Samenvatting
Samenvatting public policy -studie: bestuurskunde
- Instelling
- Erasmus Universiteit Rotterdam (EUR)
Dit document bevat een samenvatting van alle literatuur voor het vak public policy. Met deze samenvatting is een 8 behaald.
[Meer zien]Voorbeeld 2 van de 8 pagina's
Voorbeeld 2 van de 8 pagina's
In winkelwagengesponsord bericht van onze partner
Gekoppeld boek
Titel boek:
Auteur(s):
- Uitgave:
- ISBN:
- Druk:
Voorbeeld van de inhoud
Samenvatting LiteratuurCollege 1
Howlett, Ramesh en Perl (2009)
Definities openbare beleidsvorming
Beleidsvorming gaat in wezen over aan banden gelegde actoren die proberen beleidsdoelen af te
stemmen op beleid in een proces dat kan worden gekarakteriseerd als 'toegepaste
probleemoplossing’. Identificeren van problemen en het koppelen van oplossingen omvat het
formuleren van beleidsdoelen door middel van overleggen en discussies en het gebruik van
beleidsinstrumenten in een poging om deze doelen te bereiken.
Dit proces van het matchen van doelen en middelen heeft twee dimensies:
1. De technische dimensie probeert de optimale relatie tussen doelen en middelen te identificeren.
2. De politieke dimensie: niet alle actoren zijn het erover eens wat de beste oplossing is.
Veel definities van openbaar beleid proberen het idee vast te leggen dat beleidsvorming een
technisch-politiek proces is van het definiëren en matchen van doelen en middelen onder beperkte
sociale actoren.
Dye’s definitie: openbaar beleid is alles wat een bestuur besluit te doen of niet te doen:
Geeft aan dat de primaire agent van publieke beleidsvorming de overheid is.
Hij benadrukt dat publieke beleidsvorming een fundamentele keuze is van de kant van
regeringen om iets of niets aan een probleem te doen en dat deze beslissing wordt genomen
door gekozen politici en andere regeringsfunctionarissen.
Dye benadrukt het feit dat het gaat om bewuste keuzes van de regering.
Jenkins definitie: Een reeks onderling samenhangende beslissingen die door een politieke actor of
een groep actoren worden genomen met betrekking tot de selectie van doelen en de middelen om
deze te bereiken binnen een bepaalde situatie waarin die beslissingen in principe binnen de macht
van die actoren zouden moeten liggen om deze te bereiken.
Jenkins presenteer beleidsvorming als een dynamisch proces en erkent dat openbaar beleid meestal
het resultaat is van een set onderling gerelateerde beslissingen. Deze gerelateerde beslissingen
worden vaak genomen door verschillende individuen en agentschappen binnen de overheid. Jenkins
voegt ook het principe van de capaciteit van een regering om beslissingen te implementeren toe.
Ook introduceert hij het idee dat openbare beleidsvorming doel-georiënteerd gedrag is.
Methodologische implicaties
De onderliggende afhankelijkheid van het waarderen van de bijdrage van actoren, structuren en
ideeën aan het maken van beleid, suggereert enkele methodologische sociale verplichtingen die
ontstaan bij het bestuderen van openbaar beleid.
Hoe analisten specifieke publieke-beleidsuitkomsten verklaren wordt beïnvloed door de frameworks
die ze hanteren en de aspecten van beleidsvorming die deze frameworks benadrukken of
bagatelliseren. Deze modellen en technieken wijzen mensen naar 1 van de twee brede benaderingen
1. Positivistische visie: geloof dat een redelijke objectieve analyse van beleidsdoelen en uitkomsten
mogelijk is en dat deze onderwerpen kunnen worden verkend met standaard
sociaalwetenschappelijke methodologieën voor het verzamelen en analyseren van gegevens. Het
gaat om het evalueren begrijpen waarom een beleid bijv. niet werd geïmplementeerd zoals
bedoeld en mislukte, en waarom het mogelijk is geslaagd ondanks een slechte implementatie.
2. Subjectieve interpretatieve/post-positivistische technieken: helpen de doelstellingen,
bedoelingen en acties van de overheid te onderscheiden en te bekritiseren.
Dit verschil in methodes en aanpakken van beleidsvorming ligt ten grondslag aan het onderscheid dat
wordt gemaakt tussen beleidsanalyse en beleidsstudies.
Beleidsanalyses concentreren zich op de formele evaluatie/schatting van beleidsimpact/uitkomsten,
vaak door het gebruik van kwantitatieve technieken zoals de kosten-opbrengsten analyse. Het omvat
1
, de beoordeling van de directe en indirecte effecten van specifiek beleid, waarbij technieken en
statistische gevolgtrekkingen worden gebruikt om de verbanden te analyseren tussen bijvoorbeeld
specifieke overheidsprogramma's en verschillende maatregelen van beleidsresultaten, zoals
indicatoren van sociale verandering en vooruitgang.
Beleidsstudies zijn breder van opzet en onderzoeken niet alleen individuele programma's en hun
effecten, maar ook hun oorzaken en vooronderstellingen en de processen die tot de adoptie ervan
leiden. Deze studies hebben ook geprobeerd om beleidsbepalers te identificeren. Een ander element
focust zich op de analyse van beleidsinhoud als een voorspeller van beleidsprocessen.
Het beleidscycluskader: een toegepast probleemoplossend model van het beleidsproces
Openbaar beleid is een complex fenomeen dat bestaat uit veel beslissingen genomen door veel
individuen en organisaties binnen de overheid en deze beslissingen worden beïnvloed door anderen
die werkzaam zijn binnen en buiten de staat. De beleidscyclus is een manier om het te
vereenvoudigen.
Agenda-setting is het proces waarbij problemen onder de aandacht worden gebracht bij overheden.
Beleidsformulering verwijst naar hoe beleidsopties worden geformuleerd binnen de overheid.
Besluitvorming is het proces waarbij de overheid een bepaalde werkwijze aanneemt.
Beleidsimplementatie verwijst naar hoe het wordt uitgevoerd en bij evaluatie worden de resultaten
gemonitord door de staat en andere sociale actoren.
Beleidsuniversum: alle politieke actoren die betrokken zijn bij het proces
Beleidsubsysteem: subset van het beleidsuniversum: alleen de actoren met voldoende kennis van
een probleemgebied, of een hulpbron die op het spel staat, om hen in staat te stellen deel te nemen
aan het proces van het ontwikkelen van mogelijke alternatieve handelwijzen om de kwesties aan te
pakken die aan de orde zijn gesteld in de fase van agendabepaling.
Gezaghebbende besluitvormers van de overheid: subset van het subsysteem -> wanneer het
geïmplementeerd moet worden.
Als het implementeren begint, neemt het aantal actoren weer toe tot het relevante subsysteem en
bij de evaluatie is het hele beleidsuniversum weer betrokken.
Voordelen van de beleidscyclus als framework: het zorgt voor een begrip van een multidimensionaal
proces door het op te delen in een aantal fases. Daarnaast kan het op verschillende niveaus worden
toegepast en is het geschikt om de rol van alle betrokken actoren te onderzoeken.
Nadelen: Het kan verkeerd worden geïnterpreteerd als de suggestie dat beleidsmakers publieke
problemen op een zeer systematische en lineaire manier oplossen -> dit is vaak niet het geval.
Daarnaast is het onduidelijk op welk niveau en met welke eenheid van de regering de beleidscyclus
gebruikt zou moeten worden (moet het gebruikt worden bij alle typen activiteiten van de overheid).
Ten derde mist het model notie van causaliteit. Ten vierde zegt het niks over de inhoud van het
beleid.
Bekker
Politiek: verwijst naar de manier waarop een gemeenschap probeert om te gaan met vragen en
uitdagingen waarmee de gemeenschap worstelt. Hier zijn vaak specifieke acties en beslissingen voor
nodig. Er moeten allerlei waarden en belangen tegen elkaar worden afgewogen -> collectieve
besluitvorming. Besluitvormingssystemen behandelen ‘wicked problems’ = hardnekkige
beleidscontroverses -> er is geen consensus tussen de betrokken partijen over de oorzaken/gevolgen
van het probleem en over de normen en waarden. In westerse samenlevingen is dit
besluitvormingsproces ingebed in constitutionele democratie: specifieke instellingen, regels,
procedures en routines ontwikkeld om het proces van collectieve besluitvorming te
vergemakkelijken. Deze instituties zijn verdeeld over verschillende actoren en zij hebben een
wettelijke basis, dus legitiem. Dit evenwicht tussen prioriteiten en waarden is lastig te bereiken ->
politiek gaat ook om strijd, concurrentie en overreding.
2
Voordelen van het kopen van samenvattingen bij Stuvia op een rij:
Verzekerd van kwaliteit door reviews
Stuvia-klanten hebben meer dan 700.000 samenvattingen beoordeeld. Zo weet je zeker dat je de beste documenten koopt!
Snel en makkelijk kopen
Je betaalt supersnel en eenmalig met iDeal, creditcard of Stuvia-tegoed voor de samenvatting. Zonder lidmaatschap.
Focus op de essentie
Samenvattingen worden geschreven voor en door anderen. Daarom zijn de samenvattingen altijd betrouwbaar en actueel. Zo kom je snel tot de kern!
Veelgestelde vragen
Wat krijg ik als ik dit document koop?
Je krijgt een PDF, die direct beschikbaar is na je aankoop. Het gekochte document is altijd, overal en oneindig toegankelijk via je profiel.
Tevredenheidsgarantie: hoe werkt dat?
Onze tevredenheidsgarantie zorgt ervoor dat je altijd een studiedocument vindt dat goed bij je past. Je vult een formulier in en onze klantenservice regelt de rest.
Van wie koop ik deze samenvatting?
Stuvia is een marktplaats, je koop dit document dus niet van ons, maar van verkoper lieskezijlstra2002. Stuvia faciliteert de betaling aan de verkoper.
Zit ik meteen vast aan een abonnement?
Nee, je koopt alleen deze samenvatting voor €6,49. Je zit daarna nergens aan vast.
Is Stuvia te vertrouwen?
4,6 sterren op Google & Trustpilot (+1000 reviews)
Afgelopen 30 dagen zijn er 72042 samenvattingen verkocht
Opgericht in 2010, al 14 jaar dé plek om samenvattingen te kopen