Dit is een samenvatting van het boek "Meer dan opvoeden. Het bevat de hoofdstukken 1 t/m 9 en de hoofdstukken 13 t/m 15 (tentamenstof). Ook de PowerPoints van de colleges zijn erin verwerkt. Dit alles in slechts 22 pagina's. Succes!!!
Centrale vragen les 1: de professionalisering van opvoeden is in de loop de eeuwen
steeds meer toegenomen. Experts hebben steeds meer status gekregen:
- Wat betekent dit voor de positie van de ouders?
- Wat heeft een ouder aan deze professionalisering?
Hoofdstuk 1 Perspectieven op het werken met ouders.
In 2015 traden 3 nieuwe wetten in werking: de nieuwe Wmo, de Participatiewet en de
Jeugdwet allen gericht op meer (samen)redzaamheid. Behalve een transitie van het
Rijk naar de gemeenten, vindt ook een transformatie plaats van hulp aan de jeugd.
Voorheen werd snel hulp geboden, nu is het de taak van de SW’er om de ouders te
stimuleren hun eigen kracht in te zetten. Sociaal werker moet zich terughoudend
opstellen, maar ook werken aan een vertrouwensband met de ouders om sneller te
kunnen ingrijpen. Op deze manier kan specialistische hulp voorkomen worden.
Professionele afstand – Nabijheid Balans tussen zoeken.
De rol van de Sociaal Werker:
- Coachende houding.
- Eigen kracht ouders inzetten.
- Opvoedingsvragen en -problemen normaliseren.
- Bekrachtigen wat goed gaat.
- Meer refecteren op hun rol en hun handelen.
- Balans zoeken opvoedingsdoelen ouders – overheid.
- Oog hebben voor de individuele opvoedingscontext.
Belangrijk is de betekenis van de sociale omgeving. Deze steun draagt in belangrijke
mate bij aan een voorspoedige ontwikkeling van jeugdigen.
Met een constructieve houding en door samen te zoeken naar steun van anderen, helpt
de sociaal werker ouders de opvoeders te worden die ze graag willen zijn. Kennis over
opvoeden en ouderschap is dan ook van groot belang.
Een succesvolle hulpverlening begint met het creëren van een veilige en respectvolle
context waarbinnen ouders zich gehoord voelen. Vervolgens is aandacht voor wat wél
goed gaat een waardevolle stap naar het gevoel een goede ouder te zijn.
Hoofdstuk 5 Verwen ze niet zo!
Historische opvattingen over maatschappelijk opvoeden in geschreven opvoedingsadvies
in NL van ongeveer 1600-2000.
De 17e eeuw; De Gouden Eeuw. Kinderen opvoeden tot vrome en deugdzame
burgers.
De Republiek der Verenigde Nederlanden had goed opgeleide en betrouwbare mensen
nodig voor haar bloeiende economie. Kinderen moesten dus deugden als eerlijkheid,
bescheidenheid, behulpzaamheid, etc. aanleren. Ze werden opgevoed tot een leven ten
dienste van de gemeenschap. Bijna de gehele burgerij was gelovig, dus het belangrijkste
doel was om vroom te leven. Ouders moesten het goede voorbeeld geven. Binnen het
gezin had ieder zijn eigen taak. Vaders: gezag en eindverantwoordelijk. Moeders:
dagelijkse zorg kinderen. Kinderen kregen begrip en waardering van hun ouders; er werd
naar ze geluisterd. Wanneer ouders wegvielen, nam de samenleving de
opvoedingsverantwoordelijkheid over.
, De verlichting: opvoeding voor kinderen en armen.
Economie in verval & politieke onrust. Ouders aangespoord om hun kinderen tot
arbeidzame burgers op te voeden. Vooruitgang stond centraal: meer kennis over hoe de
wereld in elkaar zit door wetenschap, meer deugd en beschaving door de dingen te
bekijken vanuit de rede i.p.v. vanuit vastliggende overtuigingen. Ook mensen die arm
waren en in de politiek niks te zeggen hadden, zouden ‘beschaafd’ kunnen worden. Het
gehele volk moest opgevoed worden.
De meeste moeders moesten ook werken om hun gezin te onderhouden.
De negentiende eeuw: moderne adviezen tegen materialistische waarden.
Tweede helft; industriële revolutie wat tot meer werkgelegenheid leidde. De toestand van
de armen verbeterden en het publiek voor opvoedingsadvies werd breder.
Materialistische waarden als hebberigheid, egoïsme en winst als doel doordrenkte de
samenleving.
Verzuiling; eigen scholen, partijen, ziekenhuizen, etc. Rondom levensbeschouwingen
waren er veel verschillen. De schrijvers van opvoedingsadvies waren eensgezind: ouders
waren verantwoordelijk voor het opvoeden van hun kind tot een goed mens dat bruikbaar
was voor de samenleving; ‘zedelijkheid’. Kinderarbeid werd niet als een probleem gezien.
De twintigste eeuw: professionalisering van opvoedingsadvies.
Er waren wetten bijgekomen die om de bescherming van kinderen ging.
Opvoeden werd een kunst die niet alledaags was, maar waarvoor speciale kennis nodig
was. Deskundigheid werd steeds belangrijker. Gevolg hiervan was dat
opvoedingsvraagstukken steeds meer gericht waren op het innerlijk van het kind, een
proces dat emotionalisering heet. Het kind was niet gewoon ongehoorzaam of stout, maar
had een psychologisch probleem.
Na de WO II: psychologie in dienst van opvoeding tot nuttige burgers.
De opvoeding had ernstig geleden onder de bezetting. Gezinnen waren uit elkaar
gevallen en opgroeiende kinderen hadden totaal verkeerde waarden en normen
aangeleerd zoals liegen en stelen. Het herstel moest bij het gezin beginnen.
De eis bleef dat ouders in hun eigen leven een voorbeeld waren. Ze moesten streng zijn
en tevreden met wat het bestaan hun bood, niet klagen.
Alleen wanneer ouders erin zouden slagen hun kinderen op te voeden tot finke
volwassenen die zich voor hun omgeving zouden inzetten met opofering van het
eigenbelang, zou het met het land nog goed komen.
Dokter Spock was onbezorgder en raadde ouders aan vooral op zichzelf af te gaan. Hij
vond het belangrijker dat kinderen leerden zich soepel in de samenleving te bewegen,
zodat ze later in hun werk en in hun sociale relaties gelukkig zouden kunnen zijn. Spock
adviseerde ouders wel om hun kind toe te staan op dezelfde manier te spelen, praten,
kleden als de andere kinderen uit de buurt. Spock zette de psychologische ontwikkeling
centraal.
Naar de eenentwintigste eeuw: ontwikkelingspsychologie stelt de norm.
Ontzuiling, democratisering en individualisering.
Ouders zouden bekwaam genoeg zijn om zelf te bepalen wat gewenst en ongewenst
gedrag was in de opvoeding. De samenleving en de ouder verdwenen ongemerkt uit het
opvoedingsadvies. Ouders moesten zelf beslissen.
, Het stimuleren van de ontwikkeling van het kind stond centraal.
Er verschenen boeken waarin niet het kind, maar de opvoedende ouder centraal stond.
Waar Nederlandse schrijvers van opvoedingsadviezen voor waarschuwden, was echter
niet de aandacht voor kinderen, integendeel, die hadden kinderen juist nodig. Ze
waarschuwden tegen toegeefijkheid en inconsequentheid verwend.
Een verwend kind krijgt niet de vaardigheden mee om zich soepel te bewegen in de
samenleving. Dus de vlotte ontwikkeling van een kind werd de maatstaf.
Voordelen van het kopen van samenvattingen bij Stuvia op een rij:
Verzekerd van kwaliteit door reviews
Stuvia-klanten hebben meer dan 700.000 samenvattingen beoordeeld. Zo weet je zeker dat je de beste documenten koopt!
Snel en makkelijk kopen
Je betaalt supersnel en eenmalig met iDeal, creditcard of Stuvia-tegoed voor de samenvatting. Zonder lidmaatschap.
Focus op de essentie
Samenvattingen worden geschreven voor en door anderen. Daarom zijn de samenvattingen altijd betrouwbaar en actueel. Zo kom je snel tot de kern!
Veelgestelde vragen
Wat krijg ik als ik dit document koop?
Je krijgt een PDF, die direct beschikbaar is na je aankoop. Het gekochte document is altijd, overal en oneindig toegankelijk via je profiel.
Tevredenheidsgarantie: hoe werkt dat?
Onze tevredenheidsgarantie zorgt ervoor dat je altijd een studiedocument vindt dat goed bij je past. Je vult een formulier in en onze klantenservice regelt de rest.
Van wie koop ik deze samenvatting?
Stuvia is een marktplaats, je koop dit document dus niet van ons, maar van verkoper JaniqueKlaver. Stuvia faciliteert de betaling aan de verkoper.
Zit ik meteen vast aan een abonnement?
Nee, je koopt alleen deze samenvatting voor €4,48. Je zit daarna nergens aan vast.
