Tentamenstof Theoretische pedagogiek
Inhoud
Samenvatting Furedi ................................................................................................................................ 2
Hoofdstuk 1: Throwaway Pedagogy .................................................................................................... 2
Hoofdstuk 2: The meaning of education ............................................................................................. 3
Hoofdstuk 3: Confusions about adult authority .................................................................................. 3
Hoofdstuk 4: Socialization in Reverse .................................................................................................. 5
Hoofdstuk 5: Social Engineering .......................................................................................................... 7
Hoofdstuk 6: The loss of faith in education ......................................................................................... 9
Hoofdstuk 7: The unhappy turn to happiness ................................................................................... 11
Conclusion: Saving education from itself .......................................................................................... 13
Samenvatting artikelen .......................................................................................................................... 15
Artikel 1: Parenting as the expression of sociohistorical time: The case of German individualisation
........................................................................................................................................................... 15
Artikel 2: Attachment and Culture ..................................................................................................... 18
Artikel 3: Optimizing Students’ Motivation in the Era of Testing and Pressure: A Self-determination
theory perspective............................................................................................................................. 22
Artikel 4: Authoritative parenting revisited: history and current status ........................................... 26
Colleges theoretische pedagogiek ......................................................................................................... 32
College 1 ............................................................................................................................................ 32
College 2 ............................................................................................................................................ 33
College 3 ............................................................................................................................................ 36
College 4 – Ouderschap en opvoeding onder de loep ...................................................................... 39
College 5 – Ouderschap en opvoeding onder de loep ...................................................................... 42
College 6 – Ouderschap ..................................................................................................................... 46
College 7 – Ouderschap ..................................................................................................................... 51
College 8 - Zelfdeterminatietheorie .................................................................................................. 55
College 9 – Furedi .............................................................................................................................. 60
,Samenvatting Furedi
Hoofdstuk 1: Throwaway Pedagogy
De laatste twintig jaar is er steeds meer discussie onder docenten dat het niet mogelijk is om bij te
blijven met de veranderingen van de politiek. De grootste verandering is telkens in het onderwijs, er
wordt telkens wat nieuws geïntroduceerd en bedacht en dan weer veranderd. Sommige onderzoekers
zeggen dat het nodig is om dat we ook leven in een wereld die snel veranderd en dat onderwijs
anders straks niet meer relevant is. Daarom heeft het onderwijs geen keuze en moet het ook zelf zo
snel veranderen. Niet alleen de scholen zijn anders, maar ook de verwachtingen en gedragingen van
ouders en de politiek is anders en de wijdere samenleving is ook veranderd.
The fetishization of change
We zijn in een wereld terechtgekomen waarbij alles ontzettend snel veranderd en het onderwijs moet
bij blijven, het is een continu proces. Scholen moeten volgens experts dus radicaal veranderen om bij
te blijven. Het hoofddoel van de scholen deze tijd is om hun leerlingen voor te breiden op een
chaotische en niet te voorspellen wereld.
The flight form the past
Het verleden heeft weinig invloed op het nu, het is niet relevant voor vandaag. In de negentiende
eeuw keken mensen naar het verleden als een veilige haven, ze konden daar van leren. Maar de
westerse cultuur is juist nu dat we niet terugkijken naar het verleden. Stilstaan in een steeds
veranderde wereld is ook geen optie, de enige educatie wat dus logisch is die dus mee kan gaan met
de steeds veranderde wereld. Ook wordt het steeds belangrijker gevonden om ‘persoonlijk’ te leren,
het leren dus aan te sluiten bij de leefwereld van de jongeren.
The authority of the new
We leven in een andere wereld dan vroeger, andere politiek en een andere samenleving en daarom
moet het onderwijs ook anders gevormd worden. De radicale verandering voor school heeft vaak te
maken met de verandering van de nieuwe economie, daarom moeten meer mensen een diploma
hebben dan eerder. Het enige nadeel van dit is, dat onderwijs dus afhankelijk wordt van de economie
en het niet meer onafhankelijke status heeft. Maar dit is de stap naar een juiste richting volgens
verschillende sociologen. Politieke statements geven aan dat onderwijs niet zo zeer gaat over het
leren van een bepaald vaak, maar meer over het aanleren van aanpassingsvermogen. De
mogelijkheid om zich aan te passen aan de snel veranderde wereld. En dat is de reden waarom
gedragsmanagement (behavior management) en therapeutische technieken gebruikt worden op
school.
De scholing van jogneren als beslissnede fase in het onderwijs verliest zijn betekenis volgens
een model dat suggereert dat leren voor het leven is, je doet dat ook nog als je volwassen bent. Wat
kinderen nu op school leren, leren volwassenen een aantal jaar later. Dus in dat soort
omstandigheden hoeven kinderen helemaal geen basisvakken gegeven te worden. Maar zoals we
gaan zien, als onderwijs dan alles wordt, dan verliest het zijn doel en betekenis. Ze willen het geen
lesgeven meer noemen maar leren, want in de wereld zijn ook niet maar een paar antwoorden
mogelijk.
Dit hoofdstuk gaat voornamelijk over de vraag hoe de school zich kan aanpassen aan de tijd waarin
we nu leven; veranderingen leren en dat het meer op individueel niveau moet gebeuren. Ook dat ze
afstand moeten nemen van de geschiedenis. Maar doordat jongeren afstand nemen van de
geschiedenis, beroven ze zichzelf van de basis de ze nodig hebben om hun leven op te bouwen. En er
was een discussie of het wel belangrijk is dat jongeren zulke verschillende vakken leren. Aan de ene
kant is het onzin, omdat je het pas jaren later gaat gebruiken, maar als je alleen maar focust op 1 ding
dan mis je veel andere vaardigheden. Concepten als levenslang leren worden aangekondigd en school
en leren is niet meer echt individueel, het is combinatie met de economie; het goede leren is eigenlijk
,belangrijk voor de economische groei en het welzijn van de mensen. Jongeren moeten leren omgaan
met de snelle veranderingen en aanpassingen. Dus wat nu geleerd wordt is over een paar jaar
misschien wel helemaal niet meer nodig.
Het onderwijs aanpassen naar iets waar de jongeren alleen maar leren van hun ervaringen en wat nu
relevant is zorgt ervoor dat ze zichzelf niet uitdagen en niet meer leren dan ze eigenlijk kunnen.
Het voortdurend sleutelen aan het curriculum geeft jongeren de verkeerde indruk, de indruk dat
volwassenen het zelf ook niet goed weten. En ook wat als laatste in dit hoofdstuk benoemt is dat een
van de belangrijkste kenmerken van mindere prestaties op school is het relatieve gebrek aan toegang
van kinderen tot cultureel en intellectueel kapitaal thuis en in hun omgeving, dus leerlingen die in uit
een minder milieu komen krijgen niet de juiste ondersteuning thuis en halen zo dus slechte cijfers. Ze
moeten dus kennismaken met hun cultuur van vroeger om tot inzicht te komen hoeveel geluk ze
hebben dat hun wel toegang hebben tot onderwijs.
Hoofdstuk 2: The meaning of education
So what is education?
Gaat over dat de geschiedenis ook erg belangrijk is om te leren, omdat je op deze manier dingen leert
over vroeger en hierdoor niet dezelfde fouten maakt. Het is dus niet alleen belangrijk om te leren in
het hier en nu en de veranderingen aan te kunnen.
Important in its own right
Formeel leren gaat over het leren wat je leert op school, dingen die je niet zo snel leert in het
normale leven en dat zijn de vragen die nog niet echt gesteld zijn door de jongeren. Informeel leren is
wat je leert in je dagelijkse leven, het is belangrijk dat je formeel leert zodat je meer kan leren dan
waar je alleen maar geïnteresseerd in bent en op deze manier je intellectuele vermogen verbreed.
Hoofdstuk 3: Confusions about adult authority
Het blijkt dus erg moeilijk te zijn om culturele en religieuze dingen aan kinderen te leren. Omdat er
heel veel aspecten aan vast zitten. Ook is het lastig als docent iets te vertellen waar jezelf niet
helemaal achter staat. Het respect naar leraren is verdwenen, vooral de autoriteit die leraren vroeger
hadden. Ze voelen alsof ze de controle kwijt zijn en voelen zich niet meer veilig. Dit is geen
individueel probleem, maar heeft te maken met het respect dat jongeren niet meer hebben naar
volwassene toe. Wat er op dit moment gebeurt, heeft vooral te maken met de begrippen kinderen en
volwassen en het verschil en de autoriteit daar tussen.
Er bestaat een relatie tussen ouder en kind. De ouder helpt het kind bij alles; er zijn regels en
dingen die gedaan moeten worden. Zo werd dat vroeger ook in de klas gedaan. Kinderen luisterde
naar de leraar en de leraar liet de kinderen dingen doen die belangrijk zijn voor de ontwikkeling.
Maar omdat de opvoedingsstijl is veranderd naar autoratief, is de autoriteit van de docent ook
vervaagd. Het is daarom niet een probleem van de docent of school, maar een breder iets. Want
kinderen worden op een andere manier buiten het klaslokaal opgevoed, dan binnen het klaslokaal.
The issue of autority
De westerse cultuur heeft deze tijd steeds meer tegen autoriteit. Zelf weten wat je doet, wordt als erg
belangrijk gezien. Mensen zien autoriteit als het tegengaan van democratie. Morele regels worden
alleen geaccepteerd, zolang ze wel uitgelegd kunnen worden. Bij autoriteit als begrip werden steeds
vraagtekens gezegd, ook politiek gezien en daardoor ook in het gezin en op school. Voor ouders en
leraren was het moeilijk om het goede te doen, omdat er opeens iets nieuws werd geïntroduceerd.
Toch zijn ook de meest felle tegenstanders van de autoritaire stijl het er wel mee eens dat volledige
verwijdering hiervan niet kan. Onderzoeker Gewert geeft aan dat mensen daardoor heel erg
individueel worden en dat er weinig sociale stabiliteit is, als autoriteit volledig zal verdwijnen. Door
,Dewey wordt een andere vorm van autoriteit benoemd, dit gaat over dat er nog steeds structuur is.
alleen kinderen hebben wel meer inspraak. Het enige is dat op scholen de autoriteit wel echt
verwijderd moet worden; omdat het voor kinderen saai wordt op school. Volwassenen moeten nog
steeds een rol hebben, maar kinderen ook.
De theorieën van Dewey zijn gebaseerd op het niet vertrouwen van de docenten om de
kinderen te motiveren. Dewey geloofde ook dat de traditionele vorm van leren ervoor zorgt dat
kinderen niet gemotiveerd raken. Sommige zeggen zelfs dat kinderen het best gemotiveerd raken als
docenten totaal geen autoriteit meer alten zien. Een anti-pedagoog zei dat een vorm waar leraren
van leerlingen leert en andersom ook een goede vorm is. zo hebben leerlingen het gevoel dat er naar
hen geluister wordt. In Amerika gebruiken ze dit al.
Confusing the problem of motivation with that of education
Het probleem van motivatie ligt vaak bij de politiek. Ook de manier van lesgeven via de autoratieve
manier worden vraagtekens bij gezet, het wordt gezien als niet flexibel en verstikkend. In de politiek is
de vraag over autoriteit verplaats naar de vraag over hoe kinderen het best gemotiveerd kunnen
worden. Het ontwikkelen van pedagogische technieken om kinderen te motiveren wordt gezien als
een belangrijke en waardevol doel. Maar vaak wordt er gefocust op het verkeerde en vergeten ze de
manieren die ze kunnen gebruiken in het onderwijs om kinderen te motiveren om bezig te gaan met
school. De discussie die gevoerd wordt over motivatie gaat niet naar het punt toe wat eigenlijk
besproken moet worden. Veel leerlingen geven aan dat ze de docenten geen respect tonen, omdat ze
te streng zijn en erg saai lesgeven. Het is niet het probleem van de leraren zegt Bentley, maar van de
volwassenwereld. Jongeren leren niet meer te leven in structuur en met autoriteit.
Volgens Bentley is het niet accepteren van autoriteit niet perse iets slechts. Jongeren vragen
veel en ze willen veel weten. Dus eigenlijk is het raar dat ze ongemotiveerd zijn, want ze willen
namelijk wel alles weten. Uit onderzoek is gebleken dat het niet gezond is dat jongeren maar de
autoriteit accepteren en zelf niks afvragen. Daarom heeft Bentley iets verzonnen en dat gaat over het
individualiseren van autoriteit. Iedereen heeft inspraak, want iedereen weet wat het beste is voor
hem/haar. Volgens Roger moet je juist kinderen zelf dingen laten onderzoeken. Het zogeheten child-
centered werken. Leraren gaan niet meer de baas spelen, maar laten de kinderen dingen bepalen. Ze
ontwikkelen hierdoor motivatie en kunnen beter voor zichzelf opkomen (intrinsieke motivatie).
Motivatie komt voort uit betekenisvolle eigen ervaringen. Voor kinderen is het belangrijk om te weten
waarom een bepaald vak gegeven wordt, waarom het nou precies relevant is. Zodat ze ook begrijpen
waarom het gegeven wordt. Sommige vakken zijn voor kinderen niet relevant, het gaat juist nu meer
om het sociale aspect die kinderen moeten leren.
Vakken zijn vaak niet relevant voor de leerlingen, waardoor ze weinig motivatie hebben, zoals
bijvoorbeeld het vak geschiedenis. En het is juist belangrijk om motivatie te houden voor bepaalde
vakken en dat gebeurt dus door relevantie, het herkennen van aspecten in hun eigen leven. Toch is de
autoritatieve manier, met structuur wel de manier waarop leerlingen de motivatie houden en vragen
gaan stellen. Leraren kunnen gebruik maken van motiverende strategieën, maar dit helpt niet altijd
even goed. De beste manier is toch om de autoritatieve manier te blijven gebruiken.
Sneaking authority thourgh the back door
De mogelijkheid voor jongeren om zichzelf te ontwikkelen, ligt aan de manier waarop ze controle
hebben over zichzelf. En als ze dit leren dan kunnen ze zichzelf ook iet ontwikkelen. We willen graag
dat leren gaat naar waar het kind in het midden staat, maar zolang het onderwijs ten dienste is van
de samenleving, gebeurt dit niet. Jongeren moet meer invloed hebben in het onderwijs, dat zorgt
ervoor dat ze meer motivatie krijgen. Bepaalde scholen kiezen ervoor om een datingprogramma in te
voeren, waarin leerlingen leraren mogen kiezen. Veel onderzoekers vinden dit niet eerlijk tegenover
docenten, zo gaat hun professionaliteit er eigenlijk een beetje aan. Leraren zijn degene die les kunnen
geven op autoritatieve manier, de manier waardoor leerlingen gemotiveerd kunnen raken, maar dit
gebeurt dus te weinig. Omdat leraren dus een onderdeel worden van en eigenlijk amper zelf nog
ergens iets over kunnen zeggen of beslissen.
,Hoofdstuk 4: Socialization in Reverse
Socialisatie is het proces dat kinderen worden opgevoed om zelf te kunnen leven in de wereld. Dit
wordt gedaan door ouders en school. De laatste decennia wordt dit steeds meer gedaan door school,
omdat hun hiervoor opgeleid zijn. Maar volwassenen verpesten de wereld, de manier waarop we
met elkaar omgaan; maar ook hoe we met het milieu omgaan en jongeren nemen dit over. De ouders
en kinderen komen niet meer echt overeen, kinderen zijn opgegroeid met de digitalisering en
ouderen niet en hierdoor zijn jongeren niet meer echt geïnteresseerd in de traditionele vorm van
leren. En daar moeten volwassenen van leren.
The problems of socialization
Het niet vertrouwen in de opvoeding van de ouders om de kinderen goed voor te bereiden op later is
al in de vroege jaren ontstaan. Veel wetenschappers zien daarom school of educatie als beste optie
om jongeren goed voor te bereiden op alter. Educatie is een belangrijke kracht om socialisatie goed te
leren. Vroeger wast het de religie die kinderen de morele regels leerde en voorbereidde op het latere
leven. In deze jaren is het vooral het formele onderwijs geworden. De combinatie tussen onderwijs
en familie loopt soms nog niet zo lekker, ouders zijn namelijk nog steeds verantwoordelijk voor de
opvoeding. Scholen geven formeel gezien alleen support aan de opvoeding van het kind, maar zijn
niet de leidende rol. Volgens verschillende onderwijzers vergeten ouders de rol van autoriteit en
vergeten ze ook de morele regels die belangrijk zijn voor de socialisatie van de kinderen. Ook is het
nadeel dat als ouders zich bevoegd genoeg voelen, ze nog altijd de concurrentie ervaren van de
opgeleide mensen.
The uneasy relationship between adult authority and experts
Volgens verschillende experts is het belangrijk dat de wetenschap meer invloed gaat hebben op het
leren van de kinderen. De autoritatieve stem van de experts op de ontwikkeling van de kinderen dat e
juiste training voor de kinderen iets lastigs is wat maar weinig ouders kunnen. Volgens hun
perspectief moet dus het onderwijs aangepast worden naar de laatste bevindingen van de
wetenschap. Ze gaven niet alleen advies, maar ze zorgde er voor dat het gebruikt werd op scholen en
dit heeft ook direct invloed op het gezin. Volgens een andere wetenschapper moet de rol van de
ouders gelimiteerd worden en moeten professionals belangrijker worden. Dewey was gefrustreerd
dat ouders en leerkrachten nog steeds zoveel invloed hadden en hun vroegen zich sterk af of ouders
wel kinderen kunnen opvoeden. Voor de nieuwe pedagogische experts is de traditionele manier van
lesgeven niet meer goed. Kinderen moeten weten wat het is om te leven in een bepaalde
samenleving, maar hoe de meeste wetenschappers dit introduceerde was om de school in een soort
van instituut te vormen waar de kinderen gevormd werden naar de samenleving. Niet iedereen was
het volledig eens, maar velen waren er wel over eens dat kinderen los gemaakt moesten worden van
de familie, zodat ze meer onder invloed konden komen van professionals.
Kinderen zijn van jongs af aan eigenlijk al goed en ondergaan een natuurlijke ontwikkeling,
alleen volgens experts wordt dit belemmerd door de autoriteit van thuis en school. Kinderen groeien
niet blij op en ze groeien dus op als niet blije volwassenen er moet dus meer gekeken worden naar de
emotionele kant. Ouders hebben niet de competentie om de emotionele ontwikkeling van hun
kinderen goed te leiden.
Vroeger vond men het lastig om migranten families helemaal goed te laten inburgeren,
ouders weten namelijk niet wat de cultuur is. Maar scholen zijn van mening dat kinderen die op
school zitten hun ouders ook dingen kunnen leren. Na aanleiding van dit kwamen onderzoekers er
achter dat kinderen hun ouders ook dingen kunnen leren en dit had veel invloed op de relatie tussen
ouder en kind.
Toch zijn veel onderzoekers bang dat de school de rol van de ouders te veel overneemt,
daarom moeten leraren voorzichtig zijn met de relatie tussen hen en de ouders. Omdat ouders dus
zelf ook het gevoel hebben dat ze minder kunnen en mogen. Scholen hebben de laatste jaren een
,steeds belangrijkere rol gekregen in de ontwikkeling van de socialisatie van de kinderen, meer dan
vroeger en voor sommige kinderen is het zelfs zo dat school de enige plek is waar ze de morele regels
leren. Scholen worden nu vaker gedwongen om ook als ouder te spelen dan vroeger, maar het leren
van morele regels aan kinderen door school is een ontwikkeling die voortkomt aan het niet
vertrouwen van de ouders in de opvoeding van de kinderen en dat zorgt ervoor dat de relatie tussen
school en ouders erg lastig is.
Socialization as behaviour management
De laatste Jaren is er veel veranderd op de manier waarop socialisatie gebruikt word in het formele
onderwijs. De socialisatie waar men vooral in geïnteresseerd is, zijn vooral de morele vragen. Het
wordt nu vooral gezien als een manier waarop je je moet gedragen, niet meer zozeer over het gebruik
van de morele gedragingen, of hoe je een gebalanceerd leven moet leiden. Het gaat over wat je
emoties zijn en hoe je om moet gaan met anderen. Er zijn drie dingen die invloed hebben op de
ontwikkeling van de socialisatie; namelijk ouders accepteren de hulp van scholen, de emotionele
problemen van jongeren worden moeilijker en als laatste dat het aanpassingsvermogen van een
jongere groot moet zijn. Het moet belangrijker worden om in te spelen in hoe een jongere zich voelt.
Dit helpt bij het worden van een vrolijk lid van de samenleving.
Het curriculum wordt veranderd richting morele dingen leren; vooral over de eigen emoties
en gedragingen. Als eerste gaat het om respect hebben voor jezelf en familie en daarna gaat het om
de wijdere kring, de samenleving waar je bij hoort. Door heel erg het onderwijs te richten op het
gedrag wordt alles erg gericht op de persoon zelf (individualisatie). Deze vorm van onderwijs zorgt
voor een heel andere socialisatie dan vroeger. Het blijft lastig om het juiste te doen, omdat je in een
snel veranderde wereld leeft. Er is nu een bepaalde invloed aanwezig die graag willen dat het
onderwijs meer gericht wordt op de emotionele ontwikkeling en minder op de basis van vakken.
Meer dus op samenwerken, probleemoplossend vermogen en minder gewoon normale feitjes.
Gelukkig zien ouders en leraren dat normale vakken ook nodig zijn en dat als die goed worden
gegeven dit ook helpt voor de juiste ontwikkeling. Als laatste ouders durven nog niet echt de
ontwikkeling over te laten aan onderwijzers, maar onderwijzers durven de ontwikkeling ook niet
volledig over te laten aan de ouders.
Socialization in reverse
De invloed van de ouders is minder geworden door de manier waarop ze doen, ook daardoor is de
invloed van onderwijs op jongeren slechter geworden. Hierdoor willen politicus dat school veel
invloed gaat krijgen op het socialisatieproces van de kinderen. Dit zorgt er echter wel voor dat de
kloof groter wordt tussen jong en oud. Vroeger was het namelijk niet normaal dat jongere een stem
hadden op school en nu wel steeds meer. Ouders worden steeds meer in een slechter daglicht gezet.
De meest nieuwe innovatie is de manier waarop de socialisatie op school indirect invloed heeft op de
ouders (immigranten). Dit leidt tot wederzijdse autoriteit en het leren van elkaar. Jongeren weten
over bepaalde dingen meer dan ouderen en andersom en zo kunnen ze van elkaar leren.
Kinderen kunnen volgens bepaalde onderzoekers ouders dingen aanleren. Aan de ene kant is
dat iets goeds, maar aan de andere kant verandert de verhouding tussen ouders en kinderen zo heel
erg. Er niks natuurlijks aan dit gehele proces. Maar aan de ene kant leren kinderen op deze manier
goed gedrag en gebruiken ze de “pester power” op een positieve manier. Bepaald onderzoek heeft
gebruik van pester power gelegaliseerd. Het kan gebruikt worden om via kinderen ouders dingen aan
te leren. Politiek ziet de omgevingseducatie als iets waar iedereen wat van kan leren. Kinderen zijn de
sleutel voor verandering.
Unresolved tensions
De omgekeerde vorm van socialisatie moet niet gezien worden als de verandering van de autoriteit
van ouders. Siennett geeft ook aan dat ouders als bijrol slecht is voor de socialisatie van de kinderen.
Daarom is belangrijk een vorm te ontwikkelen die aansluit bij de waarden of althans gecentreerd is
op de wereld. Dit hoofdstuk heeft zich vooral geconcentreerd op de manier waarop spanningen die
, zich voordoen binnen de uitoefening van gezag door volwassenen van invloed zijn op het gehele
socialisatieproces. Het project om te proberen kinderen te socialiseren door middel van de
toepassing van technieken door gedragsmanagement biedt geen effectieve vervanging door de
invloed die wordt uitgeoefend door autoritair volwassen gedrag.
Hoofdstuk 5: Social Engineering
Een belangrijke consequentie van de afname van de autoriteit van de ouders, is dat scholen steeds
belangrijker worden voor het begeleiden van de sociale relaties. Scholen krijgen nu te maken met
problemen, waar vroeger ouders mee moesten dealen. Ook door de politiek worden scholen nu
gezien als de schakel om problemen op te lossen. Nu worden de scholen ook beschuldigd van dingen
die fout gaan. Toch worden de scholen volgens de politiek nog steeds gezien als probleemoplossend
en daarom blijft het onderwijs falen.
From socialization to social engineering
Indoctrinatie Is het opdringen van een bepaalde mening aan andere, vaak grote groepen.
Socialisatie gaat over het doorgeven van bepaalde waarden. Maar wat als de samenleving het lastig
vindt om deze waarde te formuleren. Dan kan het niet zo gemakkelijk allemaal doorgegeven worden.
Er zijn verschillende waarden die erg belangrijk zijn voor iedereen; daar is een bepaalde lijst van
gemaakt. De politiek vindt dat in deze tijd het woord socialisatie een heel erg andere betekenis krijgt.
Volgens Dukheim zijn er veel conflicten binnen de maatschappij, dit wordt alleen niet meer echt
ondersteund door anderen. Leraren vinden het lastig om onder druk les geven over bepaalde
waarden. Scholen leren daarom de kinderen sociale vaardigheden om te kunnen leven in de
samenleving. Over de laatste jaren sociale engineering gezien als erg belangrijk, dit omvat bepaalde
waarden die nog zwak zijn maar wel gezien worden als waardevol de samenleving. Social engineering
gaat om het veranderen. Scholen worden als belangrijk gezien voor verandering. Scholen kunnen een
actieve rol hebben, maar ook ingezet worden voor problemen oplossen. Het is een naïeve geloof dat
kinderen dingen aan ouders kunnen aanleren. En dat zo het probleem opgelost kan worden. Sociaal
engineering maakt gebruik van het principe dat er maar 1 ding het beste is en geen tegenspraak
willen hebben (indoctrinatie) dit wordt niet als het beste gezien, toch willen ze er graag gebruik van
maken in het klaslokaal. Daarom komt soft social engineering voor in dit artikel. Dat gaat niet perse
over het veranderen van de samenleving, maar meer over het gedrag van de schoolkinderen. Scholen
gebruiken voor het veranderen van de samenleving zorgt voor minder goede educatie.
Social crisis perceived as a crisis of education
De relatie tussen school en de samenleving is een dagelijks onderwerp in verschillende gesprekken,
sommigen denken namelijk dat scholen kunnen helpen voor een verandering in de samenleving. De
school moest veranderen om aan te passen aan de samenleving, soort burgerschap educatie. Scholen
informeren dat ze kinderen moeten leren hoe ze elkaar moeten begrijpen, gemeenschappelijke
waarden laten zien en de diversiteit die er is laten begrijpen, dat is wat moet gebeuren volgens de
politiek. Dit is eigenlijk onmogelijk want leraren weten zelf niet eens wat die zogenaamde
gemeenschappelijke waarden zijn.
Fiddling with the curriculum
Waarden die zijn ingevoerd door de politiek kunnen niet als gelijkwaardig worden gezien aan de
waarden die door al generaties lang zijn opgebouwd. In Engeland is de school de laatste jaren het
doelwit van de politiek om bepaalde waarden en ideeën te leren aan kinderen. Het curriculum van de
school is een soort slachtveld geworden voor politici om verschillende campagnes te vertellen.
Kinderen moeten zelf nadenken over hun eigen impact op de maatschappij en ze moeten niet
volledig gevormd worden door de politiek. De mensen die het curriculum willen veranderen of een
bepaald vak zijn helemaal niet geïnteresseerd in dat bepaalde valk ze willen alleen een statement
maken en daar kunnen ze dat vak heel gemakkelijk bij gebruiken. Door de inspectie wordt er niet
