Dit zijn de namen - Tommy Wieringa
Samenvatting
De 53-jarige Pontus Beg is hoofdcommissaris van politie in de stad Michailopol, ergens in
een voormalige Sovjetrepubliek. Hij is zich bewust van de corruptie in zijn stad maar doet
er zelf ook mondjesmaat aan mee. Hij is alleenstaand maar bedrijft af en toe de liefde met
zijn huishoudster Zita. Door de dood van een rabbijn in de stad ontmoet hij een andere
rabbijn, Zalman Eder. Van hem komt Beg te weten dat een liedje dat zijn moeder vroeger
voor hem zong en dat nu vaak door zijn hoofd speelt, een Joods liedje is. Zou zijn moeder Joods zijn
geweest en Pontus Beg zelf dus ook? Het fascineert Beg en hij begint oude Joodse boeken te
bestuderen. ‘Hij zou een Jood zijn – nee, hij was er een. Dat was zijn plaats in de wereld, deel van een
volk, van een gemeenschap’ (p. 141).
Ondertussen zwerven zeven vluchtelingen over de kale steppe van dezelfde voormalige
Sovjetrepubliek, vijf mannen, een vrouw en een jongen. Het is heet en ze kunnen amper eten vinden.
Ze verzwakken met de dag en de verhoudingen tussen de mannen komen steeds meer op scherp te
staan. Een van de mannen sterft, een ander bezwijkt bijna aan een ontsteking en de groep begint
zich tegen de zwarte man, een Ethiopiër, te keren. Uiteindelijk vindt de jongen hem op een ochtend
met een ingeslagen schedel.
Winter (p. 183-292)
In Michailopol wordt een onbekend groepje zwervers waargenomen. Ze zien eruit als geesten en
stelen. De burgemeester vraagt aan Pontus Beg ze op te sporen en op te pakken. Ze blijken volledig
uitgemergeld en de vrouw in het gezelschap is zwanger. Zij en de jongen die deel uitmaakt van de
groep worden overgebracht naar een ziekenhuis. In de bagage van de groep wordt een afgehakt
hoofd gevonden. Beg verhoort de mannen maar in eerste instantie wil niemand iets prijsgeven over
het hoofd. Een van de vluchtelingen zegt uiteindelijk onder druk dat de groep de zwarte man samen
vermoord heeft omdat zij kwade tekenen in hem zagen. Beg heeft het met rabbijn Eder over het
kwaad. Hij heeft de reis van de vluchtelingen gereconstrueerd en het blijkt dat ze zijn opgelicht: door
mensensmokkelaars zijn ze in een vrachtwagen over een niet-bestaande grens gevoerd en de steppe
ingestuurd. Beg raakt steeds meer gefascineerd door de tocht van de vluchtelingen en ziet in het
meedragen van het afgehakte hoofd van de zwarte man een religieus ontwaken. Rabbijn Eder doet
het af als ‘bijgeloof’.
Voorjaar (p. 295-302)
Pontus Beg neemt de jongen mee met de auto buiten de stad en wijst in de verte, naar waar Israël
ligt. Beg stelt voor dat de jongen daarnaartoe gaat. Hij moet dan wel Joods worden, en Begs
aangenomen zoon.
Waarover wordt verteld?
A. Gebeurtenissen
-
B. Personages (flat & round)
, Pontus Beg
Pontus Beg is 53 jaar jaar en de tekenen van ouderdom beginnen de kop op te steken.. Hij is
politiecommissaris van Michailopol. Hij leest graag oosterse filosofen en is gefascineerd door
Confucius’ ‘model van geleidelijke neergang’. Hij verbouwt groenten in een volkstuin. Hij is eenzaam,
heeft zijn moeder verloren en in eerste instantie geen contact met zijn zus. Hij heeft last van een
koude voet en een piep in zijn oor. Eén keer per maand heeft hij seks met zijn huishoudster en hij
drinkt 4 glazen wodka per dag, niet meer. Hij draait mee in een corrupt systeem dood en deinst hij er
niet voor terug bij ondervragingen er zekere martelpraktijken op na te houden. Ontdekt dat hij een
joodse moeder heeft. Dit maakt hem ook jood. Hij wil alles van zijn roots weten en krijgt contact met
de enige jood in de stad, de rabijn. Hij krijgt weer contact met zijn zus. Hij is erg bezig met zijn
afkomst, roots en identiteit, in tegenstelling tot de groep vluchtelingen die het liefst het verleden
achter zich willen verbranden. In het contact met de vluchtelingen wordt hij menselijker, in het
laatste deel schenkt hij de jongen hoop door hem aan te bieden joods te worden en in de toekomst
naar het beloofde land te gaan.
De vluchtelingen zijn aanvankelijk met zijn zevenen: vijf mannen, een vrouw en een jongen. De
vrouw en de jongen houden die enkele typering maar de vijf mannen krijgen een nadere, eigen
identiteit: ‘de lange man’, ‘de man uit Asjchabad’, ‘Vitaly’, ‘de neger’ en ‘de stroper’. Vitaly en de
man uit Asjchabad zijn de dominante mannen, de stroper is ‘een eenzaat, hij mengt zich niet in de
koningsstrijd’. De lange man is ‘alleen maar een vazal, hij volgt de sterkste. De vrouw, de jongen en
de neger hebben een andere rol. Prooi. Slachtoffer. Toeschouwer. Zij doen er het beste aan zich
onzichtbaar te maken’ (p. 31).
Saïd Mirza, de jongen: Een exacte leeftijd wordt niet genoemd maar ik denk dat de jongen ongeveer
11 jaar oud is. Hij maakt deel uit van de groep vluchtelingen die op weg zijn naar de nieuwe wereld.
Zelf woonde hij een afgelegen bergdorp, waar nog geleefd wordt zoals ze dat vroeger deden.
Moderne technieken zijn er nog niet doorgedrongen. Hopend op een betere toekomst reist hij,
zwervend door de steppe, met de andere vluchtelingen naar de nieuwe wereld. Vanuit hem wordt
het grootste deel van de verhaallijn van de vluchtelingen verteld. Op het einde van het verhaal zal hij
Pontus’ zoon worden en kan hij later als Jood naar Israël. Ook de jonden is een round character. Je
leert hem en zijn verleden gedurende het boek ook kennen, weliswaar minder uitgebreid dan
Pontus.
De lange man
Welke niet veel voor oponthoud of spanning zorgt en zich vooral op de achtergrond houdt.
Wanneer hij op een gegeven moment achter wordt gelaten door de rest om te sterven blijft de
Ethiopier bij hem om zich over hem te ontfermen. Hij geeft de lange man te eten en uiteindelijk
kunnen ze weer verder en halen ze de groep uiteindelijk weer in. Dit wordt de neger alleen niet in
dank afgenomen door de rest van de groep. Uiteindelijk sterft de lange man.
De stroper
Hij zorgt voor het meeste eten en voelt zich als een van de leiders van de groep.
De vrouw
Zij is de enige vrouw van de groep vluchtelingen en wordt daarom zo nu en dan eens even alleen
genomen van de groep.. vooral door de man uit Asjchabad, waarvan ze uiteindelijk ook zwanger
