Samenvatting
Samenvatting 3.4 Affective Disorders: Probleem 3 (Bipolar disorder part I) (Nederlandstalig)
- Instelling
- Erasmus Universiteit Rotterdam (EUR)
Een uitgebreide samenvatting van alle literatuur voor probleem 3.
[Meer zien]Voorbeeld 3 van de 20 pagina's
Voorbeeld 3 van de 20 pagina's
In winkelwagengesponsord bericht van onze partner
3 beoordelingen
Door: jeroenweijman • 3 jaar geleden
Door: lisantates • 3 jaar geleden
Door: maximevanardennen • 3 jaar geleden
Voorbeeld van de inhoud
PSYCHOLOGY– PROBLEMS------------------------------------------------------------
3.4 Affective disorders
Problem 3: Bipolar Disorder Part 1
Learning goal 1: Virginia Woolf and the bipolar disorder
» CARVALHO: BIPOLAR DISORDER (REVIEW ARTICLE)
Stemmingswisselingen kunnen voorkomen in het dagelijkse leven als gevolg van een stressvolle/
plezierige gebeurtenissen. Ernstige en aanhoudende stemmingswisselingen die resulteren in
psychische problemen en gedragsstoornissen kunnen echter symptomatisch zijn voor een
onderliggende affectieve stoornis.
Bipolaire stoornis werd in de jaren 1850 door Falret als een aparte entiteit beschreven. De DSM-5
omvat de categorie ‘bipolaire en gerelateerde stoornissen’ welke het volgende omvat: bipolair II,
bipolair I en cyclothyme stoornissen. Atypische bipolaire verschijnselen die niet passen bij de
canonieke subtypen worden opgenomen in de categorie 'overige gespecificeerde en bipolaire
gerelateerde stoornis.
Het belangrijkste kenmerk dat bipolaire stoornissen onderscheidt
van andere affectieve stoornissen, is de aanwezigheid van
terugkerende manische of hypomanische episodes die kunnen
worden afgewisseld met depressieve episodes.
o Bipolaire I-stoornis wordt gedefinieerd door de
aanwezigheid van manifeste manische episodes met een
scala aan manifestaties, waaronder overmoed,
grootsheid, spraakzaamheid, extreme ontremming,
prikkelbaarheid, verminderde behoefte aan slaap en een
sterk verhoogde stemming. Psychotische symptomen
zoals waanvoorstellingen en hallucinaties komen voor in
tot 75% van de manische episodes, en episodes van elke
ernst kunnen het psychosociaal functioneren in gevaar
brengen tot het punt dat ziekenhuisopname vereist is.
o Bipolaire II-stoornis wordt voornamelijk gekenmerkt door
episoden van depressie, maar afgewisseld met
hypomanie in plaats van manie. De aanwezigheid van
ten minste één hypomane episode in een levenstraject
wordt beschouwd als consistent met de diagnose van
bipolaire stoornis II.
o Cyclothyme stoornis wordt gekenmerkt door
terugkerende depressieve en hypomanische toestanden,
die minstens 2 jaar aanhouden en die niet voldoen aan
de diagnostische drempel voor een ernstige affectieve
episode. Tijdens perioden van verhoogde stemming
kunnen personen met een bipolaire stoornis ook
paradoxaal genoeg worden getroffen door depressieve
symptomen. Volgens de DSM-5 moeten symptomen minstens 1 week aanwezig zijn om de
diagnose van een manische episode te stellen, of 2 weken om de diagnose depressieve
episode te stellen. Die looptijden zijn echter willekeurig en hebben geen biologische basis.Het
begin van een bipolaire stoornis treedt meestal op rond de leeftijd van 20 jaar. Een eerder
begin wordt vaak geassocieerd met een slechtere prognose, langere
, behandelingsvertragingen, ernstigere depressieve episodes en hogere prevalenties van
gelijktijdige angststoornissen en stoornissen in het gebruik van middelen. De eerste episode
van een bipolaire stoornis is gewoonlijk depressief, en voor de meeste personen met een
bipolaire I of bipolaire II stoornis duren depressieve episodes aanzienlijk langer dan manische
of hypomanische episodes gedurende het ziekteverloop. Om deze reden wordt een
bipolaire stoornis vaak verkeerd geclassificeerd als depressieve stoornis.
Epidemiologie en ziektelast
Het World Mental Health Survey Initiative rapporteerde schattingen van de levensduur en 12
maanden voor bipolaire stoornissen van respectievelijk 2,4% en 1,5%. De prevalentie van bipolaire
I-stoornis is vergelijkbaar voor mannen en vrouwen, terwijl bipolaire II-stoornis vaker voorkomt bij
vrouwen.
- Ongeveer 6-7% van de mensen met een bipolaire stoornis plegen zelfmoord.
- Personen met een bipolaire stoornis hebben een hoge mate van naast elkaar bestaande
psychiatrische aandoeningen, waaronder angst (naar schatting aanwezig bij 71%),
middelengebruik (bij 56%), persoonlijkheidsstoornissen (bij 36%) en aandachtstekortstoornis
met hyperactiviteit (bij 10 tot 20%). Wanneer deze bijkomende problemen aanwezig zijn,
verhogen ze de ziektelast en verslechteren ze de prognose.
- Eveneens vaker voor bij personen met een bipolaire stoornis dan bij de algemene bevolking
zijn chronische medische aandoeningen zoals metabolisch syndroom (bij 37% van de
patiënten met een bipolaire stoornis), migraine (35%), obesitas (21%) en type 2 diabetes
mellitus (14%).
Genetische en neurobiologische kenmerken
Schattingen van erfelijkheidsgraad voor bipolaire stoornis variëren van 70 tot 90%. Een 'kindling'-
hypothese is gepostuleerd als een model om geleidelijke stresssensibilisatie te verklaren die leidt tot
terugkerende affectieve episodes. In dit model treedt de eerste episode van een bipolaire stoornis
op na blootstelling aan een stressfactor, en daaropvolgende episodes kunnen optreden zonder
blootstelling aan een identificeerbare stressvolle gebeurtenis. De mechanismen die aan de
aanmaakhypothese ten grondslag liggen, kunnen worden versterkt als de ziekte niet wordt
behandeld of als de persoon wordt blootgesteld aan psychoactieve stoffen of levensstijlrisico's
heeft, zoals roken of zittend gedrag, die beide vaker voorkomen bij personen met een bipolaire
stoornis dan in de algemene bevolking.
- Progressieve veranderingen in hersenstructuur en cellulaire functie, neuroprogressie
genoemd, zijn waargenomen in sommige onderzoeken naar recidiverende episodes van
affectieve stoornis. Een lange ziekteduur wordt in verband gebracht met een verminderde
corticale dikte van hersengebieden zoals de prefrontale cortex, die mogelijk een rol spelen
bij stressregulatie. Epigenetische mechanismen, deregulering van de mitochondriale functie,
paden die de neuroplasticiteit ondersteunen, inflammatie en een toename van oxidatieve
en nitrosatieve stress zijn allemaal voorgesteld als factoren die neuroprogressie bevorderen
in de context van bipolaire stoornis.
- Aangenomen wordt dat afwijkingen in de hypothalamus-hypofyse-bijnier-as ook een
belangrijke rol spelen in de pathofysiologie en progressie van een bipolaire stoornis.
Neuroprogressie kan verantwoordelijk zijn voor verslechterende cognitieve en functionele
beperkingen.
- Ten slotte wijst enig bewijs erop dat naarmate de bipolaire ziekte voortschrijdt, de respons op
stemmingsstabiliserende medicatie kan afnemen.
, Behandeling van acute episodes
Acute mania
- Farmacologische behandeling met antipsychotica of stemmingsstabilisatoren is de
steunpilaar van de behandeling van acute manie en hypomanie. Niet-farmacologische
strategieën kunnen ook worden gebruikt bij patiënten met therapieresistente of ernstige
manie. Er is minimaal bewijs voor de keuze van medicatie bij hypomanie, en behandelingen
voor manie worden vaak gebruikt bij hypomanische episodes.
- Netwerk meta-analyses hebben enkele verschillen in werkzaamheid gesuggereerd - in het
bijzonder was risperidon effectiever dan aripiprazol en effectiever dan valproaat in sommige
analyses. Voor patiënten met acute manie kan, als er na 1 tot 2 weken geen respons op een
medicijn komt, een ander medicijn worden overwogen.
- De combinatie van een antipsychoticum en een stemmingsstabilisator, vooral bij ernstige
manie, blijkt effectiever te zijn dan beide medicijnen alleen.
- Andere antipsychotica zijn effectief gebleken bij de behandeling van acute manie -
bijvoorbeeld haloperidol en paliperidon. Deze medicijnen zijn echter niet goedgekeurd door
de FDA voor deze indicatie.
- Van bifrontale elektroconvulsietherapie (ECT), hetzij als monotherapie hetzij als aanvullende
behandeling, is gerapporteerd dat het effectief is bij patiënten met refractaire manie en
agressief gedrag of psychotische symptomen.
Acute depressie
- Tijdens een depressieve episode hebben patiënten een groter aantal onaanvaardbare
bijwerkingen van farmacologische behandelingen dan tijdens een manische episode.
Daarom wordt gewoonlijk een lage aanvangsdosis met geleidelijke opwaartse
dosisaanpassing gebruikt.
- Sommige combinatietherapieën, voornamelijk antipsychotica en stemmingsstabilisatoren,
worden ondersteund door bewijs uit klinische onderzoeken. De combinatie van olanzapine
en fluoxetine was bijvoorbeeld effectiever dan olanzapine alleen in één meta-analyse.
- Er is controverse over de werkzaamheid en risico's van antidepressiva bij het beheersen van
bipolaire depressie. Behandeling met antidepressiva kan het risico met zich meebrengen van
het overschakelen naar hypomanie of manie tijdens de behandeling ("affectieve
schakelaars") en een versnelling van de onderlinge cycli. Desalniettemin heeft een meta-
analyse gesuggereerd dat antidepressiva van de tweede generatie (bijv. Selectieve
serotonineheropnameremmers en bupropion) effectief kunnen zijn voor de
kortetermijnbehandeling van bipolaire depressie.
- Het risico op overschakeling op manie bleek hoger te zijn bij patiënten met een bipolaire I-
stoornis dan bij patiënten met een bipolaire II-stoornis. Daarom worden antidepressiva in het
algemeen vermeden bij patiënten met type I bipolaire stoornis, maar indien nodig kunnen ze
gelijktijdig worden voorgeschreven met stemmingsstabiliserende middelen.
- ECT is effectief bij patiënten met therapieresistente en multitherapie-resistente bipolaire
depressie. Bovendien is er voorlopig bewijs voor het gebruik van adjuvante
psychotherapeutische benaderingen bij de behandeling van bipolaire depressie, zoals
psycho-educatie, cognitieve gedragstherapie (CGT), gezinsgerichte therapie, dialectische
gedragstherapie en mindfulness. op basis van CBT.
- Ten slotte kan lichaamsbeweging gunstig zijn voor de behandeling van acute bipolaire
depressie; het bewijs voor lichaamsbeweging als enige benadering is echter beperkt.
Voordelen van het kopen van samenvattingen bij Stuvia op een rij:
Verzekerd van kwaliteit door reviews
Stuvia-klanten hebben meer dan 700.000 samenvattingen beoordeeld. Zo weet je zeker dat je de beste documenten koopt!
Snel en makkelijk kopen
Je betaalt supersnel en eenmalig met iDeal, creditcard of Stuvia-tegoed voor de samenvatting. Zonder lidmaatschap.
Focus op de essentie
Samenvattingen worden geschreven voor en door anderen. Daarom zijn de samenvattingen altijd betrouwbaar en actueel. Zo kom je snel tot de kern!
Veelgestelde vragen
Wat krijg ik als ik dit document koop?
Je krijgt een PDF, die direct beschikbaar is na je aankoop. Het gekochte document is altijd, overal en oneindig toegankelijk via je profiel.
Tevredenheidsgarantie: hoe werkt dat?
Onze tevredenheidsgarantie zorgt ervoor dat je altijd een studiedocument vindt dat goed bij je past. Je vult een formulier in en onze klantenservice regelt de rest.
Van wie koop ik deze samenvatting?
Stuvia is een marktplaats, je koop dit document dus niet van ons, maar van verkoper 509133a20. Stuvia faciliteert de betaling aan de verkoper.
Zit ik meteen vast aan een abonnement?
Nee, je koopt alleen deze samenvatting voor €5,49. Je zit daarna nergens aan vast.
Is Stuvia te vertrouwen?
4,6 sterren op Google & Trustpilot (+1000 reviews)
Afgelopen 30 dagen zijn er 67474 samenvattingen verkocht
Opgericht in 2010, al 14 jaar dé plek om samenvattingen te kopen