Ontwikkelingspsychopathologie: De Literatuursamenvatting
Week 1
Hoofdstuk 1: Introduction
Defining and identifying abnormality
APA definieert een stoornis als een syndroom of klinisch significant gedragsmatige,
cognitieve of emotionele verstoringen die dysfunctie in onderliggende mentale processen
reflecteren en die geassocieerd zijn met onrust of onvermogen in belangrijke gebieden van
functioneren. Gedragingen worden beoordeeld als abnormaal of psychopathologisch als ze
atypisch, schadelijk en ongepast zijn.
Standaarden voor gedrag zijn afhankelijk van ontwikkelings-, culturele, gender en
situationele normen. Ontwikkelingsnormen schrijven de typische snelheden en sequenties
van groei voor en vormen van fysieke vaardigheden, taal, cognitie, emotie en sociaal gedrag.
Cultuur betreft het idee dat groepen mensen op specifieke manieren zijn georganiseerd, in
specifieke leefomgevingen leven en specifieke attitudes, overtuigingen, waarden, praktijken
en gedragsstandaarden delen.
Volwassen attitudes, sensitiviteiten en tolerantie spelen een rol in het identificeren van
verstoringen in jonge mensen en wat als abnormaal gezien wordt kan veranderen over tijd.
How common are psychological problems?
De omvang van psychopathologie varieert op basis van verschillende factoren. Schattingen
zijn meestal 13-22% voor Amerikaanse kinderen en adolescenten. De prevalentie voor
preschoolers zijn gelijk en er is een toegenomen interesse in infantiele mentale gezondheid.
Stoornissen lijken onder jongeren toe te nemen. Echter, vanwege variaties tussen
onderzoeken is het moeilijk om conclusies te rekken over historische of seculaire trends.
Belangrijk in dit veld is de toegenomen nadruk op het belang van ontwikkeling van jonge
kinderen en de opvoedingscontext. Daarnaast is er behoefte aan betrouwbare en valide
criteria voor het identificeren en categoriseren van mentale gezondheidsproblemen voor hele
jonge kinderen. De rol van de primaire gezondheidszorgpraktijk is belangrijk. En als laatste is
de preventie van stoornis inherent in jonge mentale gezondheidszorg.
Twee-derde of driekwart van de hulpbehoevende jongeren ontvangen geen adequate
behandeling. Vroege verstoringen kunnen interfereren met ontwikkelingsprocessen, wat kan
leiden tot accumulatie van problemen. Ook kunnen ze families en de bredere samenleving
negatief beïnvloeden.
How are developmental level and disorder related?
Bepaalde associaties bestaan tussen de opkomst of identificatie van bepaalde stoornissen
en leeftijd/ontwikkelingsniveau, deels vanwege de timing van opkomende vaardigheden van
het kind en omgevingseisen voor het kind. De opkomst kan echter ook geleidelijk
plaatsvinden. Als het vroeger in het leven plaatsvindt, duidt het eerder op genetische of
prenatale oorsprong. Meer kennis kan leiden tot eerder ontdekken van problemen en
voorkomen van stoornis of faciliteren van vroege behandeling met een betere uitkomst.
How are gender and disorder related?
Genderverschillen bestaan in aantallen van stoornissen, met vaak hogere prevalentie voor
jongens. Andere belangrijke genderverschillen bestaan in de timing, ontwikkeling en
,expressie van problemen. Mannen meer vroege neuro-ontwikkelingsstoornissen en vrouwen
kwetsbaar in adolescentie voor emotionele problemen en eetstoornissen.
Hoewel methodologische factoren, waaronder bevooroordeelde klinische steekproeven,
waarschijnlijk deels gerapporteerde genderverschillen verklaren, liggen verschillende
biologische en psychosociale factoren ten grondslag aan genderverschillen. Een bias op
jongens kan ook komen doordat zij meer verstorend externaliserend gedrag tonen dan
meisjes.
Historical influences
Vroege interesse in psychopathologie richtte zich op volwassenen met problemen
toegewezen aan demonologie, dat gedrag het gevolg is van het bezeten zijn door duivelse
geesten of demonen, of somatogenese, dat mentale stoornis toegewezen kan worden aan
lichamelijk verkeerd functioneren of onbalans. .
De 19e eeuw zag vooruitgang in het identificeren en classificeren van mentale ziekte
(syndromen, symptomen die samen groeperen) met onder andere Kraepelin. Verschillende
jeugdstoornissen werden geïdentificeerd en biologische causatie hield stand.
Vroege decennia van de 20e brachten nieuwe kennis en nieuw begrip via
psychoanalytische theorie van Freud en psychogenese, behaviorisme en sociale
leertheorie (of cognitieve gedragsperspectieven), mentale hygiëne en jeugd
steunbewegingen en toegenomen wetenschappelijk onderzoek naar jongeren.
Current study and practice
Huidig onderzoek en praktijk van de psychopathologie van jongeren wordt gevormd door
vroege en meer recente pogingen. Nadruk wordt gelegd op multipele causatie, de relatie
tussen normaal en abnormaal gedrag, wetenschappelijke benaderingen, effectieve
behandeling en preventie, en belangenbehartiging.
Werken met jeugd betreft vaak multidisciplinaire benaderingen. Ouders, die verschillende
rollen kunnen spelen in interventie, zijn belangrijk voor het succes. Met betrekking tot jonge
cliënten moeten attitudes, ontwikkelingsvaardigheden en behoeften, en ethische en
wettelijke vereisten (zoals informed consent) meegenomen worden. Zo moet de
medewerker een therapeutische alliantie vormen met de cliënt, een vertrouwde
persoonlijke band en samenwerking voor behandeling om de kans op een succesvolle
uitkomst te vergroten.
Hoofdstuk 2: The developmental psychopathology perspective
Perspectives, theories, models
Gedeelde perspectieven (paradigma’s), theorieën en modellen zijn cruciaal voor de
wetenschappelijke studie van menselijke ontwikkeling. Theorieën, die bestaan uit formele
proposities om fenomenen te verklaren, zijn van grote waarde, omdat ze het testen van
hypothesen toestaan. Interactionele en transactionele modellen nemen aan dat
verschillende factoren, die samen werken, aan psychopathologie ten grondslag liggen.
Interactionele modellen stellen dat variabelen samenwerken om een uitkomst te produceren
(zoals de vulnerability-stress model). Transactionele modellen stellen dat ontwikkeling het
gevolg is van gaande, wederkerige transacties tussen het individu en de omgevingscontext.
Ze vallen in het domein van systeem modellen, aangezien ze meerdere niveaus van
, functioneren meenemen waarin de ontwikkeling wordt gezien als plaatsvindend over tijd
terwijl systemen interacteren of binnenkomen bij andere transacties.
Developmental psychopathology perspective: an overview
Sinds 1970 is het ontwikkelingspsychopathologisch perspectief sterk opgekomen. Het
kijkt naar psychologische verstoringen met betrekkingen tot verschillende kern
ontwikkelingskwesties. Een systeem raamwerk voor het organiseren van andere
perspectieven of theorieën van psychopathologie, het integreert normale en onaangepaste
(maladaptive) ontwikkeling vanuit cognitieve, behavioristische, psychodynamische, familie,
genetische en andere theorieën.
Concept of development
Ontwikkeling verwijst naar verandering over tijd als gevolg van transacties van een individu
met biologische, psychologische en socioculturele factoren. Er is sprake van kwantitatieve
ontwikkeling (aantal sociale interacties bv.), maar ook kwalitatieve verandering, die soms
minder duidelijk naar voren komt. Vroege ontwikkeling van biologische, motorische, fysieke,
cognitieve, emotionele en sociale systemen volgen een algemene gang van zaken. Binnen
een systeem worden structuren en functies meer gedifferentieerd en geïntegreerd. Het volgt
een coherent patroon, verleden en heden verbindend.
Searching for causal factors and processes
Een voorbeeld in de zoektocht naar de etiologie van abnormale ontwikkeling was het
medische model die stoornissen verklaarden als discrete entiteiten die resulteren van
specifieke en beperkte biologische oorzaken binnen het individu. Tegenwoordig wordt
gekeken naar een combinatie van meerdere variabelen die bijdragen.
Een doel van ontwikkelingspsychopathologie is het ontdekken van verschillende oorzaken
van psychologische stoornissen, hoe deze samenwerken, en hun onderliggende processen.
Het is belangrijk te differentiëren tussen directe en indirecte invloeden en tussen mediërende
en modererende invloeden. Bij een direct effect, leidt X meteen tot een uitkomst. Bij een
indirect effect, beïnvloedt X één of meer variabelen die leiden tot de uitkomst. Een
mediator is een variabele of factor die een uitkomst teweeg brengt via de indirecte weg. Een
moderator is een variabele die de richting of sterkte tussen een onafhankelijke en
afhankelijke variabele beïnvloedt.
Daarnaast bestaat een necessary cause, die nodig is
om een stoornis te laten plaatsvinden; een sufficient
cause, die zelf verantwoordelijk kán zijn voor de
stoornis; en een contributing cause, die niet nodig
zijn noch voldoende zijn om tot een stoornis te leiden,
maar er wel aan bijdragen door effecten toe te voegen
of te vermenigvuldigen om een drempel te bereiken.
Pathways of development
Ontwikkeling volgt complexe open/probabilistische
paden, te zien in het plaatje hiernaast. Deze
ontwikkeling wordt gereflecteerd in de principes van
equifinaliteit en multifinaliteit. Equifinaliteit stelt dat
