VPK samenvatting Klinisch redeneren
Week 14
CanMED’s: organisator, zorgverlener, samenwerkingspartner, reflectieve
professional
Basis & doel Klinisch Redeneren
Kritisch denken klinisch redeneren klinisch oordelen
Klinisch redeneren:
Vertaling (uit Engels):
Klinisch redeneren is een complex denkproces waarbij, met behulp van
formele en informele denkstrategieën, informatie wordt verzameld en
patiënten informatie wordt geanalyseerd waarna er gekeken wordt naar het
belang van deze informatie en er wordt onderzocht naar zinvolle alternatieve
acties (Simmons, 2010).
Klinisch redeneren is het continue proces van gegevensverzameling en
analyse gericht op de vragen en problemen van een individu en diens
naasten, in relatie tot ziekte en gezondheid (Lambregts e.a., 2012).
Kritisch denken:
Het stellen van een probleem of een vraag, of een situatie verkennen, alle
informatie erover integreren, tot een oplossing of hypothese komen en een
standpunt verdedigen.
Denken dat probeert tot een oordeel te komen na een eerlijke beoordeling van
alternatieven met inachtneming van beschikbaar bewijs en argumenten.
Een actief, doelbewust en georganiseerd cognitief proces dat we zorgvuldig
toepassen om het denkproces van onszelf en anderen te onderzoeken met als
doel ons inzicht te verschaffen en ons inzicht te vergroten (Wilkinson, 2018).
Klinisch oordelen:
Door klinisch (te) redeneren kan de verpleegkundige de beslissingen die zij/hij
neemt beargumenteren en daarover communiceren.
Klinisch oordeel verwijst naar de resultaten (outcomes) van kritisch denken of
klinisch redeneren – je conclusie, je besluit of je mening (Alfaro-LeFreve,
2013).
Betreffen conclusies en meningen die je, op basis van patiëntgegevens, hebt
gevormd over de gezondheid van een patient (Wilkinson, 2018).
,Het verpleegkundig proces komen de 3 samen
Is een systematisch, creatieve methode die gebruikt wordt om feitelijk,
dreigende of mogelijke gezondheidsproblemen vast te stellen, te voorkomen
en te behandelen: het is een methode waarmee je patiëntenvermogens
vaststelt (Wilkinson, 2018).
Proces van klinisch redeneren m.b.t. preventie
Klinisch redeneren is het continue proces van gegevensverzameling en
analyse gericht op de vragen en problemen van de patiënt.
In dit proces richt de verpleegkundige zich op:
- Risico-inschatting
De verpleegkundige weet op basis van diepgaande kennis
welke mensen een verhoogd risico hebben op het ontstaan
van bepaalde problemen.
Afhankelijk van de inschatting preventieve maatregelen
(NOC meetschalen).
- Vroeg signalering
De verpleegkundige weet dat veel problemen zich aandienen
met voortekenen of vroege symptomen,
Bij herkenning tijdig een probleem signaleren (NANDA 81
Risicodiagnosen)
- Probleemherkenning
De verpleegkundige richt zich op een groot aantal problemen
die zich bij verschillende mensen in verschillende situaties
kunnen voordoen.
Herkennen uitingsvormen (van deze problemen)
objectiveren (NANDA diagnosen).
- Interventie
De verpleegkundige past een groot scala aan interventies toe
die voortkomen uit haar eigen vaststelling van de problemen
van een individu, maar ook interventies die door andere
worden voorgeschreven (NIC).
- Monitoring
De verpleegkundige monitort de werkzaamheid van de
interventies, en volgt het beloop van de ziekte, de
aandoening of de behandeling (NOC). evaluatie?
Waarom klinisch redeneren
Helpt je op gestructureerde wijze verpleegkundige gegevens te verzamelen en
te ordenen. Om zo te komen tot een verpleegkundige diagnose en uiteindelijk
de juiste vervolgstappen in het verpleegkundig proces.
Wanneer?
Tijdens uitvoering van de zorg
Ook in rapportage, patient besprekingen, overdracht MDO’s etc.
,Vormen van redeneren
Diagnostisch redeneren:
klinisch redeneren om de juiste diagnose of het juiste gezondheidsprobleem
vast te stellen als onderdeel van het verpleegkundig proces
Prognostisch redeneren:
is klinisch redeneren om de beïnvloeders van het beloop van een
gezondheidsprobleem te vinden, te wegen en de meest waarschijnlijke afloop
vast te stellen. Meestal wordt de prognose uitgewerkt in patiënten-doelen.
Inductief redeneren:
Van specifieke details en feiten komen tot een generalisaties
Deductief redeneren:
Conclusie afleiden uit een algemene theorie, uitspraak, generalisatie,
vooropgezette stelling of concreet feit
Klinisch redeneren & redeneerhulpen
In het proces van klinisch redeneren gebruikt een verpleegkundige
redeneerhulpen: ordeningsmodellen, classificaties, methodieken,
fasemodellen, stappenplannen enzovoort.
Bedoeld om op een professionele manier probleemsituaties te
analyseren, te verduidelijken, te benoemen, in te delen of op te lossen.
Ze helpen om de juiste vragen te stellen in alle fasen van het klinisch
redeneren ter ondersteuning van besluitvorming
Competenties verpleegkundige m.b.t. klinisch redeneren
Cognitieve vaardigheden (denken)
- analytisch, logisch redeneren – conclusies op basis van feiten
- intuïtief redeneren – vooronderstellingen beargumenten
Metacognitieve vaardigheden (denken over je denken / reflecteren)
- kunnen reflecteren op je argumentatie en redenatie
Kennis
- discipline gebonden kennis (NANDA, NOC, NIC)
- niet-discipline gebonden kennis (pathologie, fysiologie, anatomie,
psychologie, sociologie, ethiek, recht, ect.)
, Kenmerken verpleegkundige m.b.t. kritisch denken
Autonomie:
- trouw aan eigen denkproces, past intellectuele standaarden toe op
denkproces, bereid om te erkennen dat denkproces ook onzorgvuldig
kan zijn.
Vertrouwen:
- vertrouwt erop dat door de toepassing van eigen denkproces op de
lange duur de beste resultaten bereikt.
Oprechtheid:
- bewust dat alle standpunten een gelijke behandeling behoeven..
Bescheidenheid:
- bewust van beperkingen in eigen kennis, open zijn over wat je niet
weet.
Moed:
- bewust van de noodzaak om ideeën, overtuigingen en standpunten die
nieuw voor je zijn te onderzoeken.
Empathie:
- bewust van de noodzaak je te verplaatsen in een ander om de ander
echt te kunnen begrijpen.
