Sandfort & Moulton, effective implementation in practice
H1 | Framing implementation
(p. 9) door het complexe implementatiesysteem te analyseren, is de kans groter dat de implementatie van
beleid en programma's de gewenste resultaten kan opleveren.
Verkennen van beleid en programma-uitvoering
(p.10) De scheiding tussen de werking van systemen en het gedrag van de doelgroep is een fundamentele
uitdaging in de meeste implementatieprojecten. Toch is het zoeken naar de manier waarop dergelijk gedrag
inderdaad logisch is, door aandacht te besteden aan de feitelijke motivaties en realiteiten van deze
doelgroepen, vaak essentieel om te oriënteren op welke implementatieverbeteringen gericht moeten zijn.
(p.11) Beleidsimplementatie wordt gezien als de activiteiten die worden uitgevoerd door verschillende
instellingen en uitvoerders om te voldoen aan formeel openbaar beleid en wetten.
Uitvoerders, provinciale of regionale overheden of lokale dienstverlenende organisaties, proberen
beleidsrichtlijnen te interpreteren en te integreren in hun lopende activiteiten via specifieke programma's; ze
zijn een noodzakelijk onderdeel van de beleidsimplementatie en werken op een kleinere, meer lokale schaal
(top-down) . Maar deze lineaire relatie gaat niet op. Vaak wordt nationaal beleid gemaakt na de
gedocumenteerde impact van programmatische innovatie op staats- of lokaal niveau (bottum-up).
Effectieve implementatie = opzettelijke, institutioneel gesanctioneerde verandering die wordt
gemotiveerd door een beleid of programma dat erop gericht is om met opzet resultaten van publieke waarde
te creëren. Effectieve implementatie is opzettelijk omdat het bewuste ontwerp, planning en beoordeling van
wat er gebeurt, vereist. Effectieve implementatie wordt ook institutioneel gesanctioneerd, ondersteund door
politieke autoriteit en een pragmatisch begrip van redelijke maatregelen binnen de operationele beperkingen
van de setting.
Effectieve implementatie is gericht op verandering, het introduceren van nieuwe of het aanpassen van
bestaande actiepatronen.
(p.12) Defineren van implemenatie effectiviteit
Om programma's met succes uit te voeren, is het essentieel dat uitvoerders een duidelijk beeld hebben van de
gewenste resultaten om de implementatie-activiteiten vorm te geven. Het is algemeen bekend dat de definities
van effectiviteit in openbare programma's dramatisch variëren vanwege politieke verschillen, concurrerende
gezichtspunten en meerdere doelen. Gewenste resultaten worden vaak met opzet vaag gelaten in formele
beleidsverklaringen, niet alleen om politieke dekking te bieden, maar ook om lokale interpretaties en evaluaties
van effectiviteit mogelijk te maken.
(p.14) voor effectieve implementatie is de integratie van deze beleids- en managementmentaliteit nodig ,
waardoor we ons realiseren dat de vele indicatoren voor het definiëren van de effectiviteit van implementatie
erkend moeten worden.
Twee ultieme doelen beleidsimplementatie (tabel 1.1, p.14):
1. verandering in system operations
2. verandering in gedrag doelgroep
Indicatoren van effectieve Beleidsproces resultaten Ultieme uitkomsten
implementatie
Veranderingen in system operations Kwaliteit geleverde beleid Integratie van beleidsproces in
(systeem werking) dagelijks handelen
Veranderingen in doelgroep Doelgroep is bevredigd en betrokken Gewenste verandering in gedrag/
met beleid omstandigheden doelgroep
(p.15) Kwaliteit is dus van belang bij de uitvoering; het zorgt ervoor dat we evenveel aandacht besteden aan de
middelen van openbare dienstverlening als aan de doeleinden. Bij de implementatie van beleid en
programma's geven we niet alleen om de kwaliteit van de gebruikerservaring (bijv. Oma in het verpleeghuis),
maar ook om de kwaliteit van de werkomgeving (bijv. De ervaringen van de verpleegkundige of
maatschappelijk werker die diensten verleent) .
,(p.16)Unpacking implemenation systems
Ten eerste vindt de implementatie van beleid plaats op verschillende niveaus binnen een systeem:
a. policy field level daar waar instellingen inzichten en middelen ontwikkelen over de meest
effectieve manier om beleidsdoelstellingen uit te voeren. BV overheidsinstanties, NGO’s,
onderzoekgroepen en stichtingen.
b. Binnen grenzen van organisaties 2 soorten: org. die beleid autoriseren via administratie &
org. Die directe diensten verlenen.
c. at the front line daar waar de doelstellingen van het beleid of programma in wisselwerking
staan met het beleidssysteem of personeel.
Ten tweede: strategic action fields (p.17) helpt om sociale processen te herkennen
d. program technology middelen die worden gebruikt om een dergelijke verandering door te
voeren. Technologie verwijst naar het volledige scala aan activiteiten dat wordt gebruikt om
inputs om te zetten in outputs of resultaten. Vaak aangegeven d.m.v. stroomdiagrammen
e. authority (gezag) Verschillende mensen en instellingen hebben verschillende capaciteiten
om dingen te laten gebeuren. Zowel formele (regels, contracten) als informele
gezagsstructuren vormen elke setting, en de mensen die erin werken hebben een algemeen
begrip van de machtsverdeling.
f. Cultuur symbolische dymensie van sociale actie, de manier waarop een groep begrijpt wat
er gebeurt. Een deel van het werk van effectieve implementatie is dus het cultiveren van
betrokkenheid bij het proces.
g. strategic action fields are bounded as implemnatation context (p.19) Onze benadering
suggereert daarentegen dat de strategische actievelden die op elk niveau van het systeem
actief zijn, de grenzen rond de implementatie creëren.
h. collective action problem groepen individuen op verschillende plaatsen in een systeem
ertoe brengen om zich toe te leggen op een consistente richting van verandering
Understanding scale (schaalniveaus implementatiesystemen) (p.20)
>> EU dense polic domains met veel verschillende actoren (multi level governance)
A strategic action field = een sociale orde op mesoniveau waar actoren (die individueel of collectief kunnen
zijn) interactie hebben met kennis van elkaar onder een reeks gemeenschappelijke inzichten over de doelen
van het veld, de relaties in het veld (inclusief wie macht heeft en waarom), en de regels van het veld.
Policy field = gebonden netwerken tussen organisaties die op een bepaalde plaats inhoudelijk beleid of
programma voeren. Pool van organisaties bestaande uit openbare instanties, belangengroepen of
branchegroepen, professionele verenigingen, non-profit dienstverleners en betrokken actoren vanwege
interesse / expertise. Als SAF komen beleidsvelden voort uit de interacties van mensen die in deze instellingen
werken door successen, partnerschappen en gevechten over truf.
Policy field -> bevat strategic action fields; voorbij onderscheidt beleid maken en uitvoeren, kern van beleid is
zicht op wat zijn de belangrijke sociale netwerken -> verschillende nivau’s binnen eht bleeid
(p. 22): interacties creëren de structuur van het veld.
(p.23) Tabel 1.2 geeft een overzicht van de belangrijkste implementatieactiviteiten die op elk niveau in een
implementatiesysteem zijn uitgevoerd. Het benadrukt de analytische focus, de belangrijkste rollen en de
soorten implementatieactiviteiten die op elk beleids- of programma-inhoudsgebied worden uitgevoerd.
- policy field
- organization
- front lines
Implementation als beleidspraktijk
(p. 25) = Principes voor het cultiveren van een effectieve implementatiepraktijk:
1. Ken de context waarin u verandering kunt beïnvloeden: de deelnemers en bronnen, bronnen van macht en
culturele waarden.
2. pak het kernprogramma uit en identificeer veranderingen om publieke waarde te realiseren
, 3. Confronteer de technische en adaptieve uitdagingen die nodig zijn om verandering te creëren door
analytisch onderzoek en sociale vaardigheden toe te passen.
Kennis van het beleid of programmagebied en de beoogde doelgroep is essentieel. Maar dat geldt ook voor
tactische en managementvaardigheden die iemand in staat stellen - ongeacht de officiële positie - middelen te
mobiliseren en verandering door te voeren.
Verbetering van de implementatie vereist herkenning en preventie van schaalfouten.
(p.28) Theorieën van sociale processen, zoals strategische actievelden, stellen iemand in staat om analytisch uit
te leggen wat er gebeurt, en om patronen en onderliggende mechanismen te zien die de specifieke situatie
overstijgen. Wanneer dit type analyse in een bepaalde omgeving wordt gebruikt, opent het de weg voor een
vaardiger oplossing van complexe uitdagingen. Anders gezegd, het helpt je te begrijpen wie waar handelt, wat
doet en hoe, en geeft aan wat je zou kunnen doen om die omstandigheden te veranderen.
H2 | Conventional perspectives on policy and program implementation
(p.35) Er zijn verschillende perspectieven hoe je naar implementatie kan kijken. Een van onze primaire doelen
in dit boek is om een vollediger beeld te geven van het bos waarbinnen implementatie-uitdagingen zich
voordoen.
(p.36) de drie perspectieven op implementatie in dit boek zijn:
politieke processen en autoriteit, bestuur en management, en beleids- en
programma-evaluaties. (Tabel 2.1 P, 36) vat enkele van de belangrijkste
kenmerken van elk perspectief samen.
1. political progress and authority ’60
Hierbij ligt de nadruk op politieke controle, macht en autoriteit die
bijdragen aan het slagen of mislukken van de implementatie.
Top down authority (P. 37)
In eerste implementatiestudies werd aangenomen dat de juiste hefboom voor verandering om de
beleidsresultaten te verbeteren het ontwerp van het beleid zelf was. Implementatie gaat over het smeden van
de schakels in de causale keten.
(p. 38) Pressman en Wildavsky: Om succesvol te zijn, moest het beleid de middelen directer richten op
het beoogde probleem. De analyse van Pressman en Wildavsky is bekritiseerd omdat ze te rationeel is en
tijdens de ontwerpfase van het beleidsproces te veel verantwoordelijkheid bij de uitvoering bovenaan plaatst.
(p.39) Paul sabatier: belangrijke variabelen identificeren die van invloed izjn op het behalen van
juridische doelstellingen tijdens het implementatie proces. Onderverdeeld in drie groepen: traceerbaarheid van
het probleem, het vermogen van het beleidsstastuut om de implementatie te structureren en niet-wettelijke
factoren die de implementatie beïnvloeden.
Bottom-up authority (p.39)
benadrukt dat het technisch of politiek niet haalbaar was voor beleidsmakers om de uitvoering volledig te
structureren. Volgens Berman is het de interactie van beleid met de implementatieomgeving die
implementatie-uitdagingen creëert. De aandacht kwam te liggen op de implementatiecontext en de relatie
tussen actoren.
(p.40) Terwijl de top-downbenadering deductief was en formele modellen aanbood en variabelen
specificeerde die implementatieresultaten konden voorspellen, was de bottom-upbenadering meer inductief
en identificeerde de omstandigheden ter plaatse om een beschrijvend (in plaats van voorspellend) verslag van
het implementatieproces te informeren.
Lipsky: hij ging in op de ‘street-level- bureaucrats’. Zij kregen vaak een negatieve lading, omdat ze
beslissingen namen over individuele gevallen die soms ongevoelig en grillig waren tegenover de klant. Het is
geen oplossing om de frontline minde discretie te geven, maar daarentegen vereist effectieve implementatie
aandacht voor de ervaringen van frontline-medewerkers. Ook andere zagen de noodzaak om straatpersoneel
te betrekken bij het ontwerpproces van het beleid, waardoor ze de voorwaarden kunnen creëren die tot
succesvolle resultaten zullen leiden.
Elmore kwam met de backward-mapping, een hulpmiddel dat kan worden gebruikt om implementatie
uit te pakken en beleidsontwerp te informeren in plaats van een theorie om implementatieresultaten te
voorspellen. Zijn benadering houdt rekening met het gedrag van de doelgroep en hun waarschijnlijke reacties
op de initiatieven die worden geïmplementeerd.