Tijdvak 5: The Hunt
Chapter 12: The Medieval Synthesis – and Its Cracks
Reconciling This World an the Next
Net zoals de kerk in het begin van de 13e eeuw het wereldse leven wilde regelen in
overstemming met Gods heilplan, probeerden ook denkers, schrijvers en kunstenaars het
seculiere en het heilige te harmoniseren.
The Achievements and Failures of Scholasticism
De scholastiek was het hoogtepunt van de methode van logisch onderzoek en
uiteenzetting, ontwikkeld door meesters als Peter Abelard en Peter the Chanter. In de
13e eeuw werden hun methoden gebruikt om alle kennis samen te vatten en te
verzoenen. Scholastici: waren ervan overtuigd dat kennis verkregen door middel
van de zintuigen en de rede verenigbaar was met de kennis die voortkwam uit geloof
en openbaring.
Doelen:
- Harmonie aantonen, door vragen over: menselijke moraal, fysieke wereld, de
samenleving, geloof, actie en theologie.
- Gelovigen de conclusies van verhandelingen te prediken.
De methode van scholastici zijn gebaseerd op de logica van Aristoteles. Scholastici
beschouwden zijn coherente en rationele gedachtegoed als het meest volmaakte dat
alleen de menselijke rede kon bedenken. Ze gingen ervan uit dat ze omdat ze profijt
hadden van de openbaring van Christus, de filosofie van Aristoteles een
noodzakelijke stap verder konden brengen en de menselijke rede konden verzoenen
met het christelijke geloof. Vertrouwen in hun methode omarmde de scholastiek de
wereld en haar vraagstukken.
New Syntheses in Writing and Music
In de 13e eeuw presenteerden schrijvers en musici complexe ideeën en gevoelens
als harmonieuze en verenigde synthese. Dante Alighieri's werk, De Goddelijke
Komedie, beschreef de reis van een dichter vanuit de hel naar het paradijs als een
allegorie die op meerdere niveaus moest worden gelezen. Andere schrijvers en
musici experimenteerden met verschillende methoden om de harmonie tussen hemel
en aarde uit te drukken, waaronder het motet, een unieke samensmelting van het
heilige en het wereldlijke in woorden en muziek. Deze kunstvormen beïnvloedden
een breed publiek en maakten de scholastische visie op de kosmos toegankelijker en
opwindender.
Gothic Art
Aan het einde van de dertiende eeuw had de gotische stijl zich verspreid over
Europa, niet alleen in de architectuur, maar ook in andere kunstvormen zoals glas-in-
lood ramen, sculpturen, schilderijen en manuscripten. Grote ramen in gotische kerken
zorgden voor een belangrijke rol voor glas-in-lood.
Schilderkunst werd ook beïnvloed door de gotische stijl en werd meer naturalistisch
en emotioneel. De stijl van de gotiek had ook invloed op manuscriptverluchtingen met
afbeeldingen van gestileerde ramen en gewelven als gemeenschappelijke thema's.
The Rise of the Signori
Gedurende de 13 eeuw probeerden nieuwe groepen, Meestal bestaand uit de niet-
adellijke klassen – de popolo, die te voet vochten, in veel Italiaanse communes de
macht over te nemen van de adel. De popolo omvatte leden van stadsverenigen,
zoals: ambachts- en koopmansgilden. Het was een alternatieve commune.
, Vanaf 1223, werkten de popolo en de edelen een plan uit om de verkiezingen van
het stadsbestuur te delen; een dergelijke machtsdeling was een typisch resultaat van
de strijd van de popolo. In sommige steden ontbonden edelen echter de popolo,
terwijl in andere de popolo de edelen vrijwel uit de regering sloot. Zorgde voor
verandering in Noord-Italiaanse steden in centra van burgerlijke onenigheid.
Verzwakt door deze voortdurende wrijving vormden de communes een verleidelijke
prooi voor grote regionale edelen, verbonden met een of andere stedelijke groep, er
vaak in slaagden zich te vestigen als signori ‘heer’ van de steden.
Chapter 13: Crisis and Renaisssance
The Black Death, 1346-1353
De Zwarte Dood (pest), zo genoemd door latere historici, was een rampzalige ziekte.
Het verwoeste niet alleen de bevolking maar ook de sociale en economische
structuren. In de nasleep van de Zwarte Dood het geboortecijfer steeg en er
werden nieuwe universiteiten opgericht om de generaties na de pest op te leiden
(priesterschap). Gedragen door vlooien die op de rug van ratten reizen, lift de Zwarte
Dood met een boot met specerijen, zijde en porselein. Het begon in Zuid-Europa en
daarna noordwaarts richting Duitsland, Engeland en Scandinavië.
De effecten van de Zwarte Dood, waren verspreid over Europa, maar wel
gelokaliseerd. In Florence stief bijna de helft van de bevolking, terwijl het aantal in
Milaan een stuk lager lag. Reeds verzwakt door de Grote Hongersnood en door
lokale voedseltekorten en epidemische ziekten zoals pokken, waren de Europeanen
verwoest door de komst van Yersinia. Veel plaatsen zochten remedies, bijv.:
quarantaine, betere sanitaire voorzieningen, religieus. De joden werden
beschuldigd van de Zwarte Dood.
Door de vele slachtoffers kleinere bevolking om te voeden minder land
nodig voor de teelt veranderingen in de landbouw betere levensstandaard,
zoals hogere lonen mensen konden een beter en gevarieerder dieet veroorloven
geboortecijfers stegen.
The Ottoman Conquest of Constantinople, 1453
In 1453 veroverden de Ottomaanse Turken Constantinopel, wat een belangrijke
gebeurtenis was voor heel Europa. De Ottomaanse stam begon als een kleine
enclave tussen het Mongoolse rijk en Byzantium en begon in de veertiende eeuw uit
te breiden door middel van zowel onderhandelingen als wapens. Na de verovering
van de Balkan en Anatolië in de volgende twee eeuwen, namen ze Constantinopel in
door middel van een aanval in maart 1453, waarbij Mehmed II de stad binnenviel en
plunderde. Dit markeerde het einde van het Byzantijnse Rijk, maar Mehmed
beschouwde zichzelf als een opvolger van de Romeinse keizers - een
moslimopvolger. Hij behield de naam van de stad als de Stad van Constantijn, maar
het werd ook wel Istanbul genoemd. De Ottomaanse sultans waren net als de Franse
en Engelse koningen centrale monarchen die wet en orde garandeerden en hadden
een leger van Europese christelijke jongens, de Janitsaren genaamd, die werden
opgeleid als moslims en gebruikt werden om lokale bestuurders in het voormalige
Byzantijnse rijk te superviseren. Mehmed ging vervolgens verder met het veroveren
van andere gebieden, zoals Servië, Athene, de Peloponnesos en Bosnië, waardoor
het Ottomaanse Rijk een machtige staat werd die Europa en het Midden-Oosten
verbindt.