Samenvatting voor Deeltentamen A van Neurobiologische achtergronden. De samenvatting bestaat uit de stof uit het boek en aantekeningen van de colleges.
College week 36
Chapter 1 – Introduction to Social Neuroscience
Bij hyperscanning worden twee of meer hersenen tegelijkertijd bestudeerd.
- Sociale interacties kunnen gekarakteriseerd worden als een groot brein waarin
verschillende hersengebieden in verschillende hersenen een wederzijdse invloed op
elkaar kunnen hebben.
Dit wordt veroorzaakt door het vermogen om het gedrag van anderen te
ontvangen, te interpreteren en op dit gedrag te reageren.
Het ontstaan van sociale neurowetenschappen
De sociale neurowetenschappen kennen wortels in de sociale en de cognitieve psychologie:
1. Allport (1968) definieerde sociale psychologie als ‘een poging om gedachten,
gevoelens en gedragingen van individuen die beïnvloed worden door de aanwezigheid
van anderen te begrijpen en te verklaren’.
Een definitie van social neuroscience kan zijn ‘een poging om, door middel van
neurologische mechanismen, te begrijpen en te verklaren hoe de gedachten,
gevoelens en gedragingen van individuelen beïnvloed worden door de
aanwezigheid van anderen.
2. Cognitieve psychologie is de studie van mentale processen zoals denken, ontvangen,
praten, gedragen en plannen.
De cognitieve psychologie fragmenteert complexe sociale gedragingen in meer
simpelere mechanismes die onderzocht kunnen worden door middel van
neurowetenschappelijke methoden.
Het sociale brein
Binnen de sociale neurowetenschappen wordt de vraag gesteld of het ‘sociale brein’ op één of
andere manier speciaal is, hier zijn twee tegenovergestelde ideeën over:
1. Er zijn bepaalde neurologische substraten in de hersenen betrokken bij sociale cognitie
maar niet in andere vormen van cognitieve verwerking.
Dit is gerelateerd aan twee ideeën:
1. Modulariteit. Dit is het idee dat bepaalde cognitieve processen of
hersengebieden beperkt zijn tot het type informatie wat zij verwerken.
2. Domein specifiteit. Dit is het idee dat een cognitief proces of hersengebied
gespecialiseerd is in het verwerken van één bepaald soort informatie.
2. Het sociale brein is niet alleen gespecialiseerd in sociaal gedrag, maar draagt ook bij
aan niet-sociale aspecten van cognitie.
- De evolutie van neurologische en cognitieve mechanismen die zorgen voor het
vergroten van het intellect (zoals het hebben van grotere hersenen) maken ons
misschien ook sociaal gezien slimmer.
Er zijn ook een aantal visies die tussen deze extremen vallen:
1. Mitchell (2009) denkt dat het sociale brein bijzonder is dankzij de natuur van de
informatie die verwerkt wordt.
2. Bepaalde delen van het sociale brein zijn niet bijzonder, maar er zijn bepaalde neurale
mechanismen die precies aansluiten bij sociale processen.
- Een belangrijk inzicht is dat er een eenvoudig mechanisme zou kunnen zijn dat
ervoor zorgt dat er correspondentie plaatsvindt tussen individuen.
Volgens enkele onderzoekers bestaat dit mechanisme uit spiegelneuronen.
,Onderdelen van het sociale brein:
1. Dorsolaterale prefrontale cortex (DLPFC). Organiseert informatieverwerking in andere
hersengebieden door middel van verbindingen.
- Belangrijk voor doelgericht gedrag en motivatie.
2. Orbitofrontale cortex (OFC). Remt ongewenst gedrag en ongewenste gevoelens.
- De OFC heeft verbindingen met onder andere het limbisch systeem.
3. Insula. Integreert primaire (lichamelijke) sensatie in de bewuste ervaring en speelt
een rol in het inschatten van de gedachten en gevoelens van anderen.
4. Amygdala. Medieert emotionele arousal, dit houdt in dat iemand emoties kan
herkennen en ervaren.
5. Hippocampus. Verantwoordelijk voor het lange-termijn geheugen.
6. Thalamus en hypothalamus. Schakelstations met zintuiglijke en hormonale systemen.
Sociaal gedrag verklaren met neurowetenschappen
De meeste sociale neurowetenschappers hanteren geen reductionistische aanpak, dat wil
zeggen dat zij niet een verklaring van een bepaald proces vervangen door een simpelere
verklaring van datzelfde proces.
- Bij een reductionistische aanpak zal de ‘taal’ van sociale psychologie (bijv. attitudes,
relaties of conformiteit) vervangen worden door de concepten van
neurowetenschappen (bijv. oxytocine, plasticiteit of prefrontale cortex).
Onderzoekers proberen bruggen te bouwen tussen niveaus van verklaring, in
plaats van een verklaring te vervangen door een andere verklaring.
De reverse inference is een manier om bruggen te bouwen tussen de verschillende niveaus
van verklaren, bij deze aanpak wordt geprobeerd om de natuur van cognitieve processen af te
leiden van neurowetenschappelijke data.
- De betrouwbaarheid van deze aanpak hangt af van wat men weet over de functies van
bepaalde hersengebieden.
Dit is niet altijd bekend en kan ook verschillen per context, hierdoor is de reverse
inference niet altijd probleem vrij.
- Forward inference is het tegenovergestelde van reverse inference, dit houdt in dat
neurowetenschappelijke data afgeleid wordt van cognitieve processen.
- Voorbeeld van forward inference: als iemand bang is, is de amygdala geactiveerd.
- Voorbeeld van reverse inference: als de amygdala geactiveerd is, is iemand bang.
In het blank slate scenario wordt alle informatie die aangeboden wordt door het brein
ontvangen, verwerkt en opgeslagen zonder dat er gebruik gemaakt wordt van al bestaande
biases, kennis en beperkingen.
- In dit scenario heeft neurowetenschappelijke data geen invloed op het begrijpen van
sociale processen.
- Een meer realistisch scenario is dat het brein randvoorwaarden creëert voor sociaal
gedrag; sociale processen vinden plaats in het brein, maar sommigen worden
gecreëerd door randvoorwaarden uit de omgeving en anderen door de inherente
organisatie, biases en tekortkomingen van het brein zelf.
Het brein (en de werking ervan) creëert beperkingen in hoe sociale interacties zijn
georganiseerd.
Culturele neurowetenschappen is een interdisciplinair veld waar culturele psychologie,
neurowetenschappen en neurogenetica samenkomt.
- Binnen deze wetenschap wordt verklaard hoe culturele waarden, uitoefeningen en
overtuigingen verrijkt worden door neurobiologische processen en hoe cultuur de
neurobiologische processen vormgeeft.
, Volgens het principe van gene-culture co-evolution zorgen bepaalde genotypen ervoor dat
mensen gepredisponeerd worden om bepaalde kenmerken in hun omgeving te creëren en
tegelijkertijd worden mensen met een bepaald genotype voorgetrokken in een bepaalde
cultuur.
De uitkomst hiervan is dat een bepaald genotype en cultuur goed bij elkaar passen.
- Gene-culture co-evolution is een voorbeeld van interacties tussen verschillende
niveaus van verklaren die vaststellen hoe cultuur bepaalde genen selecteert en hoe
genen een bepaalde cultuur selecteren.
Voordelen van het kopen van samenvattingen bij Stuvia op een rij:
Verzekerd van kwaliteit door reviews
Stuvia-klanten hebben meer dan 700.000 samenvattingen beoordeeld. Zo weet je zeker dat je de beste documenten koopt!
Snel en makkelijk kopen
Je betaalt supersnel en eenmalig met iDeal, creditcard of Stuvia-tegoed voor de samenvatting. Zonder lidmaatschap.
Focus op de essentie
Samenvattingen worden geschreven voor en door anderen. Daarom zijn de samenvattingen altijd betrouwbaar en actueel. Zo kom je snel tot de kern!
Veelgestelde vragen
Wat krijg ik als ik dit document koop?
Je krijgt een PDF, die direct beschikbaar is na je aankoop. Het gekochte document is altijd, overal en oneindig toegankelijk via je profiel.
Tevredenheidsgarantie: hoe werkt dat?
Onze tevredenheidsgarantie zorgt ervoor dat je altijd een studiedocument vindt dat goed bij je past. Je vult een formulier in en onze klantenservice regelt de rest.
Van wie koop ik deze samenvatting?
Stuvia is een marktplaats, je koop dit document dus niet van ons, maar van verkoper nadinedevogel. Stuvia faciliteert de betaling aan de verkoper.
Zit ik meteen vast aan een abonnement?
Nee, je koopt alleen deze samenvatting voor €3,49. Je zit daarna nergens aan vast.
