Strafrecht samenvatting
Hoofdstuk 1
Het strafrecht regelt wie er straf krijgt en waarom.
Staat
Strafrecht
Civiel recht
Burger Burger
De enige die een verdachte van een strafbaar feit voor de rechter kan brengen is een officier
van Justitie.
De doelen van straffen:
1. Vergelding
Leed/pijn toevoeging, dit kan zorgen voor een morele voldoening.
2. Preventie
Het opleggen van een straf zou ertoe moeten leiden dat mensen minder strafbare
feiten plegen.
Speciale preventie moet voorkomen, of ontmoedigen, dat de gestrafte wederom in de fout
gaat.
Generale preventie heeft als uitgangspunt dat ook anderen dan de gestrafte lering trekken
uit het feit dat er voor het plegen van een strafbaar feit straf opgelegd kan worden.
Materieel strafrecht gaat over de vraag wat een strafbaar feit is. Het bepaalt welk gedrag
niet is toegestaan en welke personen daarvoor kunnen worden gestraft.
Het formele strafrecht bepaald welke regels er moeten worden gevolgd wanneer een norm
van het materiële strafrecht is overtreden.
Het sanctierecht heeft betrekking op de voorwaarden waaronder bepaalde straffen mogen
worden opgelegd en ten uitvoer gelegd.
Het commune strafrecht is het strafrecht dat in de wetboeken is opgenomen.
Het bijzondere strafrecht zijn de bijzondere strafbepalingen die in andere wetten zijn
opgenomen.
De algemene leerstukken zijn van toepassing op alle delicten die in het Wetboek van
strafrecht strafbaar zijn gesteld en in beginsel ook op alle delicten die in de bijzondere
strafwetten zijn opgenomen.
Een rechtsmiddel is een middel om de beslissing aan te vechten bij een hogere instantie.
1
,Het internationaal recht is het recht dat tussen Nederland en andere staten geldt.
Supranationaalrechtelijke regels zijn regels die een internationale organisatie oplegt waar
de lidstaten bij die organisatie zich aan moeten houden.
Hoofdstuk 2
Strafbepaling in volledige vorm:
- Delictsomschrijving
Welk ongewenste gedraging wordt strafbaar gesteld.
- Kwalificatie- aanduiding
Geeft aan hoe de gedraging in juridisch opzicht moet worden genoemd.
- Strafbedreiging
Bepaalt welke soort straf mag worden opgelegd en wat het maximum daarbij is.
Een strafbaar feit is een menselijke gedraging die valt binnen de grenzen van een wettelijke
delictsomschrijving, die wederrechtelijk is en aan schuld is te verwijten.
De 4 componenten van een strafbaar feit (vierlagenmodel):
1. Menselijke handeling
De gedraging moet verricht zijn door een mens.
2. Wettelijke delictsomschrijving
De gedragingen zijn pas strafbaar als zij in de strafwet zichtbaar zijn.
3. Wederrechtelijkheid
De gedraging moet in strijdt zijn met het recht.
4. Schuld
Verwijtbaarheid
De tenlastelegging is een processtuk waarin staat beschreven welke gedraging de verdachte,
volgens de officier van Justitie, zou hebben verricht.
We spreken van een rechtvaardigingsgrond wanneer er een grond bestaat om aan te nemen
dat de gedraging niet wederrechtelijk was.
Schulduitsluitingsgronden zijn redenen om aan te nemen dat het vervullen van de
delictsomschrijvingen niet verwijtbaar zijn.
Het legaliteitsbeginsel geeft aan dat strafbepalingen altijd in het geschreven recht terug te
vinden moeten zijn. Er bestaan geen gedragingen die hun strafbaarheid ontlenen aan het
ongeschreven recht.
Geen feit is strafbaar dan uit kracht van een daaraan voorafgaande wettelijke strafbepaling.
De belangrijkste interpretatiemethode:
- Wetshistorische interpretatie. Om te kunnen bepalen wat de inhoud is van een
wetsbepaling, wordt gekeken naar de totstandkomingsgeschiedenis van de bepaling
in kwestie.
- Grammaticale interpretatie. De inhoud van de wet wordt bepaald aan de hand van
de taalkundige betekenis van de woorden in de desbetreffende bepaling.
- Systematische interpretatie. De wet wordt uitgelegd aan de hand van de systematiek
van de wet.
2
, - Teleologische interpretatie. Bij het bepalen van de inhoud van een wetsterm wordt
gekeken naar het doel van de wetgever.
Elementen zijn de wederrechtelijkheid en de verwijtbaarheid. Elementen zijn niet
opgenomen in de delictsomschrijving en hoeven dus niet bewezen te worden.
Bestanddelen zijn onderdeel van de delictsomschrijving en moeten bewezen worden.
Misdrijven zijn over het algemeen ernstigere feiten dan overtredingen.
Misdrijven staan genoemd in boek 2 van SR.
Overtredingen staan genoemd in boek 3 van Sr.
De drie belangrijkste redenen voor onderscheid tussen overtredingen en misdrijven:
- Procesrechtelijke redenen; de indeling bepaalt goeddeels welk soort rechter bevoegd
is om kennis te nemen van een strafzaak.
- Materieelrechtelijk; poging tot overtreding en medeplichtigheid aan een overtreding
zijn niet strafbaar, bij poging tot en medeplichtigheid aan misdrijf zijn wel strafbaar.
- Toepassing van dwangmiddelen; veel dwangmiddelen mogen alleen worden
toegepast bij verdenking van een misdrijf.
Het onderscheid tussen formele en materiële delicten heeft betrekking op de manier waarop
een delict in de wet is omschreven.
Formele delicten staan in de wet omschreven als handeling, een specifiek omschreven
activiteit. Het verrichten van deze handeling is strafbaar.
Bij materiële delicten heeft de wetgever niet een handeling strafbaar gesteld, maar het
veroorzaken van een gevolg. Het is bij zulke delicten niet van belang welke handeling heeft
geleid tot het strafbare gevolg.
Commissiedelicten zijn delicten waarbij de feiten een actief handelen veronderstellen.
Omissiedelicten zijn delicten waarbij het feit niet gepleegd wordt door het handelen, maar
door het nalaten.
Er is sprake van een oneigenlijk omissiedelict als het delict in de wet staat geformuleerd als
commissiedelict, terwijl het wordt gepleegd door een nalaten.
Delictsomschrijvingen die voortbouwen op andere delictsomschrijvingen, en die een variatie
vormen op een thema worden bijzondere strafbepalingen genoemd.
Er is sprake van een gekwalificeerd delict als het extra bestanddeel strafverzwarend werkt
ten opzichte van het gronddelict.
We spreken van een geprivilegieerd delict als het extra bestanddeel strafverlichtend werkt
ten opzichte van het gronddelict.
Causaliteit is de leer van oorzaak en gevolg. Als de relatie tussen twee gebeurtenissen te
beschrijven is als oorzaak en gevolg, dan is er sprake van een causaal verband.
De leer van conditio sine qua non heeft als uitgangspunt dat indien bij het ontbreken van
een schakel in een reeks der gebeurtenissen het gevolg zou zijn uitgebleven, deze schakel is
kennelijk onmisbaar en is als oorzaak aan te wijzen.
3
Voordelen van het kopen van samenvattingen bij Stuvia op een rij:
Verzekerd van kwaliteit door reviews
Stuvia-klanten hebben meer dan 700.000 samenvattingen beoordeeld. Zo weet je zeker dat je de beste documenten koopt!
Snel en makkelijk kopen
Je betaalt supersnel en eenmalig met iDeal, creditcard of Stuvia-tegoed voor de samenvatting. Zonder lidmaatschap.
Focus op de essentie
Samenvattingen worden geschreven voor en door anderen. Daarom zijn de samenvattingen altijd betrouwbaar en actueel. Zo kom je snel tot de kern!
Veelgestelde vragen
Wat krijg ik als ik dit document koop?
Je krijgt een PDF, die direct beschikbaar is na je aankoop. Het gekochte document is altijd, overal en oneindig toegankelijk via je profiel.
Tevredenheidsgarantie: hoe werkt dat?
Onze tevredenheidsgarantie zorgt ervoor dat je altijd een studiedocument vindt dat goed bij je past. Je vult een formulier in en onze klantenservice regelt de rest.
Van wie koop ik deze samenvatting?
Stuvia is een marktplaats, je koop dit document dus niet van ons, maar van verkoper evygroenenberg. Stuvia faciliteert de betaling aan de verkoper.
Zit ik meteen vast aan een abonnement?
Nee, je koopt alleen deze samenvatting voor €4,19. Je zit daarna nergens aan vast.