Samenvatting
Complete samenvatting van alle verplichte stof Criminalistiek
- Vak
- Criminalistiek
- Instelling
- Universiteit Leiden (UL)
Complete samenvatting van alle verplichte artikelen en reader.
[Meer zien]Voorbeeld 4 van de 96 pagina's
Voorbeeld 4 van de 96 pagina's
In winkelwagengesponsord bericht van onze partner
Voorbeeld van de inhoud
Blok 1Chapter 1: Introduction
Forensisch wetenschappelijk bewijs kan ons helpen vast te stellen:
Dat een bepaalde persoon zich op een bepaald moment op een bepaalde plaats bevond;
Dat een bepaalde persoon een activiteit heeft uitgevoerd;
Dat er iets is gedaan met een bepaald instrument (bijv. Telefoon, wapen, gereedschap);
Een relatie tussen twee mensen.
De focus van dit boek ligt op hoe dergelijk bewijs moet worden geïnterpreteerd en opgenomen in de
gerechtelijke procedure. Bewijs wordt gebruikt in de zin van observaties (die zeker zijn) die onze mate
van geloof in de waarheid beïnvloeden van dingen waar we niet zeker van zijn.
§1.1 - Drie ‘principes’
Traditioneel zijn er verschillende ideeën voorgesteld als principes voor forensische wetenschap:
1) Locard's Principle --> een dader laat sporen achter op de plaats delict of draagt sporen weg van
de plaats delict. Locard was een forensisch wetenschapper die voorstelde dat we altijd moesten
overwegen of er sporen van het slachtoffer of de plaats delict te vinden zijn op de verdachte en of
er sporen van de verdachte te vinden zijn op de plaats delict of het slachtoffer. Zoals huid, bloed
of aarde onder de vingernagels.
2) Principe van individualiteit --> geen twee objecten zijn identiek. De vraag is of twee kenmerken
dezelfde bron hebben en in hoeverre onze waarnemingen ons helpen bij het beantwoorden van
die vraag. Popper zei dat een wetenschappelijke wet potentieel falsifieerbaar moet zijn: in theorie
moet het mogelijk zijn om een experiment te ontwerpen dat het zou weerleggen.
3) Individualiseringsprincipe --> als er voldoende overeenkomsten worden gezien tussen twee
objecten om toeval uit te sluiten, dan moeten die objecten uit dezelfde bron afkomstig zijn. Enkele
problemen met dit principe zijn:
Toeval kan nooit volledig worden uitgesloten, hetgeen categorische verklaringen van
individualisering uitsluit.
Er is geen algemeen criterium mogelijk voor het aantal toevalligheden dat nodig is om tot
een individualisering te besluiten; elk gekozen niveau is willekeurig.
Hoe zeker we zouden willen zijn voor een beslissing, hangt af van de ernst van het misdrijf
en van ander bewijsmateriaal en informatie in de zaak. De rol van de forensisch
wetenschapper is om te beschrijven wat het bewijs waard is. Dit ‘principe’ mag daarom
niet worden gebruikt.
§1.2 - Dreyfus, Bertillon en Poincaré
Alfred Dreyfus werd in 1894 beschuldigd van verraad. Een van de centrale bewijsstukken was de
vergelijking van het handschrift in een belastend briefje met het eigen handschrift van Dreyfus. Een
prominente getuige voor de vervolging was Bertillon. Bertillon was een politieagent die opstond om
een politielaboratorium op te richten voor de identificatie van criminelen. Hij stond bekend om het
voorstellen van een systeem van antropometrie (‘het meten van mensen’) genaamd Bertillonage:
foto’s maken en een reeks metingen vastleggen van botkenmerken waarvan bekend was dat ze na de
adolescentie niet veranderden. Later werden vingerafdrukken toegevoegd. De basis van het systeem
was dat het onwaarschijnlijk zou zijn dat twee mensen dezelfde metingen zouden hebben over het
hele scala aan functies. Problemen van Bertillonage:
o De methode was traag en duur;
o Verre van foutloos;
o De meetfunctionarissen moesten specifiek worden opgeleid ---> meer kosten;
1
, o Het systeem kon niet worden toegepast op jongeren.
Het doel van het systeem was om te bepalen of een persoon al dan niet dezelfde metingen had als
een persoon die eerder was aangehouden. Bertillonage kon de rechercheurs niet helpen door te
bewijzen dat een bepaalde persoon bijvoorbeeld op de plaats van een misdrijf was geweest. Rond
1902 werden vingerafdrukken een veel snellere en eenvoudigere identificatiemethode dan
antropometrie. Ze waren goedkoper te verkrijgen en vast te leggen en konden onderzoekers ook
helpen de daders van misdrijven te identificeren. Bertillonage werd geschrapt.
Poincaré maakte drie belangrijke punten over het bewijs van Bertillon op basis van het geschreven
document:
1. Bertillon had de fout gemaakt dat het cijfer dat hij produceerde de kans was om de vier
overeenkomsten tussen de vier onderzochte kenmerken te krijgen, en dus was de kans om
vier overeenkomsten te vinden eigenlijk veel groter dan het cijfer van Bertillon.
2. Gebeurtenissen die zich daadwerkelijk hebben voorgedaan, kunnen van tevoren als hoogst
onwaarschijnlijk worden beschouwd.
3. Het inverse kansprobleem of inverse probability problem: het verschil tussen het vooraf
berekenen van de kans op een effect en het achteraf berekenen van de meest waarschijnlijke
oorzaak van een effect.
Rechtbanken zijn bezorgd over wat kan worden afgeleid uit het feit dat de waarneming is gedaan.
Welke conclusies kunnen worden getrokken met betrekking tot de schuld van de beschuldigde?
Poincaré wees er ook op dat afzonderlijke bewijsstukken ons in staat stellen onze inschatting van de
waarschijnlijkheid van een gebeurtenis te veranderen, maar ze kunnen de waarschijnlijkheid van een
gebeurtenis niet zelf bepalen: ‘Om uit een waargenomen gebeurtenis de waarschijnlijkheid van een
oorzaak te kunnen berekenen, hebben we verschillende gegevens nodig:
1. We moeten weten wat a priori, vóór de gebeurtenis, de waarschijnlijkheid van deze oorzaak was;
2. We moeten dan voor elke mogelijke oorzaak de waarschijnlijkheid van de waargenomen
gebeurtenis weten.
§1.3 – Requirements for Forensic Scientific Evidence
Foto's worden gebruikt om criminelen te identificeren en worden vastgelegd met de details van hun
veroordelingen. Voordelen:
+ Ze kunnen gemakkelijk worden verzonden en gereproduceerd;
+ Kan mensen op afstand laten herkennen;
Een foto is echter van twijfelachtige waarde, vooral na veel verstreken tijd. Tevens zijn beschrijvingen
en zelfs ooggetuige-identificatie van twijfelachtige waarde, misschien omdat de vraag is geworden of
de dader de beschuldigde was of iemand anders met een vergelijkbaar uiterlijk.
Wat zijn kenmerken van een ideaal wetenschappelijk systeem om mensen te identificeren, gezien de
beperkingen van Bertillonage?
Het maakt gebruik van kenmerken die zeer variabel zijn tussen individuen;
Deze kenmerken veranderen niet of weinig in de tijd;
Die kenmerken zijn ondubbelzinnig zodat twee experts hetzelfde kenmerk op dezelfde manier
zouden beschrijven;
Deze kenmerken kunnen worden overgebracht naar sporen op een plaats delict;
Het is redelijk eenvoudig en goedkoop te bedienen.
Als we kenmerken kunnen vaststellen die helpen onderscheid te maken tussen individuen of groepen,
wordt het nuttig om een database bij te houden met waargenomen kenmerken van bekende personen.
Grote databases stellen de politie in staat om te zoeken naar personen die mogelijk een spoor van
een plaats delict hebben achtergelaten.
2
,Als er een verdachte is geïdentificeerd en de waargenomen kenmerken van deze bekende persoon
lijken op die van de sporen van de plaats delict, dan moeten we evalueren wat die waargenomen
overeenkomsten waard zijn. Als de verdachte niets met het misdrijf te maken heeft, wat is dan de kans
om die overeenkomsten te ontdekken? --> Die kans kan worden beoordeeld met behulp van
databases met kenmerken die representatief zijn voor een bepaalde populatie.
Van bewijs mag niet worden verwacht dat het zekerheid geeft. Dit maakt het bewijs niet
‘onbetrouwbaar’ of ontoelaatbaar.
Onzekerheid is inherent aan de beperkte hoeveelheid informatie die uit sporen kan worden
gehaald, die extreem klein, oud en vervuild kunnen zijn.
Het bewijs kan alleen leiden tot een inschatting van de waarschijnlijkheid dat het bewijs zou
worden gevonden als de vervolgingszaak waar was en de verdediging.
Het doel van de auteurs is om uit te leggen hoe dergelijk bewijs moet worden geleverd en
geïntegreerd in de zaak.
Inman, K. & Rudin, R. (2002) - Forensic Science Timeline
Zie de tijdlijn voor forensische wetenschap in de reader. Kort overzicht:
Het begon met het gebruik van vingerafdrukken (houtsnijwerk, klei, bloed)
In 1784, een van de eerste gedocumenteerde gebruik van fysieke matching.
In 1813 documenteert Orfila over bloed- en spermavlekken en wordt beschouwd als de vader
van de moderne toxicologie.
1835, eerste gebruik van bullet-vergelijking door Goddard.
1836, Marsh gebruikt voor het eerst toxicologie in een juryrechtspraak.
Tijdens de 19e eeuw kwamen er meer uitvindingen met betrekking tot lichaamsmateriaal.
Begin 1900 werd het eerste politiecriminaliteitslaboratorium opgericht. Steeds meer
uitvindingen om vingerafdrukken, lichaamsmateriaal, kogels, etc. te vergelijken.
Midden 1900: meer ontwikkelingen met betrekking tot bloedgroepen en manieren om deze te
onderzoeken.
1986: het eerste gebruik van DNA om een misdaad op te lossen.
Handout college 4 – Introduction to forensic science and criminalistics
Scientific method: de rationele basis waarop het werk van de huidige onderzoeker is gebaseerd.
Empirisch: kennis wordt verkregen via directe observatie. Hieraan ligt het empirische geloof ten
grondslag dat er een echt kenbare wereld is die volgens vaste regels werkt en waarvan
effecten niet zonder oorzaak optreden.
Vrij/open-ended: het is vatbaar om te worden versterkt of om de fouten te laten corrigeren in
het licht van nieuw bewijs. De wetenschappelijke methode houdt het volgende in:
Analyse: het bestuderen van het onbekende item om de essentiële kenmerken ervan te
bepalen.
Vergelijking: onderzoeken hoe de kenmerken vergelijkbaar zijn met de vastgestelde
eigenschappen van de bekende item(s).
Evaluatie: beoordelen van de vergelijkingen en verschillen voor identificatiedoeleinden.
Forensisch betekent kenmerken van, of geschikt voor, een rechtbank. Forensische wetenschap is
een brede term die alle wetenschappelijke disciplines omvat die worden gebruikt in onderzoeken die
als doel hebben criminelen voor de rechter te brengen. Definities van American Academy of Forensic
Sciences: 'de studie en praktijk van de toepassing van wetenschap op de doeleinden van de wet'. Het
omvat gebieden als forensische geneeskunde, toxicologie, psychologie en antropologie, evenals het
3
, werk van gespecialiseerde examinatoren vingerafdrukken, vuurwapens, gereedschapsmarkeringen en
ondervraagde documenten. De term is zo breed dat het zelfs criminologie omvat.
Criminalistiek is een afdeling van forensische wetenschap. De discipline is op verschillende manieren
gedefinieerd.
California Association of Criminalistics (1963): “dat beroep en die wetenschappelijke discipline
gericht op de erkenning, identificatie, individualisering en evaluatie van fysiek bewijs door
toepassing van de natuurwetenschappen op recht-wetenschappelijke kwesties." Deze definitie
is sindsdien aangenomen door de American Academy of Forensic Sciences.
Criminalistiek kent vandaag de dag vele verschillende expertises. Forensische serology
(bloudgrouping of bloedonderzoek) bestaat niet meer sinds de komst van DNA-profilering.
Identiteit wordt gedefinieerd als “uniciteit”. Identificatie moet echter in een bredere context worden
gebruikt en verwijst alleen naar het plaatsen van een object in een beperkte klasse. Zoals een spoor
identificeren als een vingerafdruk, maar geen verband leggen met de hand die hem plaatste. Kirk stelt
dat het echte doel van forensische wetenschap is om individualiteit tot stand te brengen, of deze zo
dicht mogelijk te benaderen als de huidige stand van wetenschap dit toelaat. Dit is NIET waar! Wat
wordt bedoeld is om vast te stellen wat de bron van het spoor is.
Individualisatie is het aantonen van het unieke karakter van een bepaald bewijsstuk. Dit wordt
mogelijk gemaakt door het feit dat geen twee dingen in de natuur precies hetzelfde zijn. Dit is NIET
waar! Zelfs als uniciteit een gegeven is, betekent dit niet dat je de bron van het spoor kunt vinden.
Uniciteit hoeft niet te worden aangetoond, maar het is een afleiding.
Het principe dat alle objecten in het universum uniek zijn, kan worden uitgedrukt in:
Geen twee dingen die toevallig gebeuren, gebeuren ooit precies op dezelfde manier;
Geen twee dingen worden ooit op precies dezelfde manier geconstrueerd of vervaardigd;
Geen twee dingen slijten ooit op precies dezelfde manier;
Geen twee dingen breken ooit op precies dezelfde manier.
Als de indruk duidelijk was, zou het mogelijk moeten zijn om onderscheid te maken tussen:
Class characteristics of klasse-eigenschappen: bijvoorbeeld een merk/model
Individual characteristics of individuele kenmerken: individualisering door krassen,
slijtage, etc.
Questioned evidence or trace material or unknown material
Known standard or reference material or known material
Hoeveel overeenkomsten zijn er nodig om een indruk te individualiseren? Tuthill stelt: ‘de
individualisering van een indruk wordt tot stand gebracht door overeenstemming te vinden tussen
overeenkomstige individuele kenmerken door een zodanig aantal en significantie dat de mogelijkheid
(of waarschijnlijkheid) wordt uitgesloten dat ze door louter toeval zijn ontstaan, en door vast te stellen
dat er geen verschillen zijn die niet kunnen worden verklaard.’ Er is dus geen vaste regel; het aantal
overeenkomsten vereist voor individualisatie hangt af van de unieke kwaliteit van de ontdekte details.
Of al dan niet voldoende [aantallen] zijn gevonden, zal in elk geval subjectief worden beslist. Het zal
volstaan, als het als uniek kan worden gezien. Dit is ONJUIST!
In het proces van individualisering maakt de wetenschappelijk onderzoeker soms gebruik van
waarschijnlijkheid en kan hij de Regel van Newcomb citeren: "De waarschijnlijkheid van samenloop
van alle gebeurtenissen is gelijk aan het voortdurende product van de waarschijnlijkheden van alle
afzonderlijke gebeurtenissen." Let op: het gaat om het gebruik van een formule om de kans te
berekenen dat het gaat om het vinden van gebreken als het een andere typemachine is. Het is niet
waarschijnlijk dat het een andere typemachine is als je die gebreken aantreft. De kans op A als B, is
niet hetzelfde als de kans op B als A!
4
Voordelen van het kopen van samenvattingen bij Stuvia op een rij:
Verzekerd van kwaliteit door reviews
Stuvia-klanten hebben meer dan 700.000 samenvattingen beoordeeld. Zo weet je zeker dat je de beste documenten koopt!
Snel en makkelijk kopen
Je betaalt supersnel en eenmalig met iDeal, creditcard of Stuvia-tegoed voor de samenvatting. Zonder lidmaatschap.
Focus op de essentie
Samenvattingen worden geschreven voor en door anderen. Daarom zijn de samenvattingen altijd betrouwbaar en actueel. Zo kom je snel tot de kern!
Veelgestelde vragen
Wat krijg ik als ik dit document koop?
Je krijgt een PDF, die direct beschikbaar is na je aankoop. Het gekochte document is altijd, overal en oneindig toegankelijk via je profiel.
Tevredenheidsgarantie: hoe werkt dat?
Onze tevredenheidsgarantie zorgt ervoor dat je altijd een studiedocument vindt dat goed bij je past. Je vult een formulier in en onze klantenservice regelt de rest.
Van wie koop ik deze samenvatting?
Stuvia is een marktplaats, je koop dit document dus niet van ons, maar van verkoper ShivaneFrauenfelder2020. Stuvia faciliteert de betaling aan de verkoper.
Zit ik meteen vast aan een abonnement?
Nee, je koopt alleen deze samenvatting voor €6,89. Je zit daarna nergens aan vast.
Is Stuvia te vertrouwen?
4,6 sterren op Google & Trustpilot (+1000 reviews)
Afgelopen 30 dagen zijn er 64450 samenvattingen verkocht
Opgericht in 2010, al 15 jaar dé plek om samenvattingen te kopen