Samenvatting Health Inequality van Mel Bartley
Introductie
1970-1980: Health Inequalities bestuderen is nodig om ziektes te begrijpen en ongezondheid in de
gehele populatie te bestrijden.
Sinds 1948 was er in het VK gratis gezondheidszorg, maar dat zorgde niet voor minder health
inequality. Hierdoor werd preventie als belangrijker gezien dan medicijn (cure).
The Black Report was het eerste statistische onderzoek dat wilde uitzoeken waarom sociale klasse
zulke grote verschillen in gezondheid veroorzaakte.
Het Black Report vond vier belangrijke verklaringen:
1. Selectie
2. Artefact
3. Materiële
4. Gedrag-cultureel (behavioural-cultural)
In de jaren 2000 was de artefact-verklaring volledig verworpen en de selectie-verklaring was gezien
als outside of economics. De eerste editie van dit boek focuste daarom op de materiële en de
behavioural-cultural verklaring. Daarnaast waren in de jaren ’80 tot 2000 nog drie factoren
gevonden: psychosociale stress op het werk, sociale isolatie en life-course effecten.
Rondom 2000 had het VK goed onderbouwde wetten om health inequality te verminderen. Deze
waren onderbouwd door de opvolger van het Black Report, namelijk het Acheson Report. Tien jaar
later bleek dit niet te werken.
Er zijn enkele grote internationale datasets om gezondheid te vergelijken:
- SHARE: Survey of Health, Ageing and Retirement in Europe
- EU-SILC: European Study of Income and Living Conditions
Cross-sectioneel onderzoek wordt niet meer geschikt geacht om gezondheid(sverloop) te
onderzoeken.
Michael Marmot heeft veel onderzoek gedaan naar waarom health inequalities in het VK niet minder
worden. Hij vindt dat het gaat om social justice. Pas als de gezondheidsongelijkheid kleiner wordt,
hebben we een sociaal rechtvaardig beleid.
Mel Bartley (schrijver van dit boek) vindt dat het identiteitsgevoel ook meespeelt in
gezondheidsongelijkheid. Bijvoorbeeld, het hebben van prestige beschermt tegen effecten van
kortere gebeurtenissen. Sociale media helpt hier niet bij, omdat dat het nog moeilijker maakt te
bepalen wie jij bent.
Hoofdstuk 1: Wat is sociale ongelijkheid?
Tussen 1931 en 2001 werd in Engeland een meeteenheid voor sociale klasse gebruikt: het Registrar
General’s Social Classes (RGSC) schema. In 2001 wijzigde dit. Hierdoor is het moeilijk vergelijkingen
tussen en binnen landen te maken.
Over de jaren blijft het begrip sociale ongelijkheid vaag (hoge vs. lage klasse, maar wat is dat
eigenlijk).
Krieger gebruikt ‘sociale positie’ voor klasse en ‘sociale economische positie’ (SEP) voor inkomen en
welvaart.
, Vaak wordt sociale positie op twee manieren gemeten: Sociale klasse en sociale status
Sociale klasse
- Gebaseerd op sociale structuur
- Gebruikt door Marx en Weber
- Gebaseerd op de vragen
o Wie heeft bezit?
o Wat is de relatie tussen degenen die werken en degenen die hen managen
- In het VK wordt gebaseerd op Weber: Sociale klassen voegen beroepen samen die
vergelijkbaar zijn in inkomen, werkzekerheid, kansen op economische groei, controle en
autonomie.
- Er wordt onderscheid gemaakt tussen werkers en eigenaars door Erikson en Goldthorpe (EG)
- Daarnaast wordt onderscheid gemaakt tussen service werkers en labour werkers (EG).
o Service is meer professioneel, kun je minder goed controleren
o Labour is meer manueel, makkelijker te controleren en ze hebben minder
autonomie. Zij hebben minder kansen op groei en werkzekerheid is lager.
Bovenstaande is uitgewerkt in het NS-SEC schema (National Statistics Socio-Economic Classification).
Deze ziet er als volgt uit:
1. Hogere management- en professionele beroepen, waaronder grote werkgevers, hogere
managers
2. Lagere management- en professionele beroepen
3. Gemiddelde (Intermediate) beroepen, bijvoorbeeld administratief. (Hoge baanzekerheid,
enige autonomie en een beetje carrièreperspectief).
4. Kleine werkgevers en zelfstandigen
5. Lagere technische beroepen, lagere supervisie-beroepen (enige autonomie, weinig planning
over het eigen werk)
6. Semi-routine werk (nog enigszins baanzekerheid en een klein beetje autonomie over hun
werk)
7. Routine werk (weinig baanzekerheid, geen carrièreperspectief, veel supervisie)
Sociale status
Sociale klasse wordt gevormd door groepen beroepen. Sociale status wordt gevormd door familie,
stam- of etnische achtergrond. Dit is onafhankelijk van beroep. Een goed voorbeeld is het Hindoe
kaste-systeem in India. Maar ook het vroegere Engeland (denk Pride and Prejudice, het verschil
tussen old money en new money) kende verschillen in sociale status.
Er zijn in Engeland twee meetinstrumenten voor sociale status: de Cambridge Scale en eentje
gemaakt door Goldthorpe en Chan.
Socio-economische status in Amerika:
Er wordt vaak gedacht dat in Amerika sociale status minder aanwezig is (doordat het geen lange
geschiedenis heeft).
Parsons: Mensen hebben natuurlijke mogelijkheden. De meest bekwame mensen moeten de
belangrijkste banen vervullen. Daarom zouden deze banen goed moeten betalen, waardoor deze
mensen een hoge sociaaleconomische status (SES) krijgen. Mensen die goed betaalt krijgen, zijn dus
de meest getalenteerde.
Het is moeilijk in Amerika sociale status te meten. Daarom wordt nu vaak gekeken naar een
combinatie van opleiding en inkomen als maat voor SES.
De eerste maat voor sociale klasse, de RGSC:
I Professional
II Managerial
III non-manual (NM) Administratie- en verkoopwerk
