In deze samenvatting van 56 pagina's staat alles om een dikke voldoende te halen voor het laatste tentamen van de minor Geweld.
Judith Herman, Trauma & Herstel, H 7 t/m 11
Bessel van der Kolk, Traumasporen H 13 t/m 20
Joke de Vries, Geweld, H 11 t/m H 14
Samenvatting Helen van Geweld (Blok 3)
Week 1
Hoofstuk 7 ( Trauma en Herstel).
Kernervaringen van psychisch trauma zijn onmacht en isolement. Bij
herstel gaat het om het terugkrijgen van de macht en dat je je weer
verbonden voelt met anderen.
Herstel is alleen mogelijk in context van relaties. Hierdoor maakt de
persoon zich opnieuw psychische vermogens eigen die beschadigd waren
door het trauma. Deze vermogens liggen op het vlak van vertrouwen,
autonomie, initiatief, competentie, identiteit en intimiteit.
De eerste stap naar herstel is dat de persoon weer macht krijgt en dit zelf
doet anderen kunnen haar enkel helpen.
Unieke punten van relatie persoon en therapeut.
- Relatie uitsluitend doel herstel persoon te bevorderen.
- Persoon en therapeut sluiten overeenkomst over het gebruikt van macht.
Hiermee wordt bedoeld dat persoon de therapeut macht geeft om haar te
helpen net als ouder en kind rol.
- Personen met een traumatisch syndroom ontwikkelen een karakteristieke
vorm van overdracht aar hun therapeut.
Eric Lister personen hebben een angst van driedelige relatie ook al zijn er
maar 2 mensen in de ruimte. Persoon, therapeut en dader.
Mensen denken dat therapeuten het echte verhaal niet aankunnen of toch
niet willen luisteren.
Traumatische overdracht = Slachtoffer plaatst therapeut op een voetstuk.
Persoon heeft vaak een ideaalbeeld van de therapeut ziet deze als redder,
als dit niet nageleefd wordt wat altijd het geval is zal de persoon boos
worden. Gevoelens van een andere situatie verplaatst je naar de
therapeut.
Projectieve identifcatie = Een verdedigingsmechanisme. Heeft te maken
met de driedelige relatie. Hierbij worden gevoelens geprojecteerd op de
ander. Als bescherming tegen de ‘vijandige reactie’ die het slachtoffer
verwacht van de therapeut/dader. (recreëren).
Traumatische tegenoverdracht = secundaire traumatisering. De therapeut
wordt zelf getraumatiseerd. Traumatische tegenoverdracht of
plaatsvervangende traumatisering – De therapeut ervaart dezelfde angst,
1
, woede en wanhoop in mindere maten.
Therapeuten hebben een duurzaam ondersteuningssysteem nodig om te
kunnen omgaan met patiënten.
Soms probeert de therapeut de rol als redder aan te nemen hoe meer de
traumatische overdracht bestendigd en de patiënt onmachtig maakt.
3 grootste narcistische valkuilen therapeut:
1. Ambitie om alles te genezen
2. Alles te weten
3. Alles te beminnen, extreme empathie.
De therapeut kan zich ook gaandeweg vermengen met de gevoelens en de
emoties van dader dit is nog erger voor de therapeut hiermee komt
zijn/haar zorgzame rol te vervallen. Identifcatie met de dader kan
verschillende vormen aannemen.
- Het mishandelen patiënt bagatelliseren.
- Weerzien op het gedrag van de patiënt.
- Boos worden omdat de patiënt zich als ‘’goed’’ slachtoffer moet
gedragen.
- Paranoïde worden wraakzucht van de patiënt.
- Kan de patiënt oprecht gaan haten en kwijt willen
- En kan seksuele gevoelens voor de patiënt krijgen.
Ook kan de therapeut een schuldgevoel krijgen doordat hij/zij ongedeerd is
gebleven en patiënt niet. Dit kan ervoor zorgen dat de therapeut te veel
wil doen voor de patiënt en deze alsnog onmachtig blijft.
De 2 belangrijkste dingen om goede therapie te geven zijn het
behandelingscontract en ondersteuningssysteem van de therapeut.
Behandelingscontract is een relatie van existentiële betrokkenheid, waarin
beide partners zich wijden aan de taak van het herstel. Contract moet tot
in de details worden uitgelegd aan de patiënt. Belangrijke punten
behandelingscontract.
- De waarheid moet gesproken worden door de patiënt. Hier mag op
worden aangedrongen.
- Het is van belang om goed samen te werken.
- Het stellen van grenzen helpt met overdracht en tegen overdacht. Hier
kan een enkele keer van worden afgeweken.
Het is belangrijk voor therapeuten te overleggen met hun collega’s over
hun gevoel en of de methode wel juist is. Als dit niet gebeurt dan kan de
therapeut in een isolement raken en dan zal de behandeling niet goed
2
, verlopen de therapeut kan denken dat hij namelijk oppermachtig is en
alles beter weet.
Hoofstuk 8 Trauma en Herstel
3 fases van herstel
1. Verschaffen van veiligheid
2. Herinneringen en rouw
3. Tot stand brengen van een band met dagelijkse leven.
Het is nooit een lineair verloop tijdens deze fases.
Traumatische syndromen kunnen niet behandeld worden, als ze niet goed
zijn gediagnostiseerd. Als mensen eenmaal een diagnose krijgen dan
beginnen ze met eraan werken. Er is namelijk eindelijk een verklaring voor
hun gedrag en voelen zich minder raar. Het vertrekken van opgedane
informatie van een therapeut is dan ook zeer belangrijk. Sommige mensen
vinden dit juist niet fjn dan zal de therapeut moeten proberen om de
schaamte en moedeloosheid te bestrijden. Dan kan het proces van
behandeling opstarten.
Fase 1 verschaffen van veiligheid
Hierbij is het belangrijk dat het trauma moet integreren. Anders is het slachtoffer
niet in staat tot zelfverzorging.
Belangrijkste fase, sommige slachtoffers beginnen geeneens met stap 2
als dit volledig aanbod is.
Fysieke strategieën medicijnen kunnen helpen met verminderen
hyperactivering en reactiviteit.
Gedragstechnieken om stress te verminderen.
Cognitieve gedragstherapie kan helpen bij verwarring.
Interpersoonlijke strategieën bij het aangaan van relaties.
Sociale strategieën bij maatschappelijke vervreemding.
Het begint met lichaamscontrole en uiteindelijk over de omgeving.
Fase 1 is heel intens en spannend, daarom probeert zowel therapeut als
patiënt deze vaak over te slaan.
Geneesmiddelen moeten worden gebruikt als hulpmiddel niet als volledige
oplossing zo komt de patiënt nooit tot volledig herstel.
De context moet veilig zijn. Hierin heeft het slachtoffer zelf veel
zeggenschap. Via deze manier wordt de kracht teruggegeven.
Creëren van een veilige thuisomgeving is belangrijk voor traumatisch
persoon. Als dit niet thuis in dan worden ze soms overgeplaatst naar een
3
, opvangcentrum. Bij een oriëntatie gesprek moeten stuk voor stuk de
mensen worden nagegaan in de omgeving en of ze hulp kunnen bieden.
Het verlenen van een veilige omgeving vraagt inschakeling van
zorgverleners, maar ook het uitwerken van een plan op toekomstige
bescherming. Als er een vijandige of geen veilige omgeving is dan wordt
het herstel belemmerd.
Het bijwonen van een rechtszaak kan voor mensen met een trauma
moeilijk zijn en kan ervoor zorgen dat het proces van veiligheid weer vanaf
het begin opgestart zal moeten worden. Toch mag redelijkerwijze verwacht
worden dat de eerste fase van herstel tijdens de crisisinterventie of
psychotherapeutische behandeling verricht kan worden.
Bij overlevende van langdurig trauma gaat de eerste fase van herstel vaak
minder goed, omdat zij een gevaar voor zichzelf zijn.
Bij het creëren van elementaire mate van veiligheid en zelfverzorging
wordt er een beroep gedaan op de patiënt om plannen te maken, tot
handeling over te gaan en door eigen oordeel te laten leiden. Soms
kunnen mensen dit niet zelf doen en dan kan de hulp in worden
geschakeld van de omgeving.
In een relatie gekenmerkt door mishandeling kan de belofte van de dader
tijdens therapie nooit geloofd worden. Zolang het slachtoffer niet instaat is
een crisisplan aan te houden blijft het gevaar op mishandeling bestaan.
Bij het creëren van veiligheid moet niet alleen worden gekeken naar de
psychische gesteldheid van de persoon maar ook naar de machtsrealiteit
van haar sociale omgeving.
Een van de grootste fouten is het te snel willen over gaan naar de
volgende fase van herstel.
Hoofdstuk 9: Herinnering en rouw - Judith Herman, Trauma & Herstel
In de tweede herstelfase vertelt de overlevende het verhaal van het
trauma; volledig, grondig, in details. Door de reconstructie wordt de
traumatische herinnering daadwerkelijk getransformeerd en kan in het
levensverhaal van de overlevende worden geïntegreerd.
Janet: De normale herinnering is 'de handeling van het vertellen van een
verhaal'.
De traumatische herinnering daarin tegen is woordeloos en statisch. De
relaas zit vol herhalingen, is stereotiep en gespeend van emoties. Het
traumatische verhaal in ongetransformeerde vorm is door een waarnemer
beschreven als een 'pre- narrative'. Het verandert en ontwikkelt niet en
onthult niet hoe de betrokkene zich voelt. Vergelijking met een reeks foto's
of stomme flm: de therapie moet de tekst en muziek leveren.
4
Voordelen van het kopen van samenvattingen bij Stuvia op een rij:
Verzekerd van kwaliteit door reviews
Stuvia-klanten hebben meer dan 700.000 samenvattingen beoordeeld. Zo weet je zeker dat je de beste documenten koopt!
Snel en makkelijk kopen
Je betaalt supersnel en eenmalig met iDeal, creditcard of Stuvia-tegoed voor de samenvatting. Zonder lidmaatschap.
Focus op de essentie
Samenvattingen worden geschreven voor en door anderen. Daarom zijn de samenvattingen altijd betrouwbaar en actueel. Zo kom je snel tot de kern!
Veelgestelde vragen
Wat krijg ik als ik dit document koop?
Je krijgt een PDF, die direct beschikbaar is na je aankoop. Het gekochte document is altijd, overal en oneindig toegankelijk via je profiel.
Tevredenheidsgarantie: hoe werkt dat?
Onze tevredenheidsgarantie zorgt ervoor dat je altijd een studiedocument vindt dat goed bij je past. Je vult een formulier in en onze klantenservice regelt de rest.
Van wie koop ik deze samenvatting?
Stuvia is een marktplaats, je koop dit document dus niet van ons, maar van verkoper rachelkik30. Stuvia faciliteert de betaling aan de verkoper.
Zit ik meteen vast aan een abonnement?
Nee, je koopt alleen deze samenvatting voor €5,99. Je zit daarna nergens aan vast.
