Cultural Diversity:
Policy, Care and Education in Multicultural Societies
2022-2023
Rogof, B., Dahl, A., & Callanan, M. (2018). The importance of understanding children’s
lived experience. Developmental Review, 50, 5-15.
https://doi.org/10.1016/j.dr.2018.05.006
Super, C. M. & Harkness, S. (1986). The developmental niche: A conceptualization at the
interface of child and culture. International Journal of Behavioral Development, 9, 545-
569. https://doi.org/10.1177/016502548600900409
Velez‐Agosto, N. M., Soto‐Crespo, J. G., Vizcarrondo‐Oppenheimer, M., Vega‐Molina, S., &
Coll,
C. G. (2017). Bronfenbrenner's bioecological theory revision: Moving culture from the
macro into the micro. Perspectives on Psychological Science, 12, 900– 910.
https://doi.org/10.1177/1745691617704397
Brubaker, R., & Cooper, F. (2000). Beyond ‘identity’. Theory and Society, 29,
1-47. https://doi.org/10.1023/A:1007068714468
Sokol, J. T. (2009). Identity development throughout the lifetime: An examination of
Eriksonian theory. Graduate Journal of Counseling Psychology, 1, 139-148. Retrieved
from http://epublications.marquette.edu/gjcp/vol1/iss2/14?
utm_source=epublications.marquette.edu%2Fgjcp
%2Fvol1%2Fiss2%2F14&utm_medium=PDF&utm_campaign=PDFCoverPages
Sözeri, S., Kosar Altinyelken, H., & Volman, M. (2022). Turkish-Dutch mosque
students negotiating identities and belonging in the Netherlands. Religions, 13,
842. https://doi.org/10.3390/rel13090842
Friberg, J. H. (2019). Does selective acculturation work? Cultural orientations, educational
aspirations and school effort among children of immigrants in Norway. Journal of
Ethnic and Migration Studies, 45, 2844-2863.
https://doi.org/10.1080/1369183X.2019.1602471
Schachner, M. K., He, J., Heizmann, B., & Van de Vijver, F. J. R. (2017). Acculturation and
school adjustment of immigrant youth in six European countries: Findings from the
Programme for International Student Assessment (PISA). Frontiers in Psychology, 8, 649.
https://doi.org/10.3389/fpsyg.2017.00649
Miller, K., M., Cahn, K., Anderson-Nathe, B., Cause, A. G., & Bender, R. (2013). Individual
and systemic/structural bias in child welfare decision making: Implications for children
and families of color. Children and Youth Services Review, 35, 1634-1642.
http://dx.doi.org/10.1016/j.childyouth.2013.07.002
1
,Romijn, B. R., Slot, P. L., Leseman, P. P. M., & Pagani, V. (2020). Teachers’ self-efficacy
and intercultural classroom practices in diverse classroom contexts: A cross-national
comparison. International Journal of Intercultural Relations, 79, 58-70.
https://doi.org/10.1016/j.ijintrel.2020.08.001
Van der Wildt, A., Van Avermaet, P., & Van Houtte, M. (2017). Opening up towards
children’s languages: Enhancing teachers’ tolerant practices towards multilingualism.
School Effectiveness and School Improvement, 28, 136-152.
https://doi.org/10.1080/09243453.2016.1252406
Baysu, G., Agirdag, O., & De Leersnyder, J. (2022). The association between perceived
discriminatrory climate in school and student performance in math and reading: A
cross- national analysis using PISA 2018. Journal of Youth and Adolescence, 2022.
https://doi.org/10.1007/s10964-022-01712-3
Cummins, J. (2015). Inclusion and language learning: Pedagogical principles for integrating
students from marginalized groups in the mainstream. Inklusion im Englischunterricht, 17,
95-
116. Retrieved from
https://library.oapen.org/bitstream/handle/20.500.12657/27275/1002737.pdf?
sequence=1#page=97
Van Schaik, S. D. M., Leseman, P. P. M., & De Haan, M. (2018). Using a group-centered
approach
to observe interactions in early childhood education. Child Development, 89, 897-
913. https://doi.org/10.1111/cdev.12814
Capotosto, L., Kim, J. S., Burkhauser, M. A., Oh Park, S., Mulimbi, B., Donaldson, M., &
Chen Kingston, H. (2017). Family support of third-grade reading skills, motivation, and
habits. AERA Open, 3, 1-16. https://doi.org/10.1177/2332858417714457
Prevoo, M. J. L., & Tamis-LeMonda, C. S. (2017). Parenting and globalization in western
countries: Explaining differences in parent-child interactions. Current Opinion in
Psychology, 15, 33-39. http://dx.doi.org/10.1016/j.copsyc.2017.02.003
Harkness, S., Super, C. M., & Van Tijen, N. (2000). Individualism and the ‘Western mind’
reconsidered: American and Dutch parents’ ethnotheories of the child. New Directions for
Child and Adolescent Development, 87, 23-39. https://doi.org/10.1002/cd.23220008704
Raabe, T., & Beelmann, A. (2011). Development of ethnic, racial, and national
prejudice in childhood and adolescence: A multinational meta-analysis of age
differences. Child Development, 82, 1715-1737. https://doi.org/10.1111/j.1467-
8624.2011.01668.x
Van Vemde, L., Hornstra, L., & Thijs, J. (2021). Classroom predictors of national belonging:
The role of interethnic contact and teachers’ and classmates’ diversity norms. Journal of
Youth and Adolescence, 50, 1709-1725. https://psycnet.apa.org/doi/10.1007/s10964-021-
01430-2
Wansink, B., & Timmer, B. S. J. (2020). COVID-19 narratives that polarize.
Radicalisation Awareness Network. Retrieved from https://home-
2
, affairs.ec.europa.eu/system/files/2020- 12/ran_paper_covid-
19_stories_that_polarise_20201112_en.pdf
Penninx (2020). Postwar immigration and integration policies in the Netherlands: an
unstable marriage. In M. Duszczyk, M. Pachocka, & D. Pszczólkowska (Eds.)
Relations between immigration and integration policies in Europe (pp. 77-106). New
York, NY: Routledge. https://doi.org/10.4324/9780429263736
Raat, H., Wijtzes, A., Jaddoe, V. W. V., Moll, H. A., Hofman, A., & Mackenbach, J. P.
(2011). The health impact of social disadvantage in early childhood; The Generation R
study. Early Human Development, 87, 729-733.
http://dx.doi.org/10.1016/j.earlhumdev.2011.08.022
Scholten, P. (2020). Mainstreaming versus alienation: conceptualizing the role of complexity
in migration and diversity policy making. Journal of Ethnic and Migration Studies, 46,
108-126.
https://doi.org/10.1080/1369183X.2019.1625758
07-02 Lecture 1. Cultural diversity Pauline Slot
Rogof, B., Dahl, A., & Callanan, M. (2018). The importance of understanding
children’s lived experience. Developmental Review, 50, 5-15.
https://doi.org/10.1016/j.dr.2018.05.006
Super, C. M. & Harkness, S. (1986). The developmental niche: A conceptualization at the
interface of child and culture. International Journal of Behavioral Development, 9,
545-569. https://doi.org/10.1177/016502548600900409
Velez‐Agosto, N. M., Soto‐Crespo, J. G., Vizcarrondo‐Oppenheimer, M., Vega‐Molina, S.,
& Coll,
C. G. (2017). Bronfenbrenner's bioecological theory revision: Moving culture from
the macro into the micro. Perspectives on Psychological Science, 12, 900– 910.
https://doi.org/10.1177/1745691617704397
Rogof, Dahl, Callanan: The importance of understanding children’s lived
experience
Abstract: ontwikkelingsonderzoek moet zich meer richten op het beschrijven van
culturele paradigma’s van kinderen hun belevingswereld (= kinderen hun participatie
in hun omgeving). Om dit te begrijpen: examineren van generality van bevindingen
tussen populaties en situaties, bevindingen te interpreteren op basis van kennis van
kinderen, ontwikkeling kinderen bestuderen in ecologieen waarin de ontwikkeling
zich voordoet. We pleiten voor onderzoek naar hoe kinderen overal leren navigeren
door en deelnemen aan de verschillende culturele instellingen van hun dagelijks
leven.
Kinderen hun ontwikkeling gebeurt in hun dagelijkse settingen en dagelijkse
ervaringen, dit zijn altijd culturele ervaringen. Een belangrijke vraag die naar voren
komt, is hoe ze hun navigatie door verschillende settingen beheren. Vaak worden
3
, assumpties gedaan door onderzoekers over kinderen hun everyday life, zonder dat het
onderzocht wordt, hier moet verandering in komen. het is belangrijk omdat
ontwikkelingsonderzoekers informatie nodig hebben over het dagelijkse leven van
kinderen om allerlei soorten onderzoek te ontwerpen en te interpreteren.
- Lived experience: verwijst naar een weergave van de ervaringen en keuzes van
een bepaalde persoon, en de kennis die zij opdoen uit deze ervaringen en keuzes
- Socioculturaal/historisch perspectief: leren en ontwikkelen gebeuren in het proces
van mensen hun participatie in de activiteiten en gebeurtenissen van hun culturele
gemeenschappen (observatie, bijdragen, deelnemen)
- Theories of practice or participation: bieden een manier om contextuele en
culturele aspecten van het leven te integreren in het begrip van de ontwikkeling
van kinderen. Dit is belangrijk voor onderzoek naar de belevingswereld van
kinderen.
- Participation theory: individu en context of cultuur worden niet als aparte
entiteiten gezien; in plaats daarvan worden ze beschouwd als wederzijds
vormende aspecten van het levensproces. we kunnen de ontwikkeling van
kinderen meer zien als een groeiproces in manieren om deel te nemen aan de
inspanningen van hun gemeenschappen, in een proces van transformatie van
participatie. Vanuit dit perspectief, als mensen deelnemen aan evenementen, staan
de evenementen niet buiten hen. Integendeel, mensen transformeren hun
deelname aan hun betrokkenheid bij evenementen op korte en lange termijn.
Cruciaal voor de studie van geleefde ervaringen is dat mensen niet zomaar deelnemen.
Ze nemen deel aan een of ander evenement. En terwijl ze dat doen, zitten ze IN dat
proces, samen met hun metgezellen, voortbouwend op levenswijzen van eerdere
generaties van hun culturele gemeenschappen, in de specifieke contexten waarin ze
zich bezighouden.
De culturele participatie van kinderen is niet beperkt tot de aspecten van hun leven die
per gemeenschap verschillen. Hun culturele participatie omvat ook kenmerken die alle
gemeenschappen gemeen hebben, waaronder enkele aspecten van de dagelijkse
routines van kinderen, de inspanningen van hun verzorgers om hen te begeleiden, en
gemeenschapswaarden.
Nadat het belang van context was aangetoond, 2 stromingen binnen
ontwikkelingspsychologie:
1. Eén richting was gericht op het begrijpen van de ontwikkeling van kinderen in de
context van hun leven. Dit omvatte een grotere belangstelling voor het opnemen van
leren op school en informeel leren bij de studie van cognitie, en het bestuderen van
ruimtelijke cognitie terwijl mensen routes plannen of navigeren in echte ruimtes.
2. De andere richting verdeelde wat als algemene vermogens (zoals
conceptontwikkeling of geheugen) werd beschouwd, in meer specifieke domeinen,
zoals biologische, wiskundige, fysieke en sociale conceptuele ontwikkeling, en
proactief, autobiografisch en verhalend geheugen. In deze richting is de algemene
faculteit specifieker gemaakt, maar vaak niet gebonden aan de context van het leven
van kinderen.
In plaats van zich te concentreren op de ervaring en betrokkenheid van mensen bij
culturele praktijken, behandelt ontwikkelingsonderzoek voornamelijk contexten (of
4