CRIMINOLOGICAL THEORY.
CONTEXT AND CONSEQUENCES.
Auteur: Lilly, Cullen, & Ball
ISBN: 9781452258164
Druk: 6
2015
Jeugdcriminaliteit en Jeugdbescherming
Universiteit Utrecht
,Inhoudsopgave
Hoofdstuk 3: Rejecting Individualism: The Chicago School............................................................................. 3
Hoofdstuk 4: Crime in American Society: Anomie and Strain Theories ........................................................ 15
Hoofdstuk 6: The Complexity of Control: Hirschi’s Two Theories and Beyond............................................. 27
Hoofdstuk 7: The Irony of State Intervention: Labeling Theory .................................................................... 40
Hoofdstuk 12: Bringing Punishment Back In: Conservative Criminology ...................................................... 50
Hoofdstuk 13: Choosing Crime in Everyday Life: Routine Activity and Rational Choice Theories ................ 60
Hoofdstuk 15: New Directions in Biosocial Theory: Perspectives and Policies ............................................. 70
Hoofdstuk 16: The Development of Criminals: Life-Course Theories ........................................................... 77
2
,Hoofdstuk 3: Rejecting Individualism: The Chicago School
De meest vroege theorieën gingen ervan uit dat de oorzaken voor criminaliteit in het individu
zelf gelegen waren. Deze theorieën verschilden in waar precies de bron van de criminaliteit
lag: in de ziel? Het verstand? Of de biologische samenstelling? Deze theorieën deelden de
assumptie dat maar weinig inzicht gewonnen kon worden in de herkomst van de criminaliteit
door te kijken naar de sociale omgeving van de individuen. Deze vroege theorieën legden de
schuld bij de individuele overtreders – niet de samenleving – voor het criminaliteitsprobleem.
Aan het begin van de 20e eeuw kwam echter het denkbeeld op dat criminaliteit, net als
ander gedrag, een sociaal product was. Deze grote theoretische verschuiving verwierp de
individualistische verklaringen voor criminaliteit en beriepen zich op sociale verklaren.
Aan het einde van de jaren '30 waren er twee stromingen ontstaan binnen dit denkbeeld. De
eerste is die van de Chicago school, welke beweerde dat de stad een broeiplaats was voor
criminogene factoren. De tweede stroming is die van de strain theory van Robert K. Merton,
welke stelde dat de criminogene factoren niet aan een ecologische plaats (zoals een stad)
gebonden waren maar meer lagen in de brede maatschappelijke en culturele structuur. Deze
theorieën kwamen overeen in hun stelling dat criminaliteit begrepen kon worden in zijn
sociale wortels.
De Chicago School van criminologie: theorie in context
Waarom was het logisch om de stad voor het criminaliteitsprobleem aan te wijzen? En
waarom werd deze visie populair in 1920 en 1930, en waarom vooral in Chicago?
De vraag waarom de Chicago School de stad als broedplaats voor criminogene factoren
beschouwt kan beantwoord worden door te kijken naar de ontwikkelingen van steden in de
VS. In de tweede helft van de 19e eeuw groeiden steden in de VS hard. Chicago groeide
echter heel erg hard van 4100 inwoners in 1833 tot twee miljoen in 1910. Veel nieuwe
inwoners kwamen met bijna niets naar de stad en het leven in de stad was niet makkelijk;
mensen werkten hard en woonden dicht op elkaar in krotgebouwen. Deze veranderingen
creëerde uitpuilende populaties en sloppenwijken. Criminologen zagen in dat dergelijke
situaties veel invloed had op mensen. In deze context kon criminaliteit niet enkel gezien
worden als een individuele pathologie; het lag meer voor de hand dat criminaliteit een sociaal
probleem was.
Deze conclusie werd bekrachtigd door een bredere liberale hervormbeweging die
opkwam in de vroege 20e eeuw, de Progressieve beweging. De progressieve beweging van
het begin van de 20e eeuw zag in dat de enorme industriële groei van Amerika veel
negatieve gevolgen had, vooral voor de allerarmsten. De belofte van het Amerikaanse
systeem werkte niet in de ghetto’s en krottenwijken door. De criminologen in de Chicago
school kwamen ook tot deze conclusie. De progressieven verwierpen de logica van de
sociaaldarwinisten dat de arme, en de criminelen onder heen, biologisch inferieur waren en
naar de laagste rang van de maatschappij waren gevallen omdat ze minder waren. De
progressieven stelden echter dat arme mensen niet crimineel geboren waren maar er door
hun omgeving toe gedwongen werden. De progressieven hoopten dat het veranderen van de
negatieve context waarin de armen – en vooral hun kinderen - leefden door scholen,
ziekenhuizen en andere sociale voorzieningen te creëren (minder pijn van armoede, meer de
voordelen van de middenklassecultuur), ervoor zou zorgen dat de sociale situatie geen
criminaliteit meer zou bevorderen.
Een belangrijk aspect van de agenda van de progressieven was dat het instellen en beheren
van dergelijke sociale instanties, die de armen nodig hadden om de middenklasse te kunnen
bereiken, de overheid toevertrouwd kon worden. De progressieve campagne leidde ook tot
strafrechtelijke beleidshervormingen zoals de jeugdrechter en toezicht op oud-gevangenen.
3
, Er waren inspanningen om beleid en praktijken te creëren die de mogelijkheid creëerde voor
de staat om de individueel behoeften en problemen van overtreders te behandelen.
Kortom, tijdens de eerste decennia van de 20e eeuw, werd de stad een dominant
kenmerk van het Amerikaanse leven en een doordringende beweging kwam die
waarschuwde dat de sociale structuur van de stedelijke wijken een broedplaats was voor
criminaliteit. De vraag blijft waarom Chicago zo’n belangrijk criminologisch onderzoeksgebied
bleef. Het antwoord is tweeledig. Enerzijds omdat de stad een grote economische
ontwikkeling en een snelle bevolkingsgroei doormaakte. Anderzijds omdat op de Universiteit
van Chicago het oudste sociologisch instituut van de VS bestaat. De studenten en docenten
van de universiteit behandelden Chicago als hun onderzoekslaboratorium. Ze exploreerden
hoe het stedelijke leven de aard van criminele activiteit vormde. Door dit legde zij de basis
voor de Chicago school van criminologie.
Shaw en McKay’s theorie van jeugdcriminaliteit
Shaw en McKay maakten geen deel uit van de faculteit maar hadden wel aan de universiteit
gestudeerd. Shaw and McKay ontwikkelden een theorie over criminaliteit bij jeugdigen. Ze
waren ervan overtuigd dat een model van Burgess een kader vormde voor een beter begrip
van de sociale oorzaken van criminaliteit. Het was dit model dat hen leidde tot de conclusie
dat de organisatie van de buurt cruciaal is in het voorkomen of het toelaten van delinquentie.
De Concentrische Zone-theorie van Burgess (zie pagina 40)
Hoe groeien steden? Burgess verwiep de opvatting dat de groei zonder enig patroon gaat,
maar stelde dat de stedelijke ontwikkeling een sociaal patroon heeft. Burgess stelde dat een
stad groeit in concentrische zones.
Competitie bepaalde hoe mensen verspreid werden in deze zones. Het binnenste gebied, de
“loop” bevat het zakendistrict (veel transport) terwijl de dure huizen juist aan de buitenkant
van de stad liggen (weg van de drukte, vervuiling en huizen van de armen). Het gebied net
buiten de loop, de zone in transitie, is zorgbarend en goed om te bestuderen. Deze zone ligt
in de schaduw van de fabrieken. Terwijl het zakendistrict groeit wordt deze “zone in
transition” (transitiezone) steeds verder weggeduwd, wat leidt tot ontruimingen van woningen
en sloop en verplaatsing van de bewoners. Als de minst wenselijke leefgebied, kwamen veel
immigranten die te arm waren om ergens anders te wonen, in deze zone wonen. Burgess
stelde dat deze sociale patronen niet zonder consequenties waren. Ze verzwakte de gezins-
en gemeenschapsbanden die mensen met elkaar verbinden en leidt tot sociale
disorganisatie. Deze disorganisatie was de bron van verschillende sociale pathologie,
waaronder criminaliteit.
Desorganisatie en criminaliteit
Hoewel Burgess’ model in eenvoud overtuigt, is het de vraag of het empirische toetsing kan
overleven. Shaw en McKay voerden zo’n empirisch onderzoek uit en toetsten de
voorspellingen van Burgess’ model; de criminaliteit zou in de zone of transition het hoogste
zijn en zou steeds minder worden naarmate men verder naar de buitenste zones van de stad
zou gaan. De voorspellingen bleken te kloppen; de criminaliteitscijfers waren het hoogste in
de krottenwijken, ongeacht welke etniciteit de inwoners hadden. Bovendien toonden ze aan
dat als groepen naar andere zones verhuizen, de criminaliteitscijfers hard daalden.
Deze observatie leidde tot de belangrijke conclusie dat de aard van de omgeving en niet de
aard van het individu binnen de buurt bepaalde of men crimineel was.
Welk sociaal proces lag aan deze ruimtelijke verdeling van delinquentie ten grondslag?
Shaw en McKay stelden dat de organisatie van de buurt van belang was voor het voorkomen
of toelaten van jeugddelinquentie. In de meer rijke gemeenschappen, voldeden gezinnen
aan de behoeften van de jongeren en de ouders hielden nauwkeurig toezicht op hun
kinderen. Maar in de zone van transitie, waren gezinnen en instituties (bijv. school) uit elkaar
gevallen door de snelle stedelijke groei, was er een stroom van mensen die weggingen en
4
