Samenvatting FTF | Meijer, R.M. (Roos)
Face to face communicatie
tentamen
Leerstof:
Garcia hoofdstuk 1 t/m 9
Garcia hoofdstuk 11, 12
Garcia hoofdstuk 14 t/m 16
Garcia hoofdstuk 18,19
Taal in actie hoofdstuk 1 t/m 4
Artikelen
An introduction to interaction (Garcia, 2013)
Chapter 1: Introduction to the study of conversation analysis
Onze studie naar conversatieanalyses zal ons helpen ontdekken waarom sommige interacties
succesvol zijn, en waarom andere interacties niet.
Er wordt hierbij vooral gekeken naar een ‘ordinary conversation’ (ook wel alledaagse
interacties tussen vrienden, familieleden, collega’s en anderen).
Het bestuderen van gewone gesprekken in alledaagse contexten is om twee redenen
belangrijk:
o Het stelt ons in staat om de meest voorkomende manier van interactie tussen
mensen van alle leeftijden te begrijpen terwijl ze hun leven leiden.
o Het is de basis voor interactie in organisaties en institutionele settings, waardoor we
ons beroepsleven leiden, diensten ontvangen en andere zaken behandelen.
Chapter 2: Understanding ethnomethodology
Etnomethodologie is een methode die onderzoekt hoe mensen sociale orde, sociale
structuur en gesitueerde actie creëeren
Wanneer mensen handelen, doen ze dat op manieren die hun inzichten tonen over de
sociale context waarin ze handelen en die ze door hun acties reflexmatig construeren.
Mensen coördineren hun acties met anderen d.m.v. gedeelde procedures en vertrouwen op
interactie
Etnomethodologie verschilt van andere sociaal-wetenschappelijke perspectieven omdat je
met deze methode de deelnemers procedures kan weergeven die ze voor elkaar gebruiken
tijdens hun interactie.
Hierdoor krijgen de deelnemers begrip voor de acties van anderen en kunnen zij sociale orde
creeeren.
Etnomethodologie faciliteert en vereist een onderzoekbenadering die ons in staat stelt de
sociale organisatie te begrijpen door direct te observeren hoe mensen interacteren.
Breaching experiments: door de normen van het dagelijks leven te overtreden, worden ze
duidelijk en kan je ze goed observeren. (Bijvoorbeeld het personal space experiment)
, Samenvatting FTF | Meijer, R.M. (Roos)
Indexicaliteit van sociale actie: de waarneming van de betekenis van uiting komt niet alleen
voort uit woorden, maar ook uit hun gebruik in een specifieke context.
‘Documentary method of interpretation’: Menselijke acties worden behandeld alsof ze
‘documenten’ zijn, die zijn voortgebracht door een onderliggend proces waarvan de aard kan
worden afgeleid uit de aard van het document (de actie).
o Beschrijft hoe we elkaars acties interpreteren.
Sacks analyseert hoe mensen verhalen vertellen om te laten zien hoe mensen zich gedragen
als normale, gewone mensen.
Hij observeert en verzamelt een breed scala aan verhalen die mensen aan elkaar vertellen,
en analyseert vervolgens de onderliggende procedures die mensen gebruiken om vorm te
geven aan hoe de verhalen zijn gestructureerd en geïnterpreteerd.
De analyse van Sacks bracht vier gemeenschappelijke aspecten van ‘gewone’ verhalen aan
het licht, die mensen in staat stelden om door anderen als toelaatbaar, verklaarbaar te
worden gezien.
o Gebruik de juiste hoeveelheid details
o Bedenk een verhaal dat te verklaren is (bijvoorbeeld als je langs de apple store rijdt
en er staan politiewagens buiten, kan je voor jezelf bedenken dat er misschien een
overval is geweest).
o Betrek in je verhaal jouw relatie tot de gebeurtenis
o Vertel je verhaal op een gepast moment
Chapter 3: Understanding and doing conversation analysis:
methodological approach
Etnomethodologie is de studie van de methoden die onderzoekt hoe mensen omgaan met
sociale situaties
Het doel van etnomethodologie om te ontdekken hoe mensen sociale acties, sociale orde en
sociale structuur bereiken via hun acties
Omdat praten het primaire middel is om sociale actie te volbrengen, is het noodzakelijk om
te begrijpen hoe het werkt.
Garfinkel ontwikkelde het etnomethodologisch perspectief, waarbij Sacks bedacht dat
gesproken interactie de ideale data zou zijn voor etnomethodologisch onderzoek.
o Kan opgenomen en eindeloos herhaald worden.
Dit onderzoeksveld werd ook wel ‘conversatie analyse’ genoemd.
Volgens Sacks was een handleiding in dit onderzoek om de vraag te stellen bij het bestuderen
van transcripten ‘waarom dit nu?’.
Doel conversatie analyse: het ontdekken van de grammatica van een conversatie (welke
procedures gebruikt men om gesprekken te organiseren en te construeren?)
Volgens Sacks is er altijd sprake van orde in conversaties, omdat mensen gedeelde methoden
gebruiken voor het construeren van acties.
Als we dit bestuderen, kunnen we een ‘grammatica’ ontwikkelen van sociale actie.
De ‘grammatica’ van sociale actie zijn de procedures die participanten gebruiken om hun
acties te construeren en te coördineren met anderen, waardoor men elkaar begrijpt.
Conversatie analisten geloven dat ontdekkingen het best gedaan kunnen worden met directe
observatie van sociale actie omdat:
o De bestudeerde fenomenen zijn erg complex, waardoor ze niet altijd meteen
herkenbaar zijn. We kunnen daarom niet vertrouwen op onze fantasie en hiermee
geschikte hypotheses bedenken over hoe interacties werken.
o Directe observatie is de basis voor een theorie. Het werkt inductief.
o Bij het observeren van menselijk gedrag kunnen we accurate theorieën ontwikkelen
over hoe mensen hun activiteiten en betekenis construeren.
Heritage geeft aan waarom gesprekken ordelijk zijn en niet chaotisch:
, Samenvatting FTF | Meijer, R.M. (Roos)
o Er zijn procedures waarmee participanten hun gesprekken structureren. Deze zijn
gedeeld onder leden van een cultuur.
o Sociale acties werken niet ondanks details, maar juist door de details.
Context is belangrijk bij gesprekken.
Bij actie spreken we van gesitueerde actie en niet van gedecontextualiseerde actie. Er is
hierbij geen causale relatie tussen acties, maar een reflexieve relatie tussen menselijke actie
en context (zie het verschil van een vraag stellen als een vriendin tegen een vriendin of een
vraag stellen als leraar tegen een leerling).
Chapter 4: Preparing the data: transcription practices
Bij de transcripties worden niet alleen woorden getranscribeerd, maar ook pauzes,
inademingen, gelach, etc. Voorbeeld: Transcriberen van ‘hesitations and pronunciation’:
Geven aan dat een spreker zijn uiting verandert of nadenkt over wat te zeggen. Dit eerste
noemt men ook wel ‘error repair’ en het tweede ‘error avoidance’.
Filled pauses/ hesitation marker: woorden zoals ehm gebruiken als het even stilvalt.
Chapter 5: The turn taking system
Er zijn twee problemen voor participanten bij het ‘turn taking system’:
o ‘Turn constructional component’: Hoe weten mensen wanneer ze een nieuwe beurt
moeten beginnen?
o ‘Turn allocation component’: Als er meer dan twee participanten zijn in een gesprek,
hoe weet men dan wie als volgende zal spreken?
Een spreker kan een beurt opbouwen uit een uiting van verschillende lengtes of combinatie
van woorden, uitdrukkingen en zinnen:
o Een beurt construeren uit één woord: Dit kun je mede merken aan de intonatie en
de pauze daarna.
o Een beurt construeren uit een complete zin: Vaak vindt overlap van praten plaats op
een plek waar de rest van de zin wordt geprojecteerd.
o Een beurt construeren uit een uitdrukking of zinsfragment
Of een uiting compleet is, hangt af van de interactionele context. Omdat mensen een
gedeeld begrip hebben over hoe beurten in een gesprek worden geconstrueerd, kunnen
luisteraars vaak voorspellen wanneer een beurt eindigt.
Bij een beurtwisseling gaat het erom wie zal spreken wanneer er een relevante plek voor
beurtwisseling plaatsvindt. Volgens Sacks zijn er drie mogelijke manieren hoe die wisseling
kan gaan, dit gaat op volgorde:
o De huidige spreker kiest een andere spreker. Dit kan door iemands naam te noemen,
maar ook door bijvoorbeeld oogcontact te maken of een vraag aan iemand te stellen.
o Een andere spreker kan zichzelf selecteren om te gaan spreken. Vaak is er hierbij
bijna geen kloof tussen de twee uitingen. Want vaak krijgt degene die als eerste
begint met praten de beurt.
o De huidige spreker kan verdergaan. Vaak is daar een pauze aan voorafgegaan.
‘Local management’: het ontstaan van structuur binnen een gesprek gaat geleidelijk in het
gesprek. Het patroon van deelname wordt gecreëerd door de deelnemers door hun
