Samenvatting boek Crime Analysis with Crime Mapping en andere literatuur
, Week 1 – deel I
Hoofdstuk 1
Misdaadanalyse en het beroep
Definitie
IACA staat voor International Association of Crime Analysts. Hun definitie van misdaadnalayse is Een beroep en
process waarin een set kwantitatieve en kwalitatieve technieken gebruikt worden om data die waardevol is voor politie
en hun gemeenschappen te analyseren. Het bevat de analsye van criminaliteit en criminelen, slachtoffers van
criminaliteit, wanorde, kwaliteit van leven kwesties, verkeerskwesties en interne politieactivisten. De resultaten
ondersteunen misdaadonderzoek en vervolging, patrouille-activiteiten, criminaliteitspreventie en reductiestrategieen,
probleemoplossing en de evaluatie van politie-inspanningen.
De IACA maakt geen onderscheid tussen misdaadanalyse en misdaadintelligentie-analyse. De IACA definieert
crime intelligence analysis als een set van technieken die uitgevoerd worden door misdaadanalisten.
Misdaadanalisten gebruiken kwalitatieve data en methoden als ze niet-numerieke data onderzoeken, met als doel
het onthullen van onderliggende oorzaken van criminaliteit. Methoden die hierbij horen zijn veldwerk (locaties
observeren bijv.) en inhoudsanalyse (bijv. politierapporten).
Misdaadanalisten gebruiken kwantitatieve data en methoden als ze statistische analyses van numerieke of
categorieke data uitvoeren. Misdaadanalisten gebruiken vooral percentages, frequenties, gemiddelden en
proporties.
Er zijn drie sleuteltypes van informatie die misdaadanalisten gebruiken: (1) sociodemografisch, (2) ruimtelijk
(kaarten/maps) en (3) tijd (langetermijntrends etc.)
Een analytische functie biedt op negen manieren voordeel aan wethandhavingsinstaties
1) Het helpt bij het oplossen van criminele onderzoeken
2) Het verhoogt de kans om criminelen te vervolgen
3) Het ondersteunt de chief executive en missie van agentschap
4) Het informeert functionarissen pro-actief over criminaliteitstrends en het ontwikkelt beeld over
dreigement, kwetsbaarheid en risicobeoordeling
5) Het traint politie en ander intelligence personeel
6) Het assisteert in de ontwikkeling van databases
7) Het bevordert betekenisvolle relaties met ander wethandhavingspersoneel
8) Het zorgt voor de naleving van lokale, statelijke, stam, en federale wetten en reguleringen
9) Het biedt ondersteuning aan fusiecentra
Geografische informatiesystemen (GIS) en crime mapping
Een GIS is een combinatie van softwaretools die de misdaadanalist gebruikt om criminaliteit op veel verschillende
manieren in kaart te brengen. Dit kan variëren van een simpele puntenkaart tot een 3D visualisatie.
Crime mapping heeft drie functies binnen misdaadanalyse:
1) Het faciliteert visuele en statistische analyses van ruimtelijke aard van criminaliteit en andere soorten
gebeurtenissen
2) Het staat analisten toe om ongelijksoortige databronnen aan elkaar te koppelen
3) Het levert kaarten die helpen om resultaten van analyses te communiceren
Misdaadanalyse als beroep
,Een misdaadanalist moet kennis hebben over het politiewerk, moet wetenschapsvaardigheden hebben en
technologische vaardigheden. Er bestaat de kans dat hij of zij sterker is in één van deze vakgebieden en dat hij de
rest leert door de tijd heen.
Er zijn verschillende soorten specialiteiten binnen misdaadanalisten, een paar voorbeelden zijn tactische
misdaadanalisten, probleemanalisten, analisten voor seksuele zaken, schoolveiligheidsanalisten, herhaald-
daderschapanalisten en geografischesystemenanalisten. De misdaadanalyse supervisor heeft veel kennis en
ervaring. Een embedded criminoloog heeft een doctoraatdiploma en/of is een onderzoeker die niet werkt met de
politie, maar binnen de politie als een onafhankelijke werknemer met een expertise in de criminologie.
Het ontwikkelen en verbeteren van een misdaadanalyse eenheid
Een strategisch plan wordt ontwikkeld om beeld te geven van de strategieën en richtingen, de verwachtingen
binnen een bedrijf en hoe het werk gedaan moet worden en met welke bronnen. Als je een nieuwe CAU (Crime
Analyst Unit) wilt ontwikkelen of er een wil verbeteren, is een strategisch plan van belang omdat het een formeel
mechanisme is dat functie en doel van de CAU beschrijft. Het moet worden ontwikkeld in lijn met de strategische
doelen van de agency, en het moet specifieke korte en langetermijn doelen bevatten voor de CAU zelf, het moet
realistisch zijn in termen van het verdelen van de bronnen (capaciteit personeel, tijd etc.), en het moet de
toekomstbehoeften beschrijven.
Uitdagingen van misdaadanalyse:
1) Het vermogen van relevante training en opleiding
2) Het vermogen van data die adequaat is, in zowel kwantiteit als kwaliteit
3) Het effectieve gebruik van misdaadanalyseproducten door de politie
4) Het vermogen om te communiceren met andere misdaadanalisten in aansluitende jurisdicties
Hoofdstuk 2
Theoretische fundering van misdaadanalyse
Omdat de misdaadanalyse zich steeds verder ontwikkelt is het van belang dat de analisten criminologische
theorieën kunnen toepassen in hun werk.
Het voornamelijk doel van analisten is de politie assisteren in dagelijkse misdaad en wanorde. Sociologische en
psychologische theorieën zijn niet relevant voor misdaadanalyse, omdat de politie maar weinig invloed kan
uitoefenen over deze ‘oorzaken’. De politie werkt namelijk met mensen die er al voor hebben gekozen om misdaad
te plegen. De theorieën die de politie en analisten gebruiken leggen nadruk op een gemotiveerde dader.
Environmental criminology
Milieucriminologie legt nadruk op de verschillende settingen waarin criminaliteit plaatsvindt. In deze specifieke
settingen creëert routinegedrag mogelijkheden voor criminaliteit om op systematische manier plaats te vinden.
Sommige settingen bevatten meer mogelijkheden voor criminaliteit dan andere. Het doel van environmental
criminology is niet het verklaren waarom dader X een misdaad begaat, maar het gaat om het begrijpen van
verschillende aspecten van een criminele gebeurtenis, om patronen van gedrag te identificeren en
omgevingsfactoren die gelegenheden creëren voor criminaliteit.
Er wordt vaak gebruik gemaakt van de probleemanalysedriehoek die bestaat uit vier componenten: (1) een
slachtoffer of target, (2) een plaats, (3) tijd, en (4) een gemotiveerde dader. Als deze samenkomen vergroot dat de
kans op criminaliteit. De grotere driehoek om de kleine driehoek heen
verklaart hoe kansen worden beïnvloed binnen de setting. Kansen zijn
dynamisch en kunnen dus veranderen.
Guardians zijn mensen die mogelijkheid hebben slachtoffers te
beschermen door over hen te waken of ze te verwijderen van bepaalde
settingen (bijv. buren die op elkaars huizen letten). Managers zijn
mensen die wettelijk verantwoordelijk zijn voor plaatsen, zoals winkels
en hotels. Handlers zijn mensen die potentiële daders kennen en in
posities verkeren waardoor ze de potentiele daders kunnen
, monitoren/controleren, bijvoorbeeld ouders, of een vriend die je tegenhoudt in de bar als je wilt gaan vechten.
Deze drie groepen kunnen zowel aanmoedigen of ontmoedigen.
Er zijn drie theorieën verbonden aan de probleemanalysedriehoek: de rationele keuzetheorie (individueel niveau)
de misdaadpatroontheorie (sociale interactieniveau) en de routineactiviteitentheorie (maatschappelijk niveau).
De rationele keuzetheorie legt uit dat iemand een kosten-batenafweging maakt voordat hij wel of geen misdaad
pleegt.
De misdaadpatroontheorie probeert te begrijpen hoe mensen samenkomen op een bepaalde plek en tijd binnen
misdaadsettingen. Criminaliteit vindt vooral plaats in gebieden waar activiteitenruimte van potentiele daders
overlap heeft met de activiteitenruimte van slachtoffers of targets. Daders plegen hun daden vaak op plekken die
zij goed kennen. Deze theorie biedt een manier voor analisten om patronen van gedrag te zien en te onderzoeken.
De routine activiteitentheorie bestaat uit de componenten een gemotiveerde dader, een potentieel slachtoffer en
gebrek aan toezicht. Misdaadanalisten die vanuit dit perspectief werken stellen vragen over algemene patronen
van gedrag en de impact van zulke patronen op gelegenheden van criminaliteit.
Wet van misdaadconcentratie
Onderzoek van de afgelopen 30 jaar heeft laten zien dat misdaadreductiestrategieen die zich focussen op plekken
meer effect hebben dan strategieën die zich richten op mensen. Dit leidde tot een nieuwe ‘wet’ door Weisburd in
2014. Dit houdt in dat we niet alleen weten dat criminaliteit clustert op bepaalde plekken, maar dat deze clusters
nauw omschreven kunnen worden en stabiel en voorspelbaar zijn over tijd. Daders zijn mobiel en bewegen om hun
daden te plegen, maar plekken bewegen niet en routinegedrag en doelen van plekken zijn ook stabiel. Dus, het
analyseren, begrijpen en reageren op misdaad op plekken is de meest belovende strategie voor politieafdelingen en
misdaadanalisten.
Herhaald slachtofferschap
Onderzoek naar herhaald slachtofferschap heeft laten zien dat mensen en plekken die eerder slachtoffer zijn
geworden een grotere kans hebben om weer slachtoffer te worden dan mensen die nog nooit slachtoffer zijn
geworden. De beste voorspeller van slachtofferschap is dus of de persoon eerder slachtoffer is geworden.
Volgens Weisel zijn er vier typen van herhaald slachtofferschap:
1) Echte herhalingsslachtoffers: precies dezelfde individuen/plekken die eerder slachtoffer zijn geworden
2) In de buurt van slachtoffers: slachtoffers of targets die fysiek dichtbij het originele slachtoffer staan en
kenmerken delen (bijv. inbraak in huizen die dezelfde sloten hebben)
3) Virtuele herhalingen: slachtoffers of targets die virtueel identiek zijn aan de originele slachtoffers en
sommige kenmerken delen (bijv. MediaMarkt die in verschillende steden slachtoffer wordt)
4) Chronische slachtoffers/multiple victimization
Herhaald slachtofferschap is ook gerelateerd aan andere manieren waarom criminaliteit clustert
- Herhalende daders
- Hot spots
- Risicovolle faciliteiten: zoals restaurants, winkelcentra)
- Hot products: soorten eigendommen die herhaaldelijk worden getarget, producten die het meest
aantrekkelijk zijn voor dieven. Om ‘hot’ te zijn moet het product camoufleerbaar, verwijderbaar,
beschikbaar, waardevol en aangenaam zijn (denk aan VIVA-criteria)
Near repeat victimization is een specifieke soort van herhaald slachtofferschap die belangrijk is voor
misdaadanalisten. Bijvoorbeeld een huis naast een huis waar is ingebroken heeft een grotere kans om ook
slachtoffer te worden. Implicaties voor misdaadanalisten
1) Misdaadanalisten moeten kijken naar additioneel incidenten in hetzelfde gebied meteen nadat een
inbraak heeft plaatsgevonden
2) De analisten moeten kijken naar clusters van korte termijn criminaliteit binnen lange termijn clusters,
maar ook in de rest van het rechtsgebied
3) De analisten zouden moeten overwegen dat dezelfde dader de misdaden binnen cluster van near repeats
pleegt
De 80/20 regel/Pareto principe houdt in dat 80% van sommige soorten resultaten het resultaat zijn van maar 20%
van de gerelateerde oorzaken. Een groot deel van de daders laten herhaaldelijk een kleine proportie van mensen
