Samenvatting
Samenvatting Drang en Dwang voor Minor GGZ-agoog
- Vak
- Drang en Dwang
- Instelling
- Hogeschool Rotterdam (HR)
In deze samenvatting staat alles over drang en dwang. De losse stencils zijn hier niet in verwerkt.
[Meer zien]Voorbeeld 3 van de 29 pagina's
Voorbeeld 3 van de 29 pagina's
In winkelwagengesponsord bericht van onze partner
Voorbeeld van de inhoud
Samenvatting Drang en DwangHoofdstuk 1: Ken je doelgroep
1.1 Beroepsgroepen
Outreach
In het drangkader stappen outreachend werkers (hulpverleners) af op mensen die buiten beeld van
instanties blijven. Outreachwerkers zijn straathoekwerkers, die een gesprek aanknopen met
hangjongeren op een straathoek, met daklozen die verward zijn en er verwaarloosd bij lopen, met
dakloze jongeren die in een coffeeshop zitten te chillen of verslavingshulpverleners die xtc-gebruikers
op festivals benaderen, medewerkers van woningbouwverenigingen die op bezoek gaan bij
probleembewoners en veilig thuis medewerkers.
Vluchtelingen en asielzoekers hebben baat bij de hulpverlening, maar vinden de aansluiting met de
juiste zorg vaak niet. Door bv gebrekkig beheersing van NL kan de zoektocht naar juiste instanties en
zorginstelling belemmeren of het uit de weg gaan uit angst voor uitzetting.
Ook mensen die in Nederland zijn geboren kunnen vastlopen aan mogelijke instanties. Door bv
moeite te hebben met lezen en schrijven of vinden het moeilijk om aansluiting te vinden met de
maatschappij. Ook raken mensen verdwaald in het informatienetwerk, omdat ze niet weten hoe ze
met de digitale wereld moeten omgaan (online inschrijven, informatie inwinnen enz.). Hierdoor kan
sociale uitsluiting ontstaan.
Thema’s als schaamte en trots spelen een rol om buiten de hulpverlening te blijven, omdat ze bv niet
kunnen lezen of schrijven. Ook bij niet-westerse culturen is dit het geval, omdat het gebruikelijk is
om samen met familie te zorgen dat alles goed gaat. Bij eer: is het voorkomen van gezichtsverlies en
schaamte, om hulpverlening niet zomaar met open armen te ontvangen.
Mensen in gesloten achterstandswijken met weinig sociale samenhang en bedrijvigheid op straat,
zonder scholen, wijkcentra of andere voorzieningen, waarin de problematiek zich naar binnen richt.
Er zijn ook weinig wijkagenten waardoor er weinig zicht is op wat er gebeurt in de buurt. Er is een
sociale samenhang, waarin problemen onderling worden opgelost.
Veel problemen doen zich voor in combinaties, bv multiprobleemgezinnen. Ze zijn om verschillende
redenen ongemotiveerd. Ze hebben geen werk en/of opleiding, zijn verslaafd i.c.m. andere
problematiek (dakloos, psychische, meisjes die vroegtijdig kinderen krijgen zonder dat vader in beeld
is). Er ontstaat een uitzichtloze situatie waardoor de motivatie om te veranderen, uitblijft.
Hulpverleners dragen daardoor verschillende petten:
Contact maken en een analyse maken
De regie voeren
De cliënt ondersteunen om zelf regie te voeren
Casemanager: coördineren van de verschillende vormen van hulp (wordt bij complexe
problemen door meerdere hulpverleners geboden)
Delicten hangen vaak samen met middelenmisbruik en verslavingsproblemen. Mensen willen
tegelijkertijd iets (het delict en de verwachte positieve gevolgen) en iets niet (de nadelige
consequenties, zoals contact met justitie). Dit is ambivalentie.
,Mensen die met justitie in aanraking komen omdat ze een delict hebben gepleegd of hiervan
verdacht worden. De levensloop en de keuzes die zij maken worden bepaald door een combinatie
van biologische, psychologische en sociaal-culturele omstandigheden.
2 categorieën: mensen die nog nooit in beeld zijn geweest bij de hulpverlenende instanties en
mensen die wel in beeld zijn geweest maar zijn afgehaakt, bv omdat ze teleurgesteld in de
hulpverlening of falen.
Reclassering
Een sector die wordt gekenmerkt door een hoge mate van dwang is de reclassering, de
hulpverleningstak van het Ministerie van Justitie, waarnaar cliënten door de rechtbank worden
verwezen. Cliënten die onder toezicht staan van de reclassering, moeten zich houden aan de
voorwaarden, aanwijzingen en afspraken in het toezichtplan en de standaardregels. Voorbeelden van
standaardregels:
U moet zich verplicht menden bij Reclassering Nederland
U houdt zich aan alle bijzondere voorwaarden, aanwijzingen en afspraken
U bent altijd aanwezig en op tijd op uw afspraak met uw reclasseringswerker
Houdt u zich niet aan de afspraken, dan heeft dat gevolgen
Wanneer zij zich niet aan de afspraken houden, kan het verloop van het toezicht veranderen in
bijvoorbeeld een gevangenisstraf.
Een specifieke tak van reclassering is de verslavingsreclassering.
Verslavingszorg
Er zijn diverse middelen waaraan men verslaafd kan raken. Er wordt onderscheid gemaakt tussen:
opwekkende middelen (cocaïne, nicotine, XTC), verdovende middelen (alcohol, heroïne, wiet) en
geestverruimende middelen (paddo’s, LSD). Soms leiden de middelen tot delicten, psychiatrische
problemen, om met de problemen om te gaan en vaak is niet duidelijk wat de oorzaak en gevolg is.
Mensen kunnen ook verslaafd zijn aan gamen, gokken of porno kijken.
Mensen die te veel alcohol of drugs gebruiken, hebben meestal ook andere problemen, bv
huisvesting of financiën. Voor hun verslaving zoeken ze meestal geen hulp maar wel voor bv de
financiën, dat eigenlijk wel flink bijdraagt aan de problemen. Het is voor sociaal werkers essentieel
om alert te zijn op middelengebruik en verslavingsproblemen, deze bespreekbaar te maken en te
betrekken bij de hulpverlening.
Forensisch psychiatrie
Deze houdt zich bezig met mensen die met een rechterlijke macht in aanraking zijn gekomen en die
ook psychiatrische zorg nodig hebben, omdat zij vanuit complexe problematiek grensoverschrijdend
gedrag en/of delictgedrag vertonen. Dit kan in zowel vrijwillig kader als een verplicht vonnis door de
rechterlijke macht, bv tbs-maatregel. Het motiveren tot gedragsverandering staat centraal.
Jeugdzorg en jeugdbescherming
In de jeugdzorg ervaren ouders bemoeienis en advies bijna als een veroordeling van hun ouderschap.
Een ondertoezichtstelling ervaren ouders nog sterker een veroordeling.
De term ‘drang’ wordt binnen de jeugdbescherming in wat het NJI ook wel ‘preventieve
jeugdbescherming’ noemt. Wanneer er geen rechterlijke uitspraak ligt, maar de jeugdbescherming
wel voorwaarden verbindt aan hulpverlening, noemt de jeugdbescherming dit drang. Het wordt dan
vaak ingezet als laatste kans om een kinderbeschermingsmaatregel af te wenden. Cliënten ervaren
drang als een dreigement: als je niet doet wat wij zeggen, stappen we naar de rechter om dit af te
, dwingen. De intentie is juist het tegenovergestelde. Ze willen juist een rechtelijke maatregel
voorkomen. Ouders behouden gewoon gezag en hulpverlening is vrijwillig. Daar stelt de
hulpverlening tegenover dat vrijwillig niet vrijblijvend betekent. Wanneer gesignaleerd wordt dat
onveiligheid blijft en opvoeders onvoldoende verantwoordelijkheid nemen, dringt hulpverlening aan
op verandering.
Ambtenaren
Buiten de hulpverlening krijgen ook veel ambtenaren met onvrijwilligheid te maken, zoals politie,
opsporingsambtenaren (boa’s) en medewerkers van centra voor zorg en inkomen.
De rest van Nederland
Reactance: de neiging tot verzet tegen onvrijwillige vrijheidsbeperking, is typisch menselijk en
kenmerkt niet alleen mensen die buiten hun wil in aanraking komen met instanties. Wij zijn allemaal
gevoelig voor reactance, bv je loopt naar je geparkeerde auto en ziet een handhaver een boete
uitschrijven, je bent waarschijnlijk boos, gaat in gesprek en verheft misschien je stem.
Stadia van verandering
Voorbeschouwing (precontemplatie): iemand in dit stadium ontkent dat er sprake is van ene
probleem of is zich er zelf niet van bewust dat er iets aan de hand is.
Voorbeschouwers kom je vaak tegen in het outreachend werken. Denk aan hangjongeren in het park,
die zich nauwelijks bewust zijn van de onveiligheid die ze uitstralen en de overlast die ze veroorzaken
en de coffeeshopganger die ontevreden is, maar dit nergens koppelt aan zijn dagelijks
middelengebruik. Het zijn mensen die onvoldoende probleembesef ervaren om hulp te vragen.
Overpeinzing (contemplatiefase): wordt gekenmerkt door ambivalentie en twijfel. Ambivalentie:
emoties die botsen. Hier is er wel enig bewustzijn van problemen, maar er is ook twijfel. Er is nog
geen concrete motivatie om iets aan gedrag te veranderen. In de verslavingszorg kom je weinig
voorbeschouwers tegen. Cliënten die daar terechtkomen zijn zich er bijna allemaal bewust van dat
hun middelengebruik of gokgedrag een punt van discussie kan zijn. De meeste cliënten zijn dus
overpeinzers.
Beslissing: iemand besluit, misschien na een goed gesprek met een competente hulpverlener, dat er
‘iets’ moet veranderen. Personen in deze fase hebben daar in meer of mindere mate ideeën over.
Soms willen ze iets maar weten ze niet wat. Op basis van beslissing gaan mensen over tot actie – of
niet. Soms worden deze concrete, realistische plannen niet uitgevoerd omdat cliënten niet weten
hoe zij het moeten aanpakken. Ook in de verslavingszorg kom je degelijk veel beslissers tegen/ Zij
melden zich omdat ze iets willen veranderen, maar niet weten hoe.
Actie (actieve verandering): nadat je hebt besloten dat je gaat veranderen, voeg je de daad bij het
woord en bestel je wat vaker cola i.p.v. bier, ga je 2 keer pw hardlopen, eet je vaker een appel ipv
chocola. Mensen in deze fase doen daadwerkelijk een poging om oud gedrag los te laten en
experimenteren met nieuw gedrag. De 1 e concrete stap wordt gezet.
Handhaving (consolidatie): je verandert wat je wilt veranderen, bent goed bezig, de veranderingen
bevallen goed en je houdt het prima vol. De veranderingen worden een deel van je leefstijl. Je zou
kunnen zeggen dat je hier het wiel van motivatie verlaat; het is geen discussie meer.
Terugval: na een week, 2 maanden of misschien zelfs 3 jaar kan het gebeuren dat er toch weer oude
slechte gewoontes in het gedrag sluipen. Na 3 jaar niet gerookt te hebben en te denken dat je niet
meer verslaafd bent, rook je 1 op een feestje. Van 1 worden het er 2 en van 2 weer iedere weekend.
Zo ben je zonder dat je het in de gaten hebt, terug in het voorbeschouwingsstadium.
Voordelen van het kopen van samenvattingen bij Stuvia op een rij:
Verzekerd van kwaliteit door reviews
Stuvia-klanten hebben meer dan 700.000 samenvattingen beoordeeld. Zo weet je zeker dat je de beste documenten koopt!
Snel en makkelijk kopen
Je betaalt supersnel en eenmalig met iDeal, creditcard of Stuvia-tegoed voor de samenvatting. Zonder lidmaatschap.
Focus op de essentie
Samenvattingen worden geschreven voor en door anderen. Daarom zijn de samenvattingen altijd betrouwbaar en actueel. Zo kom je snel tot de kern!
Veelgestelde vragen
Wat krijg ik als ik dit document koop?
Je krijgt een PDF, die direct beschikbaar is na je aankoop. Het gekochte document is altijd, overal en oneindig toegankelijk via je profiel.
Tevredenheidsgarantie: hoe werkt dat?
Onze tevredenheidsgarantie zorgt ervoor dat je altijd een studiedocument vindt dat goed bij je past. Je vult een formulier in en onze klantenservice regelt de rest.
Van wie koop ik deze samenvatting?
Stuvia is een marktplaats, je koop dit document dus niet van ons, maar van verkoper kajal_b. Stuvia faciliteert de betaling aan de verkoper.
Zit ik meteen vast aan een abonnement?
Nee, je koopt alleen deze samenvatting voor €6,77. Je zit daarna nergens aan vast.
Is Stuvia te vertrouwen?
4,6 sterren op Google & Trustpilot (+1000 reviews)
Afgelopen 30 dagen zijn er 59063 samenvattingen verkocht
Opgericht in 2010, al 15 jaar dé plek om samenvattingen te kopen