Pleidooien – Bijlagen
Inhoud
Bijlage 1: Reflectieverslag volgens korthagen.........................................................................................2
Bijlage 2 Verslag Crisissituatie................................................................................................................7
Bijlage 3 Transfer Parkinson.................................................................................................................10
Bijlage 4 Reflectieverslag Bateson........................................................................................................15
Bijlage 5 intervisie verslag volgens korthagen......................................................................................23
Bijlage 6 kwaliteitsopdracht.................................................................................................................27
Bijlage 7 Ethiek en technologie.............................................................................................................31
Bijlage 8: STARR verslag katheteriseren...............................................................................................42
Bijlage 9: klinisch redeneren.................................................................................................................45
Bijlage 10: reflectie leerdoel stage werkplan........................................................................................49
,Bijlage 1: Reflectieverslag volgens korthagen
Format bij ieder bewijs
Soort bewijs: reflectieverslag volgens Korthagen
Relatie met de competentiegebieden: reflectieve EBP-professional, communicator
Feedback op authenticiteit en inhoud: Shirley van de putte: Goed dat je de stap gezet hebt om de
zorg zelf op je te gaan nemen. Helaas ga je vaker in je loopbaan meemaken dat een zorgvrager je niet
de kans geeft om je best te doen. Dit is een leerproces en je zal hier steeds beter mee om leren gaan.
Kunst is wel om het je niet persoonlijk aan te trekken, soms is er een onderliggende oorzaak voor
zo`n reactie zoals pijn of slecht geslapen.
Rol van de feedbackgever: werkveldbegeleider
Naam en datum gezien door werkvelddeskundige: 7-05-2020
Inleiding
Tijdens een intervisie via MS-teams heb ik een casus in mogen brengen. De keuze voor deze casus
was voor mij duidelijk, omdat deze situatie in mijn ogen duidelijk laat zien waar ik niet alleen in kan,
maar ook graag in wil groeien. Tijdens het intervisie moment heb ik zo duidelijk mogelijk de casus
beschreven en hebben we deze volgens het reflectiemodel van Korthagen bekeken en besproken.
Voor voortzetting van mijn zelfreflexie heb ik hieronder de situatie uitgewerkt.
Het model van Korthagen
“De methodiek van Korthagen komt goed van pas in situaties waarin gereflecteerd wordt op het
eigen gedrag, de bekwaamheden of overtuigingen die het handelen sturen. Korthagen ontwikkelde
een proces waarin je stapsgewijs op jezelf kunt reflecteren” (Fahad, 2018).
, (Stappen volgens Korthagen, 2018)
De 5 stappen volgens het model van korthagen
Stap 1: Handelen
Tijdens mijn avonddienst belde mevrouw van kamer 0.17 of ik haar op de po wilde helpen. Omdat ik
dit zorgmoment al meerdere keren had geobserveerd bij een collega, heb ik in overleg met een
collega besloten dit zorgmoment zelf te handelen. Mijn collega zou wel meegaan ter ondersteuning
en observatie. Toen ik bij mevrouw was aangekomen, merkte ik dat ze wat nors reageerde. Ze keek
mij niet aan tijdens het gesprek. Mijn taak was om mevrouw om te kleden voor de nacht en te
voorzien van een po op bed.
Omdat mevrouw veel specifieke handelingen prefereert, en ik (net zoals vele collega`s) deze niet uit
mijn hoofd ken, vroeg ik mevrouw om instructies tijdens de zorg. Mevrouw werd hierdoor onredelijk.
Ik begon met het helpen uitkleden van de onderkant. Omdat ik niet wist of mevrouw haar
pyjamabroek meteen aan wilde, vroeg ik dit aan haar. Hierop kreeg ik het antwoord dat ik geen
domme vragen moest stellen. Omdat ik deze reactie niet verwacht had van mevrouw, heb ik niet
gereageerd. Ik ben doorgegaan met de zorg, en waar ik twijfelde gevraagd wat ik kon doen. Op de
meeste vragen kreeg ik wel een antwoord, en op een enkele zei ze dat ze dat een te domme vraag
vond. Deze opmerkingen heb ik over mij heen laten komen. Ik heb dit genegeerd, maar had zeker
voelbare spanning in mijn lijf. Dit heeft er waarschijnlijk in geresulteerd dat mevrouw doorgegaan is
met deze opmerkingen.
Stap 2: Terugblikken op het handelen
De zorgvrager werd geïrriteerd omdat ik niet goed wist wat ik precies moest doen. Hierdoor werd de
sfeer erg gespannen. Doordat ik in de ogen van de zorgvrager een domme vraag stelde, en ze dit ook
zo naar mij uitsprak, liep ik een beetje vast. Ik wist niet goed hoe ik moet reageren en wat ik moest
zeggen. Hierdoor heb ik niks gezegd. Ik ben doorgegaan met de zorg, maar omdat ik wel geschrokken
was van de reactie van de zorgvrager, was ik bang om nog meer fout te doen. Ook voelde ik wat
boosheid, omdat ik echt mijn best deed om de zorg zo goed mogelijk te doen, en ik in mijn ogen niet
de kans kreeg dat te laten zien. De moeite die ik deed werd niet gezien, en dit maakte mij wel wat
boos en verdrietig op dat moment. Dit zal vast en zeker ook in mijn stem te horen geweest zijn.
Waarschijnlijk was dit aan mijn houding ook te zien. Ik ga ervan uit dat mijn houding niet goed
zichtbaar was voor de zorgvrager omdat zij zelf aangegeven heeft dat zij slechtziend is. Dit bleek ook
, uit de ervaring die ik bij haar opgedaan heb tijdens het samen uitzoeken van haar kleding. Hier moest
zij zich enorm voor inspannen om de kleding te zien.
Stap 3: Bewustwording van essentiële aspecten
Voor mij was het belangrijk dat ik het initiatief toonde naar de zorgvrager om de zorg op me te
nemen. Ik had me zo goed mogelijk voorbereid door te observeren, en had het gevoel dat ik er klaar
voor was. Toen tijdens de zorg bleek dat dit voor mevrouw niet het geval was, voelde ik me hier wel
vervelend onder. Zowel naar mezelf als naar de zorgvrager. Had ik mezelf beter kunnen
voorbereiden, of is dit iets wat je ook vooral moet leren door het te doen? Ook naar de zorgvrager
voelde ik me schuldig omdat het niet mijn bedoeling is dat zij zich hier onprettig bij voelt.
Iets wat ik altijd lastig heb gevonden is dat ik graag wil dat iedereen mij leuk en aardig vindt.
Wanneer iemand dit niet vindt kan ik dat niet loslaten en zit ik daar erg mee in de knoop. Ook
wanneer ik een opmerking krijg die ik als vervelend ervaar, houd ik hier (te) lang last van. Doordat ik
deze opmerking kreeg, voelde ik me op dat moment even erg klein. Alsof ik alles fout gedaan had en
niet mijn best gedaan had, echter weet ik achteraf dat ik dat beide wel gedaan heb.
Toen ik wegging na het zorgmoment zei mevrouw dat ze erg moe was en veel pijn had. Dit kan
natuurlijk zeker van invloed zijn geweest op de prikkelbaarheid van mevrouw. Als ik dit van tevoren
had geweten, had ik misschien een ander zorgmoment uit gekozen om zelf te gaan handelen. Echter
wist zowel ik als mijn collega dit niet, en hebben we ervoor gekozen het wel deze avond al te doen.
Als ik achteraf weet dat mevrouw pijn had en vermoeid was, kan ik wel begrijpen dat dit voor haar
een vervelende situatie geweest is. Echter was de manier van communiceren naar mij toe nog steeds
niet netjes en respectvol.
Na de opmerking van mevrouw heb ik er op dat moment voor gekozen om niks te zeggen. Dit is
waarschijnlijk voortgekomen uit een “freeze” reactie (de Galan, 2016). Ik viel stil en er gingen allerlei
gedachtes door me heen. Ik wist niet wat ik zou moeten zeggen, of had kunnen zeggen. Hierdoor heb
ik de zorgvrager over mijn grenzen laten gaan. Grenzen aangeven is iets wat ik lastig vind, maar zeker
wil leren om de beste professional mogelijk te kunnen worden.
Stap 4: Alternatieven ontwikkelen en daaruit kiezen
Hiervoor heb ik de volgende alternatieve bedacht:
Het gesprek met de zorgvrager aangaan en alsnog mijn grenzen hierin aangeven. Tijdens dit
gesprek zou ik de situatie nogmaals kunnen bespreken, en aangeven dat deze manier van
communiceren in mijn ogen niet genoeg respect betuigd en over mijn persoonlijke grenzen
gaat.
De zorgmomenten waar ik zelf handel op het begin alleen aangaan wanneer mevrouw in een
goede bui is. Dit merk ik aan de verbale communicatie van mevrouw. Wanneer mevrouw in
een goede bui is reageert ze vrolijk en kletst veel. Wanneer mevrouw niet in een goede bui
is, reageert mevrouw kortaf en is vrij stil. Door in het begin alleen te gaan wanneer mevrouw
