Samenvatting:
Voor deze paper praktijkgericht onderzoek wordt er onderzocht wat het effect is van trauma
op een partnerrelatie. Dit wordt onderzocht aan de hand van drie deelvragen, alle drie samen
antwoord geven op de hoofdvraag. De eerste deelvraag wordt beantwoord middels
literatuuronderzoek, de tweede middels literatuur- en vragenlijstonderzoek en de derde
deelvraag enkel door middel van vragenlijstonderzoek. Voor dit onderzoek zijn er in mijn
eigen sociale netwerk 26 mensen gevonden die de vragenlijst voor mij hebben ingevuld. Dit
waren zowel mensen met als zonder trauma. De vragenlijst die gekozen is voor dit onderzoek
is de IPOV, aangevuld met vier open vragen. De uitkomst van het onderzoek is in hoofdstuk 5
te lezen, in de bijlage is de IPOV opgenomen.
11
,Inhoudsopgave:
Hoofdstuk 1: Inleiding
Hoofdstuk 2: Literatuuronderzoek
Hoofdstuk 3: Methoden van onderzoek
Hoofdstuk 4: Resultaten
Hoofdstuk 5: Conclusies, aanbevelingen en discussie
Literatuurlijst
Bijlage 1: vragenlijst
12
, Hoofdstuk 1, inleiding:
Thema van het onderzoek:
De DSM-5 geeft de volgende definitie bij een traumatische ervaring: de blootstelling aan een
feitelijke of dreigende dood, ernstige verwondingen of seksueel geweld. Hierbij kan de
persoon zowel getuige als slachtoffer zijn van de traumatische gebeurtenis, vernemen dat een
familielid of vriend (in) dit is overkomen of herhaaldelijk worden blootgesteld aan de
afschuwelijke details van traumatische gebeurtenissen, zoals bijv. bij hulpverleners (APA,
2014, p. 246). Voor dit onderzoek wordt er onderzocht wat het effect is van een traumatische
ervaring op een partnerrelatie.
Belang van onderzoek:
Een partnerrelatie speelt een belangrijke rol binnen het relationele leven van een persoon,
moeilijkheden hierin hebben een verreikend effect op de levenskwaliteit van de betrokkenen.
Relatiekwaliteit is een bepalende factor voor het subjectieve welbevinden van een persoon
(Heady, Veenhoven & Wearing, 1991).
Inzichten uit eerder onderzoek:
Slachtoffers van trauma zijn over het algemeen minder tevreden over hun partnerrelaties en
ervaren vaker ambivalente gevoelens t.o.v. hun partner dan mensen die geen trauma hebben
meegemaakt (Kim et al., 2009; DiLillo, 2001). Onderzoek heeft aangetoond dat er minder
communicatie is in een relatie waarbij een of beide partners een trauma hebben en de
communicatie ook minder diepgaand en betekenisvol is (DiLillo & Long, 1999). Pearlman &
Courtois (2005) zagen bovendien ook dat getraumatiseerde personen geregeld een relatie
aangaan met een ander getraumatiseerd persoon, deze conflictueuze relaties versterken het
wantrouwen en geven nog meer interpersoonlijke schade.
13