichzelf
maakte. En denk niet dat de mix tussen politiek en entertainment beperkt blijft tot de VS.
Volodynyr Zalinski speelde de hoofdrol in de Oekraïense sitcom 'dienaar van het volk',
waarin hij de president van Oekraïne speelde en vervolgens werd hij in april 2019 de echte
president van Oekraïne. Gezien deze mix tussen nieuws, politiek en entertainment wordt
het bijna onmogelijk om te bepalen waar entertainment begint en waar het eindigt.
Verschillende communicatiewetenschappers hebben geprobeerd om entertainment te
definiëren en volgens Peter Vorderer is het een complexe, dynamische en veelzijdige
ervaring die men doormaakt wanneer men wordt blootgesteld aan dit soort media, als in:
entertainment is entertainment omdat het entertainend is. En hoewel deze definitie
enigszins tautologisch mag klinken, wordt deze ervaringsdefinitie van entertainment
algemeen aanvaard.
Entertainment moet niet zozeer worden opgevat als een product of een kenmerk van zo'n
product, maar eerder als onze reactie erop. Het is entertainment, daarom moet het
vermaak zijn. Misschien om deze cirkelvormige definitie van entertainment te vermijden,
werd de term genieten in het hart van de amusements ervaring geplaatst. Maar waar
,genieten we van? Wat houdt je geïnteresseerd? Wat houdt je bezig? Deze GIF toont 'Fred
Ott's The Sneeze' uit 1894, een van de eerste gefilmde entertainment producten. Een man
die drie seconden lang niest. En we weten dat het entertainment is omdat mensen naar
de Nickelodeon gingen en een stuiver betaalden (wat vijf cent is) om naar deze
verbazingwekkende beelden te kijken. In 1964 bracht Andy Warhol deze film 'Sleep' uit,
waarin hij zijn vriend filmde terwijl hij vijf uur en 20 minuten sliep, en je kunt hem in zijn
geheel bekijken in het Museum of Modern Art in New York. Je kunt ook 24 uur lang
genieten van een knapperend vuurtje in de open haard op YouTube. Of je kunt kijken naar
verf die in real time droogt. En dit is precies dat, kijken naar verf die droogt, maar dan op
YouTube. Dus misschien kunnen we hier ergens de grens trekken, want dat lijkt me
extreem saai en dus het tegenovergestelde van vermakelijk. Dus als iets saai is, is het geen
entertainment. Maar wie bepaalt wat saai is? Doet u dat?
Iemand zei eens dat schilders schilderijen maken, maar dat er een vertegenwoordiger van
de kunstwereld nodig is om een kunstwerk te maken. Maar voor amusement is er geen
vertegenwoordiger die ons zegt dat iets saai is en daarom geen entertainment. Voor
zowel amusement als kunst domineren de eigenschappen van de ervaring het
kwaliteitsoordeel van de consument. In tegenstelling tot amusement worden
kunstwerken beschouwd als "geloofsgoederen". Dit zijn goederen waarvan de consument
de kwaliteit niet beoordeelt op basis van zijn consumptie-ervaring alleen, maar eerder
door, als een kwestie van geloof of geloofsovertuiging, een bepaalde deskundigheid van
bepaalde erkende autoriteiten te aanvaarden. Voor entertainment ligt dat anders, omdat
u beslist wanneer iets onderhoudend is en dus entertainment oplevert, of saai en dus
geen entertainment. En als media je niet vermaken, wat heb je dan gedaan? Denk er eens
over na. Op het moment dat je je verveelt, wat doe je dan? Je probeert iets te vinden dat
je vermaakt. En er is een wereld van vermaak binnen handbereik. Net als het probleem
om te bepalen wanneer iets begint vermakelijk te zijn, is het probleem om te bepalen
wanneer het ophoudt vermakelijk te zijn. Bijvoorbeeld, deze snelle driepuntsdraai in het
zicht van een aankomende tsunami is spannend en grappig. Maar wat als ik u vertel dat
12.000 mensen het leven verloren in deze tsunami? Met voorbeelden van clips die zeker
niet saai zijn, maar misschien ook niet entertainment. Wat dacht je van deze man die niet
in een zwembad springt? Hij kan dood zijn, hij kan ernstig gewond zijn. Ik weet het niet.
Het is zeker niet saai, maar is het vermakelijk? En als ik hier een lachspoor en wat
geluidseffecten in monteer, is het dan amusement als je een keu krijgt die iets is om te
lachen? Wanneer wordt amusement iets anders? Waar trek je de grens? Wanneer wordt
het immoreel?
En zelfs als u dit immoreel of onethisch vindt, staat u dan open voor de suggestie dat
anderen dit amusant kunnen vinden? En diezelfde redenering geldt voor obsceniteit.
Wanneer wordt entertainment zo obsceen, zo weerzinwekkend, zo vies dat het niet langer
als amusement mag worden beschouwd? Het bekijken van deze grenzen van
entertainment brengt ons terug bij onze oorspronkelijke vraag: Wat is entertainment? En
tot nu toe zijn de definities ontoereikend geweest. Ze beschreven entertainment als iets
dat plezierig is voor iemand. Wat in principe nog steeds alles kan zijn. Maar misschien kan
een definitie van wetenschappers op een ander gebied dan communicatie helpen om
dit concept te beperken. Deze definitie is afkomstig van twee geleerden op het gebied
van de economie, en zij omschrijft entertainment als elk aanbod op de markt waarvan het
hoofddoel is de consument plezier te verschaffen, in plaats van in de eerste plaats een
functioneel nut aan te bieden. Dus wat deze definitie doet is de focus vernauwen tot
,marktaanbiedingen, zoals in producten die gemaakt zijn voor financieel gewin. En wat
misschien nog belangrijker is, het voornaamste doel moet zijn plezier te verschaffen en
niet iets anders. Dus bijvoorbeeld, reclame kan vermakelijk zijn omdat het zeker plezier
biedt aan potentiële consumenten. Maar het belangrijkste doel van reclame is niet om
plezier te verschaffen, maar om u aan te moedigen het product te kopen. En aangezien
wij communicatiewetenschappers zijn, richten wij ons op media-entertainment, dus niet
op amusement in het algemeen. Dus we kijken niet naar het circus, niet naar pretparken,
niet naar live entertainment, niet naar theater, alleen naar gemedieerd entertainment. En
als ik zeg: ‘gewoon gemedieerd vermaak’, het is nog steeds een enorme industrie. En we
gaan deze enorme industrie in de komende weken begrijpen. En we beginnen deze reis
van zingeving in de volgende aflevering wanneer ik een kader zal introduceren dat ons
kan helpen dit complexe en dynamische onderwerp een beetje beter te begrijpen.
, Hoorcollege 2 media entertainment model
Vandaag ga ik het hebben over wetenschappelijke modellen en kaders die ons helpen om
om de relatie tussen media-entertainment, de gebruikers en de industrie erachter te
begrijpen. Theoretische modellen worden in het algemeen vaak gebruikt als
conceptuele representaties van het systeem van ideeën en processen die ons helpen
onderliggende patronen te identificeren en te begrijpen. Modellen geven een
vereenvoudigde weergave van een complex vraagstuk. Dus bij het maken van een model
is er altijd een afweging tussen enerzijds het te complex maken door alle mogelijke
uitzonderingen op de algemene regel toe te voegen en anderzijds het begrijpelijk en
toepasbaar te maken. Voor deze cursus heb ik een model gemaakt die de belangrijkste
constructies en processen bevat en definieert, en hun relaties verklaart aan de hand van
theoretische inzichten en empirische observaties. Ik noem dit het media entertainment
model.
Maar voordat we bij het media entertainment model aankomen, zal ik je eerst enkele
modellen laten zien waarmee je wellicht al bekend bent, en die de inspiratie vormen voor
het media entertainment model. We zullen beginnen met, waarschijnlijk het eerste,
communicatiemodel: Harold Lasswell's linear model of communication die hij in 1948
ontwikkelde. Dit klassieke communicatiewetenschappelijke model omvat de
basisprincipes van massacommunicatie, wie zegt wat, via welk kanaal, aan wie en met
welk effect? Let op dat dit geen model is met een causaal verband. De boodschap
veroorzaakt bijvoorbeeld niet het kanaal. Het is een model met een proces dat uitlegt hoe
boodschappen via de media specifieke doelgroepen kunnen beïnvloeden. Het proces is
lineair omdat het maar één richting uit gaat. Wat ik leuk vind aan dit model is dat het de
juiste vragen stelt. Als we dit model toepassen op entertainment krijgen we, wie biedt
welk soort entertainment, via welk kanaal, aan wie en met welk effect? Echter, in
Lasswell's model is er weinig ruimte voor het publiek om specifieke boodschappen en
bronnen met behulp van bepaalde media te kiezen. Dit model werd ontwikkeld ver voor
de "uses and gratifications" benadering en is daarom hopeloos verouderd. We kiezen
immers de hele tijd media. We kiezen entertainment media, en de boodschappen van
specifieke bronnen. Dus als we dit model willen verfijnen, zullen we een pijlen moeten
toevoegen. Want mensen kiezen. Specifiek: mensen kiezen entertainment producten die
bij hun behoeften en wensen passen. Bovendien kan het effect van deze keuze de
behoeften en verlangens van het publiek veranderen, wat vervolgens de toekomstige
keuzes die zij maken bij het selecteren van boodschappen verder kan beïnvloeden. Dus
voegen we nog een pijl toe. Maar ik denk ook dat er nog een belangrijk aspect ontbreekt.
Hoe wordt het effect bereikt? Dat is het ontwerpaspect van entertainment en
media-entertainment. Dus hoe de boodschap wordt geconstrueerd en ervaren door het
publiek, wat essentieel is voor de effectiviteit. Dus voegen we hier een pijl toe en een
nieuw concept daar, en het model is nu veel te ingewikkeld.Een veel geavanceerder
model van mediagebruik en de effecten ervan is dit model van twee van onze eigen
wetenschappers, Patti Valkenburg en Jochen Peter. Het wordt de differential
Susceptibility to Media effects model genoemd, of kortweg DSMM. Wat ik goed vind aan
dit model is dat het publiek voorop stelt. Alsmede de publieke dispositie, hun
ontwikkelingsniveau en de sociale contexten. Ze beïnvloeden hun keuze voor bepaalde
Voordelen van het kopen van samenvattingen bij Stuvia op een rij:
Verzekerd van kwaliteit door reviews
Stuvia-klanten hebben meer dan 700.000 samenvattingen beoordeeld. Zo weet je zeker dat je de beste documenten koopt!
Snel en makkelijk kopen
Je betaalt supersnel en eenmalig met iDeal, creditcard of Stuvia-tegoed voor de samenvatting. Zonder lidmaatschap.
Focus op de essentie
Samenvattingen worden geschreven voor en door anderen. Daarom zijn de samenvattingen altijd betrouwbaar en actueel. Zo kom je snel tot de kern!
Veelgestelde vragen
Wat krijg ik als ik dit document koop?
Je krijgt een PDF, die direct beschikbaar is na je aankoop. Het gekochte document is altijd, overal en oneindig toegankelijk via je profiel.
Tevredenheidsgarantie: hoe werkt dat?
Onze tevredenheidsgarantie zorgt ervoor dat je altijd een studiedocument vindt dat goed bij je past. Je vult een formulier in en onze klantenservice regelt de rest.
Van wie koop ik deze samenvatting?
Stuvia is een marktplaats, je koop dit document dus niet van ons, maar van verkoper caitlinvansebille. Stuvia faciliteert de betaling aan de verkoper.
Zit ik meteen vast aan een abonnement?
Nee, je koopt alleen deze samenvatting voor €7,49. Je zit daarna nergens aan vast.
Is Stuvia te vertrouwen?
4,6 sterren op Google & Trustpilot (+1000 reviews)
Afgelopen 30 dagen zijn er 79373 samenvattingen verkocht
Opgericht in 2010, al 14 jaar dé plek om samenvattingen te kopen