Inactiviteit, angst voor mobilisatie en agitatie bij
een post-COVID-19 patiënt in de geriatrische
revalidatiezorg
Analyse van een complexe zorgsituatie
Naam student:
Studentennummer:
Naam opleiding: Bachelor Verpleegkunde
Code afstudeerproduct: OVK4ABPA01
Naam en titel eerste beoordelaar:
Naam en titel tweede beoordelaar:
Naam en titel begeleider:
Datum van inleveren: 15-6-2022
Aantal woorden (excl. samenvatting, tabellen, literatuurlijst en bijlagen): 5986
1
,Samenvatting
Aanleiding
Een patiënte met chronische aandoeningen kwam na een ziekenhuisopname als gevolg van een
COVID-19 besmetting op een longrevalidatie-afdeling terecht in een geriatrisch revalidatiecentrum,
waar zij moest mobiliseren. Ze was echter angstig om te mobiliseren, had stemmingsproblemen en
vertoonde onbegrepen gedrag. De verpleegkundigen hadden geen antwoord op haar gedrag.
Doel
Het onderzoeksdoel is inzichtelijk maken hoe de verpleegkundigen op de afdeling longrevalidatie
adequaat kunnen aansluiten bij de zorgbehoeften van mevrouw Vos, om zodoende haar
herstelproces te bevorderen.
Methode
Het onderzoek is uitgevoerd op basis van semigestructureerde interviews met vijf participanten.
Deze participanten waren de patiënte zelf, de buurvrouw van de patiënte, twee betrokken
verpleegkundigen en de behandelend fysiotherapeut. Naast de interviews heeft er een
literatuurstudie plaatsgevonden.
Resultaten
Uit het praktijkonderzoek is gebleken dat de zorgverleners de patiënte goed hebben gestimuleerd en
gemotiveerd, door middel van het creëren van succeservaringen, positieve stimulering en het
ontwikkelen van een vertrouwensband, waardoor haar angst afnam en zij vertrouwen kreeg om te
mobiliseren. De mobilisatie heeft lang geduurd. Uit het literatuuronderzoek is gebleken dat
gedragsmatige interventies als motiverende gespreksvoering en cognitieve gedragstherapie kunnen
zorgen voor gedragsverandering. Deze interventies kunnen bijdragen aan een sneller herstel,
zelfeffectiviteit en angstafname.
Conclusie
Om angst voor mobiliseren bij de patiënte te reduceren is het opbouwen van een vertrouwensband,
positieve stimulering en het creëren van succeservaringen succesvol gebleken. Uitgaande van het
onbegrepen gedrag van mevrouw kan vastgesteld worden dat met behulp van gedragskundige
interventies, uitvragen van zingeving en motiverende gespreksvoering, de mobilisatie sneller had
kunnen plaatsvinden.
Trefwoorden
Mobiliseren, angst, onbegrepen gedrag, post-COVID19 klachten, gedragsmatige interventies
2
,Abstract
Background
A patient with chronic conditions arrives at a pulmonary geriatric rehabilitation department after
being hospitalised as a result of a COVID-19 infection, where she must mobilise. However, she is
afraid to mobilise, has mood problems and misunderstood behaviour. The nurses have no answer to
her behaviour.
Aim
The aim of the research is to provide insight into how the nurses in the pulmonary rehabilitation
department can adequately meet the care needs of Mrs. Vos, in order to promote her recovery
process.
Methods
The research was conducted on the basis of semi-structured interviews with five participants. These
were the patient herself, the patient's neighbour, two involved nurses and the treating
physiotherapist. In addition to the interviews, a literature study was conducted.
Results
The applied research showed that the caregivers stimulated and motivated the patient well, by
creating experiences of success, positive stimulation and developing a bond of trust, which reduced
her fear and gave her confidence to mobilise. The mobilisation took a long time. The literature
review has shown that behavioural interventions such as motivational interviewing and cognitive
behavioural therapy can lead to behavioural change. These interventions can contribute to faster
recovery, self-efficacy and anxiety reduction.
Conclusion
Building a relationship of trust, positive stimulation and creating successful experiences has proven
to be successful in reducing fear of mobilisation in the patient. Based on Ms's misunderstood
behaviour, it can be established that with the help of behavioural interventions, asking about her
meaning of life and motivational interviewing, the mobilisation could have taken place more quickly.
Keywords
Mobilising, anxiety, misunderstood behaviour, post-COVID19 symptoms, behavioural interventions
3
, Inleiding
Aanleiding
Deze ACZ (Analyse Complexe Zorgsituatie) is geschreven over een patiënte in een geriatrisch
revalidatiecentrum. De gekozen zorgsituatie was een dagelijks gespreksonderwerp binnen het team
en de andere betrokken zorgprofessionals. Bij de oriëntatie op een zorgsituatie voor de ACZ werd
deze casus aangeraden vanuit het team.
Het onderzoek gaat over de 72-jarige mevrouw Vos. Mevrouw was gedurende een
ziekenhuisopname van twee weken vanwege een COVID-19 infectie dusdanig verzwakt, dat zij
lichamelijk volledig passief was geworden.
Zij kon niet zelfstandig draaien, uit bed en zichzelf wassen. Mevrouw leed onder angsten en
onzekerheid; haar algehele mobiliteit ging achteruit. Mevrouw reageerde vaak geagiteerd en kwam
gedemotiveerd over. Het team vond het lastig om hiermee om te gaan, zij wisten niet wat de
aanleiding van haar gedrag was, en hoe zij ondersteuning konden bieden.
Mevrouw gaf onduidelijke signalen; ze belde veel naar de verpleging, en wist vervolgens niet meer
waarom. Het was de verpleging niet duidelijk wat haar behoeften waren.
Setting en Context
In de revalidatiezorg worden verpleegkundigen vaak geconfronteerd met lichamelijke klachten als
verminderd fysiek functioneren, cognitieve/psychische klachten als angst, depressie en existentiële
klachten als ervaringen van zinloosheid en wanhoop bij post-COVID-19 patiënten (Vereniging van
specialisten ouderengeneeskunde, 2020).
In deze ACZ is onderzocht wat de verpleging had kunnen doen om de angst van deze patiënte om te
mobiliseren weg te nemen, waardoor haar herstelproces zou zijn bespoedigd.
Het onderzoek is uitgevoerd in een geriatrisch revalidatiecentrum in Rotterdam. Op de afdeling COPD
(Chronic Obstructive Pulmonary Disease)/postCOVID-19, gericht op longrevalidatie. Er verblijven
voornamelijk patiënten met COPD, decompensatio cordis én post-COVID-19.
Het doel is kwetsbare ouderen te helpen terugkeren naar de thuissituatie, om zo goed mogelijk hun
leven weer te kunnen oppakken. De afdeling heeft een capaciteit van 27 patiënten. Het team bestaat
uit helpende verzorgenden, verzorgenden niveau 2, 3 en 4 en een aantal MBO-, HBO-
verpleegkundigen, leerling-verpleegkundigen en stagiaires.
Op de afdeling werken verschillende disciplines. Bij mevrouw Vos waren de arts, specialist
ouderengeneeskunde, fysiotherapeut, ergotherapeut, verpleegkundigen en verzorgenden betrokken.
4
