Waardecreatie samenvatting
Design thinking
Design thinking is een werkwijze, het gaat over hoe dingen tot stand zijn gekomen, het gaat
over het ontwerpen van iets. Design Thinking zoekt naar oplossingen die aansluiten op de
praktijk en die de dynamiek van het probleem meenemen.
Design Thinking is een methode om op een creatieve manier innovatieve oplossingen te
ontwikkelen voor (complexe) problemen. Deze manier van innoveren onderscheidt zich door
de extreme klantfocus en het gebruik van verschillende prototypes.
Innovatie: Is het proces dat zich focust op het realiseren van nieuwe of verbeterde
producten, bedrijfsprocessen, proposities, of businessmodellen om waarde te creëren voor
klanten en/of medewerkers.
- Radicale innovatie: ingrijpend, radicaal vernieuwen (de eerste mobiele telefoon of
raket).
- Incrementele innovatie: stapsgewijs vernieuwen en verbeteren (de zoveelste
nieuwe versie van een mobiele telefoon).
Iteratief en incrementeel werken
Iteratief: Hierbij start je met een ruwe versie en werk je in stapjes naar een steeds verfijnder
product.
Incrementeel: het proces groeit stap voor stap het aantal of de omvang of de functionaliteit
van het eindproduct.
De wetenschappelijke methode bestaat uit 3 stappen: Hypothese, test en evaluatie.
Eerst bepalen wat te onderzoeken, deze inzichten worden verzameld en worden vertaald
naar de hypothese. Daarna wordt de hypothese getest, waarna in de derde stap de
resultaten worden geëvalueerd door ze te vergelijken met de hypothese.
Klopt de aanname niet? Dan wordt de hypothese verworpen en begint de cyclus opnieuw
net zo lang tot dat de hypothese niet meer verworpen hoeft te worden.
Deze wetenschappelijke methode is in 1620 bedacht door Francis Bacon.
Hypothese: is een voorlopige stelling waarin je aangeeft wat je verwacht te vinden in je
onderzoek.
De cyclische methode van Bacon werd in 2013 aangepast en de iterative cycle of human
centered design genoemd. Hierbij worden 4 stappen onderscheiden: observatie,
ideegeneratie, prototyping en testen.
Design thinking gaat niet alleen om het testen en analyseren van een hypothese, maar dat
,er telkens nieuwe ideeën worden bedacht (ideegeneratie). En dat deze ideeën in een vroeg
stadium worden uitgewerkt tot iets concreets (prototyping).
Cyclus van Design thinking
De cyclus van Design Thinking onderscheidt Stompff in 5
stappen: Framing, analyse, ideeontwikkeling, realisatie
en reflectie.
Deze cyclus herhaalt zich net zo lang totdat je naar
tevredenheid de mijlpaal in het designproces hebt
behaald.
Framen en reframen
Framen binnen Design Thinking is het opzetten van een
bepaalde bril, het aannemen van een overtuiging of het
uitgaan van een bepaalde assumptie.
Reframen is het aanpassen van het frame op basis van de reflecties die je doet, net zolang
totdat het frame geen aanname of assumptie meer is, maar gebaseerd op feiten.
Frames kunnen zorgen voor mislukte productlanceringen of juist voor niet-gelanceerde
innovatieve producten.
Het design proces
Ook wel: double diamond genoemd, bestaat uit 4 fases:
1. Ontdekkingsfase: is een periode van inspiratie en inzichten opdoen, behoeftes van
gebruikers in kaart brengen, frames onderzoeken en initiële ideeën over het
probleem bedenken.
2. Definitiefase: het gaat hier om het ordenen en prioriteren van alle inzichten uit de
eerste fase, ook gaat het om het focussen op de inzichten die mogelijk tot een
oplossing kunnen leiden. Het belangrijkste hier is het ontwikkelen van een creatieve
opdracht die fundamentele uitdaging kadert.
3. Ontwikkelingsfase: hier staat het vormgeven, ontwikkelen, concreet maken, testen en
bijschaven van potentiële oplossingen centraal.
4. Implementatiefase: hier lever je een functionerende oplossing op, waarmee een
(voorlopig) antwoord is gegeven op het probleem.
, 1. Ontdekkingsfase:
Er is altijd een aanleiding om aan de slag te gaan. Deze fase gaat over het onderzoeken van
de aanleiding en het ontdekken van het probleem of de uitdaging.
De nadruk ligt op divergeren, het creëren van keuzes door het van alle kanten bekijken van
het probleem en het onderzoeken van alternatieve verklaringen om tot een brede kijk op de
problematiek te komen.
Het onderwerp wat nu ontstaat, lijkt misschien even te werken, maar uiteindelijk voldoet het
niet aan de behoefte van de klant.
Naast het opdoen van inzichten in de organisatie, ligt de focus in de ontdekkingsfase ook op
hoe de beleving van de (toekomstige) gebruiker is en hoe die aankijkt tegen het probleem
van de opdrachtgever. Welke problemen ervaart die? Welke behoeften en wensen heeft de
klant van de opdrachtgever?
Een design proces kan namelijk pas succesvol worden genoemd als het resultaat wordt
geaccepteerd door de gebruiker en betrokkenen.
Action bias: de natuurlijke neiging van de mens om tot actie over te gaan, omdat stilstaan
wordt geassocieerd met besluiteloos of zwakte.
Dit is niet altijd de beste oplossing, en er is maar 1 manier om dat te voorkomen, namelijk
jezelf afvragen of je genoeg inzicht hebt om daadwerkelijk aan de slag te gaan.
Paradoxen
Design Thinking wordt vaak ingezet bij ingewikkelde, complexe problemen.
Meestal zit er een schijnbare tegenstelling in deze problemen, waardoor het probleem lastig
is op te lossen. Het blijkt dat achter een probleem vaak een paradox verscholen zit. Als je
zo'n paradox probeert op te lossen kom je vaak vast te zitten in een cirkelredenatie, want er
is altijd wel een principe, wet of norm die een oplossing in de weg staat.
(Denk aan het pashokjes of files paradox). Het designteam moet dus op zoek naar een
oplossing die de paradox opheft of de grenzen daarvan opzoekt.
Paradox: is de cirkelredenatie achter een probleem dat moeilijk op te lossen is.
2. Definitiefase:
Hier worden alle inzichten die zijn ontdekt in de eerste fase geordend, geprioriteerd en
zodanig geanalyseerd dat er een aantal mogelijkheden uitkomt om verder mee te gaan.
Deze fase focust zich op de inzichten uit de ontwikkelingsfase die tot een mogelijke