Medialandschap samenvatting en aantekeningen
Gebruikte literatuur
Deuze, M. (2011). Media life. Media, Culture & Society, 33(1), 137-148. doi:
10.1177/0163443710386518
Pisano, G. P. (2015). You need an innovation strategy. Harvard Business Review, 93(6), 44-
54.
Thibaut. P.S. (2020) Understanding the media landscape. 9781529729078
Hoofdstuk 1, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9, 10, 11, 12, 13
,Week 1.
Media Life. Media, Culture and society – Deuze, M.
We worden voortdurend aan media blootgesteld en deze dringt ook door in onze
samenleving. Ook worden we blootgesteld aan een immersie in media, informatie en
communicatietechnologie.
Mediapolis: uitgebreide gemedieerde publieke plek waar media de ervaringen en expressies
van het dagelijks leven onderbouwen en overkoepelen.
Dit perspectief stelt dat we in media leven ipv met.
Als media alomtegenwoordig en ondoorzichtig zijn, worden blokken gebouwd voor onze
constante remix van categorieën in het dagelijks leven, waardoor we blind worden tot welke
ons leven het meest vormt.
De vergrotende onzichtbaarheid van media is geïllustreerd door het verdwijnen van het
bewustzijn wanneer intens gebruik worden, door de logica van onmiddellijkheid.
In dit proces is de primaire bias van mediatechnologie het feit dat men kan lezen, wijzigen en
schrijven van codes, programma’s, protocollen en berichten, die onze realiteit vormen.
Er is een opkomende macht van mensen die hun levens en identiteiten vormen. Dit kan
gevonden worden in het uitgangspunt dat mensen zichzelf (en elkaar) produceren in de
media. Dit legt uit waarom mensen zich niet in de media gewoontes herkennen omdat ze
een deel ervan zijn.
Samenvoegende cultuur: verschillen werden maar al te makkelijk getrokken tussen mensen
en machines.
Wij leven een media leven.
Het medialeven perspectief geeft voorspellingen en uitleg voor vergrotende onzichtbare
media; theoretische discussie om de vijandigheid van media op te lossen.
De blindheid tot de structurerende rol van media in geleefde ervaring denkt niet alleen, maar
gaat ook verder dan technische media.
Men beweegt door de wereld en verzamelt een diepe geïndividualiseerde mediasysteem. Ze
leven hun eigen persoonlijke informatie ruimte.
Truman show: een wereld gekarakteriseerd door doordringende en altijd aanwezige media
die constant en concurrerend diep ondergedompeld zijn en domineren en vormen alle
aspecten van het dagelijks leven.
Truman show metafoor is alleen geschikt zodat het mensen hun complex aanduidt.
Truman Show Delusion is een psychose waarin mensen ervan overtuigd zijn dat alles om
hen heen décor is en dat mensen die hun leven acteurs zijn en dat alles voelt alsof het
gecontroleerd en opgenomen wordt.
Simplificeren en versnellen van brede trends in de maatschappij als:
1. Voorrang van zelfbestuur en zelfredzaamheid ipv eerbied aan autoriteiten;
2. Extensie van gemeenschap gebaseerd op gelijktijdige co-aanwezigheid tele-
aanwezigheid zoals aangegeven door individu en hun zorgen;
, 3. Noodzaak van massa zelf-communicatie naast massacommunicatie betekent de
verandering van industriële gemeenschappen van overleefwaardes tot vergrotende
nadruk op zelf expressie waardes.
Parallax: mensen in het medialeven gaan onvermijdelijk met werkelijkheid om op basis van
beweging tussen idealisme en materialisme met gebruik van tools en techniek van tijdelijke
digitale en netwerk media om hun percepties en benadering van wat realiteit is te editen en
remixen.
Kunnen we zowel vrij als gemedieerd zijn?
Understanding the medialandschap ch1.
Volgens McLuhan was het soort medium belangrijker waarop het bericht werd verspreid dan
de inhoud van het bericht zelf. Het bredere feit is belangrijk dat specifieke communicatie
modi mogelijk gemaakt worden. Elke soort media technologie stelt een ander soort extensie
van communicatieve zintuigen in staat.
Omdat we over de hele wereld kunnen communiceren, leven we in een ‘global village’.
Vormen van media:
1. ‘Hot’: hoge info intensiteit, lage participatie.
a. Boeken, krant, radio bezet volledige aandacht van individu en laten enkele
gaten over die voltooid kunnen worden door publiek.
2. ‘Cool’: laag in info intensiteit en hoge participatie.
a. Tv.
McLuhan zag print als ‘hot’ media en elektronische media als ‘cool’.
McLuhan was optimistisch over de opkomst van elektronische media, zoals tv, omdat ze
spontaan, intiem en informeel waren. Hij geloofde dat ze creatieve publieksparticipatie
zouden aanmoedigen, in tegenstelling tot de gestandaardiseerde printmedia die de zintuigen
fragmenteerden en de maatschappij homogeniseerden.
Postman’s pessimisme is dat hij erg tevreden was over het verleden van print en beschrijft
dat bij de opkomst van elektronische en visuele vormen van communicatie ‘sociale ziektes’
ontstonden. Kranten gaven een gedetailleerde, gelokaliseerde en relevante bron van
communicatie vol met rijke, coherente info van significantie.
Morsecode was ontstaan in de jaren 1830 en ’40 door Morse telegraaf. Van een afstand
kunnen rapporteren.
Volgens Postman werd nieuws door de telegraaf oppervlakkig en verleidelijker gemaakt.
Meer tijdelijke bronnen.
In de late 1800 kwam de mogelijkheid om foto’s als onderdeel van de krant toe te voegen.
Volgens Postman was dit nog verder het oppervlakkig maken van het nieuws. Volgens hem
gaf tekst diepte en context. Foto’s reduceren complexiteit van probleem.
Volgens Postman heeft het ‘kleine schermpje’ alle slechte neigingen van
bondgenootschappen van telegrafie en fotografie.