VERPLEEGKUNDIGE KENNIS LEERDOELEN PERIODE 1 HBO-V
Gezondheidszorg in 2030: drie ontwikkelingen. De gezondheidszorg in Nederland is constant in
ontwikkeling. Digitalisering, waarde gedreven zorg, personalisering en keuzevrijheid zijn slechts een
greep uit de ontwikkelingen. Zorgkosten blijven stijgen en zijn binnen het huidige model op de lange
termijn onhoudbaar.
De werkzaamheden van een verpleegkundige bestaan onder andere uit:
Helpen met de dagelijkse verzorging. Dit betekent wassen, aan- en uitkleden, verstrekken
en/of toedienen van voeding en vocht, helpen bij de algehele lichaamsverzorging.
Verrichten van verpleegtechnische handelingen. Dit bestaat uit werkzaamheden zoals het
verstrekken van medicijnen, het geven van injecties, verzorgen van wonden en stoma’s,
katheters inbrengen en verzorgen, infusen aanleggen enz.
Verantwoordelijk zijn voor de uitvoering van het behandelplan* in overleg met andere
disciplines.
Samenwerken met arts (-en) en andere zorgverleners (zoals verzorgenden,
voedingsassistenten, diëtisten, fysiotherapeuten, ergotherapeuten, activiteitenbegeleiders
interieurverzorgers, vrijwilligers, pastoraal medewerkers en andere beroepsgroepen.
Gezondheid: Gezondheid is een toestand van volledig lichamelijk, geestelijk en maatschappelijk
welzijn en niet slechts de afwezigheid van ziekte en gebrek.
Ziekte is een tijdelijke lichamelijke of psychische aandoening die een organisme belemmert in het
normale functioneren. Een ziek organisme is uit zijn evenwicht, er is sprake van een verstoorde
homeostase.
De zeven CanMEDS-rollen:
1. Zorgverlener: De hulpverlener stelt op basis van klinisch redeneren de behoefte aan zorg vast. De
hulpverlener versterkt (zo ver als mogelijk) het zelfmanagement van mensen in hun sociale context
en voert handelingen uit op basis van kunde en bevoegdheid. Kernbegrippen: klinisch redeneren,
uitvoeren van zorg, zelfmanagement versterken & indiceren van zorg.
2. Rol communicator: De hulpverlener communiceert op persoonsgericht een professionele wijze
met de zorgvrager en dienst netwerk. Kernbegrippen: persoonsgerichte communicatie, inzet
informatie- en communicatietechnologie.
3. Samenwerkingspartner: De hulpverlener gaat een vertrouwensrelatie aan, werkt effectief samen
met de zorgvrager en ondersteunt hen in het zelfmanagement. De hulpverlener werkt zowel binnen
als buiten de eigen organisatie samen met anderen. Kernbegrippen: professionele relatie,
gezamenlijke besluitvorming, multidisciplinair samenwerken, continuïteit van zorg.
4. Reflectieve EBP-professional: De hulpverlener handelt vanuit een onderzoekend vermogen
leidend tot reflectie, evidence based practice (EBP) en innovatie. De hulpverlener werkt permanent
aan de bevordering en ontwikkeling van de beroepsgroep, haar eigen deskundigheid en die van haar
collega’s door actief kennis te zoeken en te delen. De hulpverlener reflecteert voortdurend en
methodisch op haar eigen handelen. Kernbegrippen: onderzoekend vermogen, inzet EBP,
deskundigheidsbevordering, professionele reflectie, morele sensitiviteit.
5. Gezondheidsbevorderaar: De hulpverlener bevordert de gezondheid van de zorgvrager of groepen
zorgvragers door het organiseren en toepassen van passende vormen van preventie die zich ook
,richten op het bevorderen van het zelfmanagement en het gebruik van eigen netwerk van de patiënt.
Kernbegrippen: preventiegericht analyseren, gezond gedrag bevorderen.
6. Organisator: De hulpverlener toont leiderschap in het handelen in de samenwerking met anderen
en weegt de verschillende belangen af waarbij het belang van de zorgvrager voorop staat. De
hulpverlener plant en coördineert de zorg en neemt verantwoordelijkheid voor de veiligheid van
zorgvragers en medewerkers. Kernbegrippen: verpleegkundig leiderschap, coördinatie van zorg,
veiligheid bevorderen, verpleegkundig ondernemerschap.
7. Professional en kwaliteitsbevorderaar: De hulpverlener monitort, meet en screent de
zorgverlening om goede kwaliteit van zorg te borgen dan wel te verbeteren. De hulpverlener levert
een bijdrage aan kwaliteitssystemen binnen de organisatie en levert een positieve en actieve bijdrage
aan de beeldvorming en de ontwikkeling van haar vakgebied. Kernbegrippen: kwaliteit van zorg
leveren, participeren in kwaliteitszorg, professioneel gedrag.
7.
LEERDOELEN WEEK 2
Een normale ademhaling
De ademhaling zorgt voor de toevoer van zuurstof naar de longen en de afvoer van
koolzuurgas(koolstofdioxide/ CO2) uit de longen. Tijdens de inademing stroomt lucht via uw neus
en/of mondholte door de luchtwegen naar uw longen. De longen bevatten longblaasjes waar de
gaswisseling plaatsvindt. Hierbij wordt zuurstof vanuit de lucht opgenomen in het bloed en
koolstofdioxide afgegeven aan de lucht. De zuurstofarme en koolzuurrijke lucht wordt weer
uitgeademd door de neus of mond.
Bij een normale ademhaling ademt u de lucht (400-500 ml per ademteug) ongeveer 12 tot 15 keer
per minuut in en uit. Voor de inademing gebruikt u uw inademingsspieren (middenrif, spieren van de
borstkas), de uitademing is passief. Uw uitademingsspieren (buikspieren, andere spieren van de
borstkas) hebben vooral een belangrijke functie bij het hoesten. Bij een normale ademhaling horen
ook diepe zuchten, geeuwen, uitrekken, hoesten en niezen.
Ziekte, ademhaling en ademhalingsstoornissen
Bepaalde aandoeningen beïnvloeden de ademhaling. Bij een vermindering van de longcapaciteit zal
iemand al bij de geringste inspanning sneller ademen. Ook hartafwijkingen veroorzaken dyspnoe,
ofwel kortademigheid. En bij acidose (verzuring) treedt vaak een Kussmaul-ademhaling op. Acute en
chronische bronchitis, ofwel een ontsteking van de bronchi, veroorzaken eveneens ademnood.
Hetzelfde geldt voor longontsteking, longemfyseem, longcarcinoom en astma bronchiale.
Symptomen
, Afhankelijk van de aandoening, al dan niet psychisch, kunnen er ademhalingsstoornissen optreden,
zoals:
Piepende ademhaling.
Moeizame ademhaling (dyspnoe).
Hyperventilatie.
Cheyne Stokes-ademhaling.
Kussmaul-ademhaling.
Ademstilstand, al dan niet in combinatie met een Cheyne Stokes-ademhaling.
Meetinstrumenten die gebruikt worden om ademhalingsproblemen te meten zijn saturatiemeter en
pijn meten door schaal van 1 tot 10.
Oorzaak van benauwdheid
Vaak wordt benauwdheid veroorzaakt door een onderliggende aandoening. De belangrijkste
oorzaken van benauwdheid zijn dan ook:
Luchtweg- en longaandoeningen
Klaplong.
Longembolie.
Astma.
COPD.
Longontsteking.
Longkanker.
Bovenste luchtweginfectie.
Keelkanker.
Hartproblemen
Angina pectoris.
Hartinfarct.
Hartfalen.
Strottenhoofd- of stembandziekten.
Acute problemen kunnen ontstaan door het verslikken in bijvoorbeeld een pinda, een snoepje of een
ander voorwerp. Vooral kinderen lopen een groot risico om voorwerpen in te slikken. Benauwdheid
komt daardoor bij kinderen relatief vaak voor. Als je kind langdurig of ernstig benauwd is, is het
belangrijk contact op te nemen met je huisarts.
Angststoornissen, hyperventilatie en spieraandoeningen kunnen eveneens leiden tot
kortademigheid. Een zwangerschap kan ook zorgen voor benauwdheid doordat er minder ruimte is
