IDM – samenvatting artikelen hoorcolleges 2 t/m 9
Artikelen hoorcollege 2
Artikel Zittoun et al. (2009)
Zie de leeswijzer op Blackboard.
Verdiepingsvragen:
Waarom is fragmentatie van de psychologie een oorzaak van “crisis”?
Fragmentatie = subdisciplines volgen hun eigen regels, assumpties en tradities in
isolatie, waardoor het idee van ‘’gedeeld onderzoek’’ ver weg is.
Fragmentatie heeft geleid tot ‘’crises’’ in de psychologie, maar een crisis kan
twee gevolgen hebben: (1) de extinctie van een discipline, of (2) differentiatie
(zoals de proliferatie van nieuwe subdisciplines). Van tevoren kan je nooit zeker
zijn waar de crisis toe leidt en of die dus een positieve of negatieve impact heeft.
Fragmentatie wordt als ‘’crisis’’ gezien in de psychologie, omdat het de
subdisciplines onverenigbaar heeft gemaakt:
- De psychologie houdt zich bezig met complexe problemen de inzichten
meerdere subdisciplines zijn nodig, maar omdat ze zo onverenigbaar zijn
geworden, kunnen de inzichten lastig gecommuniceerd worden en
verenigd worden.
- Verschillende onderzoekers kunnen niet samenwerken of communiceren
omdat elke subdiscipline ander taalgebruik heeft, andere methoden etc.,
kan er lastig ‘’samen’’ onderzoek gedaan worden.
Maar of er echt een crisis is, is afhankelijk van het perspectief die je aanneemt:
als je denkt aan Kuhn’s cyclus, zit de psychologie nu in de ‘’pre-science’’ fase en
leiden de crises juist tot het volwassen worden van het vakgebied.
Welk alternatief zetten de auteurs tegenover “fragmentatie”?
Fragmentatie = differentiatie – de psychologie ontwikkelt zich in verschillende
richtingen.
Welke analogieën uit de ontwikkelingspsychologie gebruiken de auteurs
om de ontwikkeling van een wetenschappelijk veld te beschrijven (m.b.t.
het verdwijnen of ontstaan van disciplines)?
De ontwikkeling van wetenschap = progressief reguliere veranderingen
massieve reorganisatie.
Crises zijn uiteindelijk hetgeen wat echt leidt tot verandering.
Een crisis leidt tot:
1. Het verdwijnen van initiële componenten – kinderen ondervinden
intellectuele en sociale crises, maar deze crises zorgen voor de
aanknopingspunten voor (volwassen) redeneren.
2. Differentiatie – kinderen die leren fietsen, hebben niet lopen
verleerd, ze hebben hun repertoire op het gebied van beweging
, uitgebreid (oftewel, hun middelen voor beweging is
gedifferentieerd).
Een crisis in de psychologie kan rationalistisch en pragmatistisch
gedefinieerd worden. Hoe wordt een crisis volgens beide tradities
gedefinieerd? En kunnen we dan spreken van een crisis?
Rationalistisch – crisis = wanneer het veld géén onderliggende, verenigende
theorie heeft.
Willen we wel één verenigende theorie? Volgens het artikel kunnen fenomenen
ook simpelweg naast elkaar bestaan.
Pragmatisch – crisis = wanneer psychologen niet kunnen doen wat ze horen te
doen.
Als fragmentatie een symptoom is van een crisis dan moet er ook een
ziekte zijn. Als er een ziekte is moet er ook een “gezonde staat” van de
psychologie zijn. Wat is die gezonde staat? Welke kritiek leveren de
auteurs op dit idee van een “gezonde” psychologie?
De auteurs zeggen dat die ‘’gezonde staat’’ van de psychologie niet bestaat (tot
nu toe). Je kan wel zeggen dat fragmentatie een symptoom van een crisis is,
maar wat is de ziekte? Is de sociale wetenschap wel een ideale
natuurwetenschap? De psychologie gehoorzaamt niet aan het progressief, lineair
groeien van een wetenschap.
Het artikel zegt dat het idee dat fragmentatie een crisis is, meer gegrond is in
het perspectief van onderzoekers, dan echt in een model.
Kun je de metafoor van Hacker (1990) op pagina 108 uitleggen? En wat
zegt het over de psychologie?
Met het metafoor wordt geïllustreerd dat zaken ook naast elkaar kunnen
ontwikkelen: tumoren in het brein, groeien niet per definitie door in de mind en
dingen in de mind, groeien niet per definitie door in het brein. Ze hebben een
andere basis en dat is oké.
Allebei de processen kunnen plaatsvinden parallel aan elkaar. In de
psychologie kunnen ook subdisciplines naast elkaar bestaan met allemaal andere
onderliggende theorieën.
Wat is er volgens de auteurs mis met de analyse dat fragmentatie de
oorzaak is van een crisis in psychologie? Noem minstens 2 redenen.
De analyse is wellicht meer gebaseerd op het perspectief van de onderzoekers,
dan echt een theoretisch model.
Het beschrijven van fragmentatie langs drie dimensies is vrij statisch en
oppervlakkig.
Fragmentatie is een probleem van iets, maar wat is het probleem en wat is de
oplossing?
Onder de “crisis analyse” ligt de aanname dat er een “waarheid” is die
ontdekt kan worden door verschillende puzzelstukjes te vinden en die in
elkaar te leggen. De auteurs stellen dat het heel goed mogelijk is dat er
niet een dergelijke grote puzzel is, maar dat ieder puzzelstukje complexer
is dan het vorige en dat er dus verder gedifferentieerd moet worden om de
werkelijkheid te begrijpen. Welke voorbeelden voor deze
“vertakkingsthese” noemen de auteurs?
,In de psychologie is het duidelijk dat elk niveau van observatie van de realiteit
specifieke tools, concepten, community etc. vereist. Psychologische
veranderingen worden op verschillende schalen van processen geïdentificeerd;
anderen hebben sociale processen geconceptualiseerd op intrapersoonlijk,
interpersoonlijk, institutioneel, intergroep, maatschappelijk en ideologisch niveau.
Elk niveau is een aanknopingspunt voor het opbouwen van kennis.
Elk niveau vereist precisie, training en support, dus daarom hebben mensen
binnen elk niveau een community gecreëerd met specifieke tools en kennis. De
verschillende niveaus zijn gewoon verschillende beschrijvingen en de ene
beschrijving leidt tot begrip van een andere beschrijving.
Op het moment dat er nieuwe subdisciplines ontstaan, ontstaan er
“grenzen” (boundaries) met de bestaande disciplines. Wat is het nut van
zulke grenzen? En welke 2 soorten problemen kunnen ontstaan ten
gevolge van deze grenzen?
Lokale, wetenschappelijke netwerken zijn nodig voor het bestaan van wetenschap
en de voortgang van kennis. Differentiatie leidt tot de progressie en uitbreiding
van die subdisciplines differentiatie = progressie. Uiteindelijk ontstaat er in
zo’n subdiscipline een georganiseerd hiërarchisch systeem, waarin natuurlijk
grenzen ontstaan – deze zijn nodig voor ontwikkeling.
Nut van grenzen ze geven consistentie, behouden netwerken, stabiliseren en
reguleren tools, zorgen ervoor dat kennis gebaseerd kan worden op bestaande
kennis en dus onderdeel kan worden van een geschiedenis.
Grenzen worden tradities: deze bieden de basis en middelen voor ontdekking
van nieuwe ideeën en hoe om te gaan met nieuwe problemen.
Problemen van grenzen het artikel bespreekt twee problemen die komen kijken
bij grenzen:
1. Grenzen komen op om netwerken te beschermen, maar grenzen
kunnen dan ook te rigide en verouderd worden – wanneer de
overleving van een netwerk op het spel staat, worden grenzen
defensief en worden ze gebruikt als middelen om het netwerk te
redden, waardoor progressie stagneert. De grens wordt een
obstakel voor progressie.
Het kan ook gebeuren dat tradities fenomenen gaan
onderzoeken die al onderzocht zijn door een andere traditie; dan
is er ook geen progressie.
2. Er is een lokale organisatie van groepen, maar er is niet een
onderliggend systeem die alle groepen met elkaar coördineert –
maar hebben we eigenlijk zo’n overkoepelend systeem nodig?
De auteurs stellen een nieuw “developmental narrative” voor. Wat is het
kernidee van deze “narrative?
‘’Developmental narrative’’ – psychologie wordt gezien als ontwikkelend door
aanpassingen op beide de vereisten van de interne, theoretische en
methodologische evolutie en de vereisten van de veranderende sociaal-culturele
omgeving.
, Wat zijn de 3 situaties waarin volgens de auteurs psychologen een “crisis”
waarnemen?
Psychologen van een specifieke community ervaren ‘’crisis’’ in deze situaties:
1. Wanneer ze in aanraking komen met andere onderzoekers, die
hun theoretisch raamwerk niet als fundamenteel beschouwen;
2. Wanneer hun theoretische tools onvoldoende in staat zijn om te
gaan met de problemen die ze confronteren;
3. Wanneer ze niet in staat zijn om te communiceren en activiteit
met andere onderzoekers van andere tradities niet kunnen
coördineren.
Wat zijn de 3 mogelijke gevolgen van een “crisis” in een wetenschappelijk
veld volgens de auteurs?
De drie mogelijke responsen op een crisis:
1. Depressie – alle actie lijkt te leiden tot falen;
2. Alle hoop vestigen op een grote, verenigende theorie die alle
spanning op gaat lossen;
3. Collaboratief onderzoek – wat het artikel verkondigt: door
samenwerking rond een gedeeld object, worden communicatie,
coördinatie en realisatie van verschillen tussen perspectieven,
mogelijk.
2 manieren van collaboratief onderzoek: (1) eenzelfde dataset
vanuit verschillende perspectieven analyseren, (2) de data vanuit
verschillende perspectieven construeren.
Wat zijn “nodal” concepts? En waarom zijn ze belangrijk voor
interdisciplinaire samenwerking (of samenwerking tussen psychologen uit
verschillende subdisciplines)?
‘’nodal’’ concepts – dit zijn aanknopingspunten die coördinatie van verscheidende
theorieën en modellen mogelijk maken. Deze concepten maken dialoog tussen
verschillende tradities mogelijk en articulatie van verschillende niveaus van
analyse.
Nodel concepts leiden tot common ground: nu kunnen netwerken verenigd
worden rond modellen (niet te specifiek, niet te abstract) die een rol spelen als
nodel concepts. Nodel concepts zorgen ervoor dat ‘’vaste’’ grenzen vermeden
worden.
Wat is er nodig voor interdisciplinaire samenwerkingen? Zowel op
persoonlijk als op institutioneel niveau?
Er zijn (1) methodologische en (2) epistomologische implicaties: collaboratief
samenwerken is een onvoorspelbaar proces, die wel geleid en gefaciliteerd kan
worden, maar de uitkomsten zijn meestal onvoorspelbaar.
Daarom: op (3) institutioneel niveau moet de tijd gegund worden om kennis te
produceren, moet de omgeving ondersteund worden op institutioneel niveau.
Multidisciplinaire tijdschriften zorgen ervoor dat zulke samenwerkingen plaats
kunnen vinden. Specifieke boekenseries kunnen ondersteunen in ruimte,
specifieke subsidie in het ondersteunen van het werk. Hiervoor moeten we wel af
