Hoofdstuk 6. Dissociatieve stoornissen, somatisch-symptoomstoornis
Verschillende soorten somatisch-symptoom- en verwante stoornissen p. 188,
1. Ziekteangststoornis
2. Conversiestoornis
3. Nagebootste stoornis
Somatisch-symptoomstoornis p. 189,
Stoornis die zich kenmerkt door lichamelijke klachten die niet medisch achterhaald kunnen worden. Mensen die
hieraan lijden maken zich buitensporig zorgen over de lichamelijke symptomen, dat gaat zo ver dat het hun
dagelijkse leven beïnvloedt. Ze gaan meestal van de ene arts naar de andere arts in de hoop dat er iemand is
die de symptomen wel kan verklaren. Mensen kunnen door hun angstverschijnselen krijgen als een hoge
hartslag, zweten, duizeligheid en flauwvallen, maar geloven niet dat angst daar de oorzaak van is. De
symptomen zijn dus wel echt aanwezig, maar hebben een psychische oorzaak, geen medische.
Ziekteangststoornis p. 190,
In eerdere versies van de DSM werd dit hypochondrie genoemd. Stoornis waarbij de persoon overtuigd is dat
men ernstig ziek is of ziek wordt en waarbij de persoon niet gerustgesteld kan worden door medisch onderzoek.
De nadruk ligt hierbij op de angst en niet zozeer op de symptomen zelf, deze zijn vaak miniem of mild of
helemaal niet aanwezig. Er zijn 2 typen: zorg mijdende en zorgzoekende type.
Conversiestoornis/ functioneel-neurologisch-symptoomstoornis/ hysterie pp. 190-191,
Stoornis die wordt gekenmerkt door verlies of verstoring van een lichamelijke functie en/of een verstoring van
de sensoriek. Het gaat hierbij om bijvoorbeeld het bewegen van armen en benen en doofheid en blindheid.
Wordt als psychische aandoening bestempeld omdat ze niet verklaarbaar zijn met bekende medische
aandoeningen. De stoornis wordt dus beschouwd als een conversie of transformatie van emotionele stress in
symptomen op motorisch en sensorisch terrein.
Nagebootste stoornis p. 191,
Stoornis die zich kenmerkt door het opzettelijk fabriceren van psychische of lichamelijke symptomen zonder dat
duidelijk is welk voordeel de patiënt daarvan heeft. Het is een raadsel. Het brengt geen duidelijke voordelen
met zich mee, het dient dus een onderliggende psychische noodzaak de rol van een zieke te spelen.
Het is niet hetzelfde als Simuleren van symptomen, het doelbewust fabriceren van symptomen. Mensen
simuleren alleen wanneer het een duidelijk voordeel oplevert.
2 typen nagebootste stoornis p.191,
Nagebootste stoornis opgelegd aan zichzelf (meest gebruikelijke vorm) en nagebootste stoornis opgedrongen
aan iemand anders (Münchhausen by proxy, voorbeeld pp. 192-193).
Syndroom van Münchhausen p.191,
Nagebootste stoornis opgelegd aan zichzelf. Persoon doet zich voor als ziek of maakt zichzelf ziek. Werd
vernoemd naar Karl van Münchhausen, een van de grootste leugenaars uit de geschiedenis. Mensen met deze
stoornis onderwerpen zichzelf aan onnodige, pijnlijke en soms riskante medische behandelingen zoals
chirurgische ingrepen.
Een van de meest verbijsterende vormen van afwijkend gedrag waarbij onderzoekers geen idee hebben
waarom mensen dit doen. Het kan zijn om vroege trauma’s te verwerken, misschien heeft hij in zijn kindertijd
geleerd de rol van de zieke te spelen om te ontkomen aan seksueel misbruik, misschien identificeert hij zichzelf
aan een ouder die vaak ziek was, misschien geeft het ziekenhuis hem een veilig gevoel die hij vroeger nooit had.
Allemaal aannames die nooit achterhaald.