Conversation Analysis: An
Approach to the study of Social
Action as Sense Making Practices
Een eerste formulate an con ersateanalyse (CA) en haar relate tot andere ormen an
discoursanalyse
Conversate is niet alleen de alledaagse gesprekkkken, maar ookk ‘iinsttutonal talkk’ (formeler, zoals in
de rechtbankk). Is zowel verbaal als non-verbaal. Ten tweede schenkken ze aandacht aan zowel verbaal
als paralinguïstsche kkenmerkken van taal, zoals geluid, kkwaliteit, pauzes, haperingen, etc. Ze richten
zich op hoe mensen in het dagelijks leven hun actviteiten uitvoeren en de wereld om hen heen
proberen te begrijpen. Maar, net zoals andere benaderingen, willen ze niet de oorzakken van
menselijkk gedrag onderzoekken, maar uitleggen hoe gedrag wordt uitgevoerd en wordt erkkend als
begrijpelijkk en verstandig. Met woorden kkun je namelijkk ookk actes uitvoeren, zoals een belofe
makken. Pragmatekk, semiotekk, syntactekk en semantekk ookk belangrijkk. Allemaal proberen ze het
perspectef van de deelnemers vast te leggen, maar CA wijkkt hierin vanaf. Ten eerste omdat CA het
gebruikk van de voorgeschreven defnites van onderzoekksvragen verwerpt. Ze makken dus hun eigen
codes per analyse, gewoon wat voor die analyse relevant is. Ten tweede schenkken ze extra aandacht
aan het tjdelijkke en het onvoorziene.
CA beschouwt alles wat de doen als betekkenisvol. Als je je hand op steekkt, wil je wat zeggen, een taxi
aanhouden, begroeten of stretchen. Dit is op basis van gedeelde procedures en methoden. Gedrag
hangt af van de context. We moeten dan weten wie interacteert met wie, waar en wanneer. De
context wordt gevormd door de acte. Als iemand informeel praat, wordt de setng informeel. Als je
gedrag observeert, moet je er rekkening mee houden dat je deelnemers weten dat ze geobserveerd
worden of niet. Daar houden ze in hun taalgebruikk rekkening mee, maar niet in hun gedrag. Er wordt
graag gebruikk gemaakkt van spraakkopnames, omdat ze op een andere manier niet op te nemen is, je
kkunt het terugspoelen, je kkunt analyses zo checkken en je kkunt er later – als je nieuwe informate hebt
– terugkkijkken.
5 stappen in een analyse:
1. Selecteer een sequence, bakken deze goed af.
2. Karakkteriseer de actes in de sequence, zoals uitnodigen, groeten, kklagen, etc. We
verwachten daarop een reacte.
3. Denkk na over hoe de sprekkers hun actes verpakkkken, inclusief hun selectes van
referentevoorwaarde, zorgen voor bepaalde afsprakken over de actes en de zakken waarover
gesprokken is. Denkk na over wat de ontvanger van de acte kkan doen. Verpakken: de manier
waarop sprekkers hun acte vormen en overbrengen. Zo kkun je iemand op heel veel manieren
uitnodigen en zo worden belangrijkke dingen altjd eerst verteld.
4. Denkk na over hoe de tming en het nemen van beurten voor een bepaalde opvatng van
actes en onderwerpen, dus hoe die twee opgevat worden. Beeschrijf hoe iemand de beurt
kkrijgt, de tming, etc.
5. Denkk na over hoe de manieren waarop de actes werden volbracht bepaalde identteiten,
rollen en / of relates voor de interactanten impliceren.
Twee demonstrates hoe je dit kkunt gebruikken:
De eerste manier is gewoon de volgorde hierboven aanhouden. Tweede manier is door onderwerpen
uit het gesprekk te halen en die te onderzoekken.
