Rechtsfilosofie (boek: Mens & Mensenrechten), samenvatting hoofdstuk 9 in vorm van flashcards (cijfer: 8).

1. Een daarvan is: iedereen heeft er recht op dat zijn eer en goede naam niet worden aangetast. 2. Ook op grond van algemene belangen van de samenleving kunnen grenzen aan de vrijheid van meningsuiting gesteld worden. Een bekend voorbeeld is dat niemand zich op het recht op vrije meningsuiting kan beroepen wanneer hij in een overvolle bioscoop paniek veroorzaakt door 'brand' te roepen terwijl er niets aan de hand is. 3. Men mag de vrijheid van meningsuiting niet gebruiken om haat te zaaien of om op te roepen tot geweld. 4. Ook het geheim van de raadkamer en andere beroepsgeheimen mogen uiteraard niet doorbroken worden met een beroep op de vrijheid van meningsuiting. 5. De verdragen spreken ten slotte ook over 'goede zeden' als een beperkingsgrond. Dit is in het licht van de schadebeginsel verrassend. Toch vallen bekende en weinig omstreden beperkingen van de vrijheid van meningsuiting onder deze categorie (bv. racisme).

Sommigen menen dat Mill een veel te beperkte opvatting van schade heeft omdat schade inderdaad niet altijd individueel hoeft te zijn. De maatschappij bestaat uit meer dan losse individuen en uit hun streven naar het maximaliseren van hun welvaart. Door hun gedrag kunnen individuen de samenleving wel degelijk schaden, ondanks het feit dat die schade niet aan een bepaald individu kan worden toegerekend.