Academische samenvatting
The Land of Open Graves, Jason de Léon
Luut van Gent 1774700
Culturele Antropologie 1
In het boek ‘The land of open graves’ doet antropoloog Jason de Léon onderzoek naar de migratie
vanuit Mexico naar Amerika. Hij wil aan het licht brengen hoe het voor de migranten is om deze
oversteek te maken en welke actoren hier een rol in spelen. De Léon reist af naar de grens om daar
onder andere migranten en families te kunnen interviewen en zelf het gebied te onderzoeken.
Het boek is verdeeld in drie delen, die elk een deel het grotere geheel vertellen. Hij beschrijft in elk
deel van het boek een ander onderdeel van alle gebeurtenissen rondom el camino (de wandeling,
ook wel de overtocht naar Amerika). Het eerste deel heet ‘This hard Land’ en brengt vooral de
manier van grensbewaking aan het licht. De Léon legt hier ook uit dat hij onder andere gebruik wil
maken van archeologische, etnografische, forensische en fotografische methoden voor zijn
onderzoek.
In de afgelopen jaren is het immigratiebeleid van de Verenigde Staten aangescherpt. De Léon
beschrijft hoe de Amerikaanse overheid een plan heeft opgesteld om migranten zoveel mogelijk af te
schrikken. Dit wordt het Prevention Trough Deterrence (PTD) plan genoemd. Dit plan zorgt ervoor
dat de route die de migranten moeten afleggen, door de meest gevaarlijke plekken in de woestijn
komt. Toch weerhoudt dit migranten er niet van de oversteek alsnog te maken, waardoor veel
mensen komen te overlijden. Dit kan worden gezien als een misvatting van Verenigde Staten, die veel
geld investeren in de grensbewaking. De mensen die overlijden in de woestijn zullen nooit écht
begraven worden. Dit verschijnsel is te koppelen aan de titel van het boek: ‘The Land of Open
Graves’.
Het PTD plan is volgens de Léon onderdeel van een groter, complexer geheel; het ‘Hybrid Collectif’.
In de context van het boek is dit hybrid collectif een samenhang van een groot aantal menselijke en
niet-menselijke actoren (de woestijn zelf, de hitte, de dieren, de smokkelaars en rovers, het PTD
plan). Hoewel alle onderdelen hun eigen rol spelen, zijn ze onlosmakend met elkaar verbonden. Deze
zogeheten actoren belemmeren de poging van migranten om de grens over te steken en
‘vergemakkelijken’ de dood en verdwijning van deze migranten. De Léon stelt dat de Verenigde
Staten opzettelijk misbruik maken van de "gevaren" van dit hybrid collectif om migranten ervan te
weerhouden de grens over te steken. Hij wil laten zien dat alle wreedheid die de migranten
meemaken, niet willekeurig gebeurt, maar allemaal onderdeel zijn van een plan waarbij de woestijn
zowel als dekmantel en als middel gebruikt wordt om de ‘schuld’ van de doden op af te schuiven. Hij
wil hiermee ook uitleggen dat de situatie rondom de grens een stuk gecompliceerder is dan de
meeste mensen denken.
Het tweede deel ‘El Camino’, gaat vooral over hoe migranten de overtocht ervaren, waardoor je een
stuk beter beeld krijgt van de geschetste situatie in deel één. In dit deel komen twee migranten aan
het woord; Memo en Lucho, die uiteindelijk sleutelinformanten worden. De keuzes aangaande het
immigratiebeleid van de Verenigde Staten omschrijft de Léon met het begrip ‘necropolitics’. Hij
beschrijft dit als de Amerikaanse overheid die zijn macht misbruikt door te bepalen wie er sterft en
wie niet. Zodra de migranten het grensgebied betreden, komen ze in een zogenoemde ‘space of
exception’. Het begrip ‘state of exception’ heeft betrekking op een proces of situatie waarbij een
soevereine staat in staat is om in een uitzonderingssituatie keuzes te maken waarbij wettelijke