CHILDHOOD IN WORLD HISTORY
Auteur: Peter N. Stearns
ISBN: 9781138674325
Druk: 3
2016
Opvoeding en Maatschappij
Universiteit Utrecht
Pedagogische Wetenschappen
Bachelor – Jaar 2 – Blok 1
,Inhoudsopgave
Introduction: Childhood in World History .................................................................................3
Hoofdstuk 1: Childhood in Agricultural Societies: The First Big Changes..............................10
Hoofdstuk 2: Childhood in the Classical Civilizations ............................................................15
Hoofdstuk 3: Childhood in Postclassical World History: The Impact of Religious Change.....24
Hoofdstuk 4: Contacts and Contrasts in the Postclassical World ..........................................29
Hoofdstuk 5: Forces of Change and the Modern Model of Childhood: Developments in the
West, Eighteenth Century to 1914 ........................................................................................37
Hoofdstuk 9: Childhood in the Affluent Societies, Twentieth and Twenty-first Centuries .......44
Hoofdstuk 11: The Dislocations of the Twentieth and Twenty-first Centuries: Children Face
War and Violence .................................................................................................................54
Hoofdstuk 12: Globalization and Childhoods ........................................................................59
Hoofdstuk 13: The Dilemma of Children’s Happiness ...........................................................65
Conclusion: Childhoods from the Past toward Future ...........................................................68
2
,Introduction: Childhood in World History
Wereldgeschiedenis omhelst niet altijd kindertijd, vaak wordt er alleen gepraat over de
opkomst van modern onderwijs. Echter, kindertijd en veranderingen in kindertijd moedigen
een belangrijk perspectief aan op de wereldgeschiedenis – een manier om vragen te stellen
over grote religies of nieuwe handelspatronen of revoluties die basisaspecten van de
menselijke conditie beïnvloedde. Historici naar kindertijd zijn in toenemende mate bewust
van de globale omgeving.
Er wordt begonnen met een specifiek voorbeeld. De praktijk van swaddling baby’s -
het strak inpakken van een baby in doeken met banden – lijkt uit Centraal-Azië ongeveer
4000 jaar geleden. Het werd gebruikt door de nomaden om kinderen gemakkelijk te
vervoeren. Door groei in contact met andere samenleving, verspreidde de praktijk zich.
Veel ouders geloofden dat het goed was voor ontwikkeling van kinderen doordat het een
goede lichaamshouding stimuleerde. Bovendien had het als voordeel dat zuigelingen veilig
waren terwijl de ouders dichtbij werkten. Daarnaast verschaft het troost voor het kind. Aan de
andere kant konden sommige samenlevingen, vooral die in tropische klimaten, het niet
swaddling niet gebruiken uit angst om het kind te oververhitten. Rond de 17de eeuw
ontstond in West-Europa het idee dat het inbakeren de creatieve individuele ontwikkeling van
een kind beperkte. Het gebruik werd opgegeven en de West-Europeanen begonnen het
swaddling ook in andere beschavingen en eigen lagere sociale klassen te bestrijden als een
teken van gebrek aan moderne zorg voor het kind. Tegenwoordig wordt swaddling nog
steeds veel gebruikt in plaatsen als China, Rusland en het Midden-Oosten. Het wordt echter
ook nog steeds bestreden. Sommige artsen stellen dat swaddling, door het beperken van
beweging, overlijden stimuleert door luchtwegaandoeningen (respiratory disease). Swaddling
zou ook afhankelijke, maar ook zeer emotionele persoonlijkheden creëren. In Nederland
komt het ook steeds meer omdat het kinderen zou troosten en huilen zou verminderen.
Het voorbeeld van swaddling laat het belang zien van de wereldgeschiedenis bij het
bestuderen van de kindertijd. Het laat de betekenis, maar ook de complexiteit van de globale
historische vergelijkingen zien – verschillende samenlevingen gedragen zich anders in het
verleden, sommige accepterend of actief afwijzend naar swaddling. Het opvoeden van
kinderen en het zijn van een kind zijn zeer persoonlijke ervaringen, maar ze werken in een
bredere geografische en historische context; soms meer dan we ons realiseren.
Alle samenlevingen door de geschiedenis heen, zijn intensief omgegaan met
kindertijd en kinderen. Overal en altijd hebben kinderen training gekregen om zich voor te
bereiden op volwassenheid, zoals emotieregulatie en vereisten jonge kinderen voeding en
fysieke zorg. Een vorm van socialisatie van genderrollen lijkt een onontkoombaar deel van
het proces in het omgaan met de kindertijd, zelfs in de meest egalitaire (gelijkheid
nastrevende) huidige settingen.
Biologen merken speciale opvoedbehoeften op van menselijke soorten. Kinderen
vereisen meer jaren van volwassenzorg (dan apen) in het verkrijgen van voedsel. Dit is een
belangrijk kenmerk van kindertijd in menselijke samenleving, op alle tijden en in alle
plaatsen.
Kindertijden kunnen zeer verschillen van de ene samenleving naar de andere of van
de ene tijdsperiode naar de andere. Sommige samenlevingen nemen dat het normaal is om
kinderen te laten werken; andere vinden dit schokkend en een schending van hun
kwetsbaarheid. Sommige samenlevingen nemen aan dat kindertijd vroeg eindigt, maar
andere samenlevingen definiëren volwassenheid veel later en bedenken categorieën zoals
adolescentie om te benadrukken dat post-puberteit nog steeds een soort van kinderen zijn.
Puberteit representeert een specifieke manier om te focussen op de spanningen
tussen gemeenschappelijkheid en verschillen in kindertijd over de wereld. Alle kinderen die
overleven die door puberteit heen gaan, bereiken de capaciteit om zich voort te planten. Alle
3
, samenlevingen en gezinnen hebben puberteit (h)erkend en verschaffen enige begeleiding (of
regulate) van post-puberteit gedragingen, en terwijl deze begeleiding voorbereid mag zijn
voor puberteit maakt het post-puberteit anders dan pre-puberteit kindertijd. Bijna alle
samenlevingen hebben een manier om de leeftijdsperiode te kenmerken waarin puberteit
meestal wordt bereikt. Er is dus veel dat gedeeld wordt rondom de gemeenschappelijke
ervaring van puberteit. Maar er zijn ook verschillen. Ten eerste, verschillende gemiddelde
leeftijd zeer tussen samenlevingen; het is lager in warme klimaat en ook waar voedsel
overvloedig is. Het kan bovendien veranderen over de tijd, tegenwoordig in de VS en West-
Europa doet puberteit zich vier jaar eerder voor dan het 200 jaar geleden deed. Sommige
samenlevingen zien mensen als volwassenen, wanneer ze de puberteit hebben gehad.
Meisjes trouwen in sommige samenlevingen in de leeftijd van puberteit. Andere
samenlevingen, zoals het huidige Westen, kenmerken het als een extensieve periode van
kindertijd na puberteit. Sommige samenlevingen hebben uitgebreide rituelen rondom
puberteit.
Kinderjaren in historisch onderzoek
De hoofdkenmerken van de kindertijd betreffen een samenspel van biologische aspecten
van de menselijke ervaring – zoals seksuele rijping - en het feit dat verschillende
beschavingen verschillend met deze aspecten omgaan. Hier wordt het belang van
geschiedenis duidelijk: uitzoeken waarom verschillende beschavingen kenmerkende
benaderingen hebben ontwikkeld, maar ook in kaart brengen hoe samenlevingen over de tijd
veranderen is belangrijk.
Het onderzoek van het onderwerp in een globaal kader stelt vergelijkende analyse in staat
voor zowel het verleden en het heden en een belangrijk perspectief op de verbindingen
tussen het verleden en het heden. Huidige samenlevingen hebben enige
gemeenschappelijke vormen van verandering – zoals het aanpassen aan nieuwe
schooleisen – maar te midden van verschillende tradities en mogelijkheden.
Op hetzelfde moment, zien verschillende geschiedenissen van de kinderjaren
belangrijke beperkingen onder ogen. Kinderen laten relatief weinig direct bewijs/archieven
na. Er zijn mensen die hun kindertijd kunnen terughalen, volwassenen schrijven over
kinderen en er is verschillend materiaal zoals spelletjes, maar ook deze zijn vaak geregeld
door volwassenen. De kinderjaren kan je historisch gemakkelijker mee omgaan dan
kinderen, omdat kinderjaren deels gedefinieerd worden door volwassenen en instituties van
volwassenen. Kinderen werkelijk in het verleden zijn moeilijk te bereiken. Het is moeilijk om
te weten hoe ze werk of school hebben ervaren. Zelfs ideeën van volwassenen over
kindertijd zijn soms moeilijk te verkrijgen, deels omdat het omgaan met de kinderjaren zeer
persoonlijk is. We weten vaak wat de samenleving officieel denkt over kinderjaren – wetten
reflecteren bijvoorbeeld dit deken – maar het is moeilijker om te weten wat de werkelijke
opvattingen van ouders waren of hoe ze handelden naar hun opvattingen.
Historici die onderzoek doen naar de kinderjaren erkennen dat er aspecten waarbij
we direct bewijs voor de ervaringen van het kind missen, maar ze beweren dat we
belangrijke kennis over de situaties van kinderen in het verleden en over veranderingen in de
aard van de kinderjaren kunnen verkrijgen. De rollen en functies van kinderen, discipline,
gender differentiatie, gezondheid, materiele cultuur, relaties in de gezinsstructuur en zelfs
aspecten van het emotionele leven zijn te onderzoeken.
Analytische uitdagingen
De geschiedenis van de kindertijd omvat het combineren en het erkennen van twee
kernspanningen in het veld. Historici van kindertijd erkennen dat het moeilijker is om goed
bewijs te krijgen over vroegere kinderen dan het is over vroegere volwassenen, en dat er
enige onderwerpen zijn waar we gewoon niet veel over kunnen weten. Maar op hetzelfde
4
