Samenvatting
Samenvatting Newburn, T. (2017). Criminology.
Nederlandse samenvatting van de minor criminologie van de Erasmus Universiteit Rotterdam.
[Meer zien]Voorbeeld 3 van de 28 pagina's
Voorbeeld 3 van de 28 pagina's
In winkelwagengesponsord bericht van onze partner
Gekoppeld boek
Titel boek:
Auteur(s):
- Uitgave:
- ISBN:
- Druk:
7 beoordelingen
Door: juliettebout • 2 jaar geleden
Door: lennardgoedknegt1 • 6 jaar geleden
Door: sietsevandriesten • 6 jaar geleden
Door: julianieuwland • 6 jaar geleden
Door: devimahabiersing • 6 jaar geleden
Door: juditheline • 7 jaar geleden
Door: romyverheek • 7 jaar geleden
Voorbeeld van de inhoud
Samenvatting Newburn, T. (2017). CriminologyHoofdstuk 1: Understanding crime and crimonology
Criminologie is een complex begrip omdat het bestaat uit verschillende disciplines. Garland beschrijft
het als “een op empirie gebaseerde, wetenschappelijke onderneming die zich onderscheidt van
morele en wettelijke redeneringen, terwijl haar focus op criminaliteit zich onderscheidt van andere
sociaalwetenschappelijke genres”. Criminologie bestudeert criminaliteit, de mensen die criminaliteit
plegen en het criminele rechts- en strafsysteem. Er zijn vier hoofdkritieken op criminologie:
- Criminaliteit heeft geen ontologische realiteit. De categorie criminaliteit heeft geen realiteit
achter de toepassing van de voorwaarde van bepaalde daden. De daden zelf zijn niet
intrinsiek crimineel. (Als je iemand vermoordt tijdens vrede, wordt het beschouwd als moord,
maar als je iemand vermoordt op een slagveld of tijdens oorlog, wordt het niet beschouwd
als moord)
- Criminologie vereeuwigt de mythe van criminaliteit. Criminologen spreken over criminaliteit
alsof het een onproblematische categorie is.
- Criminaliteit bestaat uit veel kleine incidenten. Veel criminele daden veroorzaken geen
fysieke of financiële schade en hebben geen slachtoffer.
- Criminaliteit sluit veel serieuze schade uit. Veel dingen die leiden tot serieuze schade worden
niet behandeld door de wet.
Criminaliteit is dus geen duidelijk definieerbare term en er kan daarom ook geen algemene theorie
van de veroorzaking van criminaliteit zijn. We nemen aan dat als wij over criminaliteit praten, dat
anderen dan weten wat we daarmee bedoelen.
Je kunt criminaliteit zien als de overtreding van de criminele wet. In dat geval is er geen
criminaliteit als er geen criminele wet is. Volgens Sutherland wordt criminaliteit gekarakteriseerd
door gedrag dat verboden is door de staat omdat het een verwonding is van de staat en waarop de
staat reageert, mogelijk met straf.
Criminaliteit is een sociaal construct, dat is het product van cultuurgebonden sociale
interactie, wat voortkomt uit het sociaal-constructivisme. Als criminaliteit inderdaad wordt
gedefinieerd aan de hand van de criminele wet – die per land verschilt – kun je geen vaste definitie
geven aan criminaliteit. Volgens Christie bestaat criminaliteit niet, maar bestaan alleen daden
waaraan verschillende betekenissen worden toegekend in verschillende sociale kaders. Criminaliteit
kan ook voortkomen uit labelling: de labels die iemand opgeplakt krijgt, hebben definiërende macht.
Hoofdstuk 3: Crime data and crime trends
Twee projecten domineerden criminologie:
- Gouvernementeel project: richt zich op trends in criminaliteit en activiteiten van
strafrechtelijke instellingen, het belangrijkste was de administratie van justitie
- Lambroso-project: richt zich op de oorzaken van criminaliteit en poogt de crimineel van de
niet-crimineel te onderscheiden
Het label ‘misdaad’ is afhankelijk van:
- Of iemand er vanaf weet, afhankelijk van
o Bewustzijn van de legaliteit van de daad
o Aanwezigheid van slachtoffers
- Of de mensen die het weten het de moeite waard vinden er iets aan te doen, afhankelijk van
o Het belang dat het slachtoffer er aan hecht
o Of het slachtoffer denkt dat de politie er iets aan kan doen
o Of het slachtoffer denkt dat de politie er iets aan wil doen (interesse,
geloofwaardigheid, drukte)
o Of de zaak te beschamend is of dat het slachtoffer al wordt gecompenseerd
o Angst van het slachtoffer
o Of het slachtoffer de zaak op een andere manier wil oplossen
- Of de politie iets doet of kan doen aan wat zij hebben gerapporteerd, afhankelijk van
1
Lisanne Tuk
, Samenvatting Newburn, T. (2017). Criminology
o Of de politie het verslag accepteert
o Of de politie voldoende bewijs vindt voor de bevestiging van de overtreding
o Of het slachtoffer aangifte wil doen of niet
o Of de politie vindt dat het probleem al is aangepakt of opgelost
o Of de politie wil vervolgen (cuffing: opzettelijke falen een incident op te nemen om
werk te besparen)
Er zijn twee hoofdmethoden om criminaliteit te meten:
- Data die verzameld is door wethandhavingsinstanties en bevat misdaden die onder de
aandacht van autoriteiten zijn gekomen
- Enquêtemethoden om informatie te verzamelen van een representatief sample van de
populatie over hun ervaringen met criminaliteit (vooral slachtofferenquêtes)
Data verzameld door wethandhavingsinstanties
Misdaadstatistiek wordt beïnvloed door de wet
- Criminalisering: wat eerst wel was toegestaan, wordt nu verboden (roken in een gesloten
publieke ruimte)
- Decriminalisering: wat eerst was verboden, wordt nu toegestaan
Attrition rate: de proportie van alle overtredingen die terechtkomen in het strafrechtelijk systeem en
eindigen met een waarschuwing of veroordeling. Deze proportie wordt hoofdzakelijk gevormd door
tekortkomingen in rapportage en opname van overtredingen.
Clear-up rate: de proportie van opgeloste misdaden. Misdaden zijn opgelost wanneer:
- Iemand is aangeklaagd of gedagvaard
- Iemand is gewaarschuwd
- De misdaad is in beraad genomen, iemand heeft bekend maar wordt niet vervolgd
- Er genoeg bewijs is om iemand te vervolgen, maar iemand niet wordt vervolgd
(onbekwaamheid)
- Het slachtoffer geen bewijs wil geven
- De dader te jong is om verantwoordelijk te worden gehouden (jonger dan 10 jaar)
- De dader al gevangen is voor een andere overtreding
Beperkingen officiële misdaadstatistiek
- Meer gericht op de daad dan op de dader
- Niet gericht op het slachtoffer
- Tellen van misdaden (bij drie aanklachten wordt alleen de grootste misdaad opgenomen)
- Alleen informatie over een beperkte deelverzameling van misdaden
- Besluiten over welke misdaden worden opgenomen
- Veranderingen in publieke houdingen naar aangifte
- Criminalisering of decriminalisering
- Geen sociale context van criminaliteit
- Geen begrip van het relatieve risico van slachtofferschap
2
Lisanne Tuk
, Samenvatting Newburn, T. (2017). Criminology
Enquêtemethoden
Misdaadenquêtes (slachtofferenquêtes)
Voordelen Nadelen
- Relatief accurate meting van criminaliteit - Geen informatie over slachtofferloze
- Meten van het gat tussen geregistreerde criminaliteit of huiselijk geweld
en ongeregistreerde criminaliteit - Beperkte onderzoekspopulatie (geen
- Toetsen van de houding van het publiek gevangenen, zieken)
naar aangifte en criminaliteit - Focus op individuele gebeurtenissen en niet
- Toetsen van het effect van op meervoudig slachtofferschap
criminaliteitspreventie - De slachtoffers kunnen echter beïnvloed zijn
- Aandacht voor ervaringen van door een aantal factoren:
slachtoffers o Kennis van incidenten
- Informatie over de natuur van o Achterhouden van informatie
slachtoffers o Afgenomen geheugen (vergeten)
- Toetsen waarheidsgetrouwheid o Telescoping (gebeurtenissen kunnen
criminologische theorieën voelen alsof ze heel recent zijn
- Meten van angst voor en andere reacties gebeurd en dus gerapporteerd in het
op criminaliteit verkeerde tijdperk)
o Opleidingsniveau
o Meerdere of seriegebeurtenissen
o Interviewomstandigheden
Trends in criminaliteit
Stijging criminaliteit
1934-1945 Eigendomscriminaliteit
Stijging criminaliteit Emancipatie arbeidsmarkt, huizen langer verlaten
1950-1960 Toename beschikbaarheid massaconsumptiegoederen Politie volhardt in opnemen criminaliteit
Daling criminaliteit
1998 Nieuwe telregels worden ingevoerd
Daderenquêtes
Voordelen
- Vermijdt niet-rapporteren en – Nadelen
opnemen - Inclusie van te veel (onbelangrijke) items
- Informatie direct van in checklists
daders/slachtoffers - Beslissen wat in de checklist te zetten
- Geen invloed van politiek of managers - Beslissen welke categorieën verschillen en
- Op lange termijn kunnen ze niet overlappen
veranderende patronen onthullen - Referentie naar tijdstip kan
vaag/problematisch zijn
- De vraag of respondenten nog precies
weten wat is gebeurd
- Respondenten kunnen ervoor kiezen niet
naar waarheid te antwoorden
3
Lisanne Tuk
Voordelen van het kopen van samenvattingen bij Stuvia op een rij:
Verzekerd van kwaliteit door reviews
Stuvia-klanten hebben meer dan 700.000 samenvattingen beoordeeld. Zo weet je zeker dat je de beste documenten koopt!
Snel en makkelijk kopen
Je betaalt supersnel en eenmalig met iDeal, creditcard of Stuvia-tegoed voor de samenvatting. Zonder lidmaatschap.
Focus op de essentie
Samenvattingen worden geschreven voor en door anderen. Daarom zijn de samenvattingen altijd betrouwbaar en actueel. Zo kom je snel tot de kern!
Veelgestelde vragen
Wat krijg ik als ik dit document koop?
Je krijgt een PDF, die direct beschikbaar is na je aankoop. Het gekochte document is altijd, overal en oneindig toegankelijk via je profiel.
Tevredenheidsgarantie: hoe werkt dat?
Onze tevredenheidsgarantie zorgt ervoor dat je altijd een studiedocument vindt dat goed bij je past. Je vult een formulier in en onze klantenservice regelt de rest.
Van wie koop ik deze samenvatting?
Stuvia is een marktplaats, je koop dit document dus niet van ons, maar van verkoper lisannetuk. Stuvia faciliteert de betaling aan de verkoper.
Zit ik meteen vast aan een abonnement?
Nee, je koopt alleen deze samenvatting voor €5,49. Je zit daarna nergens aan vast.
Is Stuvia te vertrouwen?
4,6 sterren op Google & Trustpilot (+1000 reviews)
Afgelopen 30 dagen zijn er 59063 samenvattingen verkocht
Opgericht in 2010, al 15 jaar dé plek om samenvattingen te kopen