Probleem 1
Wat is een beleidscyclus? Verschillende fasen etc.
Beleidsanalyse (Dunn)
= Beschrijvend, omdat het gebaseerd is op sociale en gedragswetenschappen waarmee de oorzaken
en gevolgen van beleid beoordeeld kunnen worden.
= Normatief, omdat het rekening houdt met ethiek, sociale en politieke filosofie en normatieve
economie waarmee het nut en de morele waarde van beleid geëvalueerd wordt. Dit is heel
belangrijk bij het maken van beleid, omdat het kiezen van doelen en middelen gebaseerd wordt op
normen en waarden – gelijkheid, democratie, efficiëntie, vrijheid en veiligheid.
Beleidsanalyse beantwoordt 5 vragen:
1. Wat is de oorsprong van het probleem waar een oplossing voor gezocht wordt?
2. Welke 2 of meer initiatieven moeten worden genomen om het probleem op te lossen?
3. Wat zijn de resultaten van het kiezen van dit initiatief?
4. Draagt het bereiken van deze resultaten bij aan de probleemoplossing?
5. Welke toekomstige resultaten kunnen worden verwacht als andere initiatieven gekozen worden?
Policy-informational components. Als je deze vragen beantwoordt, verkrijg je informatie over de
vijf belangrijke onderdelen die nodig zijn voor beleid.
1. Beleidsprobleem
Een nog ongerealiseerde waarde of kans op verbetering, die gerealiseerd kan worden door
publieke actie. Om tot een oplossing te kunnen komen, moet je kennis hebben van de
voorwaarden van een probleem en de waarden die erbij horen. Het is heel belangrijk om een
probleem duidelijk en correct te formuleren, omdat dit de basis vormt voor eventuele
oplossingen.
2. Verwachte beleidsuitkomst
Een waarschijnlijke uitkomst van beleid. Om dit te kunnen voorspellen, is kennis nodig over de
oorzaken en context van het probleem. Deze informatie is echter vaak niet compleet, omdat
gebeurtenissen zich niet exact herhalen en normen en waarden met de tijd veranderen.
3. Voorkeursbeleid
Een mogelijke oplossing voor het probleem. Om deze voorkeur te kiezen, heb je kennis nodig
over de verwachte uitkomsten en de normen en waarden die hieraan verbonden zijn – zowel
feiten als meningen zijn dus belangrijk bij het kiezen van een beleid.
4. Waargenomen beleidsuitkomst
Een gevolg van een vroeger voorkeursbeleid. Niet alle uitkomsten zijn een gevolg van beleid.
Hierover bestaat vaak onzekerheid, omdat gevolgen niet vooraf vastgesteld kunnen worden
en niet overal wordt op ingespeeld.
5. Beleidsuitvoering
De mate waarin een beleidsuitkomst bijdraagt aan het bereiken van bepaalden doelen of
waarden. Beleidsproblemen worden echter vrijwel nooit opgelost; meestal worden ze opnieuw
geëvalueerd en wordt er een nieuw beleid bedacht. Om te weten in hoeverre een probleem is
opgelost, moet je weten wat de beleidsuitkomsten zijn en of deze bij hebben gedragen aan het
bereiken van de doelen. Dit vormt tevens de basis voor het voorspellen van
beleidsuitkomsten.
Policy-informational transformations. Alle soorten informatie zijn onderling afhankelijk en de pijlen
laten dus de richting van deze afhankelijkheid zien. Dit betekent voor Policy Problems dus dat het
afhankelijk is van de vier andere componenten; om een beleidsprobleem te formuleren, heb je
namelijk kennis nodig van minstens een van de vier andere componenten. Dit gaat vaak fout bij
beleidsanalyse en dan krijg je een Type III error: het oplossen van het verkeerde probleem.
, Policy-analytic methods. De vijf componenten worden gecreëerd door middel van methoden van
beleidsanalyse. Ook deze methoden zijn onderling afhankelijk.
- Monitoring (beschrijving): geeft informatie over observed outcomes.
- Forecasting (voorspelling): geeft informatie over expected outcomes.
- Evaluation (beoordeling): geeft informatie over de policy performance.
- Recommendation (voorschrift): geeft informatie over preferred policies.
- Problem structuring (omschrijving): geeft informatie over het beleidsprobleem.
Dit is een metamethode, omdat het verbonden is met alles. Deze methode leidt als het ware
de productie en interpretatie van de informatie over het beleidsprobleem en is hiermee niet
waardevrij.
Soorten beleidsanalyse
Retrospectieve en prospectieve analyse
Prospectieve analyse (ex ante) vindt plaats voordat beleid wordt uitgevoerd en beantwoordt de vraag
“wat gaat er gebeuren en wat moet er gedaan worden?” – deze vorm wordt vooral gebruikt door
economisten, uitvoeringsonderzoekers en beslissingsmakers. Het vormt de basis voor
beleidsbeslissingen doordat het ingaat op voorkeuren voor beleid, en zorgt hierdoor vaak voor een gat
tussen voorkeur en de moeite die erin wordt gestoken om dit te realiseren; er zijn meer goede
oplossingen dan gepaste acties.
Retrospectieve analyse (ex post) vindt plaats nadat beleid is uitgevoerd en beantwoordt de vraag
“wat is er gebeurd en welk verschil heeft het gemaakt?”. Hierbij wordt de nadruk dus gelegd op de
daadwerkelijke resultaten. Dit zorgt ervoor dat het voornamelijk geschikt is voor het begrijpen van
beleidsmakingsprocessen en ingewikkelde problemen ; retrospectieve analyse is dus niet zo geschikt
voor het bedenken van effectieve oplossingen van problemen.
Er zijn drie soorten analysten:
1. Discipline-oriented analysts. (ex post)
Willen theorieën testen die oorzaken en gevolgen van beleid kunnen beschrijven en houden zich
niet bezig met specifieke beleidsdoelen of beleidsvariabelen die gemanipuleerd kunnen worden.
bv. politieke wetenschappers.
2. Problem-oriented analysts. (ex post)
Willen oorzaken en gevolgen van beleid, dus de variabelen die een probleem verklaren,
beschrijven en houden zich niet bezig met het testen van theorieën. Ook zij zijn niet bezig met
specifieke beleidsdoelen.
bv. politieke wetenschappers.
3. Applications-oriented analysts. (ex ante)
Willen oorzaken en gevolgen van beleid beschrijven, houden zich niet bezig met het testen van
theorieën tenzij ze aanzetten tot actie. Ze zijn wel geïnteresseerd in specifieke beleidsdoelen,
omdat deze de basis vormen voor het evalueren van de uitkomsten en de impact van het beleid.
bv. bestuurskundigen en psychologen.
,Discipline-oriented en problem-oriented analysis bieden vrijwel nooit informatie die direct nuttig is voor
beleidsmakers en dus het oplossen van problemen. De informatie is namelijk meestal macronegative:
dit beschrijft oorzaak en gevolg, maar alleen waarom een beleid niet werkt. Micropositive is wel nuttig:
dit beschrijft specifieke omstandigheden waaronder beleid wel zou werken.
Beschrijvende en normatieve analyse
Beschrijvende analyse komt overeen met de descriptive decision theory, wat gaat over het beschrijven
van actie. De belangrijkste functie van beschrijvende analyse is dan ook het verklaren, begrijpen en
voorspellen van beleid door causaliteit te ontdekken.
(monitoring forecasting)
Normatieve analyse komt overeen met de normative decision theory, wat gaat over het evalueren
of voorschrijven van actie. Een belangrijk aspect van normatieve analyse is dat het gebaseerd is op
verdeeldheid van normen en waarden zoals efficiëntie, gelijkheid en verantwoordelijkheid.
(recommendation evaluation)
Probleem vinden en probleem oplossen
Het vinden van een probleem gaat over het ontdekken van elementen die nodig zijn om het probleem
te definiëren. Dit heeft dus met begrip te maken – wat houdt het in, wie hebben ermee te maken etc.
(bovenste helft van de figuur)
Het oplossen van een probleem gaat over het ontdekken van elementen die nodig zijn om het
probleem op te lossen en is dus meer technisch georiënteerd. Hierbij gaat het bijvoorbeeld om kosten-
baten, uitvoering etc., waarbij wordt gekeken welke oplossing optimaal is.
(onderste helft van de figuur)
Gesegmenteerde en geïntegreerde analyse
Geïntegreerde analyse houdt in dat de verschillende delen uit de cyclus met elkaar verbonden worden
en zo krijg je dus een multidisciplinaire beleidsanalyse. Elke discipline houdt zich nu namelijk bezig
met het eigen vakgebied, en zijn dus gesegmenteerd, maar idealerwijs zouden deze samen moeten
werken. Geïntegreerde beleidsanalyse is dus een methode om de verschillende wetenschappen en
filosofieën samen te brengen.
Publiek beleid
= verschillende actoren die beleid maken door middel van het matchen van beleidsdoelen met
beleidsmiddelen. Dit proces wordt ‘toegepaste probleemoplossing’ genoemd.
= “anything a government chooses to do or not to do” – Thomas Dye
= “a set of interrelated decisions taken by a political actor or group of actors concerning the selection
of goals ant the means of achieving them within a specified situation where those decisions should,
in principle, be within the power of those actors to achieve” – William Jenkins
Dit proces heeft 2 dimensies: technisch en politiek.
- Technisch: het vinden van de optimale relatie tussen doelen en middelen; niet elk doel heeft namelijk
dezelfde middelen nodig.
- Politiek: niet alle actoren zijn het eens over waar het probleem uit bestaat en hoe het opgelost moet
worden; verschillende partijen hebben namelijk andere idealen, normen en ideeën over de
samenleving.
Tweedeling in beleid maken
Beleidsanalyse
= evalueren van beleidsimpact en beleidsuitkomsten. Hierbij kijk je dus voornamelijk naar de gevolgen
van beleid en niet naar het proces dat het beleid gecreëerd heeft.
Beleidsstudies
= bekijken zowel de gevolgen van beleid als de oorzaken die zorgen dat beleid nodig is, en letten ook
op het beleidsproces. Er wordt bijvoorbeeld een verband gelegd tussen het soort beleid en het
politieke regime dat ervoor kiest. Bij beleidsstudies wordt ook gezocht naar causale variabelen in
policy-making: de policy determinants. Daarnaast wordt er gefocust op de beleidsinhoud, omdat er
, vanuit gegaan wordt dat de oorsprong van het probleem bepaalt op welke manier de politiek met het
probleem omgaat – “policy determines politics”.
Beleidscyclus: probleem-oplossend model (Howlett)
Het beleidsproces kan gezien worden als een proces dat bestaat uit aan elkaar gerelateerde fasen,
die leiden van inputs (problemen) tot outputs (beleid).
1. Agenda-setting
Het proces waarbij problemen op de politieke agenda komen.
beleidsuniversum: alle beleidsactoren.
2. Beleidsformulering
Opties voor beleid worden geformuleerd door de regering.
beleidssubsysteem: alleen actoren met de benodigde kennis.
3. Besluitvorming
Proces waarbij een regering een bepaald beleid tot wel of geen actie aanneemt.
autoritaire regeringsbesluitvormers: alleen gekozen officials, rechters en bureaucraten.
4. Beleidsuitvoering
Manier waarop de regering beleid tot uitvoering brengt.
beleidssubsysteem: alleen actoren met de benodigde kennis.
5. Beleidsevaluatie
Proces waarbij de regering en maatschappelijke actoren uitkomsten beoordelen en eventueel het
probleem opnieuw conceptualiseren en een nieuwe oplossing bedenken.
beleidsuniversum: alle beleidsactoren.
Voordelen van deze beleidscyclus:
Het helpt een complex en multidisciplinair proces begrijpen door het onder te verdelen in sub-fases,
die zo allemaal apart bestudeerd kunnen worden. Bovendien laat het zien dat niet alleen de regering
zich met het beleidsproces bezighoudt, maar ook andere actoren.
Nadelen van deze beleidscyclus:
De cyclus laat het lijken alsof beleidsvorming heel systematisch verloopt, terwijl dit in werkelijkheid
nooit het geval is; hoe besluitvormers te werk gaan, hangt heel erg af van de omstandigheden en
eigen ideologische opvattingen. Bovendien worden er vaak stappen overgeslagen. Daarnaast is het
onduidelijk in welk deel van de regering de beleidscyclus moet worden gebruikt. Ook laat dit model
geen causaliteit zien en heeft dus geen begin- en eindpunt. Als laatste zegt dit model niets over de
beleidsinhoud.
Beleid
= een gestructureerde set van middelen en bronnen, die gebruikt wordt om bepaalde
maatschappelijke ontwikkelingen te beïnvloeden en problemen op te lossen.
= een actie die gerelateerd is aan normen en waarden.
= zowel het besluit om actie te ondernemen als het besluit om dit niet te doen.
Politieke besluitvorming
- Legt de focus op beleidsformulering die richting geven aan het bereiken van doelen. Deze doelen
bestaan uit politieke consensus waarin verschillende waarden gebalanceerd worden en omgezet
worden in doelen.
- Legt de focus op het kiezen van doelen en middelen, het formuleren van maatregelen en het gebruik
