Samenvatting Misdaadanalyse en
Daderprofilering
Boba Santos
,Chapter 1 Crime Analysis and The Profession
In 2011 werd het SMT (Standards, Methods, and Technology Committee) opgericht met als doel
het produceren van definities die als ‘standaard’ kunnen worden gebruikt in het vak van
misdaadanalyse. ‘Misdaadanalyse’ als begrip omvat meer dan alleen de analyse van misdaad,
hierbij wordt ook relevante informatie meegenomen als wanorde en incidenten:
A profession and process in which a set of quantitative and qualitative techniques are used to analyze data
valuable to police agencies and their communities. It includes the analysis of crime and criminals, crime
victims, disorder, quality of life issues, traffic issues, and internal police operations, and its results support
criminal investigation and prosecution, patrol activities, crime prevention and reduction strategies,
problem solving, and the evaluation of police efforts.
Het wordt ook wel gedefinieerd als alle soorten analyses die in een politieorganisatie worden
gebruikt, behalve bewijsanalyse, HR analyses en goederenanalyse. Het is gebaseerd op theorie
en kan zowel kwalitatieve als kwanitatieve methoden gebruiken. Drie kerntypen van informatie
zijn sociodemografisch (voor personen en groepen), ruimtelijk (voor de aard van het probleem)
en tijdelijk (voor trends).
Sinds het gebruik van kaarten, met name sinds de jaren 90 waarin deze sterk werden verbeterd
door technologie en het internet, wordt crime mapping veelvuldig gebruikt bij misdaadanalyse. E
A GIS (geographic information system) is a set of computer-based tools that allows the user to modify,
visualize, query, and analyze geographic and tabular data.
Crime mapping is the process of using a geographic information system to conduct spatial analysis of
crime and disorder problems as well as other police-related issues.
Met crime mapping kunnen 1) visuele en statistische analyses van misdaad worden
gefaciliteerd, 2) ander soort informatie kan op basis van geografische variabelen worden gelinkt,
3) met de maps kunnen de resultaten worden gecommuniceerd.
De geschiedenis van misdaadanalyse begint begin 19e eeuw bij het eerste moderne politiekorps
in Londen. In 1842 werd een detectivebureau opgericht die misdaadpatronen moest ontdekken
en oplossen. In de Verenigde Staten begon dit in begin 1900. ‘Crime analysis’ werd als eerste
genoemd door Wilson in 1963. In de jaren 70 kwam er door ander beleid meer aandacht voor
misdaadanalyse. Ook in de wetenschap werd toen meer nadruk gelegd op de analyse van
eigenschappen van criminaliteit. In 1979 werd CALEA (Commission on Accreditation for Law
Enforcement Agencies) opgericht, waarbij politieorganisaties warden geacht om aan bepaalde
standaarden te voldoen. In de jaren 80 en 90 organiseerden misdaadanalisten zich steeds meer
samen.
De geschiedenis van crime mapping is iets anders, gezien deze niet begon met de oprichting van
het eerste politiekorps maar met het werk van onderzoekers, nog lang voor computers
bestonden. In de 19e eeuw hielden Europese onderzoekers (Balbi, Guerry, Quetelet) zich al bezig
met cartografie op het gebied van criminaliteit met sociologische factoren.
,In de Verenigde Staten ontwikkelde zich dit pas later. Omdat dit een relatief nieuw land was
waren goede kaarten nog niet voorhanden zoals dat in Europa het geval was. Shaw en McKay in
Chicago leverden in de jaren 20 en 30 de eerste substantiële bijdrage. Denk hierbij aan het
concentric zone model, waarbij een stad in zones wordt ingedeeld waarbij de ene zone meer
kans heeft op misdaad dan de andere. Vanaf eind jaren 60 kwam er meer aandacht voor de
misdaad en zijn context in plaats van de crimineel als persoon. Deze shift, samen met de komst
van technologieën en het internet heeft voor een snelle groei gezorgd van crime mapping.
Chapter 2 Theoretical Foundations of Crime Analysis
Voor misdaadanalyse is niet van belang wat daders ertoe heeft bewogen het delict te plegen.
Het gaat immers om analyse, waarbij daders al hebben gekozen om het delict te plegen.
Environmental criminology probeert dus niet te verklaren waarom mensen delicten plegen, maar
focust op de settings waarin criminaliteit voorkomt. Ieder gebied kan worden ingedeeld in
settings, waarbij de ene setting meer kansen biedt voor criminaliteit dan de andere.
In de problem analysis triangle wordt rond de
middelste driehoek beschreven welke vier elementen
nodig zijn voor een delict. De aanwezigheid van deze
elementen betekent niet per se dat de misdaad
daadwerkelijk zal plaatsvinden. De buitenste driehoek
kan hier controle over uitoefenen. Guardians kunnen
slachto_ers beschermen door op te letten of ze uit de
settings te verwijderen, zoals ouders of buren.
Managers zijn verantwoordelijk over bepaalde settings
en beheren deze en stellen regels op. Handlers
kennen de potentiële daders en kunnen hen in de
gaten houden of controleren. Dit kunnen ouders,
vrienden of politie zijn. Hier zijn een paar theorieën
aan gerelateerd:
Rational Choice Theory: daders maken keuzes op basis van verwachte kosten en baten. Zo zal
iedereen met de juiste kans een delict plegen.
Crime Pattern Theory: delicten zullen plaatsvinden op plaatsen waar activiteiten van mogelijke
daders samenkomen met plaatsen van mogelijke slachto_ers. Daarbij komt dat daders liever
delicten plegen op bekende plekken dan minder bekende plekken.
Routine Activities Theory: Deze theorie geeft aan dat criminaliteit ontstaat als de volgende drie
elementen op een bepaalde plaats of tijd samen komen: Er is een gemotiveerde dader, een
aantrekkelijk doelwit en weinig of geen toezicht.
Uit onderzoek is gebleken dat strategieën gericht op place meer e_ectief zijn in het reduceren
van criminaliteit dan strategieën gericht op personen. Een regel in criminologie (zoals de age
crime curve) is daarom ook dat criminaliteit clustert per plaats, dat deze clusters nauw
definieerbaar zijn en stabiel en voorspelbaar zijn over de tijd heen.
, Herhaald slachto_erschap gaat over het feit dat men een hoger kans op slachto_erschap heeft
als men al eerder slachto_er is geworden (personen of plaatsen). Hieruit kan men patronen
ontdekken en geeft een focus voor preventie. Er zijn vier typen:
1. True repeat victims: de exact zelfde slachto_ers
2. Near victims: slachto_ers die fysiek dichtbij het originele slachto_ers staan en hiermee
eigenschappen delen, zoals appartementen in hetzelfde gebouw
3. Virtual repeats: Vrijwel identiek met dezelfde eigenschappen, zoals winkelketens
4. Chronic victims: individuen die herhaaldelijk slachto_er worden van verschillende
soorten criminaliteit
Verder zijn er bepaalde gerelateerde begrippen:
- Repeat o_enders: in hetzelfde soort delict of verschillende soorten delicten
- Hot spots: bepaalde gebieden, van één soort delict of verschillende soorten
- Risky facilities: individuele locaties die disproportioneel veel criminaliteit trekken
- Hot products: consumenten items die het meest aantrekkelijk zijn
Near repeat victimization: nonvictimised places vlakbij places that have been victimized.
80/20 regel/ Pareto principe: 80% van de uitkomsten zijn het resultaat van slechts 20% van de
gerelateerde oorzaken (dus veel weinig daders, veel delicten of veel daders, weinig locaties).
Situational crime prevention richt zich op specifieke acties die de politie kan uitvoeren,
gebaseerd op de misdaadanalyse van een bepaalde plek:
- Increase the eBort
- Increase the risks
- Reduce the rewards
- Reduce provocations
- Remove excuses
- Displacement: als na preventietechnieken het delict naar een andere plek verplaatst of
een andere vorm aanneemt
o Spatial: naar een ander gebied
o Temporal: naar een andere tijd
o Target: naar een ander, meer kwetsbaar slachto_er
o Tactical: naar een andere methode
- DiBusion of benefits: als na het elimineren van een bepaald soort delict, ook andere
problemen verminderen.
Chapter 3 Evidence-Based Policing and the Role of Crime Analysis
Hoewel er steeds meer kennis is over misdaadanalyse is er weinig onderzoek gedaan naar de
relatie tussen misdaadanalyse en misdaadafname. Dit is dan ook geen directe link, de analyse is
op zichzelf geen strategie.