Samenvatting
Psychopathologie
Soraya Symor
Uva
2020/2021
1
,Inhoudsopgave
Introductie van psychopathologie 3
Classificeren 6
Zindelijkheidsstoornissen en slaapproblemen 18
ASS en hechtingsstoornissen 30
ODD, CD en IED 51
PTSS 56
Angststoornissen 67
Stemmingsstoornissen 75
Obsessief Compulsieve & Ticstoornissen 89
Verslaving 98
Psychotische stoornissen 106
Eetstoornissen 117
Persoonlijkheidsstoornissen 125
DSM-5 criteria 133
Prevalentie stoornissen 160
Behandeling stoornissen 159
Comorbiditeit 160
Differentiaaldiagnose 161
2
, H1 Introductie
Psychopathologie is de wetenschap waarin psychische stoornissen worden bestudeerd.
Psychopathologie houdt zich bezig met de theorie over psychische stoornissen, psychiatrie met de
hulpverleningspraktijk aan mensen met een psychische stoornis.
Geen enkele theorie of wetenschap kan een allesomvattende verklaring geven van de ontwikkeling
van (verschillende) psychische stoornissen. De belangrijkste integratie is die tussen kennis vanuit
‘oudere’ wetenschappelijke disciplines: ontwikkelingspsychologie (studie van normale ontwikkeling),
klinische psychologie (de studie van de afwijkende ontwikkeling), (ortho)pedagogiek (de studie van
de opvoedkundige praktijk), biologie (waaronder studie van de lichamelijke rijping en erfelijke
aanleg), (kinder)psychiatrie (studie van de psychiatrische stoornissen), sociologie (studie van
maatschappelijke normen, waarden en processen), culturele antropologie (studie van cultuur) en
epidemiologie (studie van verdeling - aantallen, frequentie en spreiding- van ziekten of stoornissen in
menselijke groepen).
Vroeger en nu
Men gaat ervan uit dat gedrag(smogelijksheden) in de loop van iemands leven veranderen,
complexer worden. Bij het veranderen en complexer worden van allerlei mogelijkheden spelen zowel
vroegere ervaringen (de geschiedenis van het kind) als de kenmerken en eisen van de huidige situatie
een rol. De oorzaak van psychopathologie bij een kind ligt niet persé in zijn verleden.
De essentie van de wisselwerking tussen vroeger en nu is dus dat de ervaringen uit het verleden
beïnvloeden hoe iemand zijn huidige ervaring interpreteert en waardeert en dat de ervaringen uit
het heden beïnvloeden hoe iemand terugkijkt op zijn verleden. Het is in principe een eindeloze
wisselwerking. Daarmee is een belangrijk punt van hulpverlening gegeven: door andere ervaringen
aan te bieden wordt geprobeerd het kind te helpen zijn geschiedenis wat zonniger neer te zetten.
Afwijkend gedrag of een psychische stoornis worden niet als statisch gezien, niet als iets wat je hebt
of niet hebt, maar als dynamisch: je kunt er soms last van hebben en vaak niet, soms een beetje last
en wan weer juist heel veel. Dit betekent dat men ervan uitgaat dat de verschijningsvorm van
afwijkend gedrag verandert gedurende de levensloop van een persoon.
‘Normaal’ is het gedrag volgens de Nederlandse normen, waarden en verwachtingen en wijkt niet
teveel af van het gemiddelde. Anders gezegd: ‘normaal’ is een tijd- en plaatsgebonden begrip.
3
, De ontwikkeling van het kind, en daarmee zijn gedrag, wordt beïnvloedt door zowel factoren uit de
omgeving van het kind als factoren van of voortkomend uit het kind zelf (sekse, intelligentie,
zelfbeeld). Het uitgangspunt van dit boek is dat kinderen en jongeren unieke individuen zijn die
unieke ervaringen meemaken en hebben meegemaakt.
Twee biologische processen die grote invloed hebben op de ontwikkeling van het kind zijn erfelijke
voorbereiding en prenatale programmering.
het gedrag vab het kind wordt altid beinvloedt door
erfelijkheid in combinatie met kenmerken uit de
omgeving. Afhankelijk van de kenmerken van de
Erfelijke voorbereiding omgeving kan een erfelijke aanleg verschillend tot
uiting komen.
de biologische processen tijdens de
zwangerschap die de (psychische en
prenatale programmering lichamelijke) mogelijkheden van het kind
kunnen beinvloeden, soms tot ver na de
geboorte.
Cultuur kan de kans op bepaald gedrag vergroten of verkleinen. Onderzoek laat twee zaken zien: dat
de niet-westerse allochtone ouder niet bestaat en dat de opvattingen over opvoeding zich snel
ontwikkelen in de richting van de dominante waarden van het opvangende land.
De drempel om je zorgen te maken over het gedrag van kinderen verschillen tussen culturen. Ook de
oorzakelijke interpretatie door de volwassene, dat wil zeggen de attributie van het gedrag van de
kinderen, bleek te verschillen.
4
