Samenvatting
Samenvatting Ondernemen en Contracten leerjaar drie
Samenvatting van het boek Contracten in de praktijk, geschreven door Marcel Ruygvoorn. De samenvatting heb ik gemaakt voor het vak ondernemen en contracten.
[Meer zien]Voorbeeld 3 van de 16 pagina's
Voorbeeld 3 van de 16 pagina's
In winkelwagengesponsord bericht van onze partner
Gekoppeld boek
Titel boek:
Auteur(s):
- Uitgave:
- ISBN:
- Druk:
1 beoordeling
Door: bjarnehoekstra • 2 jaar geleden
Voorbeeld van de inhoud
Samenvatting Ondernemen & Contracten 1Hoofdstuk 1: Commerciële contracten opstellen; inleiding en opzet
Commerciële contracten zijn contracten die worden gesloten tussen bedrijven. Functies van het
commerciële contract:
1. De eerste functie voor het commerciële contract is het dienen als bewijs voor de
gemaakte afspraken. De rechter dient uit te gaan van de juistheid van datgene wat op
schrift staat, tenzij de wederpartij erin slaagt om te bewijzen dat partijen iets anders
hebben afgesproken dan datgene wat in de overeenkomst staat vermeld.
2. De tweede functie houdt in: het verschuiven van risico’s van de ene partij naar de andere.
Commercieel contracteren staat daarmee gelijk aan het herverdelen van risico’s. Ook
wel: herverdeling ten opzichte van wat tussen de partijen zou gelden indien zij niets
bijzonders zouden hebben afgesproken.
Voorwaarde voor het kunnen verleggen van risico’s is natuurlijk wel dat jij en je wederpartij zich
bewust zijn van de belangrijkste risico’s die jullie onder de beoogde overeenkomst lopen. De
risico’s hangen van bepaalde omstandigheden af:
- De aard van de daaronder te verrichten prestatie;
- Het aanwezige instrumentarium om risicovolle situaties tijdig te onderkennen en daarop
te anticiperen;
- De wijze waarop en de mate waarin risico’s al door verzekeringen zijn afgedekt of zouden
kunnen worden afgedekt;
- De kosten voor het nemen van risico beperkende maatregelen;
- De voorzienbaarheid van het ontstaan van schade.
Beide partijen zullen een bepaalde prestatie leveren. Zo zal tegenover de levering van een
product de betaling van de koopprijs staan en tegenover het verlenen van een dienst de betaling
van het daardoor verschuldigde loon. Iedere overeenkomst zal zijn eigen specifieke risico’s
hebben en het zal in de praktijk vooral van de onderhandelingspositie die partijen ten opzichte
van elkaar innemen, afhangen of en, zo ja, in hoeverre het mogelijk is om risico’s ten opzichte
van het wettelijke uitgangspunt te herverdelen. In de praktijk zijn een aantal standaardbepalingen
te onderkennen als ‘boilerplate clauses’. Dit zijn bepalingen die niet zozeer zien op het concrete
onderwerp van de overeenkomst, maar die meer in het algemeen de relatie tussen partijen en de
uitvoering van de overeenkomst ‘regelen’.
Veel van deze bepalingen zijn terug te vinden in de algemene voorwaarden. Algemene
voorwaarden vormen bij regelmatig terugkerende transacties ook bij uitstek het instrument om
risico’s te herverdelen.
Vaak zullen de partijen bij een commercieel contract rechtspersonen zijn. Rechtspersonen
bestaan alleen maar op papier: zij kunnen alleen gebonden worden door middel van het
handelen van een natuurlijk persoon. Voor die natuurlijke persoon geldt dan wel dat deze
bevoegd moet zijn om de rechtspersoon te vertegenwoordigen. Onbevoegde vertegenwoordiging
leidt er namelijk toe dat er in het geheel geen overeenkomst tot stand komt, maar de natuurlijke
persoon die onbevoegd heeft vertegenwoordigd, loopt het risico dat de wederpartij de
onbevoegde vertegenwoordiger aanspreekt tot schadevergoeding omdat iemand die stelt dat hij
vertegenwoordigingsbevoegd is, persoonlijk heeft in te staan voor zowel het bestaan van de
gepretendeerde volmacht als de omvang daarvan.
Uitgangspunt van ons contractenrecht is dat de partijen bij een overeenkomst zich ten opzichte
van elkaar hebben te gedragen overeenkomstig de eisen van redelijkheid en billijkheid. De
belangrijkste componenten hiervan zijn de aanvullende werking en de beperkende werking van
de redelijkheid en billijkheid.
Hoofdstuk 3: Toepasselijk recht
De vraag naar het op een overeenkomst toepasselijk recht speelt alleen bij internationale
verhoudingen wanneer niet beide partijen in hetzelfde land zijn gevestigd. Zijn beide partijen in
, Samenvatting Ondernemen & Contracten 2
hetzelfde land gevestigd, dan ligt het voor de hand om op de overeenkomst het recht van dat
land toe te passen.
Zijn de beide contractpartijen niet in hetzelfde land gevestigd, maar in verschillende landen en
maken zij geen afspraak met betrekking tot het op hun overeenkomst toepasselijke recht, dan
moet aan de hand van de zogenaamde regels van internationaal privaatrecht worden beoordeeld
welk recht op de overeenkomst van toepassing is. Voor Nederland geldt een Europese
verordening waarin regels zijn opgenomen die bepalen welk recht van toepassing is op de
overeenkomst waarbij een Nederlands bedrijf partij is. Als hoofdregel geldt daarbij dat op de
overeenkomst van toepassing is het recht waarmee die overeenkomst het nauwst is verbonden.
De overeenkomst wordt vermoed het nauwst verbonden te zijn met het recht van het land waarin
de partij die onder de overeenkomst de kenmerkende prestatie verricht is gevestigd.
Het rechtskeuzebeding houdt in dat er wordt afgesproken welk recht van toepassing is als het
gaat om een internationale overeenkomst. Niet alleen de Nederlandse rechter, maar ook de
buitenlandse rechter, is gebonden aan dit rechtskeuzebeding.
Hoofdstuk 4: Wijze van geschillenbeslechting
Bij internationale verhoudingen kan het veel uitmaken welke rechter bevoegd is om van een
geschil kennis te nemen. De hoofdregel komt erop neer dat (in elk geval) de rechter bevoegd is in
de woonplaats van de gedaagde. Dit is vrijwel overal ter wereld het uitgangspunt. Hierop bestaan
uitzonderingen:
• Een situatie waarbij partijen een keuze hebben gemaakt voor een andere rechter dan die
welke op grond van de wet bevoegd zou zijn.
• Een tweede situatie ziet dat de verbintenis die aan de eis ten grondslag ligt, bij de
eisende partij moest of moet worden uitgevoerd. Het komt erop neer dat onderzocht moet
worden wat precies het onderwerp van de vordering is en als die verplichting eenmaal is
vastgesteld, dienst op grond van de overeenkomst of, wanneer die daarover zwijgt, op
grond van de wet te worden vastgesteld waar die verplichting moet worden uitgevoerd.
Meestal betreffen geschillen combinaties van toepassing van het recht, vaststelling en
interpretatie van feiten en de handelwijze van partijen. Het is zinvol om contractueel vast te
leggen dat beide partijen verplicht zijn om, indien een van partijen vindt dat er sprake is van een
geschil, dit eerst te trachten op te lossen met behulp van mediation. Mediation is een
geschillenoplossingsmethode die is overgewaaid uit Amerika. Bij mediation wordt altijd gebruik
gemaakt van een derde partij. Voordelen van mediation zijn:
• Bij een geslaagde mediation zullen beide partijen in beginsel (meer) vrede hebben met
de uitkomst.
• De kans dat de relatie tussen partijen niet al te veel schade oploopt, groter is dan bij
vormen van geschillenbeslechting door een derde.
• De kosten van een geslaagde mediation zijn over het algemeen aanzienlijk lager dan de
juridische kosten bij het volledig uit produceren van een zaak.
Toch kleven er wel nadelen aan mediation:
• Geschillen van principiële aard eigenen zich niet om via een mediator te worden
opgelost.
• Een slepende mediation die uiteindelijk niet succesvol blijkt te zijn, kan leiden tot een
soms aanzienlijke vertraging in de uiteindelijke oplossing van het geschil en alsnog
schade toebrengen aan de relatie tussen partijen.
• Een geslaagde mediation levert niet direct een zogenaamde executoriale titel op, zoals
een vonnis van de rechter of een arbitraal vonnis dat wel doet.
Bevat een overeenkomst een mediationclausule, maar weigert een van de partijen gevolg te
geven aan de verplichting om te trachten via mediation een geschil op te lossen, dan kan hij
daartoe in beginsel weliswaar door de rechter worden gedwongen.
, Samenvatting Ondernemen & Contracten 3
Andere vormen van geschillenbeslechting à doel: het verkrijgen van een executoriale titel.
Alleen een executoriale titel geeft je het recht om, via de deurwaarder, executiemaatregelen te
nemen. Een vonnis van de rechter levert een dergelijke executoriale titel op. Datzelfde is ook bij
een arbitraal vonnis, zij het dat daar nog een enkele formaliteit voor nodig is. De formaliteit is
dat de gewone rechter het arbitrale vonnis erkent. De derde en laatste mogelijkheid voor een
executoriale titel verkrijgen bestaat uit de verplichtingen voor een partij die worden vastgelegd
door de notaris in een notariële akte. Vaak zien we een dergelijke, door de notaris opgestelde
akte in samenhang met een andere vorm van geschillenbeslechting, het bindend advies.
Arbitrage
Arbitrage is een vorm van rechtspraak die berust op een overeenkomst tussen de partijen waarin
zij kiezen voor arbitrage als wijze van geschillenbeslechting. Doen zij het op basis van
exclusiviteit (met uitsluiting van de gewone rechter) en wordt toch door een van de partijen het
geschil aanhangig gemaakt voor de gewone rechter, dan dient de gewone rechter zich
onbevoegd te verklaren om van het geschil kennis te nemen. Hebben partijen dus eenmaal een
overeenkomst tot arbitrage gesloten, dan zitten ze daaraan vast tenzij partijen daar vervolgens
weer afstand van doen. Als dit wordt afgesproken voorafgaand aan het ontstaan van een geschil
dan noem je zo’n afspraak een akte van compromis.
Voordelen van arbitrage:
• Arbitrage is niet openbaar. Arbitrale uitspraken worden ook niet openbaar verkondigd.
• Arbitrage kent een informele, voor iedereen kenbare procesgang. In beginsel zijn de
arbiters (kan er een zijn, maar meestal drie) vrij in het bepalen van de procedure die
wordt gevolgd. Zolang zij daarbij maar de beginselen van een goede procesorde in acht
nemen. In veel gevallen kiezen partijen voor het van toepassing zijn van een
arbitragereglement. In dergelijke reglementen staat niet alleen beschreven hoe arbiters
dienen om te gaan met arbitrale procedure, maar ook op welke wijze zij worden
benoemd, hoe zij hun vonnis moeten inrichten, op welke wijze zij moeten oordelen etc.
Als hiervoor wordt gekozen, dan kan er ook gebruik worden gemaakt van de
administratieve ondersteuning van de organisatie die het reglement heeft opgesteld. Die
organisatie fungeert dan als ‘focal point’ in de procedure (kunnen wel hoge kosten aan
zijn verbonden).
• Partijen kunnen arbiters kiezen. Partijen kunnen rechtstreeks invloed uitoefenen op de
persoon van de te benoemen arbiter of arbiters. Wanneer arbiters hun taak op zich
nemen en door partijen worden benoemd, ontstaat er een overeenkomst van opdracht
tussen partijen en arbiters. Partijen kunnen op deze manier kiezen voor arbiters met een
bepaalde expertise.
• Volgens de regels van het recht versus als goede mannen naar billijkheid. Zoals eerder
gezegd ontstaat er een overeenkomst van opdracht tussen partijen en arbiters. In die
opdracht kunnen partijen ervoor kiezen om de arbiters op te dragen recht te spreken
volgens de regels van het recht of als goede mannen naar billijkheid.
• Uitgangspunt: rechtspraak in een instantie. Verder kan het voordeel dat partijen maar een
instantie hebben afgesproken, net zo goed onder omstandigheden een nadeel opleveren.
Bij de gewone rechter dient het hoger beroep er bijvoorbeeld niet alleen toe om partijen in
de gelegenheid te stellen om fouten die zij wellicht in eerste aanleg hebben gemaakt, te
herstellen, met nieuwe bewijsmiddelen te komen, hun eis te vermeerderen. Hebben
partijen niet voorzien in de mogelijkheid van arbitraal hoger beroep, dan zullen zij het
moeten doen met het arbitrale eindvonnis dat zij hebben gekregen.
• Tenuitvoerlegging van arbitrale vonnissen via het Verdrag van New York. Arbitrale
vonnissen worden nagenoeg wereldwijd relatief eenvoudig ten uitvoer gelegd via het
Verdrag van New York. De meeste landen in de wereld zijn partij bij dit Verdrag. Het
verdrag regelt de tenuitvoerlegging van arbitrale vonnissen en verplicht de
verdragsluitende staten om via een eenvoudige procedure arbitrale uitspraken te
erkennen. Die arbitrale uitspraken hebben dan dezelfde kracht als een in het betreffende
land gewezen vonnis van de gewone rechter.
• De kosten van arbitrage versus de kosten van een procedure voor de gewone rechter. Bij
een procedure voor de gewone rechter is in Nederland het uitgangspunt dat de partij die
Voordelen van het kopen van samenvattingen bij Stuvia op een rij:
Verzekerd van kwaliteit door reviews
Stuvia-klanten hebben meer dan 700.000 samenvattingen beoordeeld. Zo weet je zeker dat je de beste documenten koopt!
Snel en makkelijk kopen
Je betaalt supersnel en eenmalig met iDeal, creditcard of Stuvia-tegoed voor de samenvatting. Zonder lidmaatschap.
Focus op de essentie
Samenvattingen worden geschreven voor en door anderen. Daarom zijn de samenvattingen altijd betrouwbaar en actueel. Zo kom je snel tot de kern!
Veelgestelde vragen
Wat krijg ik als ik dit document koop?
Je krijgt een PDF, die direct beschikbaar is na je aankoop. Het gekochte document is altijd, overal en oneindig toegankelijk via je profiel.
Tevredenheidsgarantie: hoe werkt dat?
Onze tevredenheidsgarantie zorgt ervoor dat je altijd een studiedocument vindt dat goed bij je past. Je vult een formulier in en onze klantenservice regelt de rest.
Van wie koop ik deze samenvatting?
Stuvia is een marktplaats, je koop dit document dus niet van ons, maar van verkoper kristykussjes. Stuvia faciliteert de betaling aan de verkoper.
Zit ik meteen vast aan een abonnement?
Nee, je koopt alleen deze samenvatting voor €6,99. Je zit daarna nergens aan vast.
Is Stuvia te vertrouwen?
4,6 sterren op Google & Trustpilot (+1000 reviews)
Afgelopen 30 dagen zijn er 83662 samenvattingen verkocht
Opgericht in 2010, al 14 jaar dé plek om samenvattingen te kopen