Samenvatting
Samenvatting: De plancyclus in het sociaal-agogisch werk tbv examen
- Instelling
- LOI - Leidse Onderwijsinstellingen
Samenvatting van het volledige boek t.b.v. examen.
[Meer zien]Voorbeeld 3 van de 23 pagina's
Voorbeeld 3 van de 23 pagina's
In winkelwagengesponsord bericht van onze partner
Gekoppeld boek
Titel boek:
Auteur(s):
- Uitgave:
- ISBN:
- Druk:
Voorbeeld van de inhoud
Samenvatting De plancyclus in het sociaal-agogisch werkBritt Fontaine
Hoofdstuk 1: De plancyclus als model
Doel van een sociaal-agogisch werker: samen met de cliënt en diens omgeving op zoek naar een
oplossing of aanpak voor de problemen om mens volwaardig en menswaardig te laten functioneren
in hun primaire leefsituatie en sociale omgeving.
De SPH'er wordt opgeleid als generalist. Daarbij zijn 2 dingen belangrijk:
1. Je ondersteunt niet alleen de cliënt maar betrekt ook diens omgeving erbij.
2. Als hulpverlener ben je vaak aanwezig of betrokken bij de primaire leefsituatie, het dagelijkse
leven van de cliënt, al zal dat sterk afhangen van het soort werk.
Hoe je ook werkt, je kunt altijd het gedrag van de cliënt in de context bekijken.
Je handelen heeft een ethische en normatieve kant.
Evalueren is niet alleen in het belang van de cliënt maar ook voor de professionalisering van het
beroep.
De plancyclus
1. Wat is het probleem? --> Oriënteren
Probleemanalyse wordt gemaakt en er komt een heldere probleemdefinitie
2. Wat is de oorzaak van het probleem? --> Onderzoeken
Gegevens uit onderzoek worden geordend, beschreven, geanalyseerd en geïnterpreteerd.
Zodat er een conclusie of diagnose komt.
3. Hoe gaan we het oplossen? --> Plannen
Doel(en) vaststellen, wanneer je dat bereikt wil hebben en op welke manier. Ook maak je een
concreet werkplan
4. Aan de slag --> Uitvoeren
Je gaat het werkplan uitvoeren. Ondertussen blijf je observeren
5. Wat hebben we bereikt en hoe hebben we het bereikt? --> Evalueren
De evaluatie. Je ontdekt de mogelijkheden en beperkingen als hulpverlener en van de
hulpverleningsinstelling.
Een SPH'er heeft kennis noch bevoegdheid om medische, psychiatrische of psychologische diagnoses
te stellen. Het gaat dan om de classificerende diagnostiek = vaststellen welk ziektebeeld of welke
stoornis van toepassing is.
Diagnostiek wordt binnen de hulpverlening anders gebruikt. Diagnostiek in engere zin = een veel
verder doordringen in en beschrijven van het individuele geval. Het heeft als doel het gedrag meer in
detail te beschrijven en onderzoeken, de sterke en zwakke kanten van een cliënten te onderzoeken
en de mogelijke steun die de omgeving biedt. Het is een inzicht gevende verklaring voor
probleemgedrag.
Het gaat om het diepgaand beschrijven van een probleem of van probleemgedrag, het plaatsten van
dit gedrag in een breder perspectief van de mogelijkheden en beperkingen van degene die de
problemen ondervindt en het vinden van een verklaring voor het probleem.
,De plancyclus is een denkmodel dat is gebaseerd op de manier waarop de menselijke geest werkt. In
die zin is het een:
- een model van de werkelijkheid – het beschrijft wat mensen van nature doen als ze problemen
tegenkomen (eerst kijken wat er aan de hand is, dan de oorzaak onderzoeken, een oplossing
bedenken en die uitvoeren).
- Een model voor de werkelijkheid – het schrijft voor welke stappen je moet nemen.
Hoofdstuk 2: Zorggeschiedenis
Werken met de plancyclus is tijd- en plaatsgebonden. De cultuur en tijd waarin we leven zijn
bepalend voor datgene wat we als gewenst gedrag beschouwen, wat we als probleem of als
probleemgedrag bestempelen en de oplossingen die we voor die problemen bedenken.
Het is belangrijk dat je je als hulpverlener bewust bent van het feit dat de manier waarop we nu hulp
verlenen eigenlijk een momentopname is.
Mensen zijn geneigd om datgene wat ze in hun eigen cultuur gewend zijn als normaal te
beschouwen, en datgene wat ze bij mensen uit andere culturen zien als abnormaal en dus afwijkend
te beschouwen.
Op NL basisscholen wordt de ontwikkeling van jonge kinderen op alle ontwikkelingsgebieden goed
gevolgd en met de ouders besproken. Ouders worden begeleid om zich actief bezig te houden met
de ontwikkeling van hun kinderen. Dit gebeurt vanuit het idee dat ouders de sleutel tot succes zijn
voor de schoolcarrière van kinderen.
Marokkaanse ouders gaan niet zozeer uit van ideeën over ontwikkeling, maar eerder van ideeën
over een natuurlijk proces van rijping. Aql= weten hoe het hoort, weten hoe te handelen in sociale
omstandigheden. Het groeit geleidelijk vanaf de kleuterleeftijd.
Volgens het onderzoek van Kromhout (2002) is de invloed van cultuurverschillen tussen de ouders
en de (meestal NL) hulpverleners op het verloop van de hulpverlening beperkt.
Samenlevingen zijn niet statisch: elke samenleving, elke cultuur is in beweging.
In NL is een tendens ontstaan om mensen zo lang mogelijk thuis te laten wonen met mantelzorg en
professionele ondersteuning --> goedkoper.
Opvattingen en ideeën over zorg en zorgzaamheid kunnen in een samenleving binnen een periode
van 25 jaar verschuiven. Bij een dergelijke verschuiving gaan mensen met elkaar in gesprek, in
debat, over wat goed is en wat niet. Praktijken worden aangepast aan ideeën en ideeën worden
aangepast aan praktijken. Tussen verschillende ideeën en tussen ideeën en praktijken zitten
tegenstrijdigheden waarvoor we oog moeten hebben.
Instellingen voor mensen met een gebrek of voor gekken en dwazen zijn er al heel lang: in de
middeleeuwen waren er dolhuizen waar ze iedereen door elkaar opvingen.
Coornhert pleitte voor een zinvolle en humane manier van straffen. Er zou in navolging van zijn
ideeën een tuchthuis moeten komen waar opgepakte leeglopers en kleine criminelen een vak
zouden leren om ze weer op het rechte pad te brengen.
Economische motieven lagen aan de basis voor de oprichting van tehuizen maar werden verwegen
met sociale idealen.
, Een actuele vraag is: waar zijn kinderen het beste af? In een instelling of in een gezin?
In de tweede helft van de 19de eeuw ontstond de kinderbescherming en daarmee begon de
professionalisering van de jeugdhulpverlening.
Het huidige enthousiasme voor pleegzorg heeft economische motieven: Het is goedkoper dan een
kind in een instelling plaatsen.
Tot de 19de eeuw werd er geen onderscheid gemaakt tussen verschillende soorten aandoeningen of
problemen. Mensen die gek waren moeten worden verzorgd en vooral bewaakt want ze vormde een
bedreiging van de maatschappelijke orde.
Gekte werd gezien als een probleem van de lagere klassen en de hogere klassen wilden zichzelf
beschermen tegen de overlast en het gevaar van de lagere klassen.
In de jaren 20 van de vorige eeuw ging men geleidelijk aan psychiatrische patiënten niet meer als
gek maar als ziek beschouwen.
Verslaving is gedeeltelijk genetisch bepaald en processen in de hersenen spelen een belnagrijke rol
bij het voortduren van een verslaving.
Woodstok werd in 2008 geopend. Hier woonden dak- en thuislozen met verslavingsproblematiek. Ze
mochten binnen de woonvorm gebruiken. Dit met als doel het terugdringen van overlast maar ook
de overtuiging dat deze mensen met verslaving ertoe doen.
In de loop van de jaren 50 begon er iets te veranderen in de zorg. Hier zijn een aantal oorzaken voor:
- De oorzaak van gekte of een gebrek werd niet meer gezocht in sociale factoren maar op
medisch en genetisch gebied.
- Door medicatie werd gedrag beter te reguleren.
Tijd van de 3 R's: Rust, Reinheid en Regelmaat.
Verzorgingsstaat = de staat neemt de verantwoordelijkheid voor het economische welzijn van
mensen tot op zekere hoogte over.
Ijskastmoeder= begrip dat werd gebruikt voor moeders met kinderen met autisme. Autisme zou
veroorzaakt worden door intelligente kinderen met kille ouders.
Aanbodgerichte zorg = intstellingen moesten een antwoord hebben voor de problemen van het kind
dat geplaatst werd. Het aanbod bestaat uit zorg, expertise, kennis over handicaps en stoornissen en
de aanpak daarvan. Ouders werden weinig betrokken bij de zorg voor de kinderen.
In de jaren 60 gaven democratisering en emancipatie richting aan verandering.
Totale institutie = een instelling waar een groot aantal mensen in dezelfde situatie verkeren en min
of meer afgesneden van de buitenwereld samenleven.
Een instituut is deels een leefgemeenschap maar heeft ook een rationeel plan dat richting geeft aan
de manier waarop het leven binnen de institutie is ingericht.
Goffman onderscheidt bewoners en personeel als twee fundamenteel verschillende groepen:
Voordelen van het kopen van samenvattingen bij Stuvia op een rij:
Verzekerd van kwaliteit door reviews
Stuvia-klanten hebben meer dan 700.000 samenvattingen beoordeeld. Zo weet je zeker dat je de beste documenten koopt!
Snel en makkelijk kopen
Je betaalt supersnel en eenmalig met iDeal, creditcard of Stuvia-tegoed voor de samenvatting. Zonder lidmaatschap.
Focus op de essentie
Samenvattingen worden geschreven voor en door anderen. Daarom zijn de samenvattingen altijd betrouwbaar en actueel. Zo kom je snel tot de kern!
Veelgestelde vragen
Wat krijg ik als ik dit document koop?
Je krijgt een PDF, die direct beschikbaar is na je aankoop. Het gekochte document is altijd, overal en oneindig toegankelijk via je profiel.
Tevredenheidsgarantie: hoe werkt dat?
Onze tevredenheidsgarantie zorgt ervoor dat je altijd een studiedocument vindt dat goed bij je past. Je vult een formulier in en onze klantenservice regelt de rest.
Van wie koop ik deze samenvatting?
Stuvia is een marktplaats, je koop dit document dus niet van ons, maar van verkoper Emmaderood. Stuvia faciliteert de betaling aan de verkoper.
Zit ik meteen vast aan een abonnement?
Nee, je koopt alleen deze samenvatting voor €4,90. Je zit daarna nergens aan vast.
Is Stuvia te vertrouwen?
4,6 sterren op Google & Trustpilot (+1000 reviews)
Afgelopen 30 dagen zijn er 78998 samenvattingen verkocht
Opgericht in 2010, al 14 jaar dé plek om samenvattingen te kopen