Titel: De Nacht van Kapitein Banning Cocq
Het jaar 1642 is een tijd van ongekende rijkdom en welvaart voor Amsterdam. De stad bloeit als het
hart van de wereldhandel en haar inwoners voelen zich onoverwinnelijk, niemand komt iets te kort,
maar achter de façade van voorspoed ligt een land dat dreigt uit elkaar te vallen. Er zijn constant
bedreigingen van buitenaf. De stad moet zich voortdurend beschermen, en de schutterijen, zoals de
Kloveniers, spelen een sleutelrol in het behoud van de veiligheid van de mooie stad Amsterdam.
Kapitein Frans Banning Cocq is het hoofd van de Kloveniers. Hij is een man van moed, trouw en
integriteit. Zijn naam wordt met respect gefluisterd in de stad en nog ver buiten de stad is deze
bijzondere man overal bekend. Deze leider heeft talloze veldslagen gestreden en zoveel vijanden
verslagen. Hij weet wat het is om verantwoordelijkheid te dragen. Wat hij echter niet weet, is dat hij op
het punt staat om een rol te spelen in een verhaal dat niet alleen zijn eigen leven, maar ook de
geschiedenis van Amsterdam voor altijd zal veranderen.
Op een koude winterochtend ontvangt Banning Cocq een uitnodiging die zijn leven in een nieuwe
richting zal sturen. De beroemde schilder Rembrandt van Rijn wil de Kloveniers vereeuwigen op doek,
een schilderij dat de kracht en eenheid van Amsterdam zal vastleggen. Frans krijgt de kans om het
gezicht van dit schilderij te zijn, de belichaming van alles wat Amsterdam zo groot maakt. Maar terwijl
de kapitein zich voorbereidt voor de schildersessie, is er een spanning die hij niet kan negeren. Zijn
stad verkeert in onrust en de dreiging van een naderende aanval voelt voor hem steeds tastbaarder.
Hij weet dat er onrust aankomt, alleen nog niet op welke manier. De dag van de schildering komt. In
het grote atelier van Rembrandt wordt alles klaargezet. Het licht is koud en fel, er hangt een stille,
gespannen sfeer. De Kloveniers, in hun pracht en praal, staan klaar voor hun moment van roem.
Maar er is iets anders aan dit schilderij. Het is geen formeel portret. Rembrandt wil geen beelden van
statige mannen in rust. Hij wil actie en echt leven in het doek. De Kapitein, die gewend is om zijn
mannen te leiden in de strijd, moet zichzelf nu vormen tot een figuur van kracht.
Frans voelt de druk. Dit schilderij is niet zomaar een artistieke weergave, het is een bewijs van de
macht van de stad. Hij weet dat dit zijn moment van glorie zou kunnen worden. De mannen van de
Kloveniers poseren in verschillende houdingen, alsof ze op het punt staan om te vechten. Het is een
moment van vastberadenheid, maar terwijl de mannen van Frans zijn klovenier zich voorbereiden en
poseren voor het doek, wordt Frans zijn gevoel van ongemak steeds sterker, hij voelt een onrust die
hangt in het atelier van Rembrandt. Het voelt alsof er iets niet klopt. Buiten het atelier klinkt rumoer.
Het gerucht van een naderende dreiging wordt snel verspreid door de stad en iedereen is in rep en
roer. De stad wordt opgeschrikt door berichten van een mogelijke vijandelijke aanval en de spanning
is voelbaar. Terwijl de mannen zich schikken voor hun schilderij, is Frans steeds meer bezig met de
stad buiten. De dreiging is bijna tastbaar door de muren van het atelier. Terwijl Rembrandt
onverstoorbaar werkt, groeit het gevoel van urgentie. Buiten klinken geruchten over een naderende
aanval. Wat als dit schilderij, bedoeld als symbool van kracht en eenheid, niet genoeg is om
Amsterdam te beschermen? Zijn hand rust op de greep van zijn degen, terwijl hij worstelt met zijn
verantwoordelijkheden. De stad heeft hem nodig, nu.
Plotseling klinkt er een luide knal, gevolgd door hard geschreeuw. De vijand is dichtbij. Frans hoeft
niet te twijfelen. Hij trekt zijn zwaard en roept met vastberaden stem: "Volg mij!" Zijn mannen, de
Kloveniers, laten het atelier achter zich en trekken door de straten van Amsterdam. Onder leiding van
hun kapitein sluiten ze de poorten en bewaken de stad. Het gevecht is heftig en land en de vijand is
vastberaden, maar Frans strijdt met een vurige woede, geboren uit liefde voor zijn stad en haar
mensen. Straat voor straat duwen de Kloveniers de vijand terug, totdat Amsterdam uiteindelijk gered
is. De volgende ochtend keert hij, uitgeput maar trots, terug naar Rembrandts atelier. De stad is
gered, maar de kapitein voelt de last van de nacht nog in zijn lichaam. Daar ziet hij het voltooide
schilderij: zichzelf, afgebeeld met uitgestrekte hand, een blik vol kracht.
