Samenvatting digitalisering en veiligheid.
Hoofdstuk 4 en 24 basisboek integrale veiligheid, PowerPoints
van de lessen en diverse wetenschappelijke artikelen.
Door deze samenvatting kan je:
De relevantie van maatschappelijke digitalisering voor de studie
Integrale Veiligheidskunde herkennen en benoemen.
Kan de belangrijkste digitale trends en ontwikkelingen op het gebied
van integrale veiligheid herkennen en benoemen.
Kan theorieën uit de criminologie op digitale veiligheidsvraagstukken
toepassen.
Is in staat om dreigingen ten aanzien van informatiebeveiliging te
herkennen
Kan het nut en de noodzaak uitleggen van oefenen en testen aan de
hand van het volwassenheidsmodel informatieveiligheid.
Kan eisen die gesteld worden aan informatiebeveiliging benoemen
beschrijven en onderscheiden.
Kan conform internationale standaarden voor informatiebeveiliging
passende maatregelen voor stellen t.o.v. cyberdreigingen.
Digitalisering en Cyberspace
Digitalisering verwijst naar de integratie van informatie- en
communicatietechnologie (ICT) in verschillende aspecten van het dagelijks
leven, waarbij apparaten en systemen steeds meer via netwerken
verbonden zijn. Cyberspace is een digitale ruimte die bestaat uit een
technologische basis (zoals servers en netwerken) en de
interactiepatronen die hieruit voortkomen. Het concept cyberspace
benadrukt dat digitale en fysieke realiteiten met elkaar verweven zijn en
invloed op elkaar uitoefenen.
Cybercrime
Cybercrime is criminaliteit waarbij ICT een cruciale rol speelt. Er zijn twee
vormen van cybercrime:
Cybercrime in enge zin: Delicten waarbij ICT het middel en doel is,
zoals hacken.
Gedigitaliseerde criminaliteit: Traditionele misdaden waarbij ICT een
middel is, maar niet het doel, zoals online fraude.
De definitie van cybercrime kan verwarrend zijn omdat verschillende
instanties verschillende definities hanteren. Het Cybercrimeverdrag van
2001 definieert cybercrime als concrete problemen zoals hacken en online
fraude, zonder een theoretische definitie.
Verschillen tussen cybersecurity en cybersafety
Cybersecurity richt zich op het beschermen van de technologische
infrastructuur van cyberspace, zoals de beschikbaarheid, integriteit en
vertrouwelijkheid van informatie. Het omvat technische maatregelen, zoals
encryptie en malwaredetectie. Cybersafety beschermt de gebruiker in
cyberspace tegen schadelijke gedragingen (lichamelijke of geestelijke
,integriteit), zoals pesten en oplichting. Terwijl cybersecurity de
technologische kant beschermt, beschermt cybersafety de menselijke
kant.
De 6 veiligheidsproblemen van digitalisering
Digitalisering brengt zes belangrijke veiligheidsproblemen met zich mee:
1. Hacken: Een basisdelict dat vaak het startpunt is voor andere
misdaden.
2. E-fraude: Wijdverspreide fraude via digitale kanalen.
3. Verspreiding van kinderporno: Een probleem met grote
maatschappelijke impact.
4. Identiteitsmisbruik: Het aannemen van een valse identiteit voor
criminele activiteiten.
5. Cybercrisis: De uitval van vitale infrastructuren zoals banken en
ziekenhuizen door digitale verstoringen.
6. Ondergrondse economieën: Ongecontroleerde geldstromen, vaak
mogelijk gemaakt door cryptovaluta zoals Bitcoin en Ethereum.
Complexiteit in ontwikkeling
De voortgaande digitalisering leidt tot een steeds complexere
samenleving, waarin netwerken tussen mensen, apparaten, en systemen –
bekend als het Internet of Things (IoT) en Internet of Everything (IoE) –
exponentieel toenemen. Hoewel dit een nieuwe fase in de technologie
vertegenwoordigt, is het proces van toenemende complexiteit niet
fundamenteel nieuw. Vergelijkbaar met historische ontwikkelingen zoals de
opkomst van steden en mobiliteit via auto's, introduceert digitalisering
nieuwe mogelijkheden en bijbehorende risico's.
Daarnaast brengt digitalisering een sociale dynamiek van organisatie-
en informatievermogen met zich mee. Deze dynamiek kan zowel
problemen veroorzaken als oplossingen bieden, door nieuwe
mogelijkheden voor samenwerking en informatiedeling te faciliteren, maar
ook door uitdagingen te stellen aan traditionele veiligheidsmodellen.
De 4 vormen van complexiteit
Digitalisering introduceert vier vormen van complexiteit zijn:
1. Technische complexiteit: Apparaten en systemen zijn ingewikkeld en
bevatten vaak fouten.
2. Netwerkcomplexiteit: Apparaten zijn verbonden in netwerken, wat
het overzicht en de controle bemoeilijkt.
3. Echtheidscomplexiteit: Online is het moeilijk om echt van nep te
onderscheiden. In de fysieke wereld is dat makkelijker door
bijvoorbeeld echtheidskenmerken in bankbiljetten ed.
4. Cyborgcomplexiteit: Integratie van technologie in het menselijk
lichaam (bijv. RFID-implantaten, digitaal gestuurde neuroprotheses
ed.) zorgt voor nieuwe veiligheidsvraagstukken. Als dit soort
apparatuur, die in het menselijk lichaam zijn aangebracht, gehackt
worden. Kan die persoon gehackt worden. Een gek idee! Een ander
voorbeeld van cyborgcomplexiteit zijn een avatar. Die avatar kan
, bijvoorbeeld worden beroofd, aangerand of verminkt (Runescape- en
Habbohotel-arrest)
Organisatievermogen en informatievermogen
Digitalisering heeft het informatievermogen van organisaties en
individuen vergroot, met techbedrijven als Google en Facebook die dit als
verdienmodel gebruiken. Naast grote bedrijven kunnen ook criminelen zich
toegang verschaffen tot klantgegevens via hacks, waardoor hun
criminele slagkracht toeneemt en zij doelgericht kunnen aanvallen. Dit
verhoogt de risico’s voor individuen en organisaties aanzienlijk. Ook
nepnieuws en desinformatie vormen een groeiend gevaar, omdat deze
makkelijk verspreid worden door iedereen met toegang tot informatie, wat
kan leiden tot maatschappelijke verwarring en manipulatie.
De verhouding tussen organisatievermogen en informatievermogen
is als volgt:
1. Organisatievermogen verwijst naar de kracht van individuen en
groepen om zich digitaal te organiseren, bijvoorbeeld via platforms
zoals WhatsApp en sociale media. Dit maakt het mogelijk om snel en
effectief informatie te delen en acties te coördineren, zowel voor
positieve initiatieven zoals buurtpreventie als voor negatieve, zoals
georganiseerde criminele activiteiten.
2. Informatievermogen draait om de capaciteit om toegang te
verkrijgen tot grote hoeveelheden gegevens en deze te benutten.
Grote technologiebedrijven zoals Google en Facebook hebben hier
enorm veel voordeel van, omdat zij data verzamelen en analyseren
en gebruiken om hun diensten te optimaliseren en
gepersonaliseerde content aan te bieden. Dit geeft hen niet alleen
commercieel voordeel, maar ook macht om gedrag en meningen te
beïnvloeden door de manier waarop informatie wordt gepresenteerd.
Informatieveiligheid en privacy
Informatieveiligheid omvat alle maatregelen om de betrouwbaarheid van
informatie te waarborgen, met name de beschikbaarheid, integriteit en
vertrouwelijkheid. Informationele privacy richt zich specifiek op het
beschermen van persoonsgegevens, die kwetsbaar zijn voor misbruik en
fraude. De Algemene Verordening Gegevensbescherming (AVG) stelt
strenge eisen aan het gebruik en de bescherming van (bijzondere)
persoonsgegevens.
Veiligheidsproblemen door digitalisering
Digitalisering heeft naast voordelen ook veiligheidsproblemen voor de
samenleving. Drie belangrijke problemen zijn:
Identiteitsmisbruik: Door de mogelijkheid om zich online anoniem of
met een valse identiteit voor te doen, wordt fraude en opruiing
makkelijker.
Afhankelijkheid van vitale infrastructuren: Essentiële systemen zoals
banken en ziekenhuizen zijn afhankelijk van computers. Uitval door
