Samenvatting: How the special needs brain learns – 3de editie D. A. Sousa (2016)
Introductie
Special needs refereerd naar studenten die:
Gediagnostiseerd en geklassificeerd zijn met het hebben van een leerprobleem, inclusief,
spraak, taal, schrijven, rekenen en emotionele en gedragsstoornissen
Ingeschreven in een aanvullend instructieprogramma voor basisvaardigheden, zoals die
federale vergoeding ontvangen onder Titel I of de Elementary en Secondary Education Act.
Niet geclassificeerd zijn voor speciaal onderwijs of ingeschrijven zijn voor Title I programma,
maar alsnog moeite hebben met problemen die leren beïnvloed
Refereert niet naar studenten met leerproblemen doordat ze gehoor, visuele of fysieke
handicaps hebben.
Understanding the Effects of Poverty
Studies hebben laten zien dat kinderen die opgroeien in armoede niet zo goed presteren op
academisch niveau dan hun peers. Verklaring van dit probleem is:
Er is bewijs gevonden dat het leven in armoede effect heeft op het brein en met name in de
cerebrale gebieden die verantwoordelijk zijn voor cognitieve processen, taal, ontwikkeling
en geheugen. Onderzoek wees uit dat kinderen die in armoede leefden significant minder
hersenvolume hebben in de frontale, temporale kwabben en de hippocampus (Luby, 2015)
Frontale kwab: verantwoordelijk voor het controleren van de aandacht en emoties, het plannen,
prestatie op complexe cognitieve processen.
Temporale kwab: biedt taalbegrip en gehoorprocessen
Hippocampus: is belangrijk voor het omzetten van informatie naar het langetermijngeheugen.
1
,Hoofdstuk 1: The Brain and Learning
Neuroplasticity: Het vermogen van het brein om continu te reorganiseren en opnieuw verbindingen
te leggen in neurale paden vanwege de input van de omgeving.
Figuur 1.1 dit diagram laat de vier hoofdkwabben zien van het brein (cerebrum) evenals de motor
cortex, de somatosensory cortex en de cerebellum
Het executieve systeem van het brein rijpt langzamer dan het emotionele systeem,
waardoor adolescenten vaak risicovol gedrag laten zien.
Lobes of the Brain
Frontale kwab: achter het voorhoofd is een portie frontale kwab die de prefrontale cortex wordt
genoemd. De frontale kwab is belangrijk voor plannen en denken. Het bestaat onder andere uit het
executive control center van het brein en monitort het hogere denken, het leiden van probleem
oplossing en het reguleren van excessen van het emotionele systeem. De frontale kwab bevat ook
onze ‘’eigen wil gebied” wat sommige de persoonlijkheid noemen. Het meeste van het
werkgeheugen is ook hier gelokaliseerd, het gebied waar focus plaatsvindt. De frontale kwab rijpt
langzaam.
Temporale kwab: boven de oren rust de temporale kwab, welke dealt met geluid, muziek, gezicht en
object herkenning, en sommige delen het langetermijngeheugen. De spraak centreert zich ook in dit
gebied alhoewel dit vaak alleen aan de linkerkant zit.
Occipital kwab: aan de achterkant van het brein zit de occipital kwab, wat bijna alleen gebruikt wordt
voor visuele processing
Parietal kwab: Bijna bij de top zit de parietal kwab, welke doelt met ruimtelijke oriëntatie, rekenen
en zekere typen van herkenning.
Motor Cortex and Somatosensory Cortex
Tussen de parietal en de frontale kwabben zijn twee banden over de top van het brein van oor tot
oor. De band dichter bij de voorkant is de motor cortex. Deze strip controlleerd lichaamsbeweging en
werkt met het cerebellum om leren en bewegingsvaardigheden te coördineren.
Net achter de motor cortex is de somatosensory cortex welke tast signalen ontvangt van
verschillende delen van het lichaam.
Cerebellum
Het cerebellum representeerd ongeveer 11% van het gewicht van het brein en is diep gevouwen en
heeft een hoge georganiseerde structuur die meer neuronen bevat dan de rest van het brein. Dit
gebied coördineerd beweging. Het is belangrijk in de prestatie en timing van complexe
bewegingstaken zoals het spelen van piano en basketbal. Ook slaat de cerebellum informatie over
2
,automatische bewegingen op (typen). Doordat dit opgeslagen is is er ruimte voor verbetering in de
bewegingen en kan het worden gedaan met grotere snelheid, meer accuraatheid en minder moeite.
Het staat ook bekend betrokken te zijn in de mentale herhaling van bewegingstaken, welke ook
kunnen verbeteren in prestatie en het meer vaardig maken.
Schade kan zorgen voor langzamere en simpelere bewegingen (niet meer vangen, hand
schudden).
Uit recente studies bleek dat cerebellum ook belangrijk is in het ondersteunen van structuren in
cognitieve processen door het coördineren en het fine-tunen van onze gedachten, emoties,
zintuigen(vooral aanraking) en geheugen.
Doordat de cerebellum is verbonden met regios in het brein die mentale en zintuigelijke taken
uitvoeren kan het deze vaardigheden automatisch en zonder bewuste aandacht voor detail
uitvoeren. Hierdoor kunnen de bewuste delen van het brein zich focussen op andere mentale
activiteiten en het verbreed dus de cognitieve scope.
Some interior parts of the brain
Hersenstam: oudste en diepste gebied in het brein. Dit is het gebied waarbij vitale lichaamsfuncties
worden gecontroleerd en gemonitort: hartslag, slikken, slapen, wakker worden,
lichaamstemperatuur, spijsvertering en ademhaling. Hier ligt ook het reticular activating system
(RAS): verantwoordelijk voor de alertheid van het brein.
Limbische systeem: de meeste structuren liggen in een aantal verschillende functies inclusief de
generatie van emotie en het verwerken van emotionele herinneringen. De belangrijke 4 delen van
het limbische systeem zijn:
Thalamus: Alle inkomende zintuigelijke informatie gaat eerst naar de thalamus. Vanuit hier
wordt het gestuurd naar andere delen van het brein voor verdere verwerking.
Hypothalamus: parel-grootte structuur. De hypothalamus monitort de interne systemen om
de normale staat van het lichaam (homeostasis) te behouden. Door het controleren van
verschillende hormonen modereert het een aantal lichaamsfuncties zoals slapen, voedsel
inname en vloeistofinname.
Hippocampus: speelt een rol in het versterken van leren en in het omzetten van informatie
van het werkgeheugen via elektrische signalen naar het langetermijngeheugen (proces dat
dagen tot maanden kan duren). Het checkt constant informatie dat doorgegeven is aan het
werkgeheugen en vergelijkt het met opgeslagen ervaringen. Dit proces is essentieel voor de
creatie van betekenis.
Amygdala: speelt een belangrijke rol in emoties, met name angst. Het reguleert de
individuele interactie met de omgeving dat overleving kan beïnvloeden zoals wanneer aan
te vallen, te vluchten, te eten en zich voort te planten.
Cerebrum (grote hersenen)
Grootste gebiedt dat bijna 80% van het gewicht van het brein bevat. De oppervlakte is grijs en
gerimpelt en gemarkeerd met groeven is die kloven worden genoemd. Een grote kloof loopt van de
achterkant en verdeeld de cerebrum in twee helften genaamd cerebrale hemisferen. De twee
hemisferen zijn verbonden met een dikke kabel van meer dan 250 miljoen zenuwvezels genaamd de
corpus callosum. De hemisferen gebruiken dit om te communiceren met elkaar en coördineren
activiteiten. De hemisferen zijn bedekt met een dunne maar sterke cortex. Denken, geheugen spraak
en spierbewegingen zijn gecontroleerd door gebieden in het cerebrum. De cortex laag is vaak
gerefereerd als het brein zijn grijze massa.
Witte massa: de neuronen in de dunne cortex vormen colommen wiens takken reiken naar beneden
door de corticale laag in een dicht web bekend als witte massa. Hier verbinden neuronen zich met
elkaar om een enorme reeks te vormen van neurale netwerken.
3
, Brain cells
Zenuwcellen worden neuronen genoemd. Veel cellen zijn ook wel ondersteunende cellen en worden
gliale cellen genoemd. Deze houden de neuronen bij elkaar en fungeren als filters om schadelijke
substanties uit neuronen te krijgen. Neuronen kunnen wel duizende vertakkingen/dendrieten
hebben. Dendrieten ontvangen elektrische impulsen van andere neuronen en versturen ze door een
lange vezel genaamd de axon. Elke neuron heeft zijn eigen axon. Een laag dat myeline ligt rond elke
axon. Dit zorgt ervoor dat de snelheid verhoogd wordt van impulse overdracht. Neuronen hebben
geen direct contact met elkaar, tussen elke dendriet en axon is een kleine ruimte en wordt de synaps
genoemd.
Een typische neuron verzamelt signalen van andere door de dendrieten. De neuron zend elektrische
activiteit uit (impuls) door de axon naar de synaps, waar de activiteit chemicaliën los laat wat
opgeslagen ligt in zakken (synaptic vesicles) aan het einde van de axon. De chemicaliën worden ook
wel neurotransmitters genoemd.
Mirror Neurons
Mirror neurons helpen een individu de intenties en gedragingen van andere te ontcijferen en
voorspellen. Spiegel neuronen staan het toe om ervaringen te voelen van anderen binnen onszelf en
anderen te begrijpen in hun emotie (denk maar aan gapen, nadat je iemand anders zag gapen).
Figuur 1.4. Neuronen en zenuwcellen geven impulsen
door via een axon en door de synapsen en de dendrieten
van de naburige cel. De impuls is gedragen door de
synapsen naar receptor kanten door neurotransmitters.
www.youtube.com/watch?v=c5cab4hgmoE
Learning and retention
Leren treedt op wanneer de synapsen fysieke en
chemische veranderingen doorgaan zodat de invloed van
een neuron op een andere ook veranderd.
VB: Een set van neuronen `leert` om samen te vuren.
Herhaalt vuren maakt succesvolle branding makkelijker
en uiteindelijk automatisch in bepaalde condities
geheugen is gevormd.
Leren is het process waarin we nieuwe kennis en
vaardigheden verkrijgen. Geheugen is het proces
waarbij we kennis en vaardigheden behouden voor de
toekomst.
4
