Designing effective instruction
Hoofdstuk 2 Identifying the need for instruction
Getting started
Training interventies kunnen helpen om de productiviteit of prestatie te verbeteren als de huidige
presentaties niet voldoen aan de verwachtingen dat er een hiaat is tussen de verwachting en de
huidige condities. Of de omgeving veranderd als resultaat van aanpassingen in de procedure of de
installatie van nieuwe uitrusting. Of in het geval dat een bedrijf zo snel groeit dat gekwalificeerd
personeel schaars is.
Is instruction the answer?
Het doel van het identificeren van het probleem is om te bepalen of instructie een deel van de
oplossing moet zijn. Het instructie-ontwerpproces begint met de identificatie van een
behoefteprobleem. Waarom zijn de prestaties lager dan verwacht? Zodra we de hoofdoorzaak van
het probleem kennen, kunnen we bepalen of een instructie-interventie het probleem oplost.
Instructieontwerpers kunnen drie verschillende benaderingen gebruiken om instructieproblemen te
identificeren: behoefteanalyse (needs assessment), doelanalyse (goal analysis) en
prestatiebeoordeling (performance assessment). Zodra het probleem is vastgesteld, moet de
instructieontwerper de meest geschikte interventie bepalen. Problemen die op het eerste gezicht
een instructie-interventie lijken te vereisen, kunnen vaak worden opgelost met een verandering in
beleid, coaching of de omgeving.
Needs assessment
Rossett (1999) identificeert vier mogelijkheden om prestatieproblemen te identificeren. De eerste is
de introductie of uitrol van een nieuw product. Ten tweede is het reageren op een bestaand
prestatieprobleem. Ten derde erkent een bedrijf de noodzaak om zijn mensen te ontwikkelen, zodat
ze kunnen blijven bijdragen aan de groei van het bedrijf. Ten vierde is strategieontwikkeling, waarbij
een analyse nuttige informatie oplevert voor het nemen van beslissingen voor strategische planning.
De behoeften van individuen en organisaties veranderen voortdurend. De behoeften of
prestatieproblemen die u vandaag identificeert, zullen waarschijnlijk binnen een maand of zes
maanden worden opgelost. Probleemidentificatie heeft vaak een beperkte levensduur en moet
voortdurend worden bijgewerkt om kritieke prestatieproblemen te identificeren. Een
behoeftebepaling kan ons helpen voorkomen dat u teveel instructie geeft wanneer dat niet nodig is.
De termen behoefteanalyse en behoefteanalyse worden vaak door elkaar gebruikt. Een
behoefteanalyse wordt gebruikt om hiaten in de prestaties te identificeren en vervolgens te bepalen
of de hiaten de moeite waard zijn om door middel van een interventie te verhelpen. Als een lacune
de moeite waard is om aan te pakken, worden aanbevelingen gedaan om de prestaties te verbeteren
door middel van een of andere vorm van interventie.
Behoefteanalyse is een hulpmiddel dat ontwerpers gebruiken om prestatieproblemen op veel
verschillende gebieden te identificeren. Het kan resulteren in niet-educatieve oplossingen. Het wordt
beschreven als een hulpmiddel om het probleem te identificeren en vervolgens een geschikte
interventie te selecteren. Als de ontwerper het probleem niet goed identificeert, kan de interventie
alleen de symptomen aanpakken, zonder dat de prestaties van de doelgroep veranderen. Voor een
instructieontwerper heeft het behoeftenonderzoek vier functies:
- Het identificeert de behoeften die relevant zijn voor een bepaalde baan of taak, dat wil
zeggen welke problemen de prestaties beïnvloeden.
- Het identificeert kritieke behoeften. Kritieke behoeften zijn onder meer die welke een
aanzienlijke financiële impact hebben, de veiligheid beïnvloeden of de werk- of
onderwijsomgeving verstoren.
- Het stelt prioriteiten bij het selecteren van een interventie.
, - Het biedt basisgegevens om de effectiviteit van de instructie te beoordelen.
Het verzamelen van basisgegevens is niet altijd mogelijk of kosteneffectief. We definiëren een
behoefte als een kloof tussen wat wordt verwacht en de bestaande omstandigheden.
Instructieontwerpers worden in de eerste plaats geïnteresseerd in hiaten wanneer de werkelijke
prestaties niet gelijk zijn aan of hoger zijn dan de verwachte prestaties. Een geïdentificeerde lacune
kan erop wijzen dat er een instructie-interventie nodig is.
Er worden zes identificeerbare behoeftencategorieën gebruikt voor het plannen en uitvoeren van
een behoefteanalyse. Deze zes categorieën bieden ontwerpers een kader om te bepalen welk type
informatie moet worden verzameld en een middel om behoeften te classificeren:
- Normatieve behoeften (normative needs): Een normatieve behoefte wordt geïdentificeerd
door de doelgroep te vergelijken met een nationale norm. Er bestaat een normatieve
behoefte wanneer de prestatie van de doelgroep onder de vastgestelde norm ligt. De eerste
stap bij het definiëren van een normatieve behoefte is het verkrijgen van de normatieve
gegevens. Zodra de norm is gedefinieerd, moet de instructieontwerper gegevens van de
doelgroep verzamelen om deze te vergelijken met de norm.
- Vergelijkende behoeften (comparative needs): Vergelijkende behoeften zijn vergelijkbaar
met normatieve behoeften in die zin dat beide worden gedefinieerd door de status van de
doelgroep te vergelijken met een externe maatregel of status. Een vergelijkende behoefte
wordt echter geïdentificeerd door de doelgroep te vergelijken met een referentiegroep - dat
wil zeggen met een ander bedrijf of een andere school - in tegenstelling tot een norm. Er is
een relatieve behoefte wanneer er een kloof is tussen de groepen. Om vergelijkende
behoeften te identificeren, moet de ontwerper eerst gebieden voor vergelijking bepalen.
Gegevens worden vervolgens verzameld over de doelgroep om de huidige status te bepalen.
Vervolgens worden gegevens verzameld uit het vergelijkende publiek. Bij het identificeren
van vergelijkende behoeften moet de ontwerper ervoor zorgen dat de behoefte een
levensvatbare trainingsbehoefte is en niet een statusbehoefte.
- Gevoelde behoeften (felt needs): Een gevoelde behoefte is de wens van een individu om zijn
of haar prestaties of die van de doelgroep te verbeteren. Gevoelde behoeften drukken een
kloof uit tussen het huidige prestatie- of vaardigheidsniveau en het gewenste prestatie- of
vaardigheidsniveau. Bij het zoeken naar gevoelde behoeften moeten ontwerpers behoeften
identificeren die verband houden met prestatieverbetering en individuele wensen die
worden gemotiveerd door een andere wens dan prestatieverbetering. De gevoelde
behoeften worden het best geïdentificeerd door middel van interviews en vragenlijsten.
- Uitgesproken behoeften (expressed needs): Een uitgesproken behoefte is een gevoelde
behoefte die in actie wordt omgezet. Mensen zijn vaak bereid te betalen om aan de gestelde
behoeften te voldoen. Een persoon die een van de twee of meer opties kiest, toont ook een
uitgesproken behoefte. Nogmaals, educatieve ontwerpers zijn voornamelijk geïnteresseerd
in geuite behoeften die de prestaties van de doelgroep of persoon verbeteren. Gegevens
over geuite behoeften zijn afkomstig uit verschillende bronnen. De behoefte aan meer
onderdelen van een cursus komt tot uiting in de inschrijvingsgegevens. Individuele
personeelsdossiers en prestatiebeoordelingen bevatten vaak doelstellingen in de vorm van
geuite of gevoelde behoeften. Ten slotte worden geuite behoeften vaak geïdentificeerd in
suggestiebussen en in-house publicaties met een vraag-en-antwoord- of suggestiekolom.
- Verwachte of toekomstige behoeften (anticipated or future needs): Verwachte behoeften
zijn een manier om veranderingen te identificeren die in de toekomst zullen plaatsvinden.
Het identificeren van dergelijke behoeften moet deel uitmaken van elke geplande
verandering, zodat elke benodigde training kan worden ontworpen voordat de verandering
wordt geïmplementeerd. Ze worden vaak geïdentificeerd door middel van interviews en
vragenlijsten, vergelijkbaar met degene die worden gebruikt met gevoelde behoeften, maar
met aanvullende vragen over welke toekomstige veranderingen de werknemer verwacht die
van invloed zullen zijn op de manier waarop het werk wordt gedaan. Een tweede benadering
, om de verwachte behoeften te identificeren, is het identificeren van mogelijke
probleemgebieden.
- Kritische incidentbehoeften (critical incident needs): Kritieke incidentbehoeften zijn storingen
die zeldzaam zijn maar aanzienlijke gevolgen hebben. Ze worden geïdentificeerd door
mogelijke problemen te analyseren. Andere kritieke incidentbehoeften worden
geïdentificeerd door het stellen van wat-als-vragen.
Vier fasen vormen een behoefteanalyse:
- Fase 1 planning: Een effectieve indicatiestelling richt zich op één functieclassificatie of
doelgroep. Zodra het publiek is gedefinieerd, wordt een strategie ontwikkeld voor het
verzamelen van de behoeftegegevens. De ontwerper bepaalt eerst of er gegevens nodig zijn
voor elk type behoefte. De volgende stap in de planningsfase is om te bepalen wie er aan het
onderzoek zal deelnemen. De laatste stap van de planningsfase is om te bepalen hoe de
gegevens moeten worden verzameld. Gebruikelijke technieken voor gegevensverzameling
zijn onder meer vragenlijsten, beoordelingsschalen, interviews, bijeenkomsten in kleine
groepen en beoordelingen van papieren paden. Overweeg de populatie die zal deelnemen
aan uw beoordeling en bepaal de beste manier om de gegevens te verzamelen.
- Fase 2 dataverzameling: Bij het verzamelen van gegevens is een zorgvuldige afweging van de
steekproefomvang en -verdeling vereist. De steekproef moet personen uit representatieve
locaties en regio's bevatten. Het verzamelen van gegevens omvat ook het plannen van
afspraken, het maken van reisarrangementen en het verspreiden en verzamelen van
vragenlijsten.
- Fase 3 data-analyse: Zodra de gegevens zijn verzameld, bent u klaar om de gegevens te
analyseren. Voor het analyseren van open antwoorden en interviews kan een thematische
analyse nodig zijn om thema's over meerdere deelnemers te identificeren. De output van de
analyse zal leiden tot een prioritering van behoeften. Behoeften kunnen worden
geprioriteerd op basis van economische waarde, impact, een rangschikkingsschaal,
identificatiefrequentie of tijdlijnen. Een methode om prioriteiten te stellen, de Delphi-
methode, is een iteratief proces: de ontwerper kan een lijst met doelen naar een groep
managers mailen en hen vragen de doelen te rangschikken. In een tweede mailing kan de
ontwerper dezelfde groep een lijst met de 40 beste doelen sturen en hen vragen om ze
opnieuw te rangschikken, en vervolgens de top 20 in een derde mailing sturen. Dit proces
wordt herhaald totdat het een focus heeft vastgesteld. Het voordeel is het systematische en
grondige proces van gegevensverzameling; het nadeel is dat het relatief veel moeite en tijd
kost.
- Fase 4 final report: een rapport over de behoefteanalyse moet vier secties bevatten:
Samenvatting van het doel van de studie.
Samenvatting van het proces (hoe het werd gedaan en wie erbij betrokken was).
Samenvatting van de resultaten in een of meer tabellen en een korte beschrijving.
Noodzakelijke aanbevelingen op basis van de gegevens.
Goal analysis
Doelanalyse is een methode om 'het ondefinieerbare te definiëren'. Het begint met input die een
probleem suggereert. Doelanalyse wordt vervolgens toegepast op deze 'behoefte' om de doelen voor
de trainingsinterventie te ontwikkelen. Door een doelanalyse toe te passen op een door één persoon
gesuggereerde behoefte, wordt ervan uitgegaan dat de behoefte bestaat en dat een
trainingsinterventie nodig is om in de behoefte te voorzien. Een doelanalyse kan ook de gegevens
van een behoefteanalyse gebruiken om prioriteiten te stellen. Een doelanalyse zou deze behoefte-
beoordelingsgegevens gebruiken om doelen voor de instructie te bepalen.
, De 6 stappen van doelanalyse zijn:
1. Stel een doel vast: Laat de groep een of meer doelen bepalen die verband houden met de
behoefte. Een doel is een algemene intentie die richting geeft.
2. Stel doelen: laat de groep voor elk doel een aantal doelen opstellen. Deze doelen zouden
gedragingen moeten identificeren die de prestaties van de leerling beschrijven.
3. Verfijn doelen: de groep sorteert vervolgens de doelen en verwijdert duplicaten, combineert
vergelijkbare doelen en verfijnt de vage doelen. Deze stap is in de eerste plaats een
verfijningsfase om de doelverklaringen te verduidelijken.
4. Rangschik doelen: Vervolgens rangschikt de groep en selecteert de meest opvallende doelen.
De rangschikking kan plaatsvinden op volgorde van belangrijkheid, items die het meest
waarschijnlijk problemen veroorzaken als ze worden genegeerd, of andere relevante criteria.
Sommige doelen kunnen worden geëlimineerd en andere worden geïdentificeerd als cruciaal
voor de prestaties op het werk.
5. Verfijn doelen opnieuw: de groep identificeert vervolgens discrepanties tussen de doelen en
bestaande prestaties. Deze stap verifieert dat de behoefte bestaat en dat de doelen
gerelateerd zijn aan de functietaak (-taken).
6. Maak een eindklassement: Als laatste stelt de groep een eindklassement op van de doelen.
Ze beginnen door te bepalen hoe cruciaal of belangrijk elk doel is voor het uitvoeren van de
taken. Overweeg vervolgens het algehele effect van het doel. Relevante factoren kunnen zijn
de kosten van het niet volgen van de training, de kans dat de behoefte verdwijnt als deze
wordt genegeerd, en het aantal mensen dat door de trainingsinterventie wordt getroffen. De
eindrangschikking wordt vervolgens gebruikt om de training te ontwerpen.
Doelanalyse kost minder tijd dan een behoefteanalyse, en de focus is doorgaans veel beperkter. De
doelanalyse begint met een probleem, behoefte of waargenomen prestatiekloof die iemand heeft
geïdentificeerd (reëel of waargenomen), en richt zich vervolgens op een oplossing voor het gegeven
probleem. Een doelanalyse wordt doorgaans uitgevoerd met een paar personen die goed
geïnformeerd zijn over het probleem en de doelgroep. De ontwerper vertrouwt erop dat deze kleine
groep individuen nauwkeurige input levert in plaats van een verscheidenheid aan gegevens uit een
aantal bronnen te verzamelen, zoals bij een behoefteanalyse. Welke methode moet worden
geselecteerd, hangt af van een aantal factoren, waaronder kosten, tijd, omvang van het project en
geldigheid van de informatie die de ontwerper van de deelnemers verkrijgt. Meestal wordt een
behoefteanalyse gereserveerd voor projecten die de tijd en de kosten die ermee gemoeid zijn,
kunnen rechtvaardigen. Een doelanalyse wordt gebruikt wanneer een probleem wordt
geïdentificeerd en de ontwerper er vertrouwen in heeft dat het probleem geldig is, of wanneer tijd
en middelen geen beoordeling van de behoeften mogelijk maken.
Performance assessment
Om training effectief te laten zijn, moet het het juiste probleem aanpakken, niet alleen de
symptomen. Mager (1984) beschrijft een prestatieanalyse als een hulpmiddel om
prestatieproblemen te identificeren. Rossett (1999) beschrijft dit proces als het vinden van de bron
van het probleem. Als we de oorzaak van het probleem kennen, kunnen we de geschikte oplossing
bepalen. Rossett (1999) en Kalman (1987) suggereren een aantal oorzaken van prestatieproblemen:
Oorzaak Voorbeeld Interventie
Gebrek aan kennis Productiepersoneel weet niet hoe ze de computerbesturing voor Training verlenen
of vaardigheden de kolomboormachine moeten instellen. Verkooppersoneel van
nieuw aangeworven verzekeringen kent het verschil niet tussen
levensverzekeringen en overlijdensrisicoverzekeringen.
Gebrek aan Medewerkers brengen ongebruikte onderdelen niet terug naar de Verbeter de motivatie en/of bied prikkels
motivatie of juiste bakken. Studenten maken op maandag geen voor prestaties
stimulans huiswerkopdrachten.
Omgevingsfactoren Professioneel personeel ervaart een toename van nek-, schouder- Wijzig de omgeving of verander het
en rugpijn naarmate hun werk op een pc toeneemt. Verlichting in werkstation om de taak te
de winkel is niet voldoende om taken uit te voeren. vergemakkelijken.
Beheersfactoren Manager geeft onvoldoende leiding aan het personeel met Verander managementpraktijken of
